Hallo allemaal,
ik heb iets waarvan ik niet weet wat ik ermee moet, vandaar dat ik het nu even hier probeer...
Ik kan niet tegen beelden van verkrachtingen. Gisteren keek ik met mijn vriend een film waar een verkrachtingsscène in voor kwam. Ik raakte volledig in paniek, begon bijna te hyperventileren, begon te trillen en heb heel lang gehuild.
Mijn vriend schrok hier heel erg van. We hebben nog niet zo lang iets, en hij wist dus ook niet dat ik dit veel vaker heb.
Van nieuwsberichten e.d. over verkrachtingen krijg ik al kippenvel en een naar, huilerig gevoel (wat misschien niet zo vreemd is), maar bij filmbeelden, hoe slecht gespeeld ook, raak ik volledig in paniek.
Ik heb echter geen enkele concrete herinneringen aan een gebeurtenis of wat daar op lijkt. Ik vind het daarom best vreemd dat ik hier zo raar op reageer. Mijn vriend studeert psychologie en vertelde dat je herinneringen kunt verdringen, helemaal als ze vroeg in je leven gebeurd zijn, maar dat je hersenen ook herinneringen kunnen maken die helemaal nooit plaatsgevonden hebben! Daarom vind ik het heel moeilijk hier iets mee te doen, ik wil geen dingen bedenken die er niet zijn.
Heeft iemand hier ervaring mee, of kan iemand er iets over zeggen? Ik ga ervan uit dat ik misschien gewoon heel gevoelig ben en heel erg meelevend, maar mijn vriend vond het wel een hele vreemde reactie, helemaal omdat het eigenlijk altijd gebeurd.
Ik stap liever niet direct naar een hulpverlener, om wat ik al eerder uitlegde over niet-bestaande herinneringen.
Christina.