Hallo allemaal
Even voorstellen. Ik ben Jan 37 jaar oud al 20 jaar een relatie met een m'n vrouw en een dochter van 3 jaar oud.
De eerste periode van onze relatie ging het vrij goed. We konden elkaar alleen vrij weinig zien
Ongeveer 1x in de week. Als we elkaar zagen hadden we ook meestal sex maar meestal even vlug en klaar. Ook omdat de tijd er niet was. In het begin van onze relatie was het allemaal nieuw en uitzoeken wat fijn is, zoals iedereen dat doet. ik gaf toen al aan waar mn intressens lagen. Ik gaf toen aan dat ik van kousen en lingerie echt mooi vind, dit deed ze dan ook af en toe aan. Wat ik zeer op prijs stelde. Zei was altijd wel terughoudend daar in. Maar heb het haar nooit opgedrongen.
Ook vond ik het fijn als ze netjes gekleed ging.
Mijn voorkeur ging naar een rok of een leren broek met daarbij iets wat daar op paste, mocht wat mij betreft wel uitdagend zijn maar niet ordinair (niet dat het je kon zien dat ze kousen aan had of iets dergelijks). Maar ze was er altijd vrij in.
Toen we samen gingen wonen (ongeveer 5 jaar nadat we elkaar leerden kennen) kregen we de eerste discussie over dat soort dingetjes. Ook de sex werd steeds minder. En ik begrijp dat het minder word na een bepaalde tijd, maar het is er bij ons nooit echt aan de oorden geweest dat de vonken er van af spatten. Ik moest altijd initiatief nemen en bepaalde bijna altijd hoe we het deden. Ze vond alles goed als het maar op een gewone manier het deden en niet te gekke standjes of oraal of anaal. Daar is ze niet voor.
Toen kwam het moment dat we besloten om voor een kind te gaan wat niet zomaar van de eerste keer lukte. Eerst heel veel toen werd het een verplichting. Uiteindelijk een lang traject van meer als 4 jaar toch kindje een mogen krijgen via ivf, waar we beide dol op zijn. Toen ze bevallen was duurde het ongeveer een half jaar voor we het weer deden. Alleen maar op 1 mannier ( lepeltje lepeltje anders kan ze niet klaar komen zegt ze). En dacht oke zal wel weer goed komen. Tot dat ze me een jaar geleden ongeveer zei dat ze asexueel is en altijd maar mijn me zin maar gaf. omdat ze bang was dat ik haar zou verlaten.
Ze varieert nu wel af en toe van standje ook omdat ik hier op aan dring. Voorspel heeft ze nooit fijn gevonden en gebeurt ook niet (zei maakt haar klaar en zegt duw hem er maar er in. Ik vind dit allemaal best belangrijk en zij zegt "je moet blij zijn dat er wat gebeurd".
Zelfde als jarretels ik vind dat iets super vrouwelijks maar heeft ze vroeger wel eens aan gehad maar dat kon ik op mn vingers tellen. Heb vorig jaar nog eens een poging gedaan om echt kwaliteit spullen kado te geven (omdat die goedkopen setjes meestal niet goed zitten) Die heeft ze 1x gepast en als
Ik er dan over begin zegt ze je weet dat ik daar niet van hou.
We kunnen redelijk goed praten. En ze zei ook als ik het nodig had het ook buiten de deur mocht zoeken. Maar dat doe ik niet want daar voel ik me weer schuldig tegenover haar en omdat nog aantrekkelijk vind en ook echt heel veel om haar geef.
Ik ben ook niet makkelijk voor haar denk ik met mijn wensen. En komt er bij dat we nog een eigen bedrijf hebben ook dus weinig tijd. Maar heb nog nooit wat opgedrongen dat ze iets moest van mij. Ze zegt nu steeds dat ze het altijd gedaan heeft omdat ze bang was dat ik bij haar weg zou gaan.
We zijn al eens bij een psycholoog geweest die zij dat het probleem hoofdzakelijk bij mn vrouw lag en daar zelf iets mee moest doen. Maar tot op heden heeft ze daar weinig aan gedaan. Ze zegt dat de psycholoog niet voelt hoe zij haar eigen voelt.
We hebben het ook al over gehad om bij elkaar weg te gaan. Maar ook dat wil ik niet.
We houden wel van elkaar daar ben ik zeker van. Ben ik echt zo veel eisend. We hebben er altijd goed over kunnen praten maar weet nu echt geen raad meer.
Al vast bedankt
Gr jan