Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Faalangst maakt me passief

Momenteel probeer ik mijn HBO studie af te ronden, maar mijn faalangst zit hierbij ontzettend in de weg. In de eerste jaren van mijn studie drong ik mezelf om verslagen af te maken. Vele uren heb ik besteed aan het piekeren over mijn schoolwerk. Dan bleef ik gewoon net zo lang achter de computer zitten tot er iets zinnigs uitkwam. Nu lukt het me even niet meer Forum58 Ik merk dat een scriptie schrijven toch iets meer van me vergt dan andere verslagen. De vrijheid in keuze van soort onderzoek, meetinstrumenten en analyse hebben me al onzeker gemaakt. Ik heb een 8 gehaald voor mijn onderzoeksopzet.. Toch lukt het me niet om vertrouwen in mezelf te hebben. Ik word voornamelijk heel passief en probeer dingen te doen die mijn stress verminderen (vreetbuien, impulsief winkelen en contact zoeken met mannen). Mijn concentratie is heel slecht en ik krijg nare gedachten over mezelf.. Hoe meer ik dingen opzoek die mijn stress verminderen des te meer schuldgevoelens ik krijg. Hierdoor voel ik me ook weer slechter over mezelf. Ik wil dit cirkeltje doorbreken, maar ik weet even niet meer hoe..

Ik slik ongeveer een jaar antidepressiva. De eerste drie maanden was mijn angst om te falen volledig verdwenen. In die maanden volgende ik een minor gedaan en vier vakken ingehaald. In april stortte ik weer volledig in.. Het is zo frusterend om te weten hoe je kunt presteren zonder angsten en depressie.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Hoi Sunflower,

Er vallen mij een aantal dingen op in je tekst die ik graag even zou willen benoemen en benadrukken. Om er even wat meer inzicht in te krijgen en puntgewijs er eens doorheen te gaan.
Ik word voornamelijk heel passief en probeer dingen te doen die mijn stress verminderen (vreetbuien, impulsief winkelen en contact zoeken met mannen).
Opzich is het natuurlijk goed dat je manieren aan het zoeken bent om stress en spanning te verminderen. Alleen is het zo dat ik lees dat je vooral inpulsief bezig bent. Je bent stress aan het verminderen met methoden die je juist nog minder kunnen laten voelen. Namelijk het inpulsief winkelen. (Winkelen is erg leuk, maar als het inpulsieve de overhand -te vaak- neemt komen er meer problemen van.) Uiteindelijk merk je dat het niet beter gaat.
Regelmatig heb je last van eetbuien. Het punt wat jijzelf vreetbuien noemt. Dit kan een reactie zijn op de stress en de spanning. Hormonen spelen op. Verlangen naar voedsel is aanwezig. Voedsel om even ervoor te zorgen dat stress en spanningen kan verminderen. Een reactie op wat er gaande is. Je merkt dat jij je uiteindelijk niet beter voelt. Het is een moment opname.
Wat je ook schrijft is dat jij contact hebt met mannen. Dat is opzich niet erg. Dat kan ontspannend, leuk en gezellig zijn. Maar wat mij opvalt is dat jij het erbij schrijft en dus denk ik dat je vind dat het teveel is of op een verkeerde manier. (Waardoor spanning en stress niet verdwijnen, misschien zelfs meer kan worden.) En het kan uit de hand lopen. Het is het ontwijken van wat er werkelijk speelt en waar jij werkelijk last van hebt.
Hoe meer ik dingen opzoek die mijn stress verminderen des te meer schuldgevoelens ik krijg. Hierdoor voel ik me ook weer slechter over mezelf.
Bovenstaande punten geven de wat ergere vormen aan. (Dus dat jij daar schuldgevoelens over krijgt, kan ik mij voorstellen.) Zou je ook manieren kunnen bedenken die minder "extreem" zijn of minder van dit soort vormen aan nemen, maar wat je wel zou kunnen helpen om stress en spanning te verminderen? (Oftewel: Te kanaliseren?)
Je schrijft dat je eigenlijk niet meer weet hoe... maar heb je weleens nagedacht over vormen die anders zijn dan hetgene je al hebt geprobeerd?

Ik lees dat je behoorlijk wat dingen hebt moeten doen in een relatief korte tijd. Dat kan goed gaan. Maar het kan ook zijn dat je toch teveel in een te korte tijd hebt gedaan. Dat je misschien teveel hooi op je vork hebt genomen. Ik kan begrijpen dat het voor jou hard werken is. Er komt veel bij kijken. Maar dat je het allemaal niet meer trok, geeft aan dat er toch iets niet helemaal goed zit.
Heb je overigens al over hetgene wat er allemaal gaande is gesproken?


Ik hoop dat je in ieder geval een beetje begrip ervaart uit mijn reactie. Als je er niet uitkomt wat betreft de vragen kan ik daarop terugkomen en je wellicht wat voorbeelden geven.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Hoi Memories

Dank je wel voor het reageren op mijn bericht.

Ik herken veel in wat je zegt. Hiermee sla je eigenlijk de spijker op z'n kop:
Je bent stress aan het verminderen met methoden die je juist nog minder kunnen laten voelen.
Ik heb eigenlijk altijd gekozen voor manieren die me minder doen laten voelen.. Hier ben ik ook met therapie mee bezig. Ik heb nooit goed om leren gaan met mijn emoties, dus zocht ik comfort bij winkelen, eten en mannen. Ik weet dat dit geen effectieve manieren zijn om mijn stress kwijt te raken, maar dit heeft vroeger voor mij (op korte termijn dan) gewerkt. Bovenstaande dingen verergeren mijn stress juist op lange termijn. Daarom zou ik juist deze dingen even moeten vermijden. Ik weet dat ik andere manieren moet gaan zoeken om met stress om te gaan, maar ik weet niet goed wat kan helpen.
Je schrijft dat je eigenlijk niet meer weet hoe... maar heb je weleens nagedacht over vormen die anders zijn dan hetgene je al hebt geprobeerd?


Ik doe af en toe mindfulness oefeningen, maar op dit moment lukt dat me niet zo goed.. Ik luister naar vrolijke muziek, maar dat helpt nu ook even niet.. Het liefst wil ik nu gewoon slapen en niet meer nadenken..
aar het kan ook zijn dat je toch teveel in een te korte tijd hebt gedaan. Dat je misschien teveel hooi op je vork hebt genomen. Ik kan begrijpen dat het voor jou hard werken is. Er komt veel bij kijken. Maar dat je het allemaal niet meer trok, geeft aan dat er toch iets niet helemaal goed zit.
Te veel hooi op mijn vork nemen is eigenlijk wat ik altijd doe. Ik ben nu drie maanden met mijn scriptie bezig en ik wil het volgende weel afhebben. Ik besef ook dat dit hoog gegrepen is. Ik vind het moeilijk om dingen los te laten of te accepteren dat ik langer met iets bezig zou kunnen zijn. Dit veroorzaakt meer stress. Mijn nieuwe werkgever zit te wachten op mijn diploma. Hierdoor voel ik me behoorlijk opgejaagd.

Op dit moment moet ik mijn stress weten te reduceren, maar ik weet niet meer hoe is dat moet doen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Mag ik vragen hoe de angst en de stress aanwezig is? Komt het ook tot uitting in lichamelijke klachten? (Naast psychische.)
Bijvoorbeeld door buikpijnen, hoofdpijnen, nekklachten?

Welke opleiding doe jij momenteel? Lastig dat jij je zo opgejaagd voelt.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Bijna elke dag word ik moe wakker. Ik merk dat ik 'verkeerd' ademhaal. Mijn ademhaling zit heel hoog, soms ben ik benauwd. Normaal doe ik daar yoga voor, maar helaas gaat dat deze week niet door. Ik heb chronische rugklachten. Hiervoor ga ik af en toe naar de fysiotherapeut. Hoofdpijn heb ik ook best vaak. En ik slaap ook niet zo goed als voorheen. Gelukkig heb ik het niet vaak maar eens ik de zoveel tijd heb ik een soort paniekaanval. Dan moet ik hyperventileren en word ik licht in mn hoofd. Meestal weet ik mezelf dat na een kwartier wel te kalmeren.
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Ik studeer HBO pedagogiek
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Ben jij werkelijk nieuw op dit forum, Sunflower?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Ja, sinds vandaag zit ik op dit forum
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Sunflower3 schreef:Ja, sinds vandaag zit ik op dit forum
Oke, ik vraag je dit omdat je voor iemand die pas sinds vandaag op het forum is, de PBfunctie snel in de gaten hebt. :)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Memories schreef:
Oke, ik vraag je dit omdat je voor iemand die pas sinds vandaag op het forum is, de PBfunctie snel in de gaten hebt. :)
PBfunctie=privébericht functie??

Cynisch bedoeld?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Sunflower3 schreef:
Memories schreef:
Oke, ik vraag je dit omdat je voor iemand die pas sinds vandaag op het forum is, de PBfunctie snel in de gaten hebt. :)
PBfunctie=privébericht functie??

Cynisch bedoeld?
Dat is inderdaad privéberichtfunctie. Niet cynisch bedoeld, serieus bedoeld.

Maar het gaat voorderest over faalangst en passief gedrag, ik vond het even van belang dat toch te benoemen, als je nieuw bent negeer het maar.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Faalangst maakt me passief

Je bent bang om te verliezen. Als je er goed over nadenkt, wat heb je te verliezen? In het ergste geval loop je studievertraging op, krijg je geen studiefinanciering meer en moet je een studielening afsluiten. Het is duidelijk dat je de capaciteiten hebt voor je studie, dus als je wil zal je uiteindelijk je diploma behalen. Eventuele studieschulden kan je met een goede baan als pedagoog eenvoudig wegwerken. Interessant trouwens dat je pedagogie studeert. Is het onderwerp faalangst tijdens je studie ook aan bod gekomen? Bij veel studies over het menselijk welzijn krijgen studenten angst voor de aandoeningen waarover ze leren. Meestal is er geen sprake van een aandoening. Als je onzeker naar jezelf kijkt lijken veel gebreken groter dan ze werkelijk zijn. Veel sterkte en succes met de studie!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Sunflower schreef:
Op dit moment moet ik mijn stress weten te reduceren, maar ik weet niet meer hoe is dat moet doen.
Voor jezelf heb je al eens een aantal mogelijkheden uitgeprobeerd om tot rust te komen. Helaas werkt het niet altijd. (Ergens is dat te begrijpen, geen enkele dag is hetzelfde en dus kunnen methoden, mogelijkheden en acties die jij onderneemt om tot rust te kunnen komen weleens niet werken.) Het is al goed dat je voor jezelf op speurtocht gaat naar dingen die je kunnen helpen. Naast dat je hard werkt, is het toch goed om ook pauzes in te lassen. -Mensen kunnen wel van alles van je willen en op bepaalde dingen wachten, maar het moet ook allemaal kunnen. Het is niet de bedoeling dat jij jezelf helemaal over de kop gaat werken. (Want als je dan gaat werken na de studie, is er een kans dat je dan de rekening krijgt, van te weinig rust en teveel en te snel dingen doen rondom de studie. De klap kan later komen. Als dat zo is, kom je alsnog te zitten met meer ellende. Dan heb je op dat moment ook niet zoveel aan het feit dat je zo jezelf over de kop werkt en dan heb je ook niets aan de baan, want met grote vermoeidheid, kan jij je dan immers niet voor honderd procent inzetten, het lichaam geeft op een gegeven moment echt wel aan: STOP!!! -En dat is het nu eigenlijk al aan het doen, dus beter nu veranderingen aanbrengen, dan in een later stadium.

Je lijkt constant aan het lopen en aan het rennen te zijn voor de ander. Maar dat houdt geen enkel mens op deze manier lang vol. -En een studie moet vooral leuk blijven, het lijkt nu op een soort van Hel. (Dus liever -driehonderdenzestig graden om en jezelf voorop.)

Heb je weleens tussendoor een park of boswandeling gemaakt? Of gewoon lekker langs een rustige weg? Buitenlucht doet wonderen. Natuur kan kalmeren.
En neem zo nodig uitgebreidt voor jezelf een lekker beautymoment. (Dat is wat jij ook hart-stik-ke verdiend, je bent een harde werkster!!!) En van wat ik lees, doe je duidelijk meer dan genoeg.
Probeer eens aan de slag te gaan met lekkere geuren. Zoals lavendel wat ontspant, en kaneel wat verwarmd (alsof je ergens in een keuken bent waar lekker van alles wordt gebakken.) Zo is koekjesgeur een geur wat kan zorgen voor een thuisgevoel. (En die geur zorgt ook voor warmte, genieten.) Het is van het aller-allergrootste belang, jezelf niet te vergeten. Je mag jezelf best verwennen. -Met al wat jij fijn vind. Het inlassen van momenten voor jezelf. (Of als je dat wilt met mensen waar jij je prettig bij voelt, ontspannen.)
Het lichaam en het hoofd, hebben immers van tijd tot tijd voldoende rust nodig.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Faalangst maakt me passief

Sunflower3 schreef:Bijna elke dag word ik moe wakker. Ik merk dat ik 'verkeerd' ademhaal. Mijn ademhaling zit heel hoog, soms ben ik benauwd. Normaal doe ik daar yoga voor, maar helaas gaat dat deze week niet door. Ik heb chronische rugklachten. Hiervoor ga ik af en toe naar de fysiotherapeut. Hoofdpijn heb ik ook best vaak. En ik slaap ook niet zo goed als voorheen. Gelukkig heb ik het niet vaak maar eens ik de zoveel tijd heb ik een soort paniekaanval. Dan moet ik hyperventileren en word ik licht in mn hoofd. Meestal weet ik mezelf dat na een kwartier wel te kalmeren.
Hoi Sunflower,
Ik moest denken aan een standaard grapje van mijn yoga juf. We eindigen met de yogagroet, ze zegt zoiets als 'wel thuis' - en dan met een olijke blik: "...en nu begint de yoga les!"
Maw: breng het geleerde maar in de praktijk.
Niet dat dat makkelijk is - maar wel uiterst waardevol.

Dus zodra je opmerkt dat je hoog ademt: stel vast dat je hoog ademt. En kijk er met mededogen en belangstelling naar. Je ademt alsof je moet vechten of vluchten - wat is er precies aan de hand? Zodra je een vermoeden hebt wat er speelt, kun je iets er op verzinnen/ uitproberen. Dat is mindfulness.
Idem rugklachten: zodra je opmerkt dat je pijn hebt: met mededogen rechtop zitten, adem naar je buik en doe buikspieroefeningen. En merk op of je ook nog andere dingen nodig hebt.
Die dingen helpen.
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Hoi Radius,

Dank je wel voor je reactie! Sorry dat ik niet eerder heb gereageerd. Je hebt helemaal gelijk over het feit dat ik niets te verliezen heb. Op het moment dat ik mijn forumberichtje schreef zat ik flink in de stress. Als ik er nu op terugkijk, zie ik dat ik vooral bezig ben geweest met het bestrijden van symptomen (stress, vermoeidheid, en dergelijke) in plaats van het aanpakken van het probleem (hoge eisen stellen, zelfkritiek).
Interessant trouwens dat je pedagogie studeert. Is het onderwerp faalangst tijdens je studie ook aan bod gekomen? Bij veel studies over het menselijk welzijn krijgen studenten angst voor de aandoeningen waarover ze leren. Meestal is er geen sprake van een aandoening. Als je onzeker naar jezelf kijkt lijken veel gebreken groter dan ze werkelijk zijn.
In mijn studie heb ik inderdaad veel te maken gehad met het onderwerp faalangst, zowel in de praktijk als in de theorie. Leerlingen weet ik altijd hele mooie adviezen te geven over het versterken van je gevoel van zelfvertrouwen. Het lukt me altijd goed om zo te begeleiden hierin. Toch ben ik in mijn eigen faalangst nog niet zo ver. Dat klinkt misschien heel stom, maar op momenten waarop in stress ervaar kan ik minder rationeel nadenken over mijn eigen overtuigingen en gedrag. Hoe meer stress, des te irrationeler ik denk. Het zal mijn helpen om beter in contact te komen met mijn emoties, zodat ik eerder zou kunnen signaleren dat ik irrationele gedachten heb en te hoge doelen stel.

Hoi Memories,

Je slaat in je reactie de spijker op z'n kop. Het verminderen van stress, zonder het aanpakken van het echte probleem is niet altijd effectief. Eergisteren kan voor mij het moment dat ik besefte dat ik veel te hard aan het werken ben. De overtuiging dat het eigenlijk nooit goed genoeg is, ligt hier bij mij aan ten grondslag. Eergisteren zat ik achter de computer op school, toen ik ineens in huilen uitbarstte. Op dat moment geeft ik allerlei irrationele gedachten als: 'Je bent waardeloos en zwak.', 'Je kunt geen relaties in stand houden.', 'Je bent traag.', 'Je bent laks.', 'Niemand vindt je goed genoeg.'. Op een gegeven moment gingen deze over in zelfmoordgedachten. Ik ben naar huis gegaan en ben ik mijn bed gaan liggen. Gisterenochtend besefte ik me dat ik me had overwerkt, dat mijn arousalniveau zo was gestegen dat al mijn emoties er tegelijk uitkwamen. Blijkbaar heb ik alle stresssignalen gemist. Het zal voor mij nog een grote klus worden om beter in contact te komen met wat ik precies voel. Vanaf kind af aan heeft deze strategie me geholpen om minder stress te ervaren, maar dat werkt nu niet meer.
Naast dat je hard werkt, is het toch goed om ook pauzes in te lassen. -Mensen kunnen wel van alles van je willen en op bepaalde dingen wachten, maar het moet ook allemaal kunnen. Het is niet de bedoeling dat jij jezelf helemaal over de kop gaat werken. (Want als je dan gaat werken na de studie, is er een kans dat je dan de rekening krijgt, van te weinig rust en teveel en te snel dingen doen rondom de studie. De klap kan later komen. Als dat zo is, kom je alsnog te zitten met meer ellende. Dan heb je op dat moment ook niet zoveel aan het feit dat je zo jezelf over de kop werkt en dan heb je ook niets aan de baan, want met grote vermoeidheid, kan jij je dan immers niet voor honderd procent inzetten, het lichaam geeft op een gegeven moment echt wel aan: STOP!!! -En dat is het nu eigenlijk al aan het doen, dus beter nu veranderingen aanbrengen, dan in een later stadium.
Je hebt de signalen eerder gezien dan ik. Vaak lukt het me goed om terug te kijken naar dit soort moment. Toch ben ik me niet niet bewust van deze signalen. Ik ben hard bezig om hier grip op de krijgen.
Heb je weleens tussendoor een park of boswandeling gemaakt? Of gewoon lekker langs een rustige weg? Buitenlucht doet wonderen. Natuur kan kalmeren.
En neem zo nodig uitgebreidt voor jezelf een lekker beautymoment. (Dat is wat jij ook hart-stik-ke verdiend, je bent een harde werkster!!!) En van wat ik lees, doe je duidelijk meer dan genoeg.
Probeer eens aan de slag te gaan met lekkere geuren. Zoals lavendel wat ontspant, en kaneel wat verwarmd (alsof je ergens in een keuken bent waar lekker van alles wordt gebakken.) Zo is koekjesgeur een geur wat kan zorgen voor een thuisgevoel. (En die geur zorgt ook voor warmte, genieten.) Het is van het aller-allergrootste belang, jezelf niet te vergeten. Je mag jezelf best verwennen.
Ik ben vaak buiten voor een wandelingetje in het park en mijn nagels hebben inmiddels al drie keer een andere kleur gekregen deze week. Het klopt inderdaad wat je zegt. Deze momenten zijn zeer belangrijk. Het zorgt vaak ook voor een relativeer momentje en dat ik beter in contact kom met mijn gevoelens. Dit zal ik ook zeker blijven doen. Bedankt voor je moot geformuleerde berichtje.

Hoi Janneke,

Haha inderdaad! Zelf doe ik ook aan yoga, maar de laatste tijd veel minder. Maar waarom eigenlijk?
Het moeilijkste is om ademhalingsoefeningen in praktijk te brengen. Er is voor mij nog een hele slag te maken in het zorgen voor mezelf.
Geleerde technieken van yoga toepassen in de praktijk is zeker zeer waardevol.
Komende week ga ik weer even terug naar de basis: slapen, eten, ontspannen, daar ga ik me op focussen.
Dank je wel voor je berichtje!

Groetjes Sun
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Sunflower schreef:
Je slaat in je reactie de spijker op z'n kop. Het verminderen van stress, zonder het aanpakken van het echte probleem is niet altijd effectief. Eergisteren kan voor mij het moment dat ik besefte dat ik veel te hard aan het werken ben. De overtuiging dat het eigenlijk nooit goed genoeg is, ligt hier bij mij aan ten grondslag. Eergisteren zat ik achter de computer op school, toen ik ineens in huilen uitbarstte. Op dat moment geeft ik allerlei irrationele gedachten als: 'Je bent waardeloos en zwak.', 'Je kunt geen relaties in stand houden.', 'Je bent traag.', 'Je bent laks.', 'Niemand vindt je goed genoeg.'. Op een gegeven moment gingen deze over in zelfmoordgedachten. Ik ben naar huis gegaan en ben ik mijn bed gaan liggen. Gisterenochtend besefte ik me dat ik me had overwerkt, dat mijn arousalniveau zo was gestegen dat al mijn emoties er tegelijk uitkwamen. Blijkbaar heb ik alle stresssignalen gemist. Het zal voor mij nog een grote klus worden om beter in contact te komen met wat ik precies voel. Vanaf kind af aan heeft deze strategie me geholpen om minder stress te ervaren, maar dat werkt nu niet meer.
Hartstikke goed (hoe rót het ook op dat moment is) dat er ergens toch een inzicht is geweest. -Dat zou een stapje kunnen zijn naar: En nu ga ik het toch echt anders doen!!!
Maar dan nu de misschien moeilijke vraag, hoezo zou het dan nooit goed genoeg zijn? Je bent een harde werkster, en nu besef jij, dat het eigenlijk momenteel veel te hard is, je bent volgens mij iemand die veel voor anderen doet en overheeft, zelfs als je denkt dat je nóg meer zou kunnen doen, wat op een gegeven moment kan uitlopen op chaos en gekkenwerk.
-Want hoe graag je er ook voor anderen wilt zijn, daar is ook een balans voor nodig. Balans tussen jezelf en anderen. Ook eens een keertje nee zeggen. (Hoe moeilijk dat misschien ook voor je is...) Maar er is een troost: dat kan je oefenen. Je zal zien dat hoe regelmatiger je het gaat oefenen, hoe gemakkelijker het zou kunnen gaan. Ook omdat jij weet waarom je doet wat je doet. (En dat is dan niet gemeen of egoïstisch. Dat is de ruimte voor jezelf nemen. Ruimte die je voor een ander "ter beschikking stelt" mag je zelf ook gebruiken.)
Maar.... hoe zit dat nu.... zijn die gedachten nog zo aanwezig als op dat moment op school? Want dat zijn hele vervelende gedachten en gedachten die je eigenlijk de grond in stampen. Je doet jezelf pijn met die gedachten. Je drukt jezelf volledig ermee omlaag. Terwijl dat zo zonde is. En als jij je niet lekker in je vel voelt, kan ik mij voorstellen dat alles teveel kan worden. Wat ik mij dan afvraag, werd je op het moment van je verdriet getroost? Is er iemand geweest die je troost bood? Even een schouderklopje of over de rug wrijven of gewoon naast je stond en er was voor jou?
-Als jij je rot voelt kunnen gedachten escaleren in je hoofd. Dat kan overigens ook met gevoelens. Ik hoop van harte, dat de zelfmoordgedachten, gezakt zijn.
Want dat is toch een fase waarin het belangrijk is dat je aan de bel trekt. (Of in ieder geval de tijd neemt, om op dat moment of achteraf te bekijken van: Waar komt dat nu opeens vandaan en wat kan ik anders doen de volgende keer, waardoor het niet of minder uit de hand loopt? Het is goed om te evalueren en desnoods samen met een ander.)
En hartstikke rot, dat het allemaal in één keer kwam, maar ergens hoop ik ook, dat er een soort van opluchting is. "Het is eruit, hopelijk kan ik nu verder." Of iets wat erop lijkt.
Je hebt de signalen eerder gezien dan ik. Vaak lukt het me goed om terug te kijken naar dit soort moment. Toch ben ik me niet niet bewust van deze signalen. Ik ben hard bezig om hier grip op de krijgen.
Goed dat je ermee aan de slag bent gegaan! (En ook al is op een harde manier ermee aan de slag gaan prima, hard ermee bezig zijn, kan opzich ook op een zachte(re) manier voor jezelf.) Voorbeeldje: Soms is het zo dat een zachte kussen beter is dan een stuk hout wat harder is. Het is beide goed, maar toch is het een goed punt om te kijken wat op momenten even prettiger is. Eigenlijk heb jij daarin ook een keuze. "Wil ik het deze keer aanpakken op de harde maar zachte werk manier, of wil ik het deze keer aanpakken op alleen de harde werk manier?" En vergeet niet dat even niets doen, ook werken is aan jezelf. :knuffel:
Ik ben vaak buiten voor een wandelingetje in het park en mijn nagels hebben inmiddels al drie keer een andere kleur gekregen deze week. Het klopt inderdaad wat je zegt. Deze momenten zijn zeer belangrijk. Het zorgt vaak ook voor een relativeer momentje en dat ik beter in contact kom met mijn gevoelens. Dit zal ik ook zeker blijven doen. Bedankt voor je moot geformuleerde berichtje.
You can do it! [045] En hopelijk heb je iets aan de berichten, die van mij maar zeker ook die van anderen.)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Protector88
Berichten: 101
Lid geworden op: 05 dec 2014 16:00

Re: Faalangst maakt me passief

Memories is echt een topper! Goed van je dat je Sunflower zo helpt!

Enigste wat mij opviel waar niet over gepraat is is het feit dat je mannen als een soort afleiding ziet en dat deed de alarmbellen bij mij rinkelen. Je bent zwak in zo'n periode en mannen kunnen daar misbruik van maken. Mannen voelen dat vaak ook goed aan en maken daar ook echt misbruik van. Die aandacht kan goed voelen maar kan uiteindelijk wel voor problemen zorgen. Verkeerde mannen die je even beter laten voelen maar uiteindelijk je dieper de put in werken als het serieus wordt. Ik hoor dit vaker om me heen. Voor de man is het natuurlijk ook niet leuk als hij als troost of aandacht gebruikt wordt als hij meer verwacht.

Zoals Memories fantastisch gezegd heeft, neem rust. Zelfs al voelt het alsof je door kunt, neem gewoon je rust. Je lichaam kan je erg bedriegen.

De negatieve gedachten die je down maken komen mij erg bekend voor en zijn ontzettend vervelend. Ook dat verkeerde ademen komt me bekend voor. Als je gaat letten op je ademhaling ga je automatisch al verkeerd ademen. Als je angst krijgt voor negatieve gedachten ga je steeds negatiever denken en vaker. Maar ja, probeer maar eens niet aan een paarse olifant te denken, dat gaat vanzelf. Het is net als een dode pixel. Je kunt maanden achter een monitor zitten maar als er iemand langskomt en de dode pixel aanwijst dan kun je er maar niet langs kijken terwijl je er nooit last van gehad hebt. De menselijke geest kan zichzelf erg pesten. Vergeet nooit, het zijn maar gedachten. Gedachten zijn niet de waarheid. Jij bepaald wat de waarheid is. Laat je gedachten niet de baas worden over je!

Leuke avatar heb je. Ben gek op dieren. Knuffelen met dieren kan ook erg rustgevend zijn. Kan het leven niet voorstellen zonder mijn hondjes.
Sta altijd open voor een goed gesprek. Ik discrimineer niet.
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Dank je wel voor het reageren protector88,

Ik vind het erg fijn om mijn ervaringen hier te delen en ik heb inderdaad veel aan al jullie reacties!
Enigste wat mij opviel waar niet over gepraat is is het feit dat je mannen als een soort afleiding ziet en dat deed de alarmbellen bij mij rinkelen. Je bent zwak in zo'n periode en mannen kunnen daar misbruik van maken.
Klopt, dat is inderdaad mijn afleiding. Aandacht kan erg verslavend werken.. Liefst zou ik willen dat ik hier 'normaal' mee om zou gaan.. maar ik heb geen flauw idee waar ik moet beginnen en hoe ik me überhaupt moet opstellen naar mannen.

Mijn lichaam heeft me inderdaad bedrogen en mijn gevoel ook. Ik bleef mezelf maar bekritiseren.. Het begon met een hoofdstuk. Op een gegeven moment had ik mijn hele scriptie zelf afgekeurd. Als een olievlek in de oceaan. De dag ervoor had mijn begeleider nog gezegd hoe goed mijn scriptie in elkaar zat. Wonderlijk hoe erg je kan gaan geloven in eigen gedachten.
Je kunt maanden achter een monitor zitten maar als er iemand langskomt en de dode pixel aanwijst dan kun je er maar niet langs kijken terwijl je er nooit last van gehad hebt. De menselijke geest kan zichzelf erg pesten.
Gisteren ben ik ziek geworden (koorts, met alles erop en eraan). Mijn lichaam was er klaar mee.. Mijn therapeut heeft gezegd dat ik me moet proberen te focussen op het moment voor ik mezelf ga bekritiseren, het moment dat ik de angst voel om te falen. Ik denk dat ze daar gelijk in heeft. Als ik mezelf eenmaal aan het bekritiseren ben, lukt het me niet meer om terug te keren. Ik sla door en ga mezelf overwerken. Ik neem nu inderdaad rust, maar ik kan ook niet echt anders. Ik weet dat ik te hard heb gewerkt, toch voel ik me in zekere zin zwak en een verliezer, omdat het niet gelukt is..

Dank je wel voor het compliment over mijn foto!
Fijne avond, groetjes sun
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Faalangst maakt me passief

Sunflower3 schreef: Mijn lichaam heeft me inderdaad bedrogen en mijn gevoel ook. Ik bleef mezelf maar bekritiseren.
Soms is dat zo.
Zowel je gevoel als je lichaam hebben zo hun eigen logica en dat kan idd botsen. Heel rot!
.....maar soms is hetzij je lichaam hetzij je gevoel juist heel erg precies, en dan kan dit een vorm van jezelf afkraken zijn...

Mijn therapeut heeft gezegd dat ik me moet proberen te focussen op het moment voor ik mezelf ga bekritiseren, het moment dat ik de angst voel om te falen. Ik denk dat ze daar gelijk in heeft.
Heeft ze er ook bij gezegd hoe je dit nu precies voor elkaar kan krijgen?
Mij klinkt het een beetje in de oren als 'denk niet aan de roze olifant' - wat al een valkuil is.
Ook klinkt het mij in de oren als het resultaat. Tegen de tijd dat je idd hiertoe in staat bent, is er veel gewonnen, dat klopt. Maar vaak is de makke dat angst prioriteit neemt en daarmee het focussen op 'het moment voor dat de angst de kop op stak' erg lastig.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Faalangst maakt me passief

Heb je mogelijk iets aan mijn bericht en aan de berichten die daarna kwamen? Hoe is het nu met je?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Sunflower3
Berichten: 21
Lid geworden op: 18 nov 2014 13:23

Re: Faalangst maakt me passief

Hoi Janneke,

Op dit moment is het voornamelijk belangrijk dat ik me ga focussen op de momenten dat ik me angstig voel (volgens m'n psych). Hoe ik daar anders mee om zou kunnen gaan is stap twee. Als ik opmerk dat ik me angstig voel, merk ik dat ik makkelijker uit de situatie kan stappen en beter kan relativeren dan wanneer ik niet bewust ben van mijn angst. Het is heel moeilijk maar ik heb wel het gevoel dat ik hierin vooruit ga. Het zal nog wel even duren voor ik hier goed mee om kan gaan denk ik..


Hoi memories,

Lief dat je vraagt hoe het nu met me gaat. Inmiddels heb ik mijn scriptie afgemaakt en ingeleverd. Ik heb zeker iets aan jullie berichtjes gehad. Ik ben in een versnellig lager gaan werken. Nu ik het ingeleverd heb, lijk ik nog steeds veel stress te hebben en ik ervaar geen opluchting, trots of wat dan ook.. Ik voel me voornamelijk heel down en leeg.. Ik ben gewoon op. Als of ik iets wil behalen wat ik nooit zal behalen. Dit gevoel herken ik nog van m'n havo-examen.. Erg frustrerend..

Groetjes
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Faalangst maakt me passief

Sunflower3 schreef:Hoi Janneke,

Op dit moment is het voornamelijk belangrijk dat ik me ga focussen op de momenten dat ik me angstig voel (volgens m'n psych).
Okee- dat is dus op het moment dat het misgaat. Nadenken over of er op dat moment verbeteringen te verzinnen zijn.
Hoe ik daar anders mee om zou kunnen gaan is stap twee. Als ik opmerk dat ik me angstig voel, merk ik dat ik makkelijker uit de situatie kan stappen en beter kan relativeren dan wanneer ik niet bewust ben van mijn angst. Het is heel moeilijk maar ik heb wel het gevoel dat ik hierin vooruit ga. Het zal nog wel even duren voor ik hier goed mee om kan gaan denk ik.
Het is een vaardigheid die voor iedereen lastig is en ook een beetje achterhaald als therapie. Als inventarisatie is het prima: wanneer gaat het mis? Wat zijn de omstandigheden, zijn er patronen in te zien?


Wat fijn dat je scriptie afgemaakt en ingeleverd is !!

Wel jammer, dat je geen opluchting, trots of wat dan ook ervaart. Maar puur feitelijk is "de hobbel scriptie" genomen en dat is ook wat waard!
Ik voel me voornamelijk heel down en leeg.. Ik ben gewoon op. Als of ik iets wil behalen wat ik nooit zal behalen. Dit gevoel herken ik nog van m'n havo-examen.. Erg frustrerend.
Ja - na alle werk zou het fijn zijn als je je tevreden zou kunnen voelen over de geleverde prestatie.
Praat je daar op therapie ook over?
Gebruikersavatar
meeeerel
Berichten: 1
Lid geworden op: 04 feb 2016 15:32

Re: Faalangst maakt me passief

Hi Sunflower,

Wauw dit had mijn verhaal kunnen zijn. Al 3 jaar lang moet ik alleen nog maar mijn scriptie maken om mijn HBO studie af te kunnen ronden. Ik word elke ochtend wakker met hartkloppingen en heb moeite met ademhalen. Voel me de hele tijd onrustig, maar toch lukte het me nooit om echt werk te verrichten. Zodra ik achter m'n laptop ging zitten voelde ik de angst opkomen en werd het zo'n chaos in mijn hoofd en reageerde mijn lichaam zo heftig dat ik ook oprecht niet meer kon presteren of helder na kon denken. Ik heb afgelopen week eindelijk de volledige versie van mijn scriptie ingeleverd, wat waarschijnlijk betekent dat het einde bijna in zicht is, maar zo voelt het alles behalve. Iedereen in m'n omgeving (die volgens mij überhaupt niet meer hadden verwacht dat ik het kon) is enthousiast en heeft het over hoe groots we het wel niet moeten vieren als dit achter de rug is. Ik heb vooral het gevoel dat wanneer dit voorbij is ik volledig in zal storten, als reactie op de enorme druk waar ik voor mijn gevoel al die tijd onder heb gestaan. Hoe is de periode na je afstuderen voor jou geweest? En hoe kijk je daar nu op terug? Heb je met jouw inzichten/gevoel/kennis van nu advies voor mij (en misschien voor anderen die in hetzelfde schuitje zitten)?

Ik hoop van je te horen en ik hoop natuurlijk vooral dat het goed met je gaat en je jouw faalangst (grotendeels) hebt overwonnen!

Liefs,

Merel

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”