Goedemiddag,
Mijn vriend en ik zijn nu bijna 1,5 jaar samen waarvan wij een jaar samen hebben gewoond. Wij zijn beide van mening dat onze relatie zeker niet slecht is, maar toch heeft hij aangegeven dat hij tijd voor zichzelf nodig heeft om na te denken over of hij nog verder kan en wil met de relatie.
Ik weet dat mijn vriend de laatste tijd veel spanningen en stress heeft. Zo is het veel te druk op zijn werk wat hij al heel vaak aangegeven heeft, maar waar de werkgever wel van alles op beloofd maar niks nakomt. Hij heeft zijn ouders en vrienden al 1,5 jaar niet meer gezien doordat zij allemaal in het buitenland wonen en daar zijn nu ook wat irritaties bijgekomen die met onze relatie te maken heeft.
Zo vond hij het altijd heel fijn dat ik een rustig persoon ben. Vooral omdat hij zelf vrij druk is, maar die mening is nu lichtelijk veranderd. Hij heeft aangegeven toch wel soms die interactie samen te missen en dat hij het gevoel heeft dat hij 70% energie in onze relatie steekt en ik 30%. Hij weet wel dat ik op dat gebied anders ben dan hij en ik het op andere manieren uit, maar het is wel wat zijn gevoel momenteel zegt.
Daarnaast heb ik zelf een angststoornis waarin ik gelukkig al wel heel ver ben met mijn angsten overwinnen. Hier heeft hij mij ook altijd in bijgestaan en geholpen waar hij kon. Het enige wat mij iets meer moeite kost is het vinden van werk. Voor mij is dat toch de grootste en engste stap die ik ga zetten, maar ik wil deze stap wel erg graag zetten. Het is alleen iets wat tijd nodig heeft en momenteel vind hij het momenteel moeilijk daarmee om te gaan. Hij geeft ook toe dat hij daarin misschien ook te ongeduldig is. Alleen is hij daardoor wel na gaan denken over de toekomst en twijfelt hij of wij een toekomst samen verder op kunnen bouwen. Hij is vooral bang dat ik blijf hangen op het wel heel graag willen, maar dat ik te onzeker en bang ben om het ook echt te doen. Het laatste waar hij mee zit is dat ik heel veel moeite heb met gevoelens uitten en daarover praten. De laatste tijd heb ik daar zeker aan gewerkt en is dat muurtje afgebroken bij mij. Ik praat nu wel over dingen met hem, maar ook daarbij is hij bang dat ik daarmee misschien een terugval krijg omdat het nog vrij recent is dat ik dit overwonnen heb.
Op dit moment zit ik dan weer tijdelijk bij mijn moeder in huis zodat hij de ruimte heeft om na te denken. Voor mij maakt dat alleen een hele lastige situatie aangezien ik mijn angststoornis heb ontwikkeld door alles wat wat er tussen mijn moeder en mij is gebeurd de afgelopen 19 jaar. Ik ben juist zo goed op weg en was een toekomst met mijn vriend aan het opbouwen en ik voelde mij voor het eerst oprecht gelukkig. Hij besefte ook dat dit heel erg zou zijn voor mij, maar hij heeft gewoon die tijd nodig.
Hij blijft wel telkens zeggen dat ik zo'n goede vrouw ben en ook wat ik al eerder zei, zien wij onze relatie beide niet als slecht.
De vragen die ik vooral heb momenteel zijn:
- is er iets wat ik kan doen om het voor hem makkelijker te maken met zijn twijfels?
- kan het zijn dat alle andere spanningen hem te veel zijn geworden en dat dit zich nu uit op de manier van twijfels over onze relatie?
- zijn er dingen dingen die ik momenteel absoluut niet moet doen in zijn nadenk tijd? Ik wil het hem namelijk ook niet nog moeilijker maken
Hij heeft overigens ook aangegeven dat hij wel eens last heeft van dat hij geïrriteerd gevoel krijgt als ik hem aanraak. Dat hij dan even zoiets heeft van laat mij maar even. Hij heeft ook geen idee waar die gevoelens vandaan komen en hoopt dat hij daar achter kan komen. Hebben jullie misschien een idee wat dat zou kunnen zijn dat hij deze gevoelens nu ervaart?