Wist niet precies onder welke kopje dit pastte.
Maar er zijn een aantal dingen waar ik soms niet weet mee om t er gaan.
Ik heb in het verleden veel psychische klachten gehad.
In een bepaald stadia is dat verergerd.
Vorig jaar in maart begonnen de klachten weer en voornamelijk rond mijn menstruatie. Vooral stemmingswisselingen, snel boos worden een agressief, het gevoel iemand wat aan te doen, geen energie, het gevoel dat niemand mij mag en tegen mij is en soms sucidie gedachten en noem maar op. Uiteindelijk bi de huisarts vitamine b6 voorgeschreven gekregen, maar in die tijd liep ik ook bij een psycholoog, omdat er bij mij een angststoornis werd geconstateerd. Ik zat toen ook in een relatie.
Ik merkte dat ik door het slikken van vitamine b6 rustiger werd en een totaal ander mens. Totdat ik na een half jaar er mee mocht stoppen. De sessies bij de psycholoog waren ook aan het eind en kreeg een eindevaluatie. Op dat moment zei ik het gaat goed, voel mij beter. En de sessies werden beëindigd.
Na 2 maanden kregen ik weer klachten. Heb toen een eind gemaakt aan mijn relatie, ook omdat hij mij veel spanningen en stress bracht. Ik dacht nu kan ik aan mezelf werken en was ik eerst opgelucht. Wederom weer naar de huisarts. Doorverwezen naar een andere psycholoog en testen gehad. Dit jaar is bij mijn borderline geconstateerd en is bij mij ook een eetstoornis begonnen. Therapie gehad voor borderline maar heeft weinig geholpen. Nog steeds klachten en veel last van stemmingswisselingen etc.
Nu uiteindelijk doorverwezen naar een eetstoorniskliniek omdst ik onzeker ben over mezelf, hele dag bezig met eten en angst om dik te worden.
Nu ben ik ook een dagboekje aan het bijhouden van mijn klachten. 1e dag van de menstruatie voel ik mij top. Nu zit ik rond mijn eisprong en beginnen de klachten weer. Stemmingswisselingen, het gevoel dat niemand mij mag, onzeker, meer angst en spanningen, slecht slapen, stijven spieren, emotioneel en de ene moment denk ik, het valt wel mee voelt mij goed en ander moment weer slecht. En soms sucidie gedachten. Voel mij in die periode soms ook eenzaam.
Deze klachten lijken veel op borderline maar ik geloof niet niet dat ik dat heb.
Morgen heb ik mijn 1e intake bij een eetstoorniskliniek. Wel spannend. Maar waar ik tegenaan loop is het nee zeggen.ik word regelmatig gevraagd om ergens in te vallen. Afgelopen vrijdag ook. Ik kon helaas niet, afspraak bij ziekenhuis. Wel nee gezegd maar met schuld gevoel. Leidinggevende was er niet blij mee. Ik heb n natuurlijk niet gezegd waar ik een afspraak had, alleen dat ik al afspraken heb staan.
Nu morgen moet ik naar een eetstoorniskliniek. De kans is groot dat ik weer wordt gevraagd om in te vallen. Maar hoe kan ik het beste nee zeggen? Om elke keer maar neer te zeggen denk hij straks dat ik niet wil werken. Maar om nou te zeggen dat ik naar de psycholoog ga etc lijkt mij ook niet handig maar dan weet hij in ieder geval wel wat er is. Maar aan de kant lijk het mij ook niet verstandig om alles te gaan vertellen
Hoe pak ik dit het beste aan?