Wat je in dit topic betoogt is tot nu toe op geen enkele manier kwetsend geweest. Je hebt op dit moment te maken met bepaalde problemen en het is begrijpelijk dat je niet altijd even gelukkig bent met de goed bedoelde adviezen die je krijgt van je huisarts en mensen in je omgeving.Nu is het dus aan mij om dit in een verbaal krachtig betoog te gieten dat niet kwetsend overkomt.
Kan u me dit beter uitleggen? Een citaat uit mijn eerste post dat aantoont dat ik wel over enige zelfwaarde beschik:volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 11:22 Ik wil er wel de kanttekening bij plaatsen dat ik het heel jammer en gênant vind dat jij jezelf in dit topic zo naar beneden haalt.
Je laat geen spaan van jezelf heel.
Momenteel zit dit er niet snel aan te komen. Voor een krachtig citaat moet de fantasie beter werken dan hedendaags.
Wat je kansen op het kunnen of willen aangaan van een nieuwe relatie betreft, lijk je dit alleen nog maar vanuit een negatief perspectief te kunnen bekijken. Het staat je geheel vrij zo'n opstelling te kiezen, maar ik denk dat jij jezelf daarmee te kort doet. Dat staat los van de dwingende manier waarop je huisarts deze materie belicht.Londel schreef: ↑25 aug 2020 13:02Kan u me dit beter uitleggen?volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 11:22 Ik wil er wel de kanttekening bij plaatsen dat ik het heel jammer en gênant vind dat jij jezelf in dit topic zo naar beneden haalt.
Je laat geen spaan van jezelf heel.
Dat is correct opgemerkt. Dit is trouwens geen aangeboren afwijking.volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 13:28 Wat je kansen op het kunnen of willen aangaan van een nieuwe relatie betreft, lijk je dit alleen nog maar vanuit een negatief perspectief te kunnen bekijken.
Waarom doe ik mezelf daarmee tekort? Vanuit mijn levenservaring lijkt me dit oprecht de beste keuze te zijn!volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 13:28 Het staat je geheel vrij zo'n opstelling te kiezen, maar ik denk dat jij jezelf daarmee te kort doet.
Is het levenservaring waardoor je die tot die keuze gekomen bent, of is het angst en vermijding? Wie probeer je nu het hardste te overtuigen, de lezers van dit forum of jezelf? Het onderwerp relaties komt zo vaak ter sprake in dit topic dat ik je op dit punt niet erg geloofwaardig vind overkomen. Diegenen die het hardste roepen dat ze geen relatie in hun leven willen verlangen er meestal het meeste naar, tenzij jij werkelijk de uitzondering op de regel bent, wat ik gewoon niet geloof.Londel schreef: ↑25 aug 2020 16:51Waarom doe ik mezelf daarmee tekort? Vanuit mijn levenservaring lijkt me dit oprecht de beste keuze te zijn!volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 13:28 Het staat je geheel vrij zo'n opstelling te kiezen, maar ik denk dat jij jezelf daarmee te kort doet.
Hier ben ik het mee eens.volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 20:05Is het levenservaring waardoor je die tot die keuze gekomen bent, of is het angst en vermijding? Wie probeer je nu het hardtse te overtuigen, de lezers van dit forum of jezelf? Het onderwerp relaties komt zo vaak ter sprake in dit topic dat ik je op dit punt niet erg geloofwaardig vind overkomen. Diegenen die het hardste roepen dat ze geen relatie in hun leven willen verlangen er meestal het meeste naar, tenzij jij werkleijk de uitzondering op de regel bent, want ik gewoon niet geloof.Londel schreef: ↑25 aug 2020 16:51Waarom doe ik mezelf daarmee tekort? Vanuit mijn levenservaring lijkt me dit oprecht de beste keuze te zijn!volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 13:28 Het staat je geheel vrij zo'n opstelling te kiezen, maar ik denk dat jij jezelf daarmee te kort doet.
Je moet doen en laten wat je wilt in het leven, Je mag van mij gerust nog pagina's lang je beklag te doen over je huisarts en zijn wat merkwaardig geformuleerde adviezen of andere dingen die je dwars zitten.
Waarom zou ik angst hebben voor een relatie? Ik vermijd wel een relatie, dat klopt. Maar niet uit angst.volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 20:05 Is het levenservaring waardoor je die tot die keuze gekomen bent, of is het angst en vermijding?
Wel tegen je huisarts Londel? Over de gebeurtenissen?Londel schreef: ↑25 aug 2020 23:05Waarom zou ik angst hebben voor een relatie? Ik vermijd wel een relatie, dat klopt. Maar niet uit angst.volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 20:05 Is het levenservaring waardoor je die tot die keuze gekomen bent, of is het angst en vermijding?
Op zich vindt ik het ook niet nodig om u te overtuigen van mijn ingesteldheid op relationeel gebied. Ik laat me ook maar weinig uit over bepaalde gebeurtenissen in mijn leven die tot deze beslissing hebben geleid. Ik heb één petieterig voorbeeldje gegeven over een schouderklopje. Maar om een goede verwoording te vinden, die mijn huisarts zal bijblijven, ben ik duidelijk op mezelf aangewezen. Van harte dank voor jullie reacties!!!
Zeker weten!!
Of ontwijken jullie liever de olifant in de kamer?Londel schreef: ↑25 aug 2020 16:51Waarom doe ik mezelf daarmee tekort? Vanuit mijn levenservaring lijkt me dit oprecht de beste keuze te zijn!volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 13:28 Het staat je geheel vrij zo'n opstelling te kiezen, maar ik denk dat jij jezelf daarmee te kort doet.
Als je het vanuit je levenservaring het beste vind, waarom zeg je dat dan niet aan je huisarts? Waarom stop je dan niet met de gesprekken over de liefde en geef je aan het over de liefde niet meer te willen hebben? Blijkbaar is er toch ook iets anders, waardoor je het dan nog steeds toelaat, dat erover gesproken word?Londel schreef: ↑26 aug 2020 13:04Zeker weten!!
Krijg ik nog een antwoord op mijn vraag?:Of ontwijken jullie liever de olifant in de kamer?Londel schreef: ↑25 aug 2020 16:51Waarom doe ik mezelf daarmee tekort? Vanuit mijn levenservaring lijkt me dit oprecht de beste keuze te zijn!volhoudertje schreef: ↑25 aug 2020 13:28 Het staat je geheel vrij zo'n opstelling te kiezen, maar ik denk dat jij jezelf daarmee te kort doet.
Juist ja, ik begin daarover tegen mijn huisarts ....Memories schreef: ↑26 aug 2020 13:26 Als je het vanuit je levenservaring het beste vind, waarom zeg je dat dan niet aan je huisarts? Waarom stop je dan niet met de gesprekken over de liefde en geef je aan het over de liefde niet meer te willen hebben? Blijkbaar is er toch ook iets anders, waardoor je het dan nog steeds toelaat, dat erover gesproken word?
Het is misschien gek om te lezen. Maar (en ik denk dat het door de huidige coronapandemie voor even is versterkt), pas als je mentaal 'niet sterk genoeg' zou zijn, ondernemen ze meer stappen dan dat ze nu doen. En dat is best begrijpelijk in de huidige situatie waarin wij met de hele wereldbevolking leven. Als je mentaal sterk genoeg lijkt, proberen ze het eerst met andere middelen. (En dat komt nog bovenop het beleid dat ze mensen bijvoorbeeld, niet heel snel opnemen).Londel schreef: ↑01 nov 2020 21:34 Ondertussen heb ik al drie maal een arts nodig gehad. De eerste twee keer ben ik naar een arts in de familie geweest. Slechts de laatste maal ben ik terug naar mijn huisarts gegaan. U kan nooit raden wat mijn huisarts me vertelde?!!!! Ik stond mentaal sterk genoeg en ik heb de brave man van duidelijke antwoorden voorzien. Uiteindelijk veranderde hij van onderwerp. Hij zei me mentaal op te zijn door de vele Covid19 patiënten die hij moest thuis bezoeken. Als ik voldoende sterk in mijn schoenen sta bij mijn volgende visite, heb ik wel iets aan dit kiertje dat hij onlangs gelaten heeft. Het opnemen tijdens een psychische ziekte tegen een persoon die intelligenter is dan mezelf, ik denk niet het een vanzelfsprekendheid is. Maar goed, ik kan maar proberen?!
Goed dat je gebruik maakt van de acht gratis sessies. Dat je zelf diep bent gegaan, dat is ook geen schuld.Londel schreef: ↑29 mei 2021 16:31 De Belgische federale regering heeft besloten dat zelfstandigen recht hebben op acht gratis sessies bij een psycholoog. Ik heb besloten om er gebruik van te maken.
ik moest dus aan een wildvreemde psycholoog gaan vertellen dat de emoties die ik beleef, niks met de realiteit te maken hebben en je vertelt erbij hoe dit zo gekomen is .... Daar heb ik serieus van afgezien! Drie zware migraineaanvallen in één week tijd, slecht slapen, mezelf openkrabben .... Ik had niet verwacht dat een eerste sessie bij een psycholoog, zo'n zware terugslag ging hebben. Maar ik heb geen keus, als ik beter wil worden moet de psycholoog ook weten waarmee hij dient te werken? Ik vind dit zo zot, dat ik er enkel maar anderen kan voor verwittigen! De psycholoog treft geen schuld! Ik ben zelf diep gegaan. Ik deel deze ervaring in de hoop dat anderen iets hebben aan mijn ervaring!
Geleverde inspanning is nooit voor niets, he? Dat kan misschien nu zo voelen. Maar het is nooit voor niets. Ik kan mij wel voorstellen dat je denkt, waar doe ik het toch allemaal voor. Diagnoses kan je proberen zelf te stellen maar het is niet het beste idee. Daar is inderdaad een psychiater voor nodig.Helaas is de geleverde inspanning een maat voor niks. Ik doe mijn job graag, ik ben dan ook zelfstandig, maar het constante machtsmisbruik van overheidsdiensten staat genezing van mijn psychische stoornis in de weg. Het is een psychiater die moet bepalen of ik een bipolaire stoornis heb, maar het heeft er wel alle schijn van. Iemand die slachtoffer is van partnergeweld en een daardoor een psychische stoornis ontwikkeld, kan ook niet genezen zolang hij slachtoffer is! Om te kunnen genezen moet ik mijn bedrijf opdoeken en iets anders gaan doen. Alleen verziekt de overheid alles voor iedereen die wil werken. Voorlopig zie ik nog geen uitkomst. Mijn bedrijf is me geen zelfmoord waard.
Een gevoel van locked-in en zoiets als een popup lijkt mij vermoeiend en beangstigend. Heb je vertrouwen in een psychiater?Bij een depressie komen de zelfmoordgedachten in mijn hoofd zoals een pop-up op mijn computerscherm. Dit komt door een hormonaal onevenwicht na een blootstelling aan teveel stress. Deze kennis heeft m'n psycholoog me dus bijgebracht. Dank zij de inname van anti-depresiva blijft het verstand baas en weet ik dat mijn emoties ziek zijn door een hormonaal onevenwicht. Zonder anti-depressiva, zit ik te blèten gelijk een klein kind en nemen mijn emoties de bovenhand op mijn lichaam. Er wordt minder goed tot niet geluisterd naar het verstand. Het voelt als een locked-in-syndroom.
Waarvoor excuses? Dit snap ik niet?
Er zijn drie huisartsen die me hebben verteld dat een psycholoog me niet kon helpen. Ik ben op eigen beweging naar de psycholoog gegaan, wel op kosten van de federale overheid. Wat blijkt, een psycholoog kan me niet helpen. Drie huisartsen en een psycholoog vertellen me dat niemand me kan helpen omdat het onevenwicht te groot is en u denkt dat een psychiater me wel kan helpen?
Excuses waren er voor het feit dat de huisarts al vermoedens heeft gedaan over een diagnose, en niet jijzelf op onderzoek bent uit gegaan.Londel schreef: ↑06 jun 2021 10:42 Toch nog even aanvullen wat de conclusies zijn van de psycholoog omtrent mijn persoonlijkheid. Ik ben blijkbaar sociaal voelend, ik ga respectvol om met de medemens, ook al is het een corrupte ambtenaar, heb ik een goede manier om met stress en frustraties om te gaan, ik ben een natuurlijke leider? ( Wat dien ik me daar bij voor te stellen?) en ben ik opvallend weinig haatdragend. Dit laatste zou zelfs een voordeel zijn in mijn situatie. De nadelen die ik zelf zie aan mijn persoon, lijken ook te kloppen en ik aanvaard deze werkpunten. Zo geef ik mijn grenzen duidelijk aan, maar mag ik er wel assertiever in worden.
Ik ben blij dat ik hier anoniem ben. Zo eventjes mijn persoonlijkheid openlijk bloot leggen, zou me anders veel stress geven.