verslag psychiater

[katje]

Hallo iedereen,
dit is misschien een ietwat bizarre vraag, maar kregen jullie het verslag dat de psychiater(s) opmaakte(n)...en van de psycholoog? Ik zou dit eens willen inkijken, maar durf het niet vragen omdat ik bang ben dat hij zal zeggen dat dit niet kan.

[elgebak]

Ik heb aan mijn eerste psycholoog een verslag gevraagd omdat ik destijds een verklaring van haar nodig had ivm speciale voorzieningen op school. Toen heeft ze daar speciaal een samenvatting voor gemaakt over mijn diagnose en toelichting van de kenmerken.
De tweede psycholoog heeft uit zichzelf een verslag aan me meegegeven. Dit was een eindverslag/verwijsbrief van 3 pagina's met de reden van verwijzing, hulpverleningsgeschiedenis, een verandering van diagnose, levensloop, persoonskenmerken, behandeling en reden van doorverwijzing.
De derde, waar ik nu nog in behandeling ben, heeft mij het behandelplan meegegeven met een kort stukje over mijn kenmerken, weer andere diagnoses en het behandelaanbod.
Je kunt dus best om een verslag vragen. Volgens mij mag je je dossier ook gewoon inzien als je dat wilt, maar dat heb ik zelf nooit gevraagd.

[FlowerPower2020]

Hoi Katje

Ik zou dit eens willen inkijken, maar durf het niet vragen omdat ik bang ben dat hij zal zeggen dat dit niet kan.

De enige manier om hier achter te komen en om de spanning eraf te halen is... door te vragen. Nee heb je, ja zou je misschien wel eens kunnen krijgen. Als hij/zij zegt van nee, dan vind ik dat je niet eerder tevreden mag zijn voordat je een hele goede reden hebt gekregen.

Maar ik voel ook nog een diepere vraag. Want waarom wil jij je dossier inkijken? Wat wil je precies weten? Wat ga je met de kennis doen? (ik hoef er geen antwoorden op). Wellicht dat je op deze vragen kunt concentreren en vragen en erbij zeggen dat jij het belangrijk vind en dat jij daar antwoord op wilt hebben.

[katje]

Bedankt voor de reactie Elgebak en Koen0069.
@Koen: ik wil gewoon heel graag weten hoe ik er aan toe was de eerste weken/maand van mijn depressie. De eerste 3 weken die ik in het ziekenhuis lag, daar heb ik helemaal geen herinneringen aan. De daaropvolgende weken slechts flarden. Ik hoorde dat ik in het ziekenhuis voor het eerst mezelf heb verwond. Ik lag toen nog onder toezicht en zat onder een heleboel medicatie waardoor ik veel sliep en mij blijkbaar ook niet bewust was van de dingen die zich rondom mij afspeelden. Ik dacht toen ik hierover hoorde, dat dit misschien onder invloed van al die medicatie was gebeurd. Maar nu is dit een drietal weken ook gebeurd (5x in totaal).Ik kan nu, 9 maanden later, nog steeds niet aanvaarden dat ik een depressie had (of eigenlijk heb). Ik wou tot een paar maanden geleden ook helemaal niet weten wat er zich toen allemaal afspeelde. Maar ik wil er een beter inzicht over krijgen. Misschien dat ik het een plaats kan geven als ik het lees. Ik heb niet het gevoel dat ik hier ooit ga "over" geraken en dat beangstigt mij wel. In theorie weet ik best wat ik allemaal moet doen om te genezen, maar in praktijk lukt het mij helemaal niet

[Janneke]

ik wil gewoon heel graag weten hoe ik er aan toe was de eerste weken/maand van mijn depressie. De eerste 3 weken die ik in het ziekenhuis lag, daar heb ik helemaal geen herinneringen aan. De daaropvolgende weken slechts flarden. Ik hoorde dat ik in het ziekenhuis voor het eerst mezelf heb verwond. Ik lag toen nog onder toezicht en zat onder een heleboel medicatie waardoor ik veel sliep en mij blijkbaar ook niet bewust was van de dingen die zich rondom mij afspeelden. Ik dacht toen ik hierover hoorde, dat dit misschien onder invloed van al die medicatie was gebeurd. Maar nu is dit een drietal weken ook gebeurd (5x in totaal).Ik kan nu, 9 maanden later, nog steeds niet aanvaarden dat ik een depressie had (of eigenlijk heb). Ik wou tot een paar maanden geleden ook helemaal niet weten wat er zich toen allemaal afspeelde. Maar ik wil er een beter inzicht over krijgen. Misschien dat ik het een plaats kan geven als ik het lees.

[045]
Ik vind dit een uitstekende reden om je dossier in te willen zien.
Voor alle duidelijkheid: tenzij jij nu suïcidaal bent of de psych redenen heeft om te denken dat je dit wordt als je het dossier leest: je hebt in NL sowieso inzage recht.
En de psychiater en de psycholoog zijn ook verplicht, vragen etc van jou hier over te beantwoorden.

Ik heb niet het gevoel dat ik hier ooit ga "over" geraken en dat beangstigt mij wel. In theorie weet ik best wat ik allemaal moet doen om te genezen, maar in praktijk lukt het mij helemaal niet

Ten eerste: juist dit maakt depressie tot een rotziekte: dat gevoel, dat het nooit overgaat, dat machteloze idee, dat dat helemaal niet meer kan....
Ten 2e: depressie is een ziekte. Net als bij griep: "uitzieken"! Bij griep in bed blijven, veel drinken en fruit en warmte. Bij depressie: de oorzaken opzoeken. Zijn er trauma's? Verwerken! Heeft je lichaam alles wat het hebben moet? Zo nee: aanvullen! Gebeurde een en ander na een periode met veel stress: zorg dan extra voor alles wat jou kun "opladen" en ontspannen. (Van massage, wandelen, rustige muziek, lekkeŕ en gezond eten, tekenen etc etc aan toe.)
Heeft je psyche voldoende steun, warmte, begrip, aandacht en noem maar op.....?
(Weten "wat je zelf kunt doen" heeft echt charme, maar is lang niet altijd voldoende. En als je om een of andere reden niet in staat bent, dit uit te voeren, dan heb je meer steun oid nodig.)

[katje]

Dank je wel Janneke voor de steunende woorden
Ik weet niet of dat bij ons in België ook verplicht is...zal het binnenkort weten!
Wat betreft de oorzaken: Ik heb geen trauma's ofzo, zal wel een combinatie zijn van verschillende dingen. Mijn bloed is gecontroleerd en alles is tip top. Ik eet gezond (probeer dat toch zo veel mogelijk) en doe mijn best om regelmatig wat beweging te hebben. Ik heb enorm last van duizeligheid, dus sporten ed. zijn niet steeds evident, maar ik neem de trap, ga veel te voet,...
Wat moj ontspanning geeft of wat mij kan opladen: geen enkel idee, alles kost moeite en de dingen die ik vroeger vrij graag deed, boeien mij niet
De gesprekken met de psychologe worden nu opgevoerd dus ik hoop om toch ooit wat klaarheid te kunnen scheppen over de situatie en mezelf, want ben nu gewoon zo moe...
Knuffel xxx

[katleen]

zoals Janneke ook al zegt : het is en blijft een rotziekte.
niet alleen omdat het vaak zo uitzichtloos lijkt (wat het niet is) ; maar ook omdat het herstelproces niet in een mooi stijgende lijn gaat. het gaat soms eens een dagje (of dagen of uren) beter en net als je denkt 'he , nu gaat het beter' slaat die depressie weer keihard terug.
en toch , toch gaat het weer beter. jammer genoeg kan niemand daar een datum op plakken.
elke keer vroeg ik aan mijn psych als hij zei dat ik weer beter zou worden : 'maar wanneer dan??'. daar gaf hij steeds hetzelfde antwoord op : gun jezelf de tijd die het nodig heeft. op dat moment kon ik hem wel slaan , want wat moest ik met zo'n antwoord?
maar toch heeft hij wel gelijk gehad.
ook jij mag (en ik zet bewust 'mag' en niet 'moet') jezelf de tijd gunnen om te herstellen!!
op je vraag over psych.verslagen : ik denk dat je in belgie ook inkijkrecht hebt.
veel sterkte voor en in elk moeilijk moment!!

[katje]

Dank je wel Katleen,
ik heb gelukkig wel steun aan de mensen hier op het forum! Het doet deugd om positieve reacties te lezen