katje schreef: ik wil gewoon heel graag weten hoe ik er aan toe was de eerste weken/maand van mijn depressie. De eerste 3 weken die ik in het ziekenhuis lag, daar heb ik helemaal geen herinneringen aan. De daaropvolgende weken slechts flarden. Ik hoorde dat ik in het ziekenhuis voor het eerst mezelf heb verwond. Ik lag toen nog onder toezicht en zat onder een heleboel medicatie waardoor ik veel sliep en mij blijkbaar ook niet bewust was van de dingen die zich rondom mij afspeelden. Ik dacht toen ik hierover hoorde, dat dit misschien onder invloed van al die medicatie was gebeurd. Maar nu is dit een drietal weken ook gebeurd (5x in totaal).Ik kan nu, 9 maanden later, nog steeds niet aanvaarden dat ik een depressie had (of eigenlijk heb). Ik wou tot een paar maanden geleden ook helemaal niet weten wat er zich toen allemaal afspeelde. Maar ik wil er een beter inzicht over krijgen. Misschien dat ik het een plaats kan geven als ik het lees.
[045]
Ik vind dit een uitstekende reden om je dossier in te willen zien.
Voor alle duidelijkheid: tenzij jij nu suïcidaal bent of de psych redenen heeft om te denken dat je dit wordt als je het dossier leest: je hebt in NL sowieso inzage recht.
En de psychiater en de psycholoog zijn ook verplicht, vragen etc van jou hier over te beantwoorden.
Ik heb niet het gevoel dat ik hier ooit ga "over" geraken en dat beangstigt mij wel. In theorie weet ik best wat ik allemaal moet doen om te genezen, maar in praktijk lukt het mij helemaal niet
Ten eerste: juist dit maakt depressie tot een rotziekte: dat gevoel, dat het nooit overgaat, dat machteloze idee, dat dat helemaal niet meer kan....
Ten 2e: depressie is een ziekte. Net als bij griep: "uitzieken"! Bij griep in bed blijven, veel drinken en fruit en warmte. Bij depressie: de oorzaken opzoeken. Zijn er trauma's? Verwerken! Heeft je lichaam alles wat het hebben moet? Zo nee: aanvullen! Gebeurde een en ander na een periode met veel stress: zorg dan extra voor alles wat jou kun "opladen" en ontspannen. (Van massage, wandelen, rustige muziek, lekkeŕ en gezond eten, tekenen etc etc aan toe.)
Heeft je psyche voldoende steun, warmte, begrip, aandacht en noem maar op.....?
(Weten "wat je zelf kunt doen" heeft echt charme, maar is lang niet altijd voldoende. En als je om een of andere reden niet in staat bent, dit uit te voeren, dan heb je meer steun oid nodig.)