elgebak

Je eigen rol in seksuele intimidatie

Beste forumleden,
Na een lange periode inactief te zijn geweest hier, wil ik toch weer een berichtje kwijt.

De situatie:
Op mijn stage gebeurde er iets in het oogcontact tussen mij en een cliënt. Die blik in zijn ogen had een aantrekkingskracht op mij en ik merkte dat dit andersom ook het geval was. We zochten elkaar op internet op, spraken daar even gezellig met elkaar en lieten elkaar verder met rust.
De tweede keer dat hij als cliënt bij me kwam gebeurde hetzelfde in het oogcontact. Het voelde prettig.
Na dat gesprek stuurde hij me een bericht en begon over die aantrekkingskracht. We raakten aan de praat. Hij schreef dat hij tijdens dat gesprek op stage alleen maar kon denken aan hoe graag hij me wilde nemen. Ik schrok van deze opmerking en voelde me er niet prettig bij, maar schoof dit aan de kant. Hij was verder hartstikke aardig en gezellig, dus ik moest maar niet moeilijk doen over deze opmerking.
Het leek ons leuk om binnenkort iets af te spreken, om samen een wandeling te maken. Hij stelde voor om dit af te sluiten met seks en ik zag dat niet zitten. Zijn aantrekkingskracht was voor mij niet meer dan een kortstondig moment, daar zaten van mijn kant geen verlangens achter. Ik wilde niks met hém, ik wilde alleen maar zijn áándacht.

Ik voelde me niet prettig bij zijn vraag om seks met mij te hebben, maar vragen staat natuurlijk vrij. Nee zeggen ook.
Hij stuurde het gesprek steeds meer richting seks en stelde vragen over mijn seksleven. Ik vond het wel wat ver gaan dat hij me deze vragen zo vroeg in het contact stelde, maar ik gaf wel overal eerlijk antwoord op, zonder erover na te denken. Waarom zou ik geen antwoord geven aan iemand die zoveel aandacht voor me heeft... Ik heb me ver laten meeslepen in dit seksueel getinte gesprek, ook al wist ik diep van binnen al dat ik niets met hem wil.

Hij heeft me een paar keer expliciet om seks gevraagd en ik heb elke keer nee gezegd. Maar niet duidelijk genoeg. Ik wilde de vrede bewaren en niet te hard zijn, dus ik heb gezegd dat ik het OP DIT MOMENT niet wil en dat ik niet zomaar seks met iemand kan hebben, dat geduld altijd nodig is bij mij.
En toch wist ik al dat ik nooit werkelijk seks met hem zou willen. Ik wist alleen dat ik me in een gevoelige bui wel zou kunnen laten verleiden tot seks, om daar vervolgens spijt van te krijgen. Mijn remmingen lijken de laatste weken te vervagen. Dat heb ik al gemerkt aan mijn toegenomen koopgedrag en de neiging om teveel nachtrust in te leveren omdat ik slapen zonde van mijn tijd vind. En nu gebeurt dat ook in het contact met anderen.

Na een paar keer te hebben gezegd dat ik nu geen seks met hem wil, vroeg hij of ik erin mee zou gaan als hij me gewoon tegen de muur duwt en mijn kleren van mijn lijf scheurt. Ik antwoordde dat hij me niet ‘gewoon’ tegen de muur mag duwen en geen seksuele handelingen bij mij mag doen zonder mijn toestemming. Ik heb hem gezegd dat ik bang ben dat hij mijn grenzen overschrijdt en dat hij me de ruimte moet geven om te weigeren als ik iets niet wil. Daarop antwoordde hij dat het nu wel lukt om zich in te houden, maar dat dit moeilijker zal worden als hij me weer ziet. En hij was nog steeds niet uitgesproken over het onderwerp seks. Hij lijkt mijn grenzen niet te respecteren en ik voel me bedreigd. Heb hier ook melding van gemaakt op stage (wordt nog vervolgd)
_

Waar ik nu mee worstel: ik vind dat deze man te ver over mijn grenzen gaat, ben bang dat hij er nog verder overheen zal gaan (dat hij me gaat opwachten of zo), maar... ik heb in dit hele verhaal zelf ook meerdere fouten gemaakt waardoor de situatie nu is zoals het is: het privécontact met iemand waarmee ik een professionele relatie zou moeten hebben, me laten verleiden door zijn aandacht, de vragen over mijn seksleven beantwoorden, mijn onderbuikgevoel niet serieus nemen, meepraten, valse hoop geven voor de toekomst, om maar een paar dingen te noemen.
Dus conclusie: het is voor een deel mijn eigen schuld dat ik me nu bedreigd voel. En dat maakt het extra moeilijk om met de situatie om te gaan. Ik neem het mezelf kwalijk en voel me ook nog schuldig tegenover deze man, omdat ik nu onverwacht achter zijn rug om melding heb gemaakt van seksuele intimidatie (en waar hij ook al bericht over heeft gehad van mijn begeleider). We zijn nu beiden dader en slachtoffer in een vervelende situatie.

Hebben meer mensen hier een vergelijkbare situatie meegemaakt? Herkennen meer mensen de schuldgevoelens over de eigen rol in de situatie en de schuldgevoelens tegenover de ander? Hoe kun je hier goed mee omgaan?

(PS: ik doe vandaag even niet aan spellingcontrole en controle op de zinsbouw, want daar heb ik de puf niet meer voor. Dus alvast mijn excuses voor eventuele kromme zinnen en schrijffouten)
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

elgebak schreef: 18 jun 2019 21:42Dus conclusie: het is voor een deel mijn eigen schuld dat ik me nu bedreigd voel. En dat maakt het extra moeilijk om met de situatie om te gaan. Ik neem het mezelf kwalijk en voel me ook nog schuldig tegenover deze man, omdat ik nu onverwacht achter zijn rug om melding heb gemaakt van seksuele intimidatie (en waar hij ook al bericht over heeft gehad van mijn begeleider). We zijn nu beiden dader en slachtoffer in een vervelende situatie.
Ik denk dat deze conclusie tot op zekere hoogte juist is. Je kunt stellen dat je houding verre van professioneel was en dat je heel erg naïef bent geweest. Je bent de fout in gegaan door privé contact te onderhouden met een cliënt, het is een gouden regel om nooit privé contact met een cliënt te zoeken of om op uitnodigingen in te gaan. Het is misschien te wijten aan onervarenheid, maar je hebt een paar flinke inschattingsfouten gemaakt. Ik voelde me niet prettig bij zijn vraag om seks met mij te hebben, maar vragen staat natuurlijk vrij. Vind je dat werkelijk? Ik vind absoluut niet dat het vrij staat om zoiets op die manier te vragen. Hoe je zo naïef kon zijn om vragen over je seksleven eerlijk te beantwoorden vind ik echt verbazingwekkend, vooral omdat je hier te maken had met een cliënt.

Ik vraag me af in hoeverre je jouw kant van het verhaal ook met je begeleider hebt gedeeld. Ik denk dat je hier ook eerlijk in moet zijn. Deze ervaring moet een duidelijk leermoment zijn, want wat je hier hebt laten zien is een zeer onprofessionele houding. Dit is echt iets waar je goed over moet nadenken, je moet deze situatie goed evalueren met je begeleider.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Ik kan het alleen maar met Volhoudertje eens zijn hierin eigenlijk.
Er klopt eigenlijk al iets niet in je basis houding hierin. Dit hoor je écht niet te doen met een cliënt. En jij bent degene die als hulpverlener een goede halt toe had moeten roepen.

Je schrijft verder dat je graag aandacht wil(de). Maar dan vraag ik mij ergens af je bent getrouwd en nog niet zo lang. Je vertelt openlijk en heel uitgebreid met een cliënt je seksleven, wil graag aandacht zoals je zegt, hoe is het eigenlijk, hoe zit het eigenlijk met je relatie? Welke beweegredenen had jij om dit te doen? Hij zat ook inderdaad met dingen fout, maar wat ik van jouw kant uitlees, lees ik toch echt ook met een schuddend hoofd. Dat vind ik ongelooflijk. Hoe staat het met je relatie? Heb je daar weleens over nagedacht? Ik kan mij echt niet goed voorstellen dat je dit allemaal gaat doen als je eigen relatie, een lieve man, die heel veel voor je doet en heeft gedaan en veel geduld heeft met jou, goed zit.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
wolfgirl
Berichten: 102
Lid geworden op: 16 nov 2013 23:47

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Op zich herken ik dit wel, ook dat ik dan schuldgevoelens heb voor het gevoel van de ander. Alleen nooit in een afhankelijkheidsrelatie of iets wat er op lijkt van die kant gehad, wel van de andere kant, dus verliefd geworden op een hulpverlener. Overdracht noemden ze dat.
Veel meer assertiviteit is op zijn plaats denk ik.
Je loopt nog stage dus om te leren.
elgebak

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Dank voor het reageren. Ik reageer even in het algemeen op jullie:
Gisteren heb ik het eerlijke verhaal uitgebreid met mijn begeleider besproken. Dit voorval had me de kop kunnen kosten, maar hij wil me toch nog een kans geven omdat ik in de afgelopen weken heb laten zien dat mijn kracht nou juist ligt in de omgang met patiënten en het bieden van een veilige sfeer. En ook omdat ik verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen rol in deze situatie. Op school volgt hierover ook nog een gesprek...

Wat betreft mijn relatie: die is er nog wel maar sinds december woon ik weer bij mijn ouders omdat we het allebei niet meer trokken om samen in 1 huis te leven. Hij is inderdaad een goede en lieve man met wie ik nog goed contact heb, maar qua relatie is er dus wel wat mis. Maar dat is geen reden dat dit is gebeurd. Ik heb dit trouwens ook tot in detail met hem besproken. Hij heeft recht op het eerlijke verhaal en ook zo vroeg mogelijk.
elgebak

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Ik bedoel natuurlijk vrijdag, niet gisteren :roll:
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

elgebak schreef: 23 jun 2019 19:22 Gisteren heb ik het eerlijke verhaal uitgebreid met mijn begeleider besproken. Dit voorval had me de kop kunnen kosten, maar hij wil me toch nog een kans geven.
Besef je dat ontzettend veel mazzel hebt gehad met zo'n begeleider? Ik vind het top dat hij je nog een kans wil geven en oog heeft voor je kwaliteiten.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Ontzettend veel geluk heb jij met je begeleider, dat hij nog een kans wil geven. Ik had het eigenlijk ook goed begrepen als hij er een dikke streep door getrokken had. En heel begrijpelijk en ook nodig, dat er nog een gesprek gaat komen op school.

Het is natuurlijk jullie aanpak en jullie leven met elkaar waarin jullie die beslissing maken om tijdelijk apart te gaan wonen van elkaar. Ik zeg tijdelijk, omdat ik er vanuit mezelf vanuit ga dat jullie uiteindelijk weer bij elkaar gaan wonen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
elgebak

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Ik besef inderdaad dat ik mazzel heb gehad. Dit is een belangrijk leermoment voor mij.

Wat me wel dwarszit is dat veel mensen die ervan weten, mij als de énige schuldige aanwijzen. De school ook. Bijna niemand heeft het over hém. IK had me professioneler moeten gedragen, HIJ speelt geen rol in dit hele verhaal. Dus met andere woorden: zijn gedrag was acceptabel en als hij me had verkracht dan was dat een passende straf geweest voor mijn onprofessionele gedrag. En die boodschap steekt me en ik ben het daar niet mee eens. Niemand heeft het fucking recht om zonder mijn toestemming met zijn poten aan me te zitten. NIEMAND. Dat staat niet in verhouding tot wat ikzelf heb geflikt.

We hebben BEIDE fout gehandeld, niet alleen IK. Maar alleen IK ben nu opeens de crimineel en hij, ja wat is hij? Mijn slachtoffer?
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

elgebak schreef: 23 jun 2019 20:13 We hebben BEIDE fout gehandeld, niet alleen IK. Maar alleen IK ben nu opeens de crimineel en hij, ja wat is hij? Mijn slachtoffer?
Nee, dat is niet zo. Natuurlijk is hij fout de fout in gegaan, maar jouw houding naar hem toe kenmerkt zich ook door grenzenloze naïviteit. Zoals je zelf al aangeeft is het een belangrijk leermoment, niet alleen in professioneel opzciht, maar ik zou zeggen, vooral ook wat je privé opstelling betreft.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

elgebak schreef: 23 jun 2019 20:13 Ik besef inderdaad dat ik mazzel heb gehad. Dit is een belangrijk leermoment voor mij.

Wat me wel dwarszit is dat veel mensen die ervan weten, mij als de énige schuldige aanwijzen. De school ook. Bijna niemand heeft het over hém. IK had me professioneler moeten gedragen, HIJ speelt geen rol in dit hele verhaal. Dus met andere woorden: zijn gedrag was acceptabel en als hij me had verkracht dan was dat een passende straf geweest voor mijn onprofessionele gedrag. En die boodschap steekt me en ik ben het daar niet mee eens. Niemand heeft het fucking recht om zonder mijn toestemming met zijn poten aan me te zitten. NIEMAND. Dat staat niet in verhouding tot wat ikzelf heb geflikt.

We hebben BEIDE fout gehandeld, niet alleen IK. Maar alleen IK ben nu opeens de crimineel en hij, ja wat is hij? Mijn slachtoffer?
Ik kan het begrijpen dat veel mensen het zo zien. Ook van je school. Mensen hebben het vast niet over acceptabel, El. Maar goed, dat was jouw gedrag ook niet. En een verkrachting, dat is niet voorgevallen. Daarbij had je zijn gedrag gelijk moeten melden als je dit niet goed aan had gekund en dat blijkt. Je hebt namelijk altijd de mogelijkheid te melden wat er gaande is en wat je wel of niet prettig vind. Gelijk aan de bel trekken is dan het motto. Zeker als je in een leerproces bent op stage.
De kans dat je dingen meemaakt later in je werkgebied is groot. En ook later, heb je mogelijkheden om het te melden.

Misschien had je verwacht dat er meer mensen anders hadden gereageerd op deze situatie, of 'meer mensen aan je kant had staan'. Maar dat is dus niet zo. En waarschijnlijk komt dat voor een groot deel ook op hoe jij dit hebt gedaan, liet overkomen en hebt aangepakt. Ondanks dat hij ook met dingen fout zat.

Er is geen sprake van crimineel gedrag. Overigens van beide kanten niet. Dus daar ben je wel erg overdreven in vind ik. Maar misschien komt dat wel, omdat je streng gewezen wordt op je fouten, op hoe je het anders moet doen de volgende keer. Die strengheid is ook te snappen. De school en je begeleiding op stage wil waarschijnlijk voorkomen dat het in de toekomst op deze manier weer voor gaat vallen. Daar hoort duidelijkheid bij.

Hij heeft geen toestemming om aan je te zitten. Maar je hebt hem ook signalen gegeven voor de toekomst. Hoop voor hem. Vaker dan eenmaal.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Lena C.
Berichten: 668
Lid geworden op: 07 jan 2019 15:44

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Hoi Elgebak,

Vervelende allemaal, zeg :(

In een hulpverlener/cliënt-situatie komen dingen als aantrekkingskracht soms voor. Ik ken het wel, uit mijn oude functie. Ik voelde me wel eens aangetrokken tot een cliënt en dat het andersom ook zo was, werd dan snel duidelijk. Dat betekende voor mij dat het tijd werd om afstand te nemen. Ik heb in zo'n geval wel eens aan een collega gevraagd om mijn taak van me over te nemen. Dat vond ik uiteraard heel vervelend om te doen, want ja... aantrekkingskracht. Maar juist zo resoluut nee zeggen, afstand nemen, duidelijk zijn, iedere poging tot geflirt van zijn kant afkappen, enz. is het enige dat echt juist is om dan te doen. Beter een keer te bot dan onduidelijkheid laten bestaan!

Het is rot dat je nu het gevoel krijgt dat jij de de enige bent die verantwoordelijk is voor deze situatie, dat is natuurlijk niet zo. Dit hebben jullie toch allebei laten ontstaan? Maar ik kan me voorstellen dat het zwaarder weegt dat jij, in jouw positie, niet boven de situatie hebt gestaan en deze professioneel hebt ingeschat. Dat valt jou wel zwaarder aan te rekenen dan de cliënt. Maar al doende leert men. Je zit in een leertraject, daarin maakt men nu eenmaal (inschattings-)fouten. Dit gaat je geen tweede keer overkomen, toch? :) Dat heb je toch mooi geleerd tijdens je stage!

Sterkte met de afhandeling van dit alles. Ik hoop dat het gevoel van bedreiging snel afneemt en dat je dit achter je kunt laten.
Demons run when a good man goes to war
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Je eigen rol in seksuele intimidatie

Beste Elgebak,

Welkom terug… :) Deze morgen las ik je post hier, en de reacties van mensen op jouw topic, en ik dacht daar wil ik later ook wel op reageren, omdat ik het verhaal wel interessant vind.

Doordat je blijkbaar als stagiaire in de hulpverlening werkt, ga ik voor het gemak ervan uit dat je vertrouwd bent met de termen “overdracht”, “tegenoverdracht”… Zo niet, zal ik later het in andere woorden proberen te zeggen:

ElGebak, je mag nooit vergeten dat Overdracht niet zonder tegenoverdracht gaat. Hoe vervelend dat ook aanvoelt. Niemand heeft ons een rozentuin beloofd. Je blijft een mens van vlees en bloed, ook al heb je straks je diploma psychologe of een andere hulpverleningstitel.

Tegenoverdracht is bijv.… twijfel, angst, boosheid, frustratie, aantrekkingskracht, verliefdheid, dat de cliënt bij een hulpverlener/dokter/psycholoog kan oproepen…

De belangrijkste zijn:

1. irritatie
2. zorg
3. boosheid
4. teleurstelling
5. empathie
6. alle bovenstaande
7. geen van bovenstaande

Het is normaal dat je ze hebt…., de kunst bestaat er juist in om te leren hier professioneel mee om te gaan….Zoals bijv. Lena hierboven “een” manier toont.
Vroeger toen ik wat vaker kwam en af en toe een bijdrage van u ergens las, kwam je me over als een empathisch iemand, en dat is een belangrijke kwaliteit in de hulpverlening.

Als dit een positieve tegenoverdracht wordt dan wordt dit ook een handicap die vele hulpverleners eens een burn out bezorgd.

Op het moment dat bijv. je relatieleven bergafwaarts gaat, is het extra oppassen geblazen.

Vaak voelt men dan bang, pijn, boos. Dan ben je zo kwetsbaar. Op dat moment kan een verleidelijke blik van een cliënt heel wat meer teweegbrengen, dan als je privé-leven wat stabieler is.

Beste Elgebak, ik ben er van overtuigd dat als je jezelf ontwikkeld in professionele attitude er een heel goede hulpverleenster in jouw schuilgaat… Dat zag die begeleider van jouw ook wel, daarom heb je een tweede kans gekregen…

Ik wens je verder veel positieve leermomenten toe,

Van harte,

Kyron

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”