darwin93

Sociale Fobie

Hallo allemaal,

mijn naam is Darwin, 19 jaar en heb een sociale fobie.

De voornaamste reden waarom ik me heb aangemeld op dit forum is omdat ik een paar 'lastige' vragen heb ivm sociale fobie en mijn psycholoog weet hier geen antwoord op en kent geen soortgelijke situaties.

Voordat ik de vragen stel zal ik eerst een korte introductie geven van mijn sociale fobie.

Momenteel heb ik al 5 jaar een sociale fobie. Ik vond mezelf altijd al veel te verlegen voor een normaal persoon en heb daarom op internet rondgezocht naar wat het kan zijn dat mij zo maakte. Hierdoor ben ik uitgekomen op een sociale fobie.

Rond mijn 16e merkte ik al dat ik moeite had met sociaal contact. Ik ging niet graaq naar de winkel of een soortgelijke plek waar veel mensen kwamen. Naar een nieuwe school durfde ik niet uit angst niet gemogen te worden. Ik let heel erg op mezelf en bang voor kritiek. Het op mezelf letten en de angst zorgde ervoor dat ik niet goed ben in contacten leggen met anderen. Ik heb weinig vrienden, maar de vrienden die ik heb ben ik heel anders. Ik ben een extrovert persoon en praat veel tegen mijn vrienden. Ik ben ook wel een initiatiefnemer en ben niet bang om ze ook wel eens af te kraken of afgekraakt te worden. Alleen bij anderen mensen ben ik snel bang. Ik ga ook niet uit. Paar keer gedaan, maar niet bij plekken waar ik bekende kan tegenkomen. Ik durf wel een sociaal praatje te maken met een onbekende, maar zodra ik deze persoon weer tegenkom is de angst er weer. Bij onbekende hoef ik geen indruk te maken, dus vandaar dat de angst er niet is. Zodra ik ze weer zie zijn het al geen onbekende meer, waardoor de angst zich vestigd. Ik ben in de afgelopen jaren door ervaring veel angsten kwijtgeraakt. Mijn angst naar een nieuwe klas bv aangezien ik het in mijn laatstgenote klas niet 'slecht'deed.
Ik ben door veel situaties veel van mijn angsten kwijtgeraakt als het ware. Er zijn nog een paar situaties waarbij dit niet lukt, hier laat ik me dan ook voor helpen.

Nou is het alleen dat ik moeilijk vrienden maak omdat door de angst dit vrijwel niet toelaat. Dit geldt ook voor vrouwelijk contact. Ik heb moeite met een vriendin krijgen hierdoor. Nou had ik 7 maanden geleden een meisje per toeval leren kennen waarmee het meteen klikte. We hadden meteen 4 uur samen doorgebracht en doordat dit de eerste keer was dat ik haar zag was de angst er niet. Bij de 2e ontmoeting met haar was deze er weer, maar door voorbedachte trucjes heb ik het ook de 2e keer kunnen redden. Vanaf toen merkte ik dat we goed klikte en zei merkte dit ook. Paar keer hierna was de angst er niet meer omdat ik er vanuit ging dat ze me wel leuk ging vinden. Hierdoor was de angst weggenomen. Toen de tijd kwam dat het naar elkaar leukvinden liep had ik gezegd dat ik haar leuk vond. Zij vond me heel erg leuk, maar nog net niet verliefd. Door deze 'fout' was de angst weer terug, aangezien ik vanaf toen het gevoel kreeg dat ik moest presteren om het zover te krijgen. De ontmoetingen hierna verliepen moeizaam omdat ik weer teveel op mezelf ging letten en hierdoor veel stiltes mee veroorzaakte en zelfs moeizaam contact. Opeens was vrienschap al moeilijk te behouden. Mijn angst heeft me al vaker laten denken dat mensen waar ik mee bevriend ben, opeens dacht dat we geen vrienden meer konden zijn, ook omdat er veel stiltes kwamen. Hier ben ik gelukkig wel overheen. MAar bij dit meisje is het niet weggegaan door de prestatiedruk. Nu, 4 maanden later zijn we wel bevriend, maar het kost mij veel moeite om tijdens het omgaan ervoor te zorgen dat ik niet saai overkom. Het gaat niet meer vanzelf dat ik gewoon bleef praten en grappen maken. Dit lukt helemaal niet meer. Gelukkig is de vriendschap behouden, ook al doen we niet veel samen meer. Zij was het eerste meisje in 3 jaar waar ik contact mee had wat tot meer kon uitlopen.

Mijn vragen zijn:
1. Als mijn sociale fobie weg is, kan ze me dan weer leukvinden? Ik krijg namelijk het gevoel dat we die fase voorbij zijn en het niet meer komt. Ik hoop er heel erg op dat als ik gewoon weer praat zonder angst dat het weer terugkomt, maar krijg toch een gevoel van dat het te laat is. Dit zou heel zonde zijn aangezien ik nog nooit een vriendin heb gehad en juist nu de sociale fobie mijn leven weer kapot maakt. Het is ook vooral omdat ze me niet meer leukvindt. Ik ben bang omdat ze me al leuk heeft gevonden(niet verliefd) dat het niet meer terugkomt.

2. Zijn er mensen hier die ook in deze situatie hebben waarna het toch goed is gekomen? Dus een klik hebben met iemand die er niet meer is, en deze weer terugkwam naar het weggaan van de sociale fobie?

3. Het denken dat een klik met iemand er opeens niet meer is met iemand met wie je jaren bevriend bent(niet het meisje, maar vrienden). Is dit ook normaal bij iemand met een sociale fobie? Ik kan mezelf niet voorstellen dat je opeens geen vrienden meer bent met iemand. We zijn gewoon dezelfde personen gebleven, en ik merkte vooral dat ik dacht dat de klik weg was. Mijn vrienden dachten dit niet. Maar de angst zorgde er wel voor dat vrienden mij opeens heel saai begonnen te vinden. Ik vraag me juist af of dit normaal is bij mensen met een sociale fobie of dat dit ook zo heel normaal is.

Ik hoop echt dat iemand van jullie me hier antwoorden op kan geven, en hoop ook echt dat dit normaal is bij mensen met een sociale fobie. Het is ook raar dat ik en dat meisje elkaar leukvonden en opeens is normaal contact al moeilijk voor mij, al vindt zij van niet.

Ik ben ondertussen al 4 maanden in behandeling, maar zijn nog steeds aan het uitzoeken wat met mij aan de hand is(adhd, autisme). Ik denk wel zeker dat dit een sociale fobie betreft, maar de psycholoog wou eerst meerdere onderzoeken opstellen om erachter te komen wat ik heb.

Een laatste vraag:
4. Is mijn sociale fobie nog steeds in een zware fase, of alleen nog maar in specifieke gevallen, aangezien ik niet meer bij willekeurig contact bang ben, maar alleen nog maar als er verder contact plaatsvindt..

Let aub niet op mijn grammatica.

Bij voorbaat dank,

Darwin
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Sociale Fobie

Probeer niet te snel conclusies te trekken aan de hand van wat je op internet leest. Een sociale fobie is een ernstige stoornis en kan naar aanleiding van uitgebreid psychisch onderzoek vastgesteld worden. Vanzelfsprekend zullen er veel kenmerken van deze stoornis zijn die je herkent, en je hebt hier ongetwijfeld last van. Veel mensen zijn geneigd om een labeltje te willen, omdat het gemakkelijk is om je eventuele moeilijke gedrag naar de buitenwereld toe te verklaren. In de praktijk komt het veel voor dat mensen zich juist naar hun labeltje gaan gedragen.

Is er misschien in de afgelopen jaren iets gebeurd wat je je sterk hebt aangetrokken? Dat je weinig lacht, je terugtrekt en niet optimaal of zelfs afwezig bent in sociale situaties kan erop duiden dat je in je hoofd bewust of onbewust bezig bent iets te verwerken. Dat kan een nare of schokkende ervaring zijn. Als je bijvoorbeeld eens door iemand vernederd bent of je vertrouwen beschaamd is, kan je daardoor moeite krijgen om mensen toe te laten en daardoor lijken relaties vaak wat af te koelen. Probeer eens bij jezelf na te gaan of zoiets het probleem kan zijn.

Wat ik van je lees ben je niet abnormaal en je gedrag is dat naar ik vermoed ook niet. Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Sociale Fobie

Hoi Darwin,
je hebt een hele keurige beschrijving gegeven - maar dat is ook, wat mij 'opvalt': bijna alles is 'buitenkant'.
Wat ik wel herken in je verhaal (al is het voor mij geen fobie) is dat er verschil bestaat tussen mensen die je niet kent (ze zijn blanco, er zijn geen verwachtingen) je vrienden (verre van blanco, maar ze kennen je en 'het is goed') en de categorie daartussen - niet meer blanco, er zijn verwachtingen, of in elk geval ervaringen, maar de band is nog (lang) niet zoals met vrienden. Dat dat het ongemakkelijkste is, herken ik.

Maar wat ik bedoel met 'buitenkant', is dat je bijv. opschrijft, dat je dee fobie nu 5 jaar hebt. Ten eerste: heel rot!!!
Maar gosh, heb jezelf een idee, waar het kreng vandaan komt...? Wat gebeurde er zoal in je leven, toen je 14 was...? Of 16, want toen begon je het te merken...?

Een van de weinige stukjes 'binnenkant' die je noemt, is:
darwin93 schreef:Naar een nieuwe school durfde ik niet uit angst niet gemogen te worden. Ik let heel erg op mezelf en bang voor kritiek. Het op mezelf letten en de angst zorgde ervoor dat ik niet goed ben in contacten leggen met anderen.
...en wat je hier beschrijft :knuffel: is de grote valkuil, die heel veel mensen met een fobie jarenlang gevangen kan houden.
Weten dat het de valkuil is - en een goede, effectieve therapie tegen de bijbehorendde angst(en) kan de fobie snel laten verdwijnen!!!
Het tegenovergestelde van de valkuil is, dat mensen nu eenmaal vooral gesteld zijn, op mensne die rust uitstralen, of plezier, of vertrouwen of nog meer van al dat moois. (En mensen hebben de neiging, om mensne die angst uitstralen maar een beetje links te laten liggen. Mooi en nobel is anders, maar zo gaan de zaken vaak wel.)

Uiteraard is het het leukste, als jij je angst kwijtraakt, een fijne uitstraling krijgt en af en toe die mensen die dat niet zo kunnen niet links laat liggen!

En grappig, hoe je dan kunt omslaan, als het vertrouwen er eenmaal is:
darwin93 schreef:Ik heb weinig vrienden, maar de vrienden die ik heb ben ik heel anders. Ik ben een extrovert persoon en praat veel tegen mijn vrienden. Ik ben ook wel een initiatiefnemer en ben niet bang om ze ook wel eens af te kraken of afgekraakt te worden.
Hiephoi!!

Een ander stukje binnenkant, die je beschreef, en waar je bijv heel goed een emdr sessie aan zou kunnen wijden:
darwin93 schreef:Bij onbekende hoef ik geen indruk te maken, dus vandaar dat de angst er niet is. Zodra ik ze weer zie zijn het al geen onbekende meer, waardoor de angst zich vestigd.
Kenneijk heeft jouw angst te maken met "ik moet indruk maken".
...eh, dat is toch alsjeblieft niet, wat je aan het doen bent bij je vrienden, he?!
darwin93 schreef:Ik ben in de afgelopen jaren door ervaring veel angsten kwijtgeraakt. Mijn angst naar een nieuwe klas bv aangezien ik het in mijn laatstgenote klas niet 'slecht'deed.
Ik ben door veel situaties veel van mijn angsten kwijtgeraakt als het ware. Er zijn nog een paar situaties waarbij dit niet lukt, hier laat ik me dan ook voor helpen.
Prima!! Sommige angsten gaan prima weg, "door het te doen en te ervaren, dat het meevalt". Bij simpele angsten kan dat geoeg zijn!!
Is de boel complex, dan werkt dat vaak niet.
darwin93 schreef:Mijn vragen zijn:
1. Als mijn sociale fobie weg is, kan ze me dan weer leukvinden? Ik krijg namelijk het gevoel dat we die fase voorbij zijn en het niet meer komt. Ik hoop er heel erg op dat als ik gewoon weer praat zonder angst dat het weer terugkomt, maar krijg toch een gevoel van dat het te laat is.
Tja - de zaken 'van het hart' zijn ingewikkeld. In theorie zou ze uiteraard alsnog op jou verliefd kunnen worden (je weet als mens nooit hoe dat loopt) ook als je nog steeds opgezadeld zit met je fobie.
Maar om een vrouw het hof te maken, is belangsteling tonen en haar an het lachen maken belangrijker dan die bos bloemen - dus het is een handicap. (Gelukkig kun je anno 2013 fobieen relatief snel de nek omdraaien!!)
darwin93 schreef:3. Het denken dat een klik met iemand er opeens niet meer is met iemand met wie je jaren bevriend bent (niet het meisje, maar vrienden). Is dit ook normaal bij iemand met een sociale fobie? Ik kan mezelf niet voorstellen dat je opeens geen vrienden meer bent met iemand. We zijn gewoon dezelfde personen gebleven, en ik merkte vooral dat ik dacht dat de klik weg was. Mijn vrienden dachten dit niet. Maar de angst zorgde er wel voor dat vrienden mij opeens heel saai begonnen te vinden. Ik vraag me juist af of dit normaal is bij mensen met een sociale fobie of dat dit ook zo heel normaal is.
Ik kan me ook niet echt voorstellen, 'dat je opeens geen vrienden meer bent'. Maar er zijn idd lui, die wensen alleen hippe lui om zich heen te hebben, of lieden die anderszins aan hun behoeften tegemoet moeten komen - en anders hoeft het niet meer voor hen. (Dat soort lui ben je beter kwijt dan rijk, of in ek geval, markeer hen, voor wat ze zijn: profiteurs. Voor jou op jouw beurt wellicht soms ook gezellige stoffering, maar doe geen moeite voor dat soort lui.)
darwin93 schreef:Ik hoop echt dat iemand van jullie me hier antwoorden op kan geven, en hoop ook echt dat dit normaal is bij mensen met een sociale fobie. Het is ook raar dat ik en dat meisje elkaar leuk vonden en opeens is normaal contact al moeilijk voor mij, al vindt zij van niet.
Enige spanning in een relatie, die aanzit tegen verliefd op elkaar worden, is niet ongewoon. (En verliefdheid laat mensen rare bokkesprongen maken...)
En ach - wat zal het jou interesseren, "wat normaal is bij sociale fobie" - fobieen zijn raar en anno 2013 goed en snel de wereld uit te helpen!!
darwin93 schreef:Ik ben ondertussen al 4 maanden in behandeling, maar zijn nog steeds aan het uitzoeken wat met mij aan de hand is (adhd, autisme). Ik denk wel zeker dat dit een sociale fobie betreft, maar de psycholoog wou eerst meerdere onderzoeken opstellen om erachter te komen wat ik heb.
Adhd is een lichamelijke aandoening, waarbij enige psychologische tips welkom kunnen zijn, maar een lichamelijk behandeling volgens mij voorop hoort te staan. Doorgaans gaat het ook gewoon bij deskundige behandeling over.
Verder ben ik de schoonzus van een autiste met het syndroom van Rett. Vergeleken bij haar vallen de meeste mensen met de diagnose 'autisme' werkelijk in het niet. Ze praat niet, maakt nauwelijks oogcontact, leest geen lichaamstaal, soms ben je even in the picture maar zonder aanleiding, en altijd binnen een halve minuut gaat ze terug in haar eigen wereld. (Ofwel: ik vind, dat veel mensen die "alleen maar" sociaal wat onhandig en hoekig zijn, autist worden genoemd. En veel van "dat soort autisten" hebben baat bij dezelfde behandelingen die vaak helpen tegen adhd.)

Uiteraard: het is wel goed, dat je psycholoog grondig te werk gaat, maar zodra een en ander duidelijk is, kan je sociale fobie worden aangepakt, het is niet echt nodig, dat e daar nog veel langer onder gebukt hoeft te gaan!!
darwin93 schreef:Een laatste vraag:
4. Is mijn sociale fobie nog steeds in een zware fase, of alleen nog maar in specifieke gevallen, aangezien ik niet meer bij willekeurig contact bang ben, maar alleen nog maar als er verder contact plaatsvindt..
...eh, ik heb geen idee, hoe je een fobie zou moeten klassificeren.
Angst is een min of meer instinctief iets, dat soms veel te ijverig de kop opsteekt en je leven grondig kan vergallen. En tegenwoordig is er veel kennis beschikbaar over hoe dat werkt - en hoe je een fobie snel de nek om kunt draaien (dus lijken mij allerlei klassificaties tijdverspilling).
darwin93

Re: Sociale Fobie

Hallo!

Ten eerste bedankt voor de snelle reacties. En ten tweede bedankt voor het uitgebreide antwoord. Ik stel het erg op prijs dat je daarvoor moeite hebt genomen!

Op de vraag 'heb jezelf een idee waar het kreng vandaan komt?'
- Ja, ik kom uit een buurt waar onze familie al niet al te goed bekend stond. Ik werd op de basisschool al door veel mensen raar aangekeken en heb me hierdoor anders gevoeld. Op de middelbare school was ik ook wel een 'outcast' omdat ik geen merkkleding droeg(Vrij zielige reden om mensen uit te sluiten, maar dit is een vrij normale reden waarom tieners worden uitgesloten, omdat ze 'anders' zijn..)
Ik heb ook pas op mijn 17e mijn eerste vrienden ontmoet. Doordat ik niet in de smaak viel op de middelbare heb ik een sterk minderwaardigheidsgevoel gekregen. Alhoewel ik nu weet dat ik niet raar ben en vrij goed in een groep val, heb ik toch nog steeds een minderwaardigheidsgevoel. Dit is wel al vele male minder dan toen ik 16 was. Ik neem ook aan dat hierdoor ik een sociale angst heb gekregen. En ook al merk ik dat ik het vrij goed doe bij mensen, deze angst is als het ware in geconditioneerd. De angst is zeer irrationeel, maar ik kom hier niet overheen zonder hulp heb ik gemerkt.

Een deel van mijn sociale angst gaat denk ik ook gepaard met mijn perfectionisme, gericht op mezelf. Ik vind mezelf vaak niet 'perfect' waardoor ik ook sociale situaties mijdt.


Betreffende de therapie is mij Cognitieve-Gedragstherapie aangeboden mocht ik een sociale fobie hebben. Het feit dat de manier waarop je iets beoordeeld groot meespeelt in hoe je er ook werkelijk uit zal komen, klinkt meer dan logisch. Deze therapie wil ik dan ook graag volgen.


Betreffende het omslaan als vertrouwen er is:
- Ik ben van nature extrovert, houdt van sociaal contact en wordt door mijn vrienden wel grappig genoemt. Bij dit meisje was mijn humor ook een groot pluspunt volgens haar. Ik maakte haar veel aan het lachen, maar als ik nu kijk lukt dat me nog amper bij haar. Ik kom op vrijwel weinig grappige dingen en probeer de aandacht nooit op mezelf te richten, maar op de omgeving. Dit helpt wel enigzins.

- Kenneijk heeft jouw angst te maken met "ik moet indruk maken".
...eh, dat is toch alsjeblieft niet, wat je aan het doen bent bij je vrienden, he?! - Deze vraag snap ik niet precies..

Betreffende de klik met mijn vrienden:
- Ikzelf ben hier alleen op gekomen, hun hebben dit nooit gemerkt of ook maar gevonden. Dat maakt het juist raar, aangezien als iemand mij zou vragen of zoiets mogelijk is ik ook duidelijk zou antwoorden met nee. Mijn vrienden zijn niet zo'n mensen die veel wisselen van vrienden of 'hippe vrienden' zoeken. Daarom was het raar dat ik dit vaak dacht betreffende geen klik meer. Dit heb ik ook bij dat meisje. Ikzelf zou zeggen dat de klik er niet meer is, maar zij vind dat van niet. Alleen de meer-dan-vrienden-klik is er volgens haar niet meer. En juist op het moment dat ik merkte dat de sociale angst was gevestigd. Dit is gewoon kut aangezien ik nog minstens 5 maanden in behandeling ben en zij alleen een student is die bij mij in de buurt studeert en binnenkort weer weg gaat. Dit maakt het echt kut voor mij. Ik heb veel dingen geprobeert om de angst te slim af te zijn, maar dit lukte uiteindelijk niet op lange termijn.Dit was ook de reden dat ik naar de psycholoog ben gegaan, omdat ik het snel weg wou hebben. Maar naar 4 maanden zijn we nog nergens.

Ik heb wel last dat naast vrienden ik geen gesprek kan voeren met mensen, maar dit was niet lifekilling ofzo. Dat ik dit bij vrouwen heb maakt het juist wel lifekilling(Figuurlijk).

Verder bedankt voor alle andere gedeelde informatie, vooral betreffende autisme. Ik ken veel mensen die zgn autisme hebben, maar waar het totaal niet bij uitstraalt. Ik hoor vaker dat autisme een modeziekte is, en daar kan ik me wel in vinden. Moet er wel bij zeggen dat ik niet heel veel verstand heb van autisme, dus mijn oordeel is niet heel doordacht.

Gr Darwin
darwin93

Re: Sociale Fobie

Sorry, zie nu net na het posten dat jouw opmerking over indruk maken op mijn vrienden, sarcastisch was:p nee, eenmaal vrienden is die druk weg. Bij mijn vrienden die ik nu heb zal de sociale angst ook nooit meer terugkomen. Dit weet ik wel zeker!

En nog reactie op de angst bij vrouwen als het naar verliefdheid toe gaat, ik denk dat ik wel bewust ben van die angst, maar dit zit niet standaard in mijn karakter. En er is een verschil tussen die verliefdheids angst en wat ik voel, wat veel te overdreven is.. Ik zal emdr therapie eens opzoeken en sowieso voorstellen aan mijn psycholoog, kijken wat zij ervan vindt.

Gr
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Sociale Fobie

Janneke heeft het al aardig verwoord allemaal. Wat mij nog opvalt aan je stuk is dat je erg gericht bent op de ander en dat die ander jou leuk moet vinden. Je bent wel wat negatief over jezelf als je zegt dat je saai bent, verlegen etc. Je bent in je hoofd eigenlijk al een bandje aan het afdraaien waarbij je jezelf negatief afschildert en dat werkt niet mee aan een ontspannen contact met anderen. Immers als jij jezelf al niet leuk vindt dan wordt het heel moeilijk om van een ander te denken of je voor te stellen dat die jou wel leuk vindt.

Tussen iemand leuk vinden en verliefd zijn, zit nog wel een fenomeen wat men aantrekkingskracht noemt. Sommige mensen zijn gewoon leuk om mee om te gaan, zijn vriendschappelijk erg prettig maar je moet er niet aan denken om er seks mee te hebben of een relatie mee aan te gaan. Dat zijn wel heel verschillende dingen. Denk dus niet gelijk dat je sociale fobie oplossen, de oplossing is voor het al dan niet verliefd worden op jou.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Sociale Fobie

darwin93 schreef: Op de vraag 'heb jezelf een idee waar het kreng vandaan komt?'
- Ja, ik kom uit een buurt waar onze familie al niet al te goed bekend stond. Ik werd op de basisschool al door veel mensen raar aangekeken en heb me hierdoor anders gevoeld. Op de middelbare school was ik ook wel een 'outcast' omdat ik geen merkkleding droeg(Vrij zielige reden om mensen uit te sluiten, maar dit is een vrij normale reden waarom tieners worden uitgesloten, omdat ze 'anders' zijn..)
Hoi Darwin,
balen hoor...! Maar 'het kreng' kwam dus niet out of the blue aan zetten. En idd: "jij draagt niet het goede soort kleren" - tjonge, wat een diepgang... ;) .
darwin93 schreef:Ik heb ook pas op mijn 17e mijn eerste vrienden ontmoet. Doordat ik niet in de smaak viel op de middelbare heb ik een sterk minderwaardigheidsgevoel gekregen. Alhoewel ik nu weet dat ik niet raar ben en vrij goed in een groep val, heb ik toch nog steeds een minderwaardigheidsgevoel. Dit is wel al vele male minder dan toen ik 16 was. Ik neem ook aan dat hierdoor ik een sociale angst heb gekregen. En ook al merk ik dat ik het vrij goed doe bij mensen, deze angst is als het ware in geconditioneerd. De angst is zeer irrationeel, maar ik kom hier niet overheen zonder hulp heb ik gemerkt.
Angst kan idd worden geconditioneerd, maar er zijn ook andere oorzaken.
(Ene berucht experiment: ooit maakte ieand een klein kind van 1 jaar oid. bang in naam der wetenschap, en claimde daarna, dat het kind geconditioneerd was. Hij had gelijk: het kind koppelde voortaan zijn teddybeer aan die vreselijke herrie. Maar die angst voor die vreselijke herrie, dat eeft niets, maar dan ook niets met conditionering van doen. - Heb jij ooit en zaal met mensne gezien, als er opeens lawaai klinkt..? iedereen schrikt en doet de schouders op en het hoofd naar beneden.)

En dat deze angst irrationeel zou zijn, ontgaat me eerlijk gezegd ook.
Je hebt een x aantal dingen aangeleerd in situatie 1 en het is makkelijk, om daarna te roepen, "dat het irrationeel zou zijn, om dat in situatie 2 ook te verwachten".
Het moge irrationeel zijn, het is wel, hoe je als mens functioneert.
(Voor de startrek fans onder ons: Mr. Spock zal zeggen "But that is nog logical!" en daar heeft mr. Spock compleet gelijk in.)
darwin93 schreef:Een deel van mijn sociale angst gaat denk ik ook gepaard met mijn perfectionisme, gericht op mezelf. Ik vind mezelf vaak niet 'perfect' waardoor ik ook sociale situaties mijdt.
Ja - dat is een manier, om pijn te vermijden - je kunt beslist stommere dingen doen (maar aan de andere kant: je hele leven proberen om perfect te zijn "dat is het ook niet").

darwin93 schreef:Betreffende de therapie is mij Cognitieve-Gedragstherapie aangeboden mocht ik een sociale fobie hebben. Het feit dat de manier waarop je iets beoordeeld groot meespeelt in hoe je er ook werkelijk uit zal komen, klinkt meer dan logisch. Deze therapie wil ik dan ook graag volgen.
Ik ben getrouwd met een chemicus en hier in huis klinkt regelmatig "het experiment geeft de doorslag".
(Wat ik eerder noemde, dat er goede therapieen zijn, die relatief snel een fobie de nek kunne omdraaien, geldt niet voor cognitieve gedragstherapie, maar kijk gewoon eerst eens, wat dit voor jou doet. Is het na een half jaar oid niet over, kun je alsnog kiezen voor een techniek die echt werkt tegen angst zoals emdr.)

darwin93 schreef:Betreffende het omslaan als vertrouwen er is:
- Ik ben van nature extrovert, houdt van sociaal contact en wordt door mijn vrienden wel grappig genoemt. Bij dit meisje was mijn humor ook een groot pluspunt volgens haar.
Leuk...!!! cheerqd5 cheerqd5 cheerqd5
Als dat jouw ware aard is, die lekker naar voren kan komen als je in vertrouwd gezelschap bent - alleen maar heel erg goed!! (Ipv. "erg je best doen, om alsjeblieft maar grappig over te komen!")
darwin93 schreef: bij dat meisje. Ikzelf zou zeggen dat de klik er niet meer is, maar zij vind dat van niet. Alleen de meer-dan-vrienden-klik is er volgens haar niet meer. En juist op het moment dat ik merkte dat de sociale angst was gevestigd.
Ten eerste: balen, dat de mmer - dan - vrienden kli er niet meer is...!
En ook rot, dat dat dan gebeurt, op het moment dat de angst de kop weer opsteekt...!
(Soms gebeuren dingen wetl tegelijkertijd, maar hebben ze geen verband met elkaar. Soms gebeuren dingen tegelijkertijd en hebben ze een keihard onderling verband.
...en dan de kunst en de wijsheid, om die 2 uit elkaar te houden...!)
darwin93 schreef:aangezien ik nog minstens 5 maanden in behandeling ben en zij alleen een student is die bij mij in de buurt studeert en binnenkort weer weg gaat. Dit maakt het echt kut voor mij. Ik heb veel dingen geprobeert om de angst te slim af te zijn, maar dit lukte uiteindelijk niet op lange termijn. Dit was ook de reden dat ik naar de psycholoog ben gegaan, omdat ik het snel weg wou hebben. Maar naar 4 maanden zijn we nog nergens.
Balen hoor! Nou ben ik niet tegen gedegen onderzoek en "wat is het nou precies", maar als je in wezen alhaast hebt (...al ken ik het sreekwoord 'haastige spoed in zelden goed'...) is gedudig onderzoeken hoeveel cognitieve gedragstherapie nou kan doen aan je angst ook een soort van tergend.
darwin93 schreef:Verder bedankt voor alle andere gedeelde informatie, vooral betreffende autisme. Ik ken veel mensen die zgn autisme hebben, maar waar het totaal niet bij uitstraalt. Ik hoor vaker dat autisme een modeziekte is, en daar kan ik me wel in vinden. Moet er wel bij zeggen dat ik niet heel veel verstand heb van autisme, dus mijn oordeel is niet heel doordacht.
Op zich is 'asperger' natuurlijk anders dan 'rett' - maar toch, op beiden wordt wel het etiket autisme geplakt.
En met name bij asperger geldt vaak, wat ook bij adhd geldt, dat er kleine lichamelijke onvolkomenheden zijn met grote gevolgen. (En als je die opties goed onderzoekt, vlt er vaak heel veel aan te verhelpen, ipv. levenslang een etiket plus pillen.)
darwin93

Re: Sociale Fobie

Weer bedankt voor alle reacties!

Om ff te antwoorden op de posts

Betreffende de conditionering:
- Ja, dat klopt wat je zegt, wist alleen even geen juiste benaming ervoor naast conditioneren. In ieder geval snapte je miin bericht.

Betreffende Irrationeel:
- Ik ga er ook vanuit dat ik het wel heb aangeleerd(waarschijnlijk middelbare school), maardat het nog steeds gebeurt is het irrationele naar mijn mening. Ondertussen merk ik dat het niet meer te sprake hoort te zijn, de angst om niet gemogen te worden, maar toch is het der. Ik snap niet dat de goede ervaringen als het ware eroverheen 'conditioneren'. Lijkt wel of angst in deze gevallen blijkbaar wint..

Betreffende perfectionisme:
- perfectionisme is vanaf me 19e pas sterk ontwikkeld. En moet erbij zeggen dat perfectionistisch zijn geen keuze is.. Ik wil me daar ook voor laten behandelen als mijn sociale fobie eenmaal weg zou zijn. Ik denk wel dat deze in relatie staan met elkaar, dus als de sociale fobie weg zou zijn de perfectionisme ook al licht weggenomen is. Hoofdzakelijk omdat mijn sociale fobie, perfectionisme en laag zelfbeeld berusten op een fundamentele kern: Dat ik me teveel geef om de mening van anderen.

Betreffende jouw reactie op de CGT:
- Dat is vrij nieuw om te horen.. Over het algemeen lees ik dat CGT de meest behulpzame therapie moest zijn. Misschien dat je EMDR aanhaald aangzien ik niet in alle sociale situaties angst heb(meer een prestatiedruk bij bekende, maar nog geen vrienden) maar ik wil geen half jaar wachten op verbetering eerlijk gezegd. Mijn psycholoog zei trouwens 10 sessies van 3 kwartier ongeveer, dus 2,5 maand, maar het kon uitlopen. Ik zal haar morgen in ieder geval EMDR voorleggen en kijken wat ze zegt! Zijn er ook nog andere therapieen die je aanraad naast EMDR ? En waarom raad je juist EMDR aan ipv CGT ? Ben ik heel erg benieuwd naar, want mijn psycholoog vond CGT juist de meest efficiente.

Betreffende de verbanden:
- Ik snap wat je bedoeld, denk ik. Dat ze me ook nooit in de 1e plaats kon gaan leuk vinden, zoals Minerva al zei. Hier durf ik geen 100% gegarandeerde uitkomst op te geven, maar ik denk juist dat het daar wel door komt. In de 'friendzone' viel ik sowieso niet bii haar, er was wel altijd meer. Dat merkte ik vooral als bv vrienden van haar derbij waren. Dat het gedrag tussen ons 2 veel anders was dan tussen haar en haar vrienden. Ze zei gelukkig ook dat zei dat ook zo vond, wat bij mij wel de vraag beantwoorde of ik het alleen zag. Het is jammer dat de angst ertussen kwam(prestatiedruk) waardoor ik moeite kreeg met alles rondom haar. Dat ze me toen niet meer leuk vond snap ik wel. Ik heb haar nooit gezegd dat ik aan een dergelijk psychologisch probleem leidt.. Zei denkt dat het gewoon weg is gegaan tussen ons, maar voor mij is normaal rondhangen al moeilijk, laat staan haar verleiden e.d.

Ook nog bedankt voor de uitleg over autisme!

Gr Darwin
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Sociale Fobie

darwin93 schreef: Betreffende Irrationeel:
- Ik ga er ook vanuit dat ik het wel heb aangeleerd (waarschijnlijk middelbare school), maardat het nog steeds gebeurt is het irrationele naar mijn mening.
Waar het mij om draait, is dat angst in wezen een instinct is. Niet iets, wat je (tijdens je middelbare schooljaren) zou hebben aangeleerd.
Het enige, dat je toen mogelijk kunt hebben aangeleerd, is de wetenschap, dat bepaalde signalen op gevaar kunnen wijzen.
En verder IS angst botweg dus niet rationeel - dat klopt. Dus ook al weet je ratio, dat "het weliswaar lijkt op dingen mbt. je middelbare schooljaren maar het niet is" - toch reageert je lichaam/ je instinct op die manier.
En die koppeling kun je wel weer ongedaan maken.
darwin93 schreef:Ondertussen merk ik dat het niet meer te sprake hoort te zijn, de angst om niet gemogen te worden, maar toch is het der.
Ja, helaas - zo werkt het. Maak jezelf geen verwijten, je doet niets fout. (Angst is een instinct, maar kan wel worden beteugeld.)
darwin93 schreef:Ik snap niet dat de goede ervaringen als het ware eroverheen 'conditioneren'. Lijkt wel of angst in deze gevallen blijkbaar wint.
Ja, klopt., zo zit dat. Moeder natuur vindt, dat je beter te vaak kunt schrikken (..als er geen beer is...) dan 1x te weinig kunt schrikken, als er dus wel een beer is. We stammen af, van mensen die zo reageerden - gesteld, dat er mensen waren, die regelmatig niet schrokken "van een geluid dat 'beer' kon betekenen": die mensne hebben geen kinderen achtergelaten.
darwin93 schreef:Hoofdzakelijk omdat mijn sociale fobie, perfectionisme en laag zelfbeeld berusten op een fundamentele kern: Dat ik me teveel geef om de mening van anderen.
Nuttige info...!!! (Ik tel "prestatiedruk" maar even op bij perfectionisme, dat lijken mij varianten op hetzelfde thema.)
darwin93 schreef:Betreffende jouw reactie op de CGT:
- Dat is vrij nieuw om te horen.. Over het algemeen lees ik dat CGT de meest behulpzame therapie moest zijn.
Tja, als het over angst gaat, begin ik met te denken, over wat angst is. De ontwikkelaars van CGT wisten dat niet, konden dat ook niet weten en deden hun best.
(Maar psychologen die hun vak niet bijhouden en tot op de huidige dag vinden, dat 'denken' het beste helpt tegen angst, dat vind ik minder.)
En ik haalde emdr aan, omdat het een van de therapieen is, die goed werkt tegen de biologische feiten mbt. angst, beter dan allerlei "ge-denk". (Ook somatic experiencing en gespecialiseerde kinesiologie doen dit uitstekend.)
De grote voordelen van emdr zijn, dat het wijd verbreid is, dat de verzekering het vergoed, dat je als client er actief in aan het werkt bent - en dat je ook nadrukkelijk je lichaam en "het positieve" er bij betrekt. En (maar dat geldt in alle goede therapieen) dat je geest van tijd tot tijd met allerlei mooie "beelden, vondsten, ingevingen" kan komen, die de oplossing zijn.
darwin93

Re: Sociale Fobie

Alweer bedankt voor je reactie!

Heel wat interresants geleerd over angsten door je bericht. Hoe je het verklaard lijkt het me wel (gedeeltelijk)gelinkt aan natuurlijke selectie.

- Perfectionisme en prestatiedruk vallen idd wel in het zelfde thema. Ik wil zo goed mogelijk presteren, vandaar perfectionisme. Perfectionisme heb ik wel nog nooit bereikt, maar daarom heet het ook perfectionisme. Perfectie bestaat gewoon niet.

Betreffende de aanbevolen therapieen:
- Heb EMDR ff gegoogled en het lijkt me wel heftig, aangezien ik niet echt een trauma heb(zo erg lijkt het ook weer niet). Ik lees wel dat het niet alleen daarvoor gebruikt wordt, maar de therapie opzicht lijkt me wel interresant om mee te maken. Kan me wel niet voorstellen dat ik heftig zal reageren, aangezien de angst zich hoofdzakelijk alleen voordoet tijdens de situatie zelf. Ik weet niet of ik dat in me hoofd zo kan afspelen dat ik dan angstig wordt zonder dat ik zelf in de situatie zit. Bij een oorlogstrauma bv kan ik me dit wel weer voorstellen. Het klinkt in ieder geval als een goede oplossing. CGT daarintegen lijkt me ook weer niet verkeerd, aangezien ik wel een denker ben. Zoals ik al zei zal ik het morgen(vrijdag) met mijn psycholoog bespreken en kijken wat zij ervan vindt. Ik weet niet wie hierbij het laatste woord heeft kwa therapiekeuze, maar EMDR gaat momenteel wel de voorkeur naar uit.

Ik zal morgen posten wat ze ervan vond.

Gr Darwin
darwin93

Re: Sociale Fobie

Hallo,

Zoals ik vermeld had zou ik de EMDR therapie voorleggen aan mijn psycholoog. Dit zou ik wel gisteren doen, maar gister was er iets onverwachts tussengekomen. Mijn excuses hiervoor.

De EMDR therapie leek haar niet geschikt, omdat mijn angst geen traumatiserende gebeurtenis betrof, terwijl bij EMDR therapie juist wordt gewerkt aan het aankunnen van deze situatie. CGT leek haar het beste, naast gebruik van Ritalin voor mijn ADHD.

Ik heb zelf ook onderzoek gedaan naar deze therapie, en zoals ik eerder vermelde kan ik me niet echt een situatie bedenken in mijn hoofd die angstig aanvoelt, alleen als ik me ook echt in deze situatie bevindt. Aan een beangstigend beeld kan ik dan ook niet werken puur omdat ik die niet heb. Aan het denken van sociale interactie krijg ik ook geen zweethanden of een versnelde hartslag. Ik ga er wel vanuit dat het weer misgaat, maar toch denk ik aan de andere kant vaak van niet. Het voorstellen van deze situatie is daarom ook niet echt beangstigend.


Ik krijg binnen 2 weken mijn rapport plus de bijbehorende behandeling(en) van de psycholoog. Zii stelde sociale fobie niet voorop, omdat het beter is om eerst iets aan de ADHD te doen. Ikzelf heb aangegeven dat de sociale fobie wel bij verre mijn prioriteit is.

Ik zal laten weten wat mijn behandeling(en) betreft, en tot die tijd zijn reacties toch welkom. Ik lees dagelijks het forum, dus zal ook dagelijks antwoorden.

Verdere tips die me kunnen helpen hoor ik ook graag!

Gr Darwin
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Sociale Fobie

darwin93 schreef: De EMDR therapie leek haar niet geschikt, omdat mijn angst geen traumatiserende gebeurtenis betrof, terwijl bij EMDR therapie juist wordt gewerkt aan het aankunnen van deze situatie.
Hoi Darwin,
goed dat je het hebt gevraagd.
Aan jou, om te bepalen, wat je er mee doet.
Uit haar antwoord blijkt, dat ze nog in de verste verte niet weet, wat emdr inhoudt. Dat kan, emdr is geen vast onderdeel vn de opleiding van psychologen, en gedragstherapie (cgt) wel.

Emdr werkt idd goed tegen angsten op basis van trauma - maar dat is beslist niet het enige, dat emdr doet en kan.
Verder gaat het bij emdr nadrukkelijk niet om "het aankunnen" van een situatie, maar om de achterliggende ellende, die maakt, dat situatie X angst oproept, te veranderen.
darwin93 schreef:Ik heb zelf ook onderzoek gedaan naar deze therapie, en zoals ik eerder vermelde kan ik me niet echt een situatie bedenken in mijn hoofd die angstig aanvoelt, alleen als ik me ook echt in deze situatie bevindt. Aan een beangstigend beeld kan ik dan ook niet werken puur omdat ik die niet heb. Aan het denken van sociale interactie krijg ik ook geen zweethanden of een versnelde hartslag. Ik ga er wel vanuit dat het weer misgaat, maar toch denk ik aan de andere kant vaak van niet. Het voorstellen van deze situatie is daarom ook niet echt beangstigend.
Nou is het niet echt belangrijk, dat je "een beeld hebt" - gewoon denken aan een situatie kan voldoende zijn.
Maar wat me wel frappeert, is dat je schrijft, 'bij het denken aan sociale interactie krijg ik ook geen zweethanden of een versnelde hartslag'. Nou zijn er legio lichamelijke angstreacties mogelijk, maar ik vraag me dus wel af, waarom je spreekt van angst, als
- en de situatie zelf al geen angstgevoelens oproept
- en je het gevoel hebt, vaak, 'dat het niet mis gaat'.
Waaruit bestaat dan voor jou je sociale angst...?
Of is dat een adhd trekje, dat je wel in de situatie zelf bang bent, maat niet als je er over denkt...?

En uiteraard: emdr kan ook een aantal zaken niet: stel, dat je over weinig sociale vaardigheden beschikt, weinig lichaamstaal kunt lezen, dat soort dingen, dat kun je beter met cursussen, gesprekken etc. aanpakken.
darwin93

Re: Sociale Fobie

Hallo Janneke,

Van de EMDR therapie kan idd zo zijn. Zij is sws een jong persoon en niet al te lang jn het vak aanwezig..


Reactie op je 2e stukje:
De situatie bezorgt me wel angst, maar alleen als ik me er ook daadwerkelijk in bevindt. En eerder de kritiek van de ander, niet het 'sociale' opzicht.

Ik kan elke sociale situatie wel afspelen in me hoofd zonder angst, maar pas als ik ga denken dat ik negatief beoordeeld wordt, word ik angstig. Daarbij moet ik wel zeggen dat lichamelijke kenmerken van angst mij bij ook dan niet optrede, alleen als ik er me ook echt in bevindt, zoals ik al zei..

En ik ga standaard er vanuit dat het niet goed gaat, maar kben wel iemand die uren langt denkt over hoe het wel goed kan gaan, en ik wil graag weten of mijn ideen daadwerkelijk werken. In het geval van het meisje weet ik dat het niet goed gaat momenteel, maar ik dwing mezelf toch 1x per paar weken om iets te gaan doen met der, kijken of mijn strategieen werken, zegmaar. Angst is er dus wel, maar ik heb sws de instelling dat ik denk dat ik de sociale angst wel alleen aan zou moeten kunnen. En vroeger was ik vele malen erger, en heb gnoeg dingen bedacht om er zelf onderuit te komen, alleen sommige digen zijn wat moeilijker. De psycholoog laat me wel wachten, dus ik blijf iig niet stilzitten.

Gr Darwin
darwin93

Re: Sociale Fobie

Hallo!,

mijn psycholoog heeft me inmiddels een gesprek met de psychiater geregeld voor het gebruik van Ritalin. Ze denkt dat dit misschien de reden is voor mijn sociale fobie. Nou wil ik het wel proberen, maar ik zie daar geen genezing van de angst door plaatsvinden, eerlijk gezegd..
Ik kan me voorstellen dat ik minder druk wordt en misschien minder chaos in mijn hoofd, maar angst weghalen denk ik zelf van niet.

Heeft iemand hier er ervaring mee dat sociale fobie door ADHD is gekomen, en dus weggaat als ik Ritalin neem ? Zij ziet mijn sociale fobie dus als een gevolg van ADHD

Is dit mogelijk? Graag jullie mening AUB

Gr Darwin

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”