Gebruikersavatar
Masja
Berichten: 4
Lid geworden op: 19 feb 2015 16:25

moeder met twee jonge kinderen

Hier mijn verhaal:

Ik heb altijd al vanaf mijn pubertijd periodes gehad waarin het niet goed ging. Dat uitte zich vooral met angsten over mijn gezondheid, maar daar konden ook dwangmatige handelingen uit voortkomen en extreme angsten. Als het dan weer beter ging, dacht ik altijd, dat het wel weer goed zou blijven gaan. Ik was er eigenijk aan gewend.

Inmiddels ben ik getrouwd en heb ik twee jonge kinderen: een jongen van 4 jaar en een meisje van 2. Eigenlijk begon ik 3 jaar geleden te merken, dat het minder goed ging. Heel langzaam aan dit keer. Ik wilde alles supergoed doen voor mijn kinderen en dat lukte eerst ook prima. Ik was, als het maar even kon, de hele tijd met ze bezig en we hadden veel plezier.

Maar af en toe was ik wel met ze bezig, maar kon ik er geen echt plezier aan beleven. Ik begon steeds meer te piekeren, kreeg weer angsten over mijn gezondheid en raakte zo in een spiraal naar beneden. Ik dacht het zelf wel weer op te kunnen lossen, want dat was me altijd gelukt. Maar dat luke nu dus niet en het werd zo erg, dat ik alleen nog maar aan het piekeren was en ik huibuien kreeg. Ik voelde me ook helemaal geen goede moeder meer. In augustus vorig jaar kwam ik zo bij de psychologe.

Ik heb nu regelmatig een gesprek met haar en krijg via haar therapie en oefeningen. Die lijken af en toe te helpen, maar dan ook weer niet en weet ik ook niet precies waar het door komt. Soms heb ik het idee, dat ik te graag wil en dan vooral, zodat ik weer een goede moeder voor mijn kinderen kan zijn. Want als het nu een paar weken goed gaat, kunnen we leuk spelen en geniet ik er ook van, maar als het dan niet goed gaat, speel ik niet zoveel met ze, want dan kan ik dat gewoon niet opbrengen en dat doet me dan weer pijn.

Heeft iemand van jullie hier misschien tips voor mij uit ervaring. Hoe ik dus toch zo goed mogelijk kan zijn voor mijn kinderen, ook als het niet goed gaat.
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: moeder met twee jonge kinderen

Hoi Masja,

Warm welkom bij dit forum. Hopelijk kan jij hier je ei kwijt.

:knuffel:

Groetjes van Koen0069.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
maneblusser
Berichten: 6
Lid geworden op: 21 jan 2015 22:15

Re: moeder met twee jonge kinderen

Ik kan niet uit ervaring spreken, en heb ook niet echt concrete tips, maar misschien kan dit toch een klein beetje helpen...

Het is heel logisch dat het belangerijk voor je is om een goede moeder te zijn voor je kinderen, maar net om dat te kunnen realiseren, is het wellicht ook belangerijk om goed te zijn voor jezelf. Eventjes wat extra tijd en moeite in jezelf investeren is ongetwijfeld moeilijk als je daardoor tijdelijk wat minder vaak of minder intens met je kinderen kan bezig zijn, maar op termijn zorgt het er misschien voor dat je even later sterker bent en dan net meer energie over hebt voor hen.
En omgekeerd, omdat je energie niet eindeloos is, is het soms misschien belangrijk om niet uit het oog te verliezen dat je die energie misschien soms wat moet doseren.

In hoeverre kan je met je partner praten over de situatie, en eventueel over de manieren waarop hij (rechtstreeks of onrechtstreeks) kan helpen?

Sowieso, als ik je bericht lees, denk ik dat je in ieder geval wel een goede moeder bent, aangezien het heel duidelijk is dat je enorm veel om je kinderen geeft, en het beste wil voor hen.

Sterkte!
Gebruikersavatar
Masja
Berichten: 4
Lid geworden op: 19 feb 2015 16:25

Re: moeder met twee jonge kinderen

Bedankt voor je reactie, maneblusser! Ik kan zeker met mijn partner goed erover praten. hij steunt me waar mogelijk, maar hij werkt wel gewoon 40 uur per week. Verder is het voor hem lastig te begrijpen hoe ik me nu voel. Soms zegt hij dan, dat ik niet zoveel moet denken en piekeren. En dan begrijpt hij niet, dat me dat soms gewoonweg niet lukt.

En ik denk inderdaad, dat ik mijn energie fout doseer, want op het moment, dat het weer wat beter gaat, wil ik er weer 100 procent zijn voor mijn kinderen en probeer ik bij wijze van spreken de aandacht, die ik niet voor hen heb, als het minder goed gaat, weer dubbel goed te maken. Dat voelt dan wel goed, maar ik begin ook te denken, dat ik mijzelf dan toch overvraag en misschien daarna weer de rekening daarvan betaal.

In ieder geval bedankt voor de tips. Het doet vaak al goed, zo merk ik, om je verhaal te kunnen delen en wat begrip te vinden.
Gebruikersavatar
Mark80
Berichten: 99
Lid geworden op: 05 aug 2014 14:13

Re: moeder met twee jonge kinderen

Hoi Masja.

Ik denk dat ik die worsteling wel herken. Het lijkt als of er iets van binnen bij jou niet lekker zit en waar je maar niet je vinger op kan leggen wat het nou is. Je manieren om dat gevoel te vermijden zijn dan 100 procent richten op anderen, wat op termijn zorgt dat je vast loopt, en dan stilvallen (bijv/ huilbuien), jezelf een schop onder te kont geven (invulling) om niet zo aan te stellen en er weer 100% voor te gaan. Zo dat cirkeltje rond blijven gaan. Bepaalde dingen geven je soms een tijdelijke boost (mooi weer, iets leuks) maar vervolgens val je weer terug in dat oude patroon.

Zo ging het cirkeltje tenminste bij mij. Als dit ook zo bij jou werkt, misschien goed om erachter te komen wat dat nou is wat er nog steeds zo knaagt van binnen?
Wat me iig verstandig lijkt is om niet te proberen er 100% voor je kinderen te zijn, maar net ietsjes minder. Uit ervaring kan ik vertellen dat hij veel fijner voor een kind is om een moeder te hebben die lekker in haar vel zit en er meestal is dan een moeder die niet lekker in haar vel zit en er altijd is!

Sterkte!
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: moeder met twee jonge kinderen

Hoi Masja,
Wat ik herken is dat je je niet lekker in je vel voelt en dat dan de nare gedachten komen. In feite is dat een cirkel: waar het precies begint is een vraag - wellicht is het belangrijk (plaatselijk jargon: wat is jouw "trigger"; als X dan komen de nare gedachten). Soms kan simpelweg een verkoudheidsvirus de trigger zijn....
Wat ik belangrijk vind is dat werken aan je gedachten waarnemen "oh, hier ga ik weer" (liefst ;) zonder veroordeling, alleen opmerken) nuttig is. Niet meer dan dat. De echte aanleiding om daadwerkelijk te gaan tobben zit in die delen van de hersenen die je niet rechtstreeks kan beïnvloeden - dus bespaar jezelf de frustratie.
Technieken zoals emdr, somatic experiencing en gespecialiseerde kinesiologie - en het lezen van de boeken van Peter Levine zetten wel zoden aan de dijk. Plat en kort en grof uitgedrukt: de stress deep down die verantwoordelijk is voor de zorgen etc kun je op die manier weghalen. Mijn ervaring: dat lucht op!
Gebruikersavatar
Masja
Berichten: 4
Lid geworden op: 19 feb 2015 16:25

Re: moeder met twee jonge kinderen

Hoi Janneke,

Ik ben eigenlijk nog op zoek naar de Trigger, waardoor ik me soms minder goed voel. Wel is het mij inmiddels duidelijk, dat oordelen voor mij een extra probleem is. Ik oordeel heel gemakkelijk over mezelf en als het minder goed gaat, helpt dat zeker niet mee, maar me juist verder de put in en dan oordeel ik weer harder over mezelf, enz. Ik krijg nu via mijn psycholoog wel oefeningen om daarmee om te gaan, zoals ademhalings en mindfulnessoefeningen. Dit lijkt soms te helpen, maar soms ook niet echt.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: moeder met twee jonge kinderen

Hoi Masja,
;) 'welkom bij de club'! Oordelen, of zeg maar gerust jezelf veroordelen, ook jij hoort dus tot de volksstammen die dat doen....
Goed bezig, om daar mindfulness op los te laten!
...en de valkuil vermijden 'dat je eerst de trigger wil weten' - al werkend aan jezelf 'oh, hier ga ik weer, wat zal ik nu eens aan goeds voor mezelf doen (=ipv kritiek) komt dat inzicht vanzelf wel. Of niet.

Terug naar “Overige problemen en vragen”