Gebruikersavatar
Marygoround
Berichten: 5
Lid geworden op: 07 mei 2015 10:47

Narcisme

Hoewel ik -net zoals de meeste mensen- wel 'van alles wat' zal hebben, zit ik momenteel toch het meest in mijn maag met de persoonlijkheidsstoornis waarvan ik 'het meeste heb', namelijk narcisme.

Ik heb op een bepaald moment serieus hulp gezocht omdat mijn zelfbeeld en mijn beeld van de wereld om me heen niet meer leken te kloppen. Alles wat ik ooit zeker wist, werd betwist.

Nu de diagnose richting narcisme gaat, heb ik daar een heel negatief gevoel bij. Eerder was er sprake van een aanpassingsstoornis, emotionele verwaarlozing en sociale angst. Autisme (iets waaraan mijn moeder leed) is inmiddels uitgesloten.

Mijn huidige therapeute, die e.e.a. direct herkende, komt aan met G-schema's. Schema's die ik -uiteraard- perfect kan invullen, want ik voel feilloos aan wat ze wil lezen, maar waar ik niet veel aan heb.

Is er iemand die een goede ervaring heeft met een bepaalde therapeut of me andere tips kan geven?
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Narcisme

Waarom heb je een negatief gevoel bij de diagnose narcisme?
Het is enkel een term die doorgaans een negatieve bijklank heeft. Ik denk overigens dat jouw hulpvraag met betrekking tot je zelfbeeld en kijk op de wereld de prioriteit verdienen. Het feit dat je G-schema’s naar jouw gevoel perfect kunt invullen en dat je feilloos de gewenste antwoorden weet te geven wil niet zeggen dat deze schema’s geen zin hebben.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Narcisme

mijn zelfbeeld en mijn beeld van de wereld om me heen niet meer leken te kloppen. Alles wat ik ooit zeker wist, werd betwist.
Hoi Marygoround (wat een onzettend leuke nickname). Als ik die bovenstaande zin lees sta je dus volledig open voor de mening van anderen en ben je zelfs bereid alles, zoals je dat eerder aannam, voor die 'betere' meningen in te leveren. Dat vind ik wel een beetje haaks staan op een narcistische persoonlijkheid, maar ik ben een leek hoor, het is alleen dat die gedachte bij me opgeroepen werd.

Kun je een voorbeeld geven van een opinie van jou die 'helemaal niet bleek te kloppen'? Hoe weten we of die van anderen WEL klopt?
Gebruikersavatar
Marygoround
Berichten: 5
Lid geworden op: 07 mei 2015 10:47

Re: Narcisme

Hoi Max,

Dankjewel. Ik houd van woordspelingen :)

Eens kijken of ik wat duidelijker kan zijn.

In heel veel gevallen sta ik zeker niet open voor de mening van anderen, ben ik bang. Onder narcisme zit (zeker in mijn geval) vaak onzekerheid die jarenlang (en nog) overschreeuwd werd. Als mensen een afwijkende mening hebben, voel ik me al snel gekwetst/niet begrepen/verongelijkt.
Het gaat dan ook niet zo zeer om opinies die door anderen 'onderuit gehaald' worden, maar om feiten waar ik niet langer omheen kan.

Voorbeeld: Ik ben opgegroeid met één broer. Die heeft het Syndroom van Down. Tot mijn 50e heb ik altijd geroepen dat ik net zoveel aandacht kreeg als hij, dat ik niets tekort ben gekomen, dat mijn ouders altijd alles aan me uitlegden en naar me luisterden, dat ik mezelf mocht zijn enz. enz. Kortom: een geweldige jeugd! Dat gaf me een geweldig verhaal en maakte me bijzonder en anders dan andere zussen en broers van mensen met een beperking. Ik heb zelfs een keer meegewerkt aan een televisieprogramma waarin nog 6 andere broers en zussen van mensen met een beperking zaten. Vijf van hen zeiden hetzelfde: er ging véél méér aandacht naar hun broer/zus en daar hadden ze het heel moeilijk mee (gehad). Ik vertelde mijn mooie verhaal. Ahs en Ohs volgden uiteraard en ik sprong er weer eens positief uit.

Die verheerlijking van mijn jeugd klopt niet. Mijn vader was er bijna nooit, mijn moeder was wereldvreemd en mijn broer eiste bijna alle aandacht op. Ik moest het allemaal maar uitzoeken en natuurlijk kon ik dat want ik was degene die niets mankeerde.... Mijn onzekerheden overschreeuwen was (en is nog steeds voor een groot deel) de overlevingsstrategie die ik als kind gekozen heb.

Doe ik wel! Kan ik wel! Weet ik wel! Ik help je wel! (En direct daarna 'oh sh*t!!!!!' denken...)
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Narcisme

Marygoround schreef:Mijn onzekerheden overschreeuwen was (en is nog steeds voor een groot deel) de overlevingsstrategie die ik als kind gekozen heb.


Dat klinkt heel plausibel. Het vervelende is dat mensen hun oude vertrouwde overlevingsstrategieën blijven toepassen, ook als het al lang niet meer nodig is. Het doorbreken van zo’n oud patroon is voor veel mensen heel lastig.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Narcisme

Mijn onzekerheden overschreeuwen was (en is nog steeds voor een groot deel) de overlevingsstrategie die ik als kind gekozen heb.

Doe ik wel! Kan ik wel! Weet ik wel! Ik help je wel! (En direct daarna 'oh sh*t!!!!!' denken...)
Je bent dus bang dat wanneer je 'gewoon jezelf bent' en bv ook wanneer je zou bepraten hoe het 'werkelijk thuis was', je niet geaccepteerd of gewaardeerd zou worden? Je hebt een ideaalbeeld van jezelf en dat moet zo veel mogelijk uitgedragen worden, net als het ideaalbeeld van je ouders, je jeugd.
En in die dingen loop je dan vast.

Het lijkt me wel heel lief van je. Die zorgzaamheid die zich daarin uitdrukt. Het kan zijn dat je dit voor je ego doet, 'ik' mag niemand teleurstellen, maar misschien is het ook heel belangrijk voor je anderen niet teleur te willen stellen bij datgene waarvoor ze je hulp vragen... Dan zou dat juist op een sterk altruistische karaktrek duiden, waarbij je jezelf soms te veel wegcijfert.

Hoe zouden ze het thuis gevonden hebben wanneer je in dat tv programma een reel beeld van de wijze waarop je je jeugd hebt beleefd had gegeven?
Hoe zouden de reacties dan geweest zijn?
Gebruikersavatar
Marygoround
Berichten: 5
Lid geworden op: 07 mei 2015 10:47

Re: Narcisme

Dat vastlopen heeft dus een jaar of 50 op zich laten wachten :oops: Pas toen er rond mijn 50e van alles gebeurde (overgang, burnout, ziekte) gebeurde dat. Ik denk dat je gelijk hebt dat ik onder een hele dikke laag zelfbescherming bang ben dat mensen me niet accepteren. Wrang is dan natuurlijk dat door hoe ik me gedraag (in therapie zeiden ze: je zit op een berg en komt heel af en toe naar beneden, naar het voetvolk) veel mensen me juist niet accepteren. Dat heeft dan, denk ik nu, niet zo zeer met mijn gezinssituatie te maken als wel met mijn gedrag.

Dat gedrag is niets liefs. Ik trok vroeger om twee redenen veel met mijn broer op. De eerste was dat ik stapelgek op hem was (en ben). De tweede was dat ik er heel veel bewondering van mensen door kreeg. Ik bouwde een image op van een supersterk, stabiel mens en kreeg vriendschappen en relaties met mensen die zo'n iemand in hun nabije omgeving nodig hadden. Natuurlijk liep ook ik regelmatig tegen mijn grenzen op of zat ik zelf ergens mee en dan was er niemand bij wie ik terecht kon. Iedereen dacht dat ik er zelf wel uit kwam....

Ten tijde van het tv-programma was mijn moeder zwaar dement en woonde mijn broer bij mij in. Mijn vader had zijn handen vol aan de verzorging van mijn moeder. Ik kan moeilijk inschatten hoe zijn reactie zou zijn geweest. Toen misschien ontkennend (hij ging alle problemen standaard uit de weg), maar toen hij zelf ook ging dementeren checkte hij dag in dag uit bij me of wij (de kinderen) niets tekort waren gekomen vroeger. Ik heb daar steevast met nee op geantwoord.
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Narcisme

Dat gedrag is niets liefs. Ik trok vroeger om twee redenen veel met mijn broer op. De eerste was dat ik stapelgek op hem was (en ben). De tweede was dat ik er heel veel bewondering van mensen door kreeg.
Ik geloof je niet wat betreft die tweede reden.
Ik denk dat je alleen maar merkte dat het een enorme wissel op je trok, op je eigen ontwikkeling, de energie die je nog overhield voor jezelf, maar dat je toch doorzette, jezelf forceerde omdat je wist dat je broer die extra inzet nodig had. Niet om bewonderd te worden, maar omdat je niet anders kon
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Narcisme

Marygoround schreef:Dat gedrag is niets liefs. Ik trok vroeger om twee redenen veel met mijn broer op. De eerste was dat ik stapelgek op hem was (en ben). De tweede was dat ik er heel veel bewondering van mensen door kreeg. Ik bouwde een image op van een supersterk, stabiel mens en kreeg vriendschappen en relaties met mensen die zo'n iemand in hun nabije omgeving nodig hadden.
Ik vraag me af waarom jij jezelf hier zo op afrekent en de motieven waarom je met je gehandicapte broer optrok in een wat minder fraai daglicht wenst te plaatsen. Het is namelijk een interpretatie van feiten die achteraf heeft plaats gevonden. Ik geloof niet in onbaatzuchtigheid, dat is een dogma en een sluipend gif. Mensen hebben altijd achterliggende motieven voor hun handelingen of gedrag. Dat heeft ook helemaal niets met narcisme van doen. Er is niets laakbaars aan om de vruchten te plukken van de inspanningen die jij op je genomen hebt om te zorgen voor je broer. Jezelf proberen schoonwassen door zelfbeschuldiging zou ik in dit verband dan ook zien als een mechanisme dat in het teken staat van de continuering van een overlevingsstrategie.
Marygoround schreef:Ten tijde van het tv-programma was mijn moeder zwaar dement en woonde mijn broer bij mij in. Mijn vader had zijn handen vol aan de verzorging van mijn moeder. Ik kan moeilijk inschatten hoe zijn reactie zou zijn geweest. Toen misschien ontkennend (hij ging alle problemen standaard uit de weg), maar toen hij zelf ook ging dementeren checkte hij dag in dag uit bij me of wij (de kinderen) niets tekort waren gekomen vroeger. Ik heb daar steevast met nee op geantwoord.

Ik vraag me al van af begin af waarom dit topic de titel ‘Narcisme’ draagt. Niets uit het bovenstaande citaat verwijst ook maar in de verste verte naar een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Narcisme

Max schreef:
Dat gedrag is niets liefs. Ik trok vroeger om twee redenen veel met mijn broer op. De eerste was dat ik stapelgek op hem was (en ben). De tweede was dat ik er heel veel bewondering van mensen door kreeg.
Ik geloof je niet wat betreft die tweede reden.
Ik denk dat je alleen maar merkte dat het een enorme wissel op je trok, op je eigen ontwikkeling, de energie die je nog overhield voor jezelf, maar dat je toch doorzette, jezelf forceerde omdat je wist dat je broer die extra inzet nodig had. Niet om bewonderd te worden, maar omdat je niet anders kon
Je slaat de spijker op de kop, Max.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Marygoround
Berichten: 5
Lid geworden op: 07 mei 2015 10:47

Re: Narcisme

Heb je je nog niet afgevraagd waarom ik alleen op de reacties van Max reageer, Volhoudertje?

Hier komt de reden: jij lijkt al precies te weten hoe de vork in de steel zit en laat geen ruimte voor iets anders.
Gebruikersavatar
Marygoround
Berichten: 5
Lid geworden op: 07 mei 2015 10:47

Re: Narcisme

Hoi Max,

Ik snap dat je me niet gelooft. Maar ik denk dat dit ook komt doordat in een forum als dit het hele verhaal nooit in één keer volledig verteld kan worden. Opmerkingen/vragen roepen nieuwe en aanvullende informatie op.

Ik werd als kind gepest. Dat gebeurde niet als ik mijn broertje bij me had. Zelfs niet door de grootste pesters. Die vonden hem machtig interessant, denk ik, en hadden wel iets anders te doen. Zo werkte hij als een soort bliksemafleider.

Maar laat ik er de DSM eens bij halen. IV dan wel, want in V is de term niet langer onder persoonlijkheidsstoornis te vinden.

De patiënt:

•vindt zichzelf fantastisch en enorm belangrijk (hij overdrijft zijn prestaties en talenten, verwacht dat men hem erkent als een superieur persoon zonder dat zijn prestaties hier aanleiding toe geven);
•is gepreoccupeerd met fantasieën over onbeperkt succes, macht, brille, schoonheid, of de ideale liefde;
•gelooft dat hij 'speciaal' en uniek is en dat hij slechts begrepen kan worden door andere speciale mensen, bij voorkeur met een hoge status, van wier kring hij eigenlijk ook deel zou moeten uitmaken;
•eist excessieve bewondering;
•meent over speciale voorrechten te beschikken (heeft bijv. de onredelijke verwachting dat hem een voorkeursbehandeling toekomt of dat men vanzelfsprekend rekening houdt met zijn verwachtingen);
•gebruikt zijn medemens om zijn eigen doelen te bereiken;
•heeft een tekort aan invoelend vermogen (hij wil de gevoelens en behoeften van anderen niet erkennen en het is hem niet goed mogelijk zich de behoeften van anderen voor te stellen);
•is vaak jaloers op anderen of gelooft dat anderen jaloers zijn op hem;
•heeft een hooghartige houding en gedraagt zich dienovereenkomstig.

Van de 9 criteria herkent mijn therapeute (ik schoorvoetend) er 7 en verdenkt ze me van een 8e.

Nogmaals: ik vind dit alles niet leuk. Heel erg moeilijk zelfs. Eigenlijk vroeg ik ook niet om een discussie maar om tips, maar ik vind jouw reacties erg open. Ik denk dat ik voor tips misschien niet helemaal op het goede forum zit.
Gebruikersavatar
Janey
Berichten: 66
Lid geworden op: 19 apr 2015 20:39

Re: Narcisme

Heb je geprobeerd te lezen, en je reakties....los van een diagnose wat wel of niet klopt , waar je wel of geen herkenning in vind.....

Wat direct bij mij opkomt is: hoe eenzaam moet jij je gevoelt hebben....dat je de wereld om je heen mooier hebt willen maken dan het was,
hoeveel verdriet, verwarring , boosheid, whatever....is er in je leven geweest....

volgens mij "moet" je niet praten....maar voelen....met een hele lieve hulpverlener...voelen wat jij voelt en gevoelt hebt, toegeven aan je pijn....

maar ....misschien heb je dat allang gedaan (?) Sterkte
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Narcisme

Marygoround schreef:Heb je je nog niet afgevraagd waarom ik alleen op de reacties van Max reageer, Volhoudertje?
Nee, met dat soort vragen hou ik me totaal niet mee bezig.
Het is prima hoor, je moet uiteraard de gesprekspartner zoeken die het beste bij je past.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Narcisme

Marygoround schreef: In heel veel gevallen sta ik zeker niet open voor de mening van anderen, ben ik bang. Onder narcisme zit (zeker in mijn geval) vaak onzekerheid die jarenlang (en nog) overschreeuwd werd. Als mensen een afwijkende mening hebben, voel ik me al snel gekwetst/niet begrepen/verongelijkt.
Het gaat dan ook niet zo zeer om opinies die door anderen 'onderuit gehaald' worden, maar om feiten waar ik niet langer omheen kan.

Voorbeeld: Ik ben opgegroeid met één broer. Die heeft het Syndroom van Down. Tot mijn 50e heb ik altijd geroepen dat ik net zoveel aandacht kreeg als hij, dat ik niets tekort ben gekomen, dat mijn ouders altijd alles aan me uitlegden en naar me luisterden, dat ik mezelf mocht zijn enz. enz. Kortom: een geweldige jeugd! Dat gaf me een geweldig verhaal en maakte me bijzonder en anders dan andere zussen en broers van mensen met een beperking. Ik heb zelfs een keer meegewerkt aan een televisieprogramma waarin nog 6 andere broers en zussen van mensen met een beperking zaten. Vijf van hen zeiden hetzelfde: er ging véél méér aandacht naar hun broer/zus en daar hadden ze het heel moeilijk mee (gehad). Ik vertelde mijn mooie verhaal. Ahs en Ohs volgden uiteraard en ik sprong er weer eens positief uit.

Die verheerlijking van mijn jeugd klopt niet. Mijn vader was er bijna nooit, mijn moeder was wereldvreemd en mijn broer eiste bijna alle aandacht op. Ik moest het allemaal maar uitzoeken en natuurlijk kon ik dat want ik was degene die niets mankeerde.... Mijn onzekerheden overschreeuwen was (en is nog steeds voor een groot deel) de overlevingsstrategie die ik als kind gekozen heb.

Doe ik wel! Kan ik wel! Weet ik wel! Ik help je wel! (En direct daarna 'oh sh*t!!!!!' denken...)
Hoi Marygoround,
ik geef je heel erg groot gelijk dat je niet (MEER) openstaat voor de mening van anderen! !!!!

Zo te lezen heb jij de afgelopen 50 jaar nauwelijks aan jezelf gedacht, je was er voor anderen. Ja, logisch dat je daar bevestiging voor wilde krijgen!
Een echte narcist zou de spaarrekening, pgb etc van haar broer hebben geplunderd....
(okee, er schijnt ook een diagnose 'negatief narcisme' te bestaan, daar zou je wellicht nog wel in passen, dat beschrijft hoe jij al die jaren hebt geleefd, alsof jij niet de moeite waard was!)

Dat je als dochter van een autistische moeder en een afwezige vader en een zus van een broer met down....
(...here-mijn-tijd nog aan toe! !!!)
....behoefte hebt aan bevestiging is logisch. Iedereen heeft daar behoefte aan en jij bent daar schromelijk in tekort gekomen.

Op basis van dat je idealiter voldoende bevestiging hebt gekregen, kun je als kind op gegeven moment de tolerantie aanleren, dat een ander mens een andere mening kan hebben, maar dat dat voor de vriendschap oid niets uitmaakt.
Het is heel naar, dat jij dat nu nog niet hebt kunnen ontwikkelen, maar het kan alsnog. Maar niet met g-schema's! !

Dat je je tot die tijd er naar onder voelt, als mensen een andere mening hebben vind ik op mijn beurt naar voor jou, maar ik vind het ook volstrekt logisch! (=Wat jij nodig hebt is, erkenning, bevestiging, steun, en het inhalen van al je opgelopen achterstandan.) Het zou beslist geen luxe zijn, als het nu eindelijk eens om JOU ging draaien in je leven!!

Dus mijn tip luidt: begin vandaag nog met de revolutie!
Deze peut wordt betaald om jou te helpen, het is nu niet langer aan de orde dat jij anderen naar de mond moet praten voor een klein beetje erkenning - je hebt een peut nodig, die jouw hele verhaal ziet.
Kan of wil deze mevrouw dit niet: "genoeg is genoeg", komen jullie er met 1, desnoods 2 gespekken niet uit, maak dan benen en vraag om iemand met wel oren aan haar hoofd. (Ga er geen maanden in investeren, zij wordt sowieso betaald, maar jij komt tekort. Nou, wat mij betreft mag dat 'patroon' op de vuilnisbelt!!)
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Narcisme

Je vraagt in je openingsbericht om tips Marygoround, daar had ik overheen gelezen. Ik snap ook dat je een discussie omtrent de gestelde diagnose vervelend vindt, onder meer omdat zoals je zegt het uiteraard onmogelijk is voor je een hier een beeld van jezelf en heel je biografie te geven dat de hele werkelijkheid kan laten zien.

Wat tips betreft...ik kan mezelf ook wel in enkele criteria/karakteristieken, misschien wel een stuk of 5, herkennen waarmee een narcistische persoonlijkheid wordt gekenschetst. Belangrijk is natuurlijk de mate waarin die punten opgaan, een beetje waar zijn ze zelfs alle negen wel, en misschien kunnen anderen op het forum dat voor zichzelf wel net zo beamen.

Misschien werkt het soms net als astrologie. Daar zijn wel eens leuke experimenten mee gedaan, iedereen herkent zichzelf in wat hij aangereikt krijgt als zijn/haar sterrenbeeld. Ook wanneer die bij een klas studenten door mekaar gehusseld zijn bleken de studenten toch heel zeker te weten dat de astrologische beschrijving die zij onder ogen kregen en toegesneden zou zijn op hun geboorte-moment volmaakt te kloppen, terwijl ze in wezen een ander sterrenbeeld voorgeschoteld kregen.
Maar je therapeut realiseert zich het bovenstaande vast nog veel beter dan ik, die is getraind met dergelijke effecten rekening te houden.

Oke, dan zou dus de conclusie kunnen zijn: je BENT een narcistische persoonlijkheid wat al niet meer als een persoonlijkheids-stoornis gezien wordt in het psychiatrisch vademecuum.
Wat zou dan een tip kunnen zijn...kan het goed zijn je persoonlijkheid te willen veranderen, te willen omvormen, aanpassen? Kun je dan nog authentiek blijven? Kan dat je gelukkiger maken? Voor wie zou je willen veranderen? Als dat voor jezelf is, om een fraaier zelfbeeld te creeren omwikkel je jezelf dan niet juist nog meer met narcistisch strikt zelfbetrokken gedrag?

Ik ben een leek, nogmaals, en misschien ook een narcistische persoonlijkheid, misschien in een heel geringe mate, misschien ook wel in signifikante mate. Maar ik kan daar niets aan veranderen, en kan alleen maar werken aan 'zelfaanvaarding' wanneer ik gebukt zou gaan onder die diagnose.
Mijn tip, volkomen intuitief want ik ben geen therapeut en niet psychologisch geschoold, zou dat dan dus zijn. Je kunt je persoonlijkheid als een probleem zien, maar dan is juist dat het probleem, en niet je persoonlijkheid.

Hoe zie je dit zelf; is het irritant dit te lezen? Geeft het je misschien het gevoel dat je 'een probleem om niks aan het maken bent in mijn ogen'?
Dat is natuurlijk niet zo, dat ik dat zou vinden. Ik denk alleen dat je de sociale problemen die je ervaart anders te lijf zou moeten gaan dan via die gerichtheid op je zelfbeeld en je eigen waardering daarvan. Je maakt jezelf tot dader, tot schuldige. Misschien mag je jezelf zoals Tantejan hierboven doet als slachtoffer zien, als iemand die misschien beschadigd is, iemand die heel erg zijn best heeft gedaan steeds alles zo goed mogelijk te doen, misschien in de eerste plaats voor jezelf, zelfs al zou dat zo zijn, had je een keuze? Kon je anders wanneer je nu eenmaal zo in mekaar stak/steekt?

Een mens kan niet over zijn schaduw heenspringen. Zou je in een bepaalde gradatie een narcistische persoonlijkheid zijn, so be it. En anderen zullen je moeten nemen zoals je bent. Maar jij vooral zal jezelf moeten nemen zoals je bent. Toch?
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Narcisme

excuus: TanteJan moest zijn: Janneke
Gebruikersavatar
GewoonIk
Berichten: 22
Lid geworden op: 14 apr 2015 12:53

Re: Narcisme

Lieve Marygoround,
Ik heb je berichtje met veel interesse gelezen. Ik ben namelijk vorig jaar gescheiden van een man met narcisme. Wat ik dus helemaal niet herken in jouw verhaal in verband met de diagnose narcisme, is het feit dat jij je "tekortkomingen" zelf ziet. Dat "tekortkomingen" bedoel ik niet negatief, want die heeft iedereen! Er zijn natuurlijk veel verschijningsvormen van narcisme, maar mijn ex voelde zich zo boven "het gewone volk" verheven, dat de fouten altijd bij een ander werden gezocht. Hij voelde zich onaantastbaar en geloofde daar zelf ook volledig in. Ook al lag het er dubbel dik bovenop. En als je alles blijft ontkennen, afschuiven en verdraaien, kun je de problemen natuurlijk ook niet aanpakken. Als de diagnose juist is, heb je daar dus een voordeel. Je weet namelijk waar je aan moet werken. maar misschien is een second opinion niet verkeerd.
Heel veel succes!

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”