Hoe weg te komen uit die negativiteit?

[famke87]

Het gaat soms zo stroef en moeilijk.. Ik ben altijd zo positief ingesteld en probeer gewoon te genieten van de kleine dingen en meestal lukt mij dat ook wel. En daardoor voel ik mij gewoon zo goed.

Maar als er dan een moment komt of een situatie waarin iemand weer eens een negatieve invloed op mij heeft, of altijd maar zeurt en negatief is, kan het gelijk weer omslaan.. En voel ik mij weer minder. Ik probeer daar altijd snel weer uit te komen en ben er mee bezig om mij alleen maar te omringen met positieve mensen..

Mijn therapeut zei ook, dat ik die mensen zoveel mogelijk links moet laten liggen. Maar dat is best moeilijk.
Ook zo met mijn moeder.. Die kan naar mij doen, ontzettend veel zeuren en het is nooit goed wat ik doe, en ze bemoeit zich overal mee.. Ik heb liever zo weinig mogelijk contact met haar en daar ben ik ook mee bezig. Want ik merk dat als zij mij belt, dat het meestal toch weer op niets uit loopt, en zij weer zit te zeuren en overal mee bemoeit. En meestal hang ik weer op, maar daarna voel ik me zo slecht en schuldig.. En kan ik mij daar weer door laten beïnvloeden...

Ik ben er mee bezig om zo mijn mogelijk contact met mijn moeder te hebben, en de ene keer lukt het mij wel en de andere keer niet.. Mijn therapeut heeft ook gezegd, neem alleen contact op als het noodzakelijk is, zoals voor een verjaardag en richt je op de leuke dingen in het leven.

Maar dat vindt ik zo moeilijk, want als zij belt, denk ik, het zal wel belangrijk zijn, maar uiteindelijk loopt het op niets uit en wordt het weer zo verhaal dat in de rondte gaat... EN als ik heb opgehangen voel ik mij nog slechter...

Voorbeeld: Gisteren was ik jarig, heb ik mijn ouders en broer, en broertje en zusje met vriend, uitgenodigd om bij mij te komen eten. Vanmiddag komt mijn beste vriendin langs met haar vriend en de kleine man. Mijn ouders hebben die al een tijd niet meer gezien en wouden die ook zien. Ik zei kom dan zondagmiddag ook maar langs, dan vier ik het echt, en komen jullie dan alleen eten. Prima. Ze wilden graag de kleine zien en ook mijn zusje en vriend. Dat vindt ik niet erg, vindt dat wel gezellig en ben maar 1 keer jarig. Belde ik mijn moeder vanochtend op omdat ik even iets moest vragen, of iets wat ik had gekregen. Maar ging gelijk weer een andere kant op. Van ja, waarom heb je het gisteren niet in 1 keer gehouden? We hebben thuis ook wel wat te doen? etc. Ik zo van jullie zijn niet verplicht om te komen dat wouden jullie zelf, en toen kreeg ik weer van alles naar mijn hoofd geslingerd..

Na de telefoon op hebben gehangen voel ik mij weer een stuk slechter en schuldig en vraag ik mij af.. Had ik mijn verjaardag anders moeten organiseren? Ik weet wel dat nu al die drukte alleen vandaag nog is en daarna gewoon zo weinig mogelijk contact opneem met mijn moeder en gewoon mijn eigen leven wil inrichten en leiden omdat ik elke keer maar door haar negativiteit en bemoeizuchtigheid wordt beïnvloedt..

Maar hoe hou ik dat in hemels naam vol? IK ben iemand die zich gauw schuldig voelt, en dan weer medelij heb..

[Janneke]

Hoi Famke,
Ik vind het maar een stom advies, hoor: loop hard weg van negatieve dingen.
Okee - sommige mensen zijn niet leuk. Helaas, als het om moeders gaat kan ik daar over meepraten.
Maar een confrontatie aangaan heeft beslist charmes: "DIT ben ik en mijn mening telt net zo goed en daar heeft men het maar mee te doen! "

[momo]

Ik vind het geen stom advies.

Als praten opnieuw en opnieuw uitmondt in verwijten elke keer, en je geeft netjes aan wat er je kwetst of stoort en niks veranderd. Tja dan vind ik het wel nuttig om je te verwijderen van mensen en situaties waar je enkel meer gefrustreerd en met een slecht gevoel uitkomt.

Je kan een ander niet veranderen, wel hoe jij erin staat.

Als niks anders helpt is afstand de beste oplossing soms

[Janneke]

(....)

Maar als er dan een moment komt of een situatie waarin iemand weer eens een negatieve invloed op mij heeft, of altijd maar zeurt en negatief is, kan het gelijk weer omslaan.. En voel ik mij weer minder. Ik probeer daar altijd snel weer uit te komen en ben er mee bezig om mij alleen maar te omringen met positieve mensen..

....ik zal niet gaan pleiten om lang in die negatieve energie te blijven hangen - maar dit klinkt alsof je enkel je schouders er over ophaalt. Qua gedrag - want qua gevoel is het een heel ander verhaal.

Mijn therapeut zei ook, dat ik die mensen zoveel mogelijk links moet laten liggen. Maar dat is best moeilijk.

Tja, als ik grof ben: het is zijn moeder niet!
Praten jullie er ook over, wat dit nou zo moeilijk maakt?

Want ik merk dat als zij mij belt, dat het meestal toch weer op niets uit loopt, en zij weer zit te zeuren en overal mee bemoeit. En meestal hang ik weer op, maar daarna voel ik me zo slecht en schuldig.. En kan ik mij daar weer door laten beïnvloeden...

Nou is het alleen maar heel erg goed om dit door te hebben! !!
Maar het is op gegeven moment ook zaak om dat schuldgevoel niet meer te krijgen. (En doorgaans is daar meer voor nodig dan "ik doe wat de peut mij aanraadt".)

Maar dat vindt ik zo moeilijk, want als zij belt, denk ik, het zal wel belangrijk zijn, maar uiteindelijk loopt het op niets uit en wordt het weer zo verhaal dat in de rondte gaat... EN als ik heb opgehangen voel ik mij nog slechter...

....en daar hoort de therapie nou over te gaan: dat en vooral waarom het zo moeilijk is.

Overigens vind ik jou een soort van engel dat je haar überhaupt nog gevraagd hebt op je verjaardag! !

Ik weet wel dat nu al die drukte alleen vandaag nog is en daarna gewoon zo weinig mogelijk contact opneem met mijn moeder en gewoon mijn eigen leven wil inrichten en leiden omdat ik elke keer maar door haar negativiteit en bemoeizuchtigheid wordt beïnvloedt..

Maar hoe hou ik dat in hemels naam vol? IK ben iemand die zich gauw schuldig voelt, en dan weer medelij heb..

....en dus deze tweespalt ook. Het hoort geen kwestie te zijn van "ik moet vol zien te houden"!!
Als je goed door hebt op welke "knoppen" je moeder "drukt", kun je het schuldgevoel wellicht totaal voorkomen. Om daarna in alle vrijheid te kiezen hoe veel of weinig je haar in je leven wilt toelaten. (Misschien is ze afgezien van die 'druk op de schuldknop' drukkerij een fijn iemand om mee om te gaan en misschien is ze gewoon totaal onmogelijk en verzuurd.)

[Protector88]

Negativiteit hoort bij het leven. Het is overal. Op het nieuws, in films, series en ga zo maar door. Mensen klagen en zeuren nou eenmaal. Pas als dit in herhaling valt en constant een slechte invloed heeft op je leven zou ik overwegen met het contact te stoppen. Je moet alleen negativiteit niet meteen zien als iets slechts.

Je hoeft je niet altijd positief te voelen. Ik denk dat je moet accepteren dat je soms ook mindere periodes hebt of dat negatieve gevoelens ook gewoon horen bij het leven. Ik merk dit vaak om me heen dat mensen verkeerde verwachtingen hebben van hun eigen emoties. Waarom ben ik niet gelukkig vragen ze zich dan af terwijl als je dat jezelf al afvraagt ga je meteen al negatiever denken en die gevoelens opwekken.

Het best is het te laten gaan. Laat de gevoelens, negatief of positief gewoon gaan en accepteer de situatie. Pas als het je echt dwars gaat zitten en contact alleen maar in negatieve herhaling valt kun je overwegen contact te stoppen/vermijden.

Het is alleen wel je moeder en dat maakt de situatie heel anders. Mijn advies is opletten waardoor je negatief wordt en te leren dat niet je gevoelens te laten beïnvloeden. Maar vooral accepteren dat je moeder nou eenmaal zo is. Als je het echt niet meer trekt kun je overwegen contact te mijden maar contact stoppen met je moeder is denk ik niet de oplossing.

Ik wens je veel succes. Ik zeg dit allemaal makkelijk maar ik begrijp heel goed dat het niet makkelijk is. Ik heb hier ook veel problemen mee. Zelfs als je weet hoe het moet is het nog een worsteling om te gaan met negatieve gevoelens. Acceptatie kan het alleen zeer verbeteren.