Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Verdrietig

Hallo allemaal,
Ik ben een man van 50 jaar en vrijgezel;. Heb een drukke baan en ben verder lichamelijk gezond.
Toch voel ik me zo verdrietig. Naast mn drukke baan ben ik altijd in de weer met mn vader. Die is 81 en heeft steeds meer hulp nodig. Het is lang niet zo erg als de moeder van een collega die ALS heeft, maar ik vind het zwaar.
Ik werk 5 dagen in de week en ben gemiddeld 12u dag onderweg. Daarnaast let ik dus op mn vader en moet ik in t weekend bijkomen om maandag fris en fruitig aan de start te staan. Ik heb verder 2 schatten van nichtjes maar die hebben me inmiddels ook niet meer nodig want die zijn 19 en 21 jaar.
Ik heb alles en kan alles, maar toch voel ik me zo vreselijk verdrietig.
Wat ik met name zwaar vind worden is als ik voor mn werk naar t buitenland moet en dan een paar dagen later s'avonds laat thuiskom. Het is donker, koud en niemand om even tegen aan te leunen.
Ik vind t leven zwaar worden om eerlijk te zijn. Voor wie doe ik t allemaal??
Bedankt dat ik dit even mocht schrijven en bedankt dat jullie willen'luisteren'.
Reactie is niet noodzakelijk
Bob
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Verdrietig

Dat lijkt me inderdaad zwaar, zeg. Zo gauw je kan zeggen dat je in het weekeinde 'moet' bijkomen, komt dat op mij over alsof je vrije tijd weinig ontspannend meer is. Waak ervoor dat je niet overspannen raakt! Vraag desnoods of je minder uren mag werken. Als vrijgezel hoef je geen gezin te onderhouden, dus waarom niet wat beter voor jezelf zorgen en je meer rust gunnen? Als je overspannen raakt kan je bovendien niet goed voor je vader zorgen. Voor wie je het allemaal doet is een goede vraag. Is wat je doet nodig voor je levensonderhoud?

Het is een moeilijke tijd voor je en de komende wintermaanden zullen er ook niet gemakkelijker op worden. Besef dat je niet de enige bent. Hoe donker de nacht ook mag zijn, hij wordt altijd door het ochtendgloren doorbroken. Veel sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: Verdrietig

Beste Bob,

Het lijkt mij alsof je alleen maar om anderen denkt, durf je jezelf ook geluk te gunnen?
Wat zou jij nodig hebben? Het is m.i. niet nodig om jezelf te vergelijken met je collega. Het is je eigen gevoel dat telt. Goed van je trouwens dat je voor je vader zorgt, dat lijkt me inderdaad zwaar werk en zeer verantwoordelijk.
Vergeet echter niet dat jij er ook bent, jij hebt even veel recht op aandacht en plezier als ieder ander.
Sterkte!
groet van tantejan
Gebruikersavatar
Dromen1983
Berichten: 1137
Lid geworden op: 22 mar 2014 00:58

Re: Verdrietig

Dat klinkt inderdaad best wel zwaar om dragen allemaal.

Denk dat het inderdaad wel goed is om te overdenken wat jij nodig hebt, zoals hierboven al gemeldt.
Misschien 4/5de werken? Of een vaste halve dag per week vrij?
Heb je al bekeken welke extra hulp je zou kunnen krijgen voor je vader? Iets van verzorging aan huis? Weet niet of je in BE of NL woont?
Hier in België kan je vaak via de huisarts heel wat hulp inschakelen. Er bestaat ook zoiets als zorgpremie ofzo, als ik me niet vergis. Eventueel zou je vader ook 1 of meerdere dagen per week in een opvanghuis terecht kunnen.
Dat zou jou ook wat minder belasten zodat je meer tijd voor jezelf over houdt.
Sometimes you've gotta fall before you can fly
Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Re: Verdrietig

Bedankt voor de tijd die jullie hebben genomen om mijn bericht te lezen en te beantwoorden. Veel te gek!
Ik ga zeker proberen er wat mee te doen.
Ik ben een gever dat is inderdaad zo maar wat ik zelf wil of nodig heb kan ik lastig onder woorden brengen.
Het is inderdaad zo dat ik voel alsof ik aan t verdrinken ben. Eerst mijn vader goed verzorgen en hoe vervelend het ook klinkt aan een goed einde te brengen. Daarna maakt t niet meer uit. Taak volbracht.
Ik geef omdat ik dan iedereen mooi op een afstand kan houden.
Maar zal proberen kleine stapjes te zetten en eerst bedenken wat ik nu zou willen.
Nogmaals bedankt voor jullie input en tijd, veel te gek
Bob
Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Re: Verdrietig / ongewenst kind

Ik denk dat ik erachter ben waarom ik mij zo verdrietig voel. Na mijn scheiding ben ik in therapie gegaan en heb ik gewerkt aan mijn zelfbeeld. Maar ik denk dat ik nu weet waarom mijn zelfbeeld laag is/was en waarom ik verdrietig ben.
Ik was namelijk een ongewenst kind! Mijn ouders kwamen uit een verschillend millieu en mochten eigenlijk niet samen zijn toen mijn moeder zwanger was van mij. Weghalen kon niet want dat was niet mogelijk door haar geloof. Ik heb dan ook nog eens heel erg gepuberd. Zo erg dat ik het gezin bij ontwrigde (schrijf ik dit zo?). Er was sprake dat ik naar een internaat moest. Dus ook toen was ik niet gewenst. In mijn huwelijk heb ik zo ontzettend mijn best gedaan om aardig te zijn maar ben ik zo zwaar bedonderd dat ik het eigenlijk niet meer weet waar ik hoor. Ik heb het idee dat het altijd gezelliger is als ik er niet bij ben. Ze missen mij toch niet.
Dus ja ik kan me niet meer binden en geloven in iets moois. Dus verberg en verstop ik mij in mn werk. Ik ben inmiddels zo ontzettend moe, daar kan ik niet meer tegenop slapen.
Ik ben wel blij dat ik het begin van alles heb gevonden en eigenlijk valt alles op zn plaats. Het is zoals het is.......
Gebruikersavatar
Anoniem92
Berichten: 41
Lid geworden op: 05 sep 2014 09:36

Re: Verdrietig

Beste Bob01

Ik kom maar af en toe nog op het forum, daarom mijn late reactie, maar ik leef zo met je mee dat ik hier toch een berichtje wou achterlaten.

Ik begrijp jouw gevoel; "ongewenst" kind, internaat, scheiding... Ik heb niet hetzelfde meegemaakt maar kan me volledig in je schoenen plaatsen. Het gevoel van wat ik ook doe, het is nooit goed, en ik ben maar een mens ik kan niet 'perfecter' zijn dan ik al ben. En als dat niet goed genoeg is, dan zal ik nooit goed genoeg kunnen zijn en zal ik wel de loser zijn voor wie jullie mij aan zien. (Ik beschrijf nu het gevoel dat ik heb, corrigeer me als ik fout ben en dit niet met jou overeenstemt).

Maar kop op, Bob! Je bent nog maar 50, dit is misschien nog niet de helft van je leven. Je kan nog 50 mooie, geliefde jaren tegemoet gaan! Een mislukt huwelijk hoeft niet het einde van je (sociaal) leven te zijn, al laat dit natuurlijk wel zijn littekens achter. Maar als je bedrogen bent ligt dit zeker niet aan jou maar aan de persoon die zo laf is om de waarheid te verzwijgen en jou pijn te doen. Probeer minstens 1x per week een "ik"-momentje te houden. Op die dag doe je wat JIJ wilt. Niet wat je werk van je eist, niet met je vader bezig zijn (al is dit misschien lastig), maar eens lekker aan jezelf denken. Ga eens een keertje op café, laat je eens masseren? Ga een uitdaging aan die je nooit dierf aannemen.. Je verdient zeker beter dan hoe je je nu voelt, Bob01. Je leven is nog niet voorbij! Misschien moet het wel nog beginnen ;) [AAI]
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Verdrietig

Zelfkennis is de eerste stap naar geluk. Je weet nu waar je zelfbeeld en verdriet vandaan komen. Het is echter niet jouw karakter dat je 'ongewenst' maakte. Het waren de omstandigheden van die momenten, gecreëerd door de betreffende personen.

Dat je bij je ouders ongewenst was had met jou niks te maken, maar met hun eigen onvoorzichtigheid. Al hadden ze een engel van een kind gekregen, dan was het voor hen alsnog ongewenst. Een heftige puberteit kan ook niemand je kwalijk nemen. Het puberbrein is volop in ontwikkeling en niet in staat om op een volwassen manier na te denken. Bij een aantal pubers gaat daarmee nu eenmaal erg rebels gedrag mee gepaard. Sommigen van heb belanden in het criminele circuit en zijn niet meer te corrigeren, dus wat dat betreft doe jij het prima!

Wat betreft je huwelijk, het is al eerder gezegd, maar dat probleem ligt echt bij je vrouw. Als ze niet gelukkig was met jou had ze daar eerlijk over moeten zijn in plaats van je te bedriegen. Aannemelijk is dat ze een leuke kerel tegenkwam en zich niet kon beheersen. (Het gras is altijd groener bij de ander... Soms is het moeilijk er niet aan toe te geven.) Dan nog, zulke onbetrouwbaarheid kan je toch niet verwachten van iemand die je het ja-woord geeft?

Al met al lijkt jouw zelfbeeld gebaseerd op de ongepaste manier waarop enkele mensen in het verleden met je zijn omgegaan. Ik kan me voorstellen dat daardoor niet alleen je zelfbeeld is verslechterd, maar ook dat je minder snel geneigd bent je ware zelf aan anderen te laten zien. Je hebt immers genoeg redenen om te denken dat ze je alleen maar verdriet zullen opleveren. Gelukkig is niet iedereen slecht en als je je er bewust van bent is er genoeg tijd om samen met anderen een gelukkig leven te leiden.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Re: Verdrietig

Bedankt voor deze erg lieve berichtjes.
Had ik niet verwacht maar ben er blij mee.
Dank
Gebruikersavatar
anoniempjee
Berichten: 20
Lid geworden op: 13 dec 2014 12:30

Re: Verdrietig

Ja ik snap je wel. Maar waarom ga je niet op zoek naar een vrouw dan? En aan je problemen werken die je verdrietig maken.
Ik snap dat het niet zo maar kan anders had je het wel gedaan, maar probeer het leven wat positiever in te zien. Op 50 jarige leeftijd zal het natuurlijk wat moeilijker zijn dan op 20 jarige leeftijd. Immers dan ben je nog jong en heb je een heel leven voor je. Maar ook jij bent niet de oudste en daarom moet je nu van het leven proberen te genieten en kijken naar wat je allemaal wel hebt.
Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Re: Verdrietig

Op zoek naar een vrouw als dat al zou kunnen gaat niet meer ben ik bang. Het is gewoon op! Ik kan niet meer geven merk ik. Ik ben zelf een gever en probeer er te zijn voor vrienden en familie. Maar kan dat nu niet meer en merk dat ik mij zelf aan t afsluiten ben voor alles en iedereen. Ik probeer de zonnige kant van t leven in te zien maar het wordt steeds moeilijker en meer energie te kosten. Ik ben bang dat t gewoon klaar is met mij. Het is op.
Ik vind t ook niet meer zo leuk het leven. Ik heb en kan alles maar waarom doe ik t eigenlijk.
Bedankt dat ik dit hier even kwijt kan
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: Verdrietig

Hee Bob,

Goed dat je dit plaatst! [applaus]

Ik vind het niet goed klinken joh...Je klinkt moedeloos of zo...
Heb je al wel eens hulp gezocht?

Jij bent heel belangrijk hoor! Je hebt er ook recht op om liefde te ontvangen!
Ik denk dat je dat moet proberen te leren en dat kan soms heel moeilijk zijn maar het is wel van belang.

Schrijf gerust ook eens vaker van je af.

Groet van tantejan
Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Re: Verdrietig

Bedankt voor de reactie.
Ja ik ben moedeloos. Heb diverse keren hulp gezocht. Maar voel dat dit hetzelfde effect heeft als afvallen. Je valt en gaat goed maar de terugval zorgt er voor dat je uiteindelijk zwaarder bent als voor t afvallen. Nou dat heb ik ook.
Vreemde is wel dat doordat ik me afsluit me wel eenzaam en alleen voel maar ik niet teleurgesteld meer kan worden omdat ee niemand is. Mss is dit wel de weg die ik moet gaan. Dus ga kijken hoe ik me voel zonder anderen.....
Bob
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: Verdrietig

Nu klink je net als ik wanneer ik het niet meer zie zitten.
Ik heb wel eens gezegd dat ik in een hutje op de hei wilde gaan leven en nooit meer iemand wilde zien.
Zo voelde ik me echt en ik denk dat jij ook op dat punt bent aangeland.
Je moet het me maar zeggen als ik het fout heb.

Inmiddels ben ik vijf jaar verder en heb ik gemerkt dat het op die manier niet gaat.
Mijn depressie is er nog steeds en daar zal ik mee moeten leren leven maar zonder mensen zou het allemaal nog veel erger zijn.

Bovendien denk ik niet dat jij je verantwoordelijkheid ten opzichte van anderen uit de weg zou kunnen gaan, dat is mij ook niet gelukt.

Groet van tantejan
Wat ik wel heb gemerkt is dat ik af en toe echt beter voor mezelf moet gaan zorgen.
Ik ga vanwege anderen nog wel eens over grenzen (bijvoorbeeld doorlopen terwijl mijn versleten rug het begeeft omdat iemand anders zo graag snel wil) en dat moet ik gaan afleren.

Het gaat echt niet werken zonder mensen Bob! Maar als je het dan toch wil proberen beloof me dan dat je wel op het forum blijft schrijven hoe je, je voelt.
Je kunt heus wel weer hulp zoeken, iedere fase in het leven brengt zijn eigen problemen mee en iedere keer kom je weer een stapje verder. Ik ben tien jaar ouder dan jij en toch leer ik nog elke dag nieuwe dingen.

Heel veel sterkte!
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: Verdrietig

:lol: Ha, ha, ik zit weer veel te laat te schrijven!
Groet van tantejan moet onderaan het bericht!!!!! 011

Sorry Bob, maar ik hoop dat je mijn bericht toch goed kunt lezen!

Groet van 022 tantejan
Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Re: Verdrietig

Tantejan,
Ik heb nog 1 klus te klaren hier en dat is mijn vader verzorgen. Hem helpen zijn laatste jaren dragelijk te maken. Daarna is het leeg voor mij geen familie hier want m'n zus woont in t buitenland.
Daarna trek ik dus m'n eigen plan.....
Groet
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: Verdrietig

Heel veel sterkte Bob en "schrijf het van je af" als je daar behoefte aan hebt.
Groet van tantejan
Gebruikersavatar
Bob01
Berichten: 9
Lid geworden op: 28 nov 2014 18:37

Re: Verdrietig

Hallo allemaal,
5 jaar verder na mijn laatste bericht en het is dus nu zover! Mijn vader is overleden begin januari van dit jaar.
Ik dacht dat ik niet meer kon geven maar uiteindelijk ben ik een jaar lang mantelzorger geweest voor mijn vader. Eerbaar en vol liefde hebben we afscheid kunnen nemen hetgeen ik een geweldige ervaring vind. Het is echter wel zo dat ik (achteraf) heb gemerkt hoeveel ik (wederom) heb gegeven.
En opeens..... ben ik niet meer belangrijk of heb ik het idee dat ik niet meer voor iemand belangrijk ben. Tuurlijk heb ik vrienden en vriendinnen maar heb verder geen waardevolle relatie en ook geen kinderen. 01 april ga ik aan het werk maar waarvoor? Voor wie en waarom? Om mijzelf bezig te houden? Wat is hier het nut van? Geen idee....
Heb geen idee wat ik moet, of ik nog wil....
Na mijn eerste post werd mijn vader mei16 ongeneeslijk ziek verklaard. Vanaf die tijd was er dus de zorg totdat ik vanaf mrt18 fulltme ben gaan zorgen voor hem. Geven, geven geven.......
Het gaat mij niet om de reacties maar fijn dat ik het hier kwijt kan.
In ieder geval bedankt voor het lezen
Bob
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Verdrietig

Hoi Bob01,

Allereerst gecondoleerd met het verlies van je vader. Goed dat je hier een bericht plaats om het van je af te schrijven.
Ik dacht dat ik niet meer kon geven maar uiteindelijk ben ik een jaar lang mantelzorger geweest voor mijn vader. Eerbaar en vol liefde hebben we afscheid kunnen nemen hetgeen ik een geweldige ervaring vind. Het is echter wel zo dat ik (achteraf) heb gemerkt hoeveel ik (wederom) heb gegeven.
Je hebt het heel goed gedaan. Je hebt gegeven. Je hebt meer dan je best gedaan. Ik vind wel dat je trots mag zijn op jezelf. :) Ik hoop ook dat je zo voelt.
En opeens..... ben ik niet meer belangrijk of heb ik het idee dat ik niet meer voor iemand belangrijk ben. Tuurlijk heb ik vrienden en vriendinnen maar heb verder geen waardevolle relatie en ook geen kinderen. 01 april ga ik aan het werk maar waarvoor? Voor wie en waarom? Om mijzelf bezig te houden? Wat is hier het nut van? Geen idee....
Heb geen idee wat ik moet, of ik nog wil....
Ik denk dat je nu in een zwart gat valt nu je niet meer nodig voelt. Het is ook afkicken in het geven want je bent geen mantelzorger meer. Er valt niets meer te geven naar een ander. Ik kan mij ook voorstellen dat je daar moe van bent geworden. Misschien is het handiger om naar jezelf te geven en te luisteren. Want jij bent ook belangrijk. Dat is geen egoïsme, maar pure noodzaak. Waar heb jij nu behoefte aan? Probeer dat te doen, probeer te zorgen voor afleiding, zodat je kan groeien en dit achter je kan laten. Probeer steun te zoeken bij je vrienden als zij daar voor open staan.

Wat betreft werk. Werk is handig omdat je als beloning salaris krijgt. Als de nood hoog is, is het verstandig om te gaan werken, net zo veel als wat financieel rendabel is, als ik er zo economisch naar mag kijken. Dan zijn er nog collega's waar je mee te maken hebt en nieuwe procedures rondom werk. Het is een afleiding. Voor wie doe je het? Voor jezelf.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Verdrietig

Gecondoleerd! love3
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Pams
Berichten: 1276
Lid geworden op: 20 sep 2016 15:26

Re: Verdrietig

Gecondoleerd. 3some

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”