vanmorgen had ik sms naar broer gedaan met daarin dat ik hem graag wil helpen maar niet weet hoe en wat. en dat als hij me nodig heeft , dat ik maar 1 telefoontje ver ben.
hij belde me een kwartiertje later terug. hij was duidelijk hoorbaar onder invloed.
hij wil niet dat ik langskom , hij wil met rust gelaten worden.
op de vraag wat hij dan wel wil , antwoordt hij `niets`.
en natuurlijk 10 keer `sorry`.
praten met hem als hij nuchter is????? hij is nu al vijf/zes dagen aan het drinken. en dat moet je letterlijk nemen he : niet eten , enkel drinken en slapen , slapen en drinken. hij is dus constant dronken en dan valt er niet mee te praten : onredelijk , totaal niet voor rede vatbaar , ...
vanmiddag ga ik er toch heen , en hoop dat ie me binnenlaat. en tja , dan toch maar weer proberen hem te overtuigen van zich te laten opnemen. maar ik vrees dat hij hier niet in wil meegaan en ik ben ook beetje bang dat ikzelf op een gegeven moment ga zeggen `dan drink je je maar dood`.
en mijn ouders ... ppffff... ik durf ze zelfs niet te bellen want ik vrees dat zij dit niet nog een keer aankunnen.
dus tja , ... moeilijk!!! ik ben een `taaie` zei een lief forumlid ... maar nu voel ik me niet `taai`. ik voel me verschrikkelijk wankelen , emmer loopt over van heftige gevoelens , ... niet fijn.
voor mezelf toch eens op het net rondkijken voor eventueel contact met lotgenoten ; familieleden van alcoholisten. al is het maar om even mijn ding te kunnen delen met mensen die net hetzelfde ervaren.
rest enkel nog een diepe zucht en een verdwaalde traan ...