Liefde, of angst om alleen te zijn?

[Zimi999]

Hey allemaal.

Ik probeer mijn situatieschets niet té lang te maken, maar alvast bedankt voor het lezen.

Ik ben 23 jaar en heb nu een dikke 4 jaar een relatie met mijn vriend (30), waarvan we een klein jaar samenwonen in een huurappartement. En toch twijfel ik al meer dan 2 jaar (in periodes, niet continu) aan de relatie. Ik wou het nooit opgeven en inmiddels zijn we weer een hele tijd verder met veel ups en downs.

Op zich mag ik mijn handen kussen met zo'n vriend. Hij is goed voor me, helpt in het huishouden, is lief, betrouwbaar, ziet mij heel graag... So far so good. En toch mist er iets, maar ik kan er zo mijn vinger niet op drukken. Daarbij kom ook nog eens het feit dat ik bijna niet omkan met mijn schoonmoeder. Ook hebben we allebei een zware periode achter de rug, aangezien zijn vader een dik jaar geleden zelfmoord pleegde. Maar goed, dat terzijde.

Zoals gezegd twijfel ik al twee jaar met ups en downs. We proberen er (op mijn initiatief) telkens over te praten als ik terug twijfel. We werken er ook aan dan, en het gaat ook steeds weer even goed. En toch blijf ik a.h.w. "hervallen".

Ik doe niet anders dan nadenken, verstand en gevoel afwegen, ... En ik raak er niet wijs uit. Intussen spookt zelfs de gedachte door mijn hoofd dat ik bang ben om alleen te zijn en dus om de verkeerde redenen bij hem blijf. Of maak ik het mezelf wijs en gooi ik misschien een goede relatie weg?

[Radius]

Dat is een moeilijke vraag! Kan je echt niet wat meer vertellen over wat je precies denkt te missen in je relatie? Zie je bijvoorbeeld bij andere stellen iets dat je in je eigen relatie mist? Als je zelf je laatste vraag niet kan beantwoorden zal een gemiddelde lezer dat met deze beperkte informatie zeker niet kunnen.

[Protector88]

Inderdaad een zeer moeilijke vraag.

Je bent dus samen gaan wonen met hem terwijl je twijfelde aan de relatie? Dat is denk ik niet zo'n slimme keuze (sorry als dit hard overkomt).

De meeste mensen zeggen dat je naar je gevoel moet luisteren maar ik weet uit ervaring dat je gevoel je erg kan bedriegen.

De moeilijke manier om erachter te komen is even uit elkaar te gaan en kijken of je elkaar echt gaat missen of juist een gevoel van opluchting en vrijheid voelt die blijft en je al snel naar andere mannen gaat kijken. Misschien dat je nu zelfs al naar andere mannen kijkt of verlangt? Dat is natuurlijk ook geen goed teken.

Je beschrijft hem als een goede man die echt goed voor je is. Als je dan nog wat mist dan heb ik wel mijn twijfels of hij de ware is (als die gevoelens kloppen). Gedachten en gevoelens zijn nou eenmaal niet altijd de waarheid maar liefde kun je ook niet forceren. Het is er of het is er niet. Je bent vergeleken met hem ook een stuk jonger. De meeste vrouwen van jouw leeftijd willen spanning in een relatie. Ligt het daaraan? Mis je spanning? Mis je wat op seksueel gebied?

Wat voor toekomst zie je tussen jullie? Zou je kinderen met hem willen (als dat een wens is tenminste)? Zou je echt oud willen worden met hem?

Dit lijkt me wel enorm zwaar voor je. Je weet onderhand ook niet meer wat je moet doen. Gevoelens zijn niet simpel te ontcijferen. Goed dat je hier om hulp gevraagd hebt.

[remco2706]

Ik weet precies wat er mee bedoelt wordt,ik voel het namelijk zelf ook.
Nu 1 jaar een relatie met een lieve meid,ze doet alles voor me en is heel lief e.d.
Maar toch heb ik heel veel twijfels,ook of er iets mist.
Van dat leeftijdverschil vind ik echt zo onzin,ik ken zat iemand waarbij het 10 tot 15 jaar scheelt en gaat supergoed.
Als iemand vind dat het leeftijdsverschil te groot is,dan betekend hetzelfde als:diegene past niet bij mij.

Bij mij is het zo omdat ik te bang ben om alleen te zijn,dat wordt me steeds duidelijker.
Ook lichamelijk vind ik diegene totaal niet aantrekkelijk,hoe rot het ook is.
Ik wilde echt voor haar karakter gaan,maar alles moet een beetje in balans zijn binnen je voorkeur.

Soms lukt het ook niet om er helemaal achter te komen,maar door te blijven wordt je alleen maar ongelukkiger.

Dit is puur bedoelt uit mijn eigen ervaring,ik zeg niet dat het bij jou zo is,maar misschien helpt het een beetje.

[Zimi999]

Hey iedereen.
Het is even geleden intussen, en omdat ik jullie reacties zeker naar waarde schat, wil ik jullie graag een update sturen. Intussen lijkt het me niet slecht om (nog maar eens) verder na te denken over jullie reacties...

Dat is een moeilijke vraag! Kan je echt niet wat meer vertellen over wat je precies denkt te missen in je relatie? Zie je bijvoorbeeld bij andere stellen iets dat je in je eigen relatie mist? Als je zelf je laatste vraag niet kan beantwoorden zal een gemiddelde lezer dat met deze beperkte informatie zeker niet kunnen.

Kun je geloven dat ik na al die tijd nog steeds niet precies weet wat daarop te antwoorden...?

Inderdaad een zeer moeilijke vraag.

Je bent dus samen gaan wonen met hem terwijl je twijfelde aan de relatie? Dat is denk ik niet zo'n slimme keuze (sorry als dit hard overkomt).

Daar heb je gelijk hoor, geen sorry. Ik heb het me al dikwijls beklaagd, maar mijn therapeute (daar ga ik onderaan verder op door) zei dat ik daarmee mijn relatie misschien probeerde te redden... Niet OK, dat weet ik nu.

De moeilijke manier om erachter te komen is even uit elkaar te gaan en kijken of je elkaar echt gaat missen of juist een gevoel van opluchting en vrijheid voelt die blijft en je al snel naar andere mannen gaat kijken. Misschien dat je nu zelfs al naar andere mannen kijkt of verlangt? Dat is natuurlijk ook geen goed teken.

Je beschrijft hem als een goede man die echt goed voor je is. Als je dan nog wat mist dan heb ik wel mijn twijfels of hij de ware is (als die gevoelens kloppen). Gedachten en gevoelens zijn nou eenmaal niet altijd de waarheid maar liefde kun je ook niet forceren. Het is er of het is er niet. Je bent vergeleken met hem ook een stuk jonger. De meeste vrouwen van jouw leeftijd willen spanning in een relatie. Ligt het daaraan? Mis je spanning? Mis je wat op seksueel gebied?

Ik weet niet of het aan mijn leeftijd ligt. Ik mis geen spanning, en zeker niets op seksueel gebied. Op dat vlak ben ik mentaal ouder dan mijn vriend . Maar al de rest dat je beschrijft... Zit zeker wat in... Zucht.

Wat voor toekomst zie je tussen jullie? Zou je kinderen met hem willen (als dat een wens is tenminste)? Zou je echt oud willen worden met hem?

Ik weet het niet. Ik wil doodgraag kinderen. Maar.

Bij mij is het zo omdat ik te bang ben om alleen te zijn,dat wordt me steeds duidelijker.
Ook lichamelijk vind ik diegene totaal niet aantrekkelijk,hoe rot het ook is.
Ik wilde echt voor haar karakter gaan,maar alles moet een beetje in balans zijn binnen je voorkeur.

Hoe wordt jou dit allemaal steeds duidelijker? Buiten dan het lichamelijke aspect dat je beschrijft...

Ok, even een update van de huidige situatie.

Nuja, niet dat er aan de situatie zelf veel veranderd is, maar ik ben intussen bij de therapeute langs geweest.

Het is al de tweede keer dat ik tijdens de relatie professionele hulp zoek, maar om praktische overwegingen is het nu iemand anders. En echt, het is ongelofelijk, ik heb met deze therapeut ZO veel geluk, het is bijna ongelofelijk op welke golflengte we zitten.

De intake duurde 2 uur. Heel mijn situatie uitgelegd (ik denk zo'n 5 verhalen, waarvan er 2 te maken hebben met mijn relatie) en afspraken gemaakt. Het laatste halfuurtje alvast begonnen met bespreken van de relatie. Na een tijdje kwamen we op het onderwerp "kinderen". Ik neem al een hele tijd geen pil meer, maar zwanger worden wou niet lukken. Soms vreesde ik dat ik gewoon graag een kind wou, niet per se van hem. Na een tijdje zei ze:
"Je weet het eigenlijk al hé"
"... wat?"
"Je wil nu helemaal geen kinderen van hem."

Ik ben toen als een kaartenhuisje in elkaar gevallen. Huilen, huilen, huilen.
We gaan er dus binnen een kleine 10 dagen mee verder. Maar de voorbije dagen ben ik echt emotioneel op. Ik durf er met mijn vriend niet over praten. We zijn op dit moment alles aan het regelen voor de verhuis (eind deze maand). Hij is zo enthousiast. Hij wou zaterdag verf en behangpapier gaan bestellen, maar ik heb gezegd dat we het misschien beter later doen. Niet omdat ik dat écht vind, nee. Omdat ik schrik heb dat we misschien uit elkaar gaan... En ik ons niet deze extra kosten wil laten maken.

Big thanks voor iedereen die de moeite neem dit even te lezen...

[Protector88]

Fijn dat je zo goed klikt met nieuwe therapeut!

Je staat voor moeilijke keuzes. Je moet alleen wel zelf de beslissen maken.

Je vriend verdient wel de waarheid te weten. Maar die keuze is aan jou.

Ik wens je veel denkkracht toe en hoop dat het beter met je mag gaan.