Bureau schreef:Hallo iedereen,
Ik ben een jongen van 20 jaar die net van de middelbare school komt. Ik woon in een mooi huis bij mijn ouders, ben slim, zie er goed uit en train veel in de sportschool. Toch ben ik altijd somber.
Waarom train je veel in de sportschool en benoem je jezelf in je introductie gelijk als slim, zie er goed uit en woon in een mooi huis. Dat zijn ook allemaal uiterlijkheden die je kennelijk heel bijzonder vindt om jezelf mee te identificeren als je jezelf kort voor stelt? Je kan ook zeggen: ik ben een jongen van 20 jaar, ik heb moeite met het maken van sociale contacten, zit op een school.... etc. Wat je zegt over jezelf hier in deze zin gaat alleen maar over je status, je intelligentie, je uiterlijk en je prestaties..
Ik heb gehoord gekregen dat mijn problemen worden veroorzaakt door licht autisme en sociale angst. Dat autisme weten ze niet echt zeker. Ik functioneer namelijk helemaal normaal en kan sociaal zijn als ik het echt wil. Toch voel ik me anders dan de rest, en kies ik er zelf voor om alleen te zijn.
Wellicht is het een optie om een test te doen voor autisme. In dat geval kan je het uitsluiten of blijk je het te zijn. In beide gevallen kan je je behandeling bij de psycholoog er op aan passen. Autisme is immers iets wat je niet kan genezen maar wel "omheen" kan werken. Ben je niet autistisch dan zijn er meer mogelijkheden tot het aanleren van ander denken, voelen en doen. Het is wel belangrijk om een accurate diagnose te hebben voordat je behandeling start.
Ik ben in het laatste jaar het contact met bijna al mijn vrienden verloren. Dit is zover gekomen omdat ik bijna nooit meer wilde afspreken. Ik heb het echt geprobeerd dingen leuk te vinden! Dingen zoals uitgaan, afspreken, etc. Het is me alleen nooit echt gelukt. Ik vind alle dingen die mensen doen gewoon 'nep'. Ik heb het gevoel dat iedereen bij sociale gelegenheden een toneelstuk speelt. Iedereen is de hele tijd bezig een goed beeld van zichzelf te proberen weergeven. Ook draaien de meeste dingen om seks.
Het klinkt een beetje alsof je alles wat naar puberteit ruikt, afkeurt. Het kan best zijn dat je geen uitgaanstype bent maar een ander type. Dat je andere interesses hebt, andere dingen belangrijk vindt en leuk vindt. Dat is niet erg, mensen zijn verschillend. Het is in de puberteit normaal gedrag dat mensen erg veel bezig zijn met het wegzetten van een goed beeld van zichzelf en seks. Dat gaat door bij sommigen zelfs, tot op late leeftijd. Dat is biologisch zo bepaald en heeft te maken met de voortplanting. Klinkt wat nuchter misschien maar zo werkt het biologisch/neurologisch nou eenmaal.
Als ik eraan meedoe, functioneer ik dus precies zoals de rest. Daarom vinden mensen het ook vreemd als ik opeens geen dingen meer wil doen: "Waarom kom je niet mee? Je vind het toch leuk!". Toch vind ik de meeste dingen dus niet leuk.
Ik vind de meeste mensen dom en onzeker.
Dat zijn jouw waarde oordelen over andere mensen gebaseerd op jouw voorkeuren en afkeuren.
Mijn psycholoog zei dat ik ook misschien onzeker was, maar ik ben het daar niet volledig mee eens. Ik wordt meer boos omdat ik zie hoe andere mensen denken, en denk dan; jezus wat zijn mensen toch stom. Mensen zijn sociale robots, getraind om meer macht en status te krijgen. Alles draait om seks in het leven... Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig. Alleen maar bezig er goed uit te zien, en mannen vinden die veel status, sociale vaardigheden en geld hebben. Mannen aan de andere kant zijn alleen maar bezig met het alva mannetje proberen te zijn en zich machtig te voelen.
Ik wil hier gewoon niet aan meedoen.. Diep van binnen zou ik wel willen dat ik zoals de rest zou zijn, door niet te veel na te denken en me gewoon laten leiden door me emoties. Zo ben ik alleen niet.
Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig.. is dat zo? De ultieme waarheid? Alle vrouwen? Je oma, je moeder, je tante, moeder Theresa.. alle vrouwen zonder uitzondering?
Er zit een tegenstrijdigheid in je gevoelens rondom je overtuigingen. Enerzijds keur je het allemaal sterk af wat anderen doen anderszijds wil je graag zoals de rest zijn maar kan je het niet omdat je er teveel over na denkt en je emoties niet de vrije hand geeft.
Ik moet nu een studie kiezen, en ben onzeker over de toekomst. Ik ben mijn hele leven al zo geweest zoals ik ben, en denk dat dat niet gaat veranderen. Ik vind het leven niet leuk, het is vermoeiend. Bij mij gaat niet alles vanzelf.
Ik denk vaak aan zelfmoord, al ga ik het niet doen. Ik denk meer zonder hevige emoties in het spel: nee, ik vind het leven niet leuk en zou er op zich wel mee willen stoppen. Vervolgens ga ik gewoon weer door met andere dingen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Ik voel me niet verbonden met de mensheid.
Het enige wat ik nu doe is een beetje thuis zitten en sporten.
Als je autistisch bent zal het zeker zomaar niet veranderen, is dat niet het geval dan kan je er nog best veel aan veranderen, als je dat zou willen. De vraag is echter: wil je dat ook echt? Wil je ook dom overkomen, alles om seks laten draaien, status, macht en geld willen verwerven voor een alfa mannetjes rol? Wil je je eigen afkeuren overwinnen om er zelf aan deel te nemen? Om die verbondenheid meer te ervaren (if you can't beat them, join them gevoel?). WIl je meer emoties ervaren en je gevoel een belangrijkere rol in je leven laten spelen of hou je het liever op je ratio? Het beredeneren van alles, het in je hoofd zitten en over alles nadenken, oordelen en er nieuwe overtuigingen van creeëren?
Wat denken jullie? Tips misschien? Wat ik nu doe is mijn basisbehoeftes bevredigen; er goed uitzien, blijven bewegen, goed eten, slapen, etc.. Daar blijft het echter bij, iets sociaals doe ik niet echt.
Naar de psycholoog gaan helpt ook niet. Ik heb niet het gevoel dat ik gehoord wil worden, vandaar hielp het niet. Ik probeer meer een oplossing te vinden.
Bedankt voor het lezen
Je basisbehoeften liggen kennelijk dus toch bij goed uitzien, blijven bewegen, goed eten, slapen? Wat zou je wel helpen als je naar de psycholoog ging? Wat heb jij nodig? Wat zou je nu op een schaal van 1 op 10 aan cijfer geven voor je behandeling bij de psycholoog? En wat is er nodig om een cijfertje hoger te komen? Wat moet er dan gebeuren? Wat kan jij daar aan doen?