Bureau

Wat te doen

Hallo iedereen,

Ik ben een jongen van 20 jaar die net van de middelbare school komt. Ik woon in een mooi huis bij mijn ouders, ben slim, zie er goed uit en train veel in de sportschool. Toch ben ik altijd somber.
Ik heb gehoord gekregen dat mijn problemen worden veroorzaakt door licht autisme en sociale angst. Dat autisme weten ze niet echt zeker. Ik functioneer namelijk helemaal normaal en kan sociaal zijn als ik het echt wil. Toch voel ik me anders dan de rest, en kies ik er zelf voor om alleen te zijn.

Ik ben in het laatste jaar het contact met bijna al mijn vrienden verloren. Dit is zover gekomen omdat ik bijna nooit meer wilde afspreken. Ik heb het echt geprobeerd dingen leuk te vinden! Dingen zoals uitgaan, afspreken, etc. Het is me alleen nooit echt gelukt. Ik vind alle dingen die mensen doen gewoon 'nep'. Ik heb het gevoel dat iedereen bij sociale gelegenheden een toneelstuk speelt. Iedereen is de hele tijd bezig een goed beeld van zichzelf te proberen weergeven. Ook draaien de meeste dingen om seks.
Als ik eraan meedoe, functioneer ik dus precies zoals de rest. Daarom vinden mensen het ook vreemd als ik opeens geen dingen meer wil doen: "Waarom kom je niet mee? Je vind het toch leuk!". Toch vind ik de meeste dingen dus niet leuk.
Ik vind de meeste mensen dom en onzeker. Mijn psycholoog zei dat ik ook misschien onzeker was, maar ik ben het daar niet volledig mee eens. Ik wordt meer boos omdat ik zie hoe andere mensen denken, en denk dan; jezus wat zijn mensen toch stom. Mensen zijn sociale robots, getraind om meer macht en status te krijgen. Alles draait om seks in het leven... Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig. Alleen maar bezig er goed uit te zien, en mannen vinden die veel status, sociale vaardigheden en geld hebben. Mannen aan de andere kant zijn alleen maar bezig met het alva mannetje proberen te zijn en zich machtig te voelen.
Ik wil hier gewoon niet aan meedoen.. Diep van binnen zou ik wel willen dat ik zoals de rest zou zijn, door niet te veel na te denken en me gewoon laten leiden door me emoties. Zo ben ik alleen niet.

Ik moet nu een studie kiezen, en ben onzeker over de toekomst. Ik ben mijn hele leven al zo geweest zoals ik ben, en denk dat dat niet gaat veranderen. Ik vind het leven niet leuk, het is vermoeiend. Bij mij gaat niet alles vanzelf.
Ik denk vaak aan zelfmoord, al ga ik het niet doen. Ik denk meer zonder hevige emoties in het spel: nee, ik vind het leven niet leuk en zou er op zich wel mee willen stoppen. Vervolgens ga ik gewoon weer door met andere dingen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Ik voel me niet verbonden met de mensheid.
Het enige wat ik nu doe is een beetje thuis zitten en sporten.

Wat denken jullie? Tips misschien? Wat ik nu doe is mijn basisbehoeftes bevredigen; er goed uitzien, blijven bewegen, goed eten, slapen, etc.. Daar blijft het echter bij, iets sociaals doe ik niet echt.
Naar de psycholoog gaan helpt ook niet. Ik heb niet het gevoel dat ik gehoord wil worden, vandaar hielp het niet. Ik probeer meer een oplossing te vinden.

Bedankt voor het lezen
Bureau

Re: Wat te doen

Als ik sociale dingen doe, merk ik toch dat ik anders ben. Ik heb me nooit echt verbonden gevoeld met iemand. Ook niet met mijn ouders. Mijn moeder zegt dat ik alleen maar over mezelf praat, mijn vader is een raar mannetje en kijkt op me neer. Mijn broer en zus heb ik een oppervlakkige relatie mee. Met mijn vrienden kan ik niet goed een gesprek houden en oprecht interesse tonen in de dingen die ze doen: uitgaan, muziek, etc. Ik heb dat gewoon niet :p.

Toch denk ik dat ik de sociale behoeftes heb. Aan het einde van de dag ben ik nog steeds een sociaal dier met behoeftes..
Apologize

Re: Wat te doen

Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig. Alleen maar bezig er goed uit te zien, en mannen vinden die veel status, sociale vaardigheden en geld hebben.

De druk van de maatschappij...
Vreselijk hé? Ik deel je mening hierover. Maar ik denk dat we er niets aan kunnen doen.

Voor de rest wat rot dat je je zo voelt... [AAI]
Erik

Re: Wat te doen

Inderdaad. De maatschappij legt inderdaad een druk bij ons neer. Je moet dit en je moet dat. Maar eigenlijk moet je helemaal niks, maar dan gaat de maatschappij je veroordelen.
GreenTea

Re: Wat te doen

Ik kan mezelf goed plaatsen in jouw situatie. Naar mijn mening ben je sterk bewust van je persoonlijke zelf geworden en heeft z'n goede en slechte kanten. Je begint steeds meer en meer na te denken over kleine dingetjes, en hoe meer je erover denkt hoe erger het wordt.
Ik wil de maatschappij accepteren zoals het is, ook al lijken ze allemaal op 'drones', zolang ik maar mezelf mag zijn. Met mijn huidige vrienden (zijn er niet veel trouwens) heb ik ook niet bepaald veel gemeen. Ik heb er moeite mee, maar ik probeer zoveel mogelijk met andere mensen te praten en ook let ik heel erg op of ik wel een verbinding met ze kan maken.

Ik zit nog steeds met hetzelfde probleem, en ik denk dat de kern ervan binnenin zit. Niet daarbuiten. Ik ben nog steeds op zoek naar antwoorden.

Één ding wat ik zeker weet is dat niemand hetzelfde is, ik hoop ooit weer de juiste mensen tegen te komen.

Klein advies voor als je nog geen studie weet uit te kiezen: probeer eens tijdelijk een baantje te vinden en kijk of je meer over je interesses kan ontdekken.
Gebruikersavatar
Reinaart
Berichten: 123
Lid geworden op: 15 mar 2013 04:40

Re: Wat te doen

Ik heb geen antwoorden voor je, maar het gevoel anders te zijn en zowel weinig behoefte te hebben en plezier te beleven aan de normale gangbare sociale interacties herken ik goed. Als je behoorlijk zelfbewust bent, dan is dat ook het uitgangspunt waarmee je gedrag van anderen interpreteert. Wat voor jezelf nep kan lijken, is voor een ander misschien authentiek gedrag. Dat het voor veel mensen draait om indruk maken op anderen (met name van de andere sekse) is ook wel logisch, we zijn dieren en voortplanting is voor al het leven enorm belangrijk.

Misschien dat je andere interesses hebt die je wel met anderen kan delen. Zelf heb ik ze nog niet gevonden, maar ik heb het zoeken om eerlijk te zijn de laatste tijd ook al een beetje opgegeven. Wel merkte ik dat het verschil tussen mij en leeftijdsgenoten afnam naarmate ik ouder werd en naar de universiteit ging. Alleen was ik het al zo gewend om alleen te zijn dat ik de vaardigheden om langdurige sociale contacten aan te gaan al grotendeels kwijt was. Wat jij nu doet (afstand creëren tussen jezelf en vrienden) heb ik ook gedaan, al op wat jongere leeftijd, maar ik kan niet zeggen dat ik daar nu gelukkiger van ben geworden. Dus ik zou zeggen dat je het toch maar moet blijven proberen, al is het maar om de kans te maximaliseren dat je iemand tegenkomt waarmee je misschien beter kan opschieten.
Bureau

Re: Wat te doen

Ik ben inderdaad erg zelfbewust van mijzelf, en let ook veel op anderen. Ik lees er zelfs boeken over, en ga de psychologie in denk ik. Na een tijdje begint het denken alleen maar erger te worden ja, en kan ik na een tijdje niet meer genieten.
Het helpt inderdaad om aan sociale evenementen te blijven deelnemen, ook al vind ik het niet altijd even plezierig. Het helpt me om niet zoveel na te denken over alles.
Ik denk dat het voor mij 'nep' lijkt, omdat ik al het gedrag op een wetenschappelijke manier bekijk en daarna in mijn hoofd afkeur. Toch zie ik dat veel mensen niet weten waarom ze dingen doen. En als ik er wat over zeg, interesseert het niet echt iemand wat! Ik snap niet wat er saai aan is :P
Of als ik niet meega met examenreis dit jaar bijvoorbeeld, snapt niemand dat ik geen zin heb. Mensen kijken scheef aan, en dan hoor je er opeens niet meer bij. Enfin.

Ik merk inderdaad dat het met de leeftijd minder erg wordt. Misschien helpt de studie psychologie om mijn sociale vaardigheden te perfectioneren, en zo beter contact met mensen te kunnen leggen. Waarna het leven wat makkelijker en miss leuker wordt. óF ik ben gewoon zo, en zal het alleen maar erger worden, naarmate ik steeds zelfstandiger wordt en er dingen van me worden verwacht.

Dank voor jullie verhaal.
Apologize

Re: Wat te doen

Je lijkt een beetje op mij haha. Ik had ook geen zin om mee op examenreis te gaan, en iedereen had zoiets van: wtf. Maar verder geen commentaar op gehad. Fijn dat je zo zelfbewust bent van jezelf!
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Wat te doen

Herkenbaar hoor. Als je over menselijk handelen of de filosofie daarachter begint haken veel mensen snel van het gesprek af of laten hun desinteresse merken. Dat komt doordat veel mensen nu eenmaal sterke dierlijke driften hebben en door hun conditionering geleerd hebben hun primaire behoeften te vervullen. Gelukkig zijn er altijd mensen die met je mee willen denken en hun ervaringen willen delen, zodat ook de piekeraars onder ons niet alleen hoeven te zijn.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
crypt0read

Re: Wat te doen

Vind gelijkgestemden, en ga daar iets mee drinken. Op het forum vind je zat mensen met dezelfde interesses en gedachtegangen. Overigens raad ik jou de logica achter macht en verleiding op te zoeken. Dit heeft mij geholpen om de schoonheid ervan in te zien :) Lees eens een boek van Robert Greene..
Bureau

Re: Wat te doen

Ik probeer altijd mezelf te zijn en niet mee te doen aan al die spelletjes waarbij je jezelf moet bewijzen. Het nadeel hiervan is echter dat sommige mensen hier 'misbruik' van maken. Naar mijn idee delen mensen anderen in in twee categorien; kan ik deze persoon domineren, of moet ik naar hem luisteren; of; heeft deze persoon meer of minder status dan ik. Jammer genoeg willen veel mensen meer omgaan met mensen die zogenaamd boven hun staan qua macht.
Het valt me op dat als ik me iets 'cockyer(?)' gedraag en doe wat ik zelf wil zonder veel met anderen rekening te houden (een beetje een eikel zijn!), mensen meer naar me opkijken. Mensen hebben meer respect voor me en willen meer met me omgaan, er wordt meer naar mij geluisterd. Dus; door onaardiger te doen, gaan mensen aardiger tegen mij doen?!?!
Ik moet maar een midden vinden denk ik.

Ik heb al een boek van robert greene gelezen, en viel goed in de smaak! Ik ga binnenort the 48 laws of power lezen, ben benieuwd! Ik denk dat je er veel van kan leren. Wil graag weten hoe ik er voor kan zorgen dat mensen beter naar me luisteren.
Apologize

Re: Wat te doen

Mmm grappig dat jij dat zo ervaart. Ik ervaar dat namelijk anders ;)
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Wat te doen

Bureau schreef:Hallo iedereen,

Ik ben een jongen van 20 jaar die net van de middelbare school komt. Ik woon in een mooi huis bij mijn ouders, ben slim, zie er goed uit en train veel in de sportschool. Toch ben ik altijd somber.
Waarom train je veel in de sportschool en benoem je jezelf in je introductie gelijk als slim, zie er goed uit en woon in een mooi huis. Dat zijn ook allemaal uiterlijkheden die je kennelijk heel bijzonder vindt om jezelf mee te identificeren als je jezelf kort voor stelt? Je kan ook zeggen: ik ben een jongen van 20 jaar, ik heb moeite met het maken van sociale contacten, zit op een school.... etc. Wat je zegt over jezelf hier in deze zin gaat alleen maar over je status, je intelligentie, je uiterlijk en je prestaties..;)

Ik heb gehoord gekregen dat mijn problemen worden veroorzaakt door licht autisme en sociale angst. Dat autisme weten ze niet echt zeker. Ik functioneer namelijk helemaal normaal en kan sociaal zijn als ik het echt wil. Toch voel ik me anders dan de rest, en kies ik er zelf voor om alleen te zijn.
Wellicht is het een optie om een test te doen voor autisme. In dat geval kan je het uitsluiten of blijk je het te zijn. In beide gevallen kan je je behandeling bij de psycholoog er op aan passen. Autisme is immers iets wat je niet kan genezen maar wel "omheen" kan werken. Ben je niet autistisch dan zijn er meer mogelijkheden tot het aanleren van ander denken, voelen en doen. Het is wel belangrijk om een accurate diagnose te hebben voordat je behandeling start.
Ik ben in het laatste jaar het contact met bijna al mijn vrienden verloren. Dit is zover gekomen omdat ik bijna nooit meer wilde afspreken. Ik heb het echt geprobeerd dingen leuk te vinden! Dingen zoals uitgaan, afspreken, etc. Het is me alleen nooit echt gelukt. Ik vind alle dingen die mensen doen gewoon 'nep'. Ik heb het gevoel dat iedereen bij sociale gelegenheden een toneelstuk speelt. Iedereen is de hele tijd bezig een goed beeld van zichzelf te proberen weergeven. Ook draaien de meeste dingen om seks.
Het klinkt een beetje alsof je alles wat naar puberteit ruikt, afkeurt. Het kan best zijn dat je geen uitgaanstype bent maar een ander type. Dat je andere interesses hebt, andere dingen belangrijk vindt en leuk vindt. Dat is niet erg, mensen zijn verschillend. Het is in de puberteit normaal gedrag dat mensen erg veel bezig zijn met het wegzetten van een goed beeld van zichzelf en seks. Dat gaat door bij sommigen zelfs, tot op late leeftijd. Dat is biologisch zo bepaald en heeft te maken met de voortplanting. Klinkt wat nuchter misschien maar zo werkt het biologisch/neurologisch nou eenmaal.
Als ik eraan meedoe, functioneer ik dus precies zoals de rest. Daarom vinden mensen het ook vreemd als ik opeens geen dingen meer wil doen: "Waarom kom je niet mee? Je vind het toch leuk!". Toch vind ik de meeste dingen dus niet leuk.
Ik vind de meeste mensen dom en onzeker.


Dat zijn jouw waarde oordelen over andere mensen gebaseerd op jouw voorkeuren en afkeuren.
Mijn psycholoog zei dat ik ook misschien onzeker was, maar ik ben het daar niet volledig mee eens. Ik wordt meer boos omdat ik zie hoe andere mensen denken, en denk dan; jezus wat zijn mensen toch stom. Mensen zijn sociale robots, getraind om meer macht en status te krijgen. Alles draait om seks in het leven... Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig. Alleen maar bezig er goed uit te zien, en mannen vinden die veel status, sociale vaardigheden en geld hebben. Mannen aan de andere kant zijn alleen maar bezig met het alva mannetje proberen te zijn en zich machtig te voelen.
Ik wil hier gewoon niet aan meedoen.. Diep van binnen zou ik wel willen dat ik zoals de rest zou zijn, door niet te veel na te denken en me gewoon laten leiden door me emoties. Zo ben ik alleen niet.
Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig.. is dat zo? De ultieme waarheid? Alle vrouwen? Je oma, je moeder, je tante, moeder Theresa.. alle vrouwen zonder uitzondering?

Er zit een tegenstrijdigheid in je gevoelens rondom je overtuigingen. Enerzijds keur je het allemaal sterk af wat anderen doen anderszijds wil je graag zoals de rest zijn maar kan je het niet omdat je er teveel over na denkt en je emoties niet de vrije hand geeft.
Ik moet nu een studie kiezen, en ben onzeker over de toekomst. Ik ben mijn hele leven al zo geweest zoals ik ben, en denk dat dat niet gaat veranderen. Ik vind het leven niet leuk, het is vermoeiend. Bij mij gaat niet alles vanzelf.
Ik denk vaak aan zelfmoord, al ga ik het niet doen. Ik denk meer zonder hevige emoties in het spel: nee, ik vind het leven niet leuk en zou er op zich wel mee willen stoppen. Vervolgens ga ik gewoon weer door met andere dingen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Ik voel me niet verbonden met de mensheid.
Het enige wat ik nu doe is een beetje thuis zitten en sporten.
Als je autistisch bent zal het zeker zomaar niet veranderen, is dat niet het geval dan kan je er nog best veel aan veranderen, als je dat zou willen. De vraag is echter: wil je dat ook echt? Wil je ook dom overkomen, alles om seks laten draaien, status, macht en geld willen verwerven voor een alfa mannetjes rol? Wil je je eigen afkeuren overwinnen om er zelf aan deel te nemen? Om die verbondenheid meer te ervaren (if you can't beat them, join them gevoel?). WIl je meer emoties ervaren en je gevoel een belangrijkere rol in je leven laten spelen of hou je het liever op je ratio? Het beredeneren van alles, het in je hoofd zitten en over alles nadenken, oordelen en er nieuwe overtuigingen van creeëren?
Wat denken jullie? Tips misschien? Wat ik nu doe is mijn basisbehoeftes bevredigen; er goed uitzien, blijven bewegen, goed eten, slapen, etc.. Daar blijft het echter bij, iets sociaals doe ik niet echt.
Naar de psycholoog gaan helpt ook niet. Ik heb niet het gevoel dat ik gehoord wil worden, vandaar hielp het niet. Ik probeer meer een oplossing te vinden.

Bedankt voor het lezen

Je basisbehoeften liggen kennelijk dus toch bij goed uitzien, blijven bewegen, goed eten, slapen? Wat zou je wel helpen als je naar de psycholoog ging? Wat heb jij nodig? Wat zou je nu op een schaal van 1 op 10 aan cijfer geven voor je behandeling bij de psycholoog? En wat is er nodig om een cijfertje hoger te komen? Wat moet er dan gebeuren? Wat kan jij daar aan doen?
Inzicht als Uitweg..
Bureau

Re: Wat te doen

Het kan misschien arrogant overkomen, was niet de bedoeling. Ik vermelde het meer omdat sommige mensen denken dat als je er goed uitziet en slim bent, je gelukkig bent.
Ik ben het hier mee oneens. Mijn ervaring is dat ook knappe meisjes weten dat ze knap zijn, er genieten ervan. Ze voelen zich verheven boven andere mensen, alleen omdat ze er goed uitzien. Jongens gaan hun pik achteraan en grijpen elke kans met beide handen aan om contact met ze te krijgen. Sommige knappe meisjes zijn gewend dat ze kunnen doen wat ze willen en dat iedereen met liefde naar hun saaie verhalen over zichzelf luisteren. Ze leven in hun eigen fantasie wereld. Ze zijn altijd zooo blij en zetten continu doto's van zichzelf op facebook. Seksobjecten.

Ik sport zoveel omdat ik wel IETS moet doen. Ik voel me meer als een robot die probeert te overleven.

Het kan zijn dat ik nog een beetje in de puberteit zit ja, ik hoop het :). Misschien hoort al dat piekeren van mij daarbij, en zal het verdwijnen als ik ouder word en me draai vind. OF het komt deels door autisme, de tijd zal het laten zien.

Het klinkt tegenstrijdig ja. Het is meer dat ik sommige afkeur, maar toch sociaal contact nodig heb en dat ik anderen maar moet accepteren zoals ze zijn. Overigens spelen al mijn gedachtes zich in mijn hoofd af hoor, ik gedraag me niet zo. Daarom begrijpen mensen vaak niet dat ik niet iets sociaals wil doen.


Excuses als ik een beetje generaliserend praat. Dit komt meer door frustraties denk ik, en dat ik op een school zit waar ik een verkeerd mensbeeld krijg. Ik zit namelijk met puberende jongens die 2 jaar jonger dan ik zijn.
Bureau

Re: Wat te doen

Het zijn niet speciaal me basisbehoeften, van dat ik dat heel belangrijk vind. Ik bedoel meer dat ik me dus slecht voel, en me dan maar iig probeer te onderhouden zodat ik niet helemaal verslons en alleen maar binnen zit.

Psycholoog geef ik een 6. Het hielp om erover te praten omdat er zo hoop was. Maar het bleef gewoon bij praten, een oplossing kwam er niet echt.
Apologize

Re: Wat te doen

Hoelang heb je die psycholoog al?
Bureau

Re: Wat te doen

1 jaar. Daarvoor ook nog 4 psychologen gehad in mijn jeugd.

Ik denk dat het in mijn geval het beste is als ik mijn gedachtes voor mezelf hou. Niemand schiet er mee op. Als ik me gedachtes niet deel, worden ze ook iets minder. Dan heb ik meer tijd om over andere dingen te denken. Wanneer ik mijn gedachtes deel en ernaar kijk, valt het me op dat het een beetje op zeuren begint te lijken. Achja..
Bureau

Re: Wat te doen

Dank voor berichten.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Wat te doen

Bureau schreef:Het zijn niet speciaal me basisbehoeften, van dat ik dat heel belangrijk vind. Ik bedoel meer dat ik me dus slecht voel, en me dan maar iig probeer te onderhouden zodat ik niet helemaal verslons en alleen maar binnen zit.

Psycholoog geef ik een 6. Het hielp om erover te praten omdat er zo hoop was. Maar het bleef gewoon bij praten, een oplossing kwam er niet echt.
Wat zou voor jou een oplossing zijn? Hoe zou dat er uit zien? Stel dat je morgen een oplossing had als je wakker werd. De wereld is anders voor jou. Wat is er dan veranderd? Hoe ziet het er dan uit? Hoe ben je zelf? Hoe is je omgeving?
Inzicht als Uitweg..
Bureau

Re: Wat te doen

Goede vraag :tongue:
Ik weet het niet echt. Ik heb het gevoel dat ik niet op deze planeet thuis hoor. Ik ben het oneens met veel dingen, maar heb dus zelf toch de behoeftes. Ik heb het gevoel dat ik slachtoffer van mijn hersenen ben, mijn instincten.
Ik voel altijd verdriet op de achtergrond. Ik heb nooit echt een goede relatie met een vriend of vriendin gehad. Ik voel me bijna nooit verbonden met iemand.

Vaak als ik iets sociaals doe voel ik me achteraf alleen en in de war. Mijn gedachtes nemen het dan over. De hele tijd probeer ik gedrag te verklaren. Ook tijdens een sociaal iets voel ik me slecht.

Als ik met mijn vrienden ben praten ze grotendeels over seks. Hoe meisjes eruit zien, wat voor een sociale dingen ze hebben gedaan en gaan doen. Ook weet ik dat ze op me neer kijken, ook al vinden ze me aardig. Het ligt niet specifiek aan hun. Bij andere vriendenkringen is het ook zo. Bij het tonen van zwakte kijken mensen op je neer vind ik.
Ik zit bijna de hele tijd thuis. Hier kan ik op mezelf zijn en wordt ik het minst verdrietig. Met mijn ouders, broer en zus heb ik ook niet een hele goede relatie.

Soms denk ik toch echt dat ik er een einde aan moet maken. De wereld is een heel sociaal gebeuren. Ik ben er gewoon niet heel goed in. Ik heb niet dezelfde drijfveren als de meeste mensen. Ik heb er geen.
Bureau

Re: Wat te doen

Ik voel me zo anders.. Als ik andere mensen hoor praten gaat het er bijna altijd om hoe andere mensen zijn, en hoe ze zelf zijn.

Om een inzicht te geven in de gedachtes die ik dan heb zal ik een voorbeeld van vandaag geven. Sorry als het weer zo negatief is ;)

stelling: alle mensen zijn diep van binnen egoïstisch. Mensen doen alleen iets waar ze zelf om de een of andere manier voordeel bij hebben.
De mens wil in zijn leven machtiger worden en succesvoller worden. Hier kunnen wij niks aan doen, evolutie heeft er gewoon voor gezorgd dat dit soort gedrag voor het grootste nageslacht zorgt. Zo willen mensen liever met bekenden omgaan, met iemand die meer status heeft. Door met deze persoon om te gaan krijgt hijzelf ook meer macht. Dit zie ik ook binnen mijn vriendenkring. Er wordt minder met mij omgegaan, omdat ze minder aan mij hebben.
Echte vriendschap bestaat naar mijn idee niet. Het heeft nmi vooral met wederzijdse belangen te maken. Waarbij beide dus profijt bij hebben. Zodra dit weg is, laten ze je vallen.. Het is allemaal een spelletje: survival of the fittest.

Om te bewijzen dat altruisme schijnbaar is:
Waarom vinden mensen het zo erg als iemand egoistisch is? Mensen hebben een zeer grote afkeer tegen egoisme.
Eigenlijk is het egoistisch als je het erg vind dat iemand egoistisch is. Eigenlijk zeg je: Ik vind het erg dat jij mij geen aandacht geeft.
Mensen die niet egoistisch zijn, verwachten dat anderen dat ook niet zijn, anders werkt de strategie niet. Als iemand ander egoistisch is, krijg je nml niks terug voor jouw altruistische daden. Het gevolg hiervan is dat de strategie wordt aangepast en het individu ook egoistisch wordt.
Het verklaart ook waarom je extra veel doet voor mensen die dicht bij je staan: ze dragen jouw dna, of beinvloeden jouw leven.

Voorbeeld: waarom zijn mensen in een kleine gemeenschap zoals een dorp, zoveel altruïstischer/aardiger voor elkaar dan in een stad? De reden is omdat het individu in een dorp veel meer waardering ontvangt voor zijn daden in een kleine gemeenschap: iedereen weet dat hij dat heeft gedaan. In een grote stad echter zal je er zelf geen waardering voor krijgen, en daarom ook minder altruistisch zijn.


Het verhaal kan een beetje vaag zijn! Ik voel me een beetje verward/moe.
Apologize

Re: Wat te doen

Bureau schreef:1 jaar. Daarvoor ook nog 4 psychologen gehad in mijn jeugd.

Ik denk dat het in mijn geval het beste is als ik mijn gedachtes voor mezelf hou. Niemand schiet er mee op. Als ik me gedachtes niet deel, worden ze ook iets minder. Dan heb ik meer tijd om over andere dingen te denken. Wanneer ik mijn gedachtes deel en ernaar kijk, valt het me op dat het een beetje op zeuren begint te lijken. Achja..
Vind je het fijn om erover te praten? Zo ja, van mij mag je. Of jij nou vindt dat je zeurt of niet. Het is een forum, hier mag dat! [AAI]
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Wat te doen

Bureau schreef:Ik voel me zo anders.. Als ik andere mensen hoor praten gaat het er bijna altijd om hoe andere mensen zijn, en hoe ze zelf zijn.

Om een inzicht te geven in de gedachtes die ik dan heb zal ik een voorbeeld van vandaag geven. Sorry als het weer zo negatief is ;)

stelling: alle mensen zijn diep van binnen egoïstisch. Mensen doen alleen iets waar ze zelf om de een of andere manier voordeel bij hebben.
De mens wil in zijn leven machtiger worden en succesvoller worden. Hier kunnen wij niks aan doen, evolutie heeft er gewoon voor gezorgd dat dit soort gedrag voor het grootste nageslacht zorgt. Zo willen mensen liever met bekenden omgaan, met iemand die meer status heeft. Door met deze persoon om te gaan krijgt hijzelf ook meer macht. Dit zie ik ook binnen mijn vriendenkring. Er wordt minder met mij omgegaan, omdat ze minder aan mij hebben.
Echte vriendschap bestaat naar mijn idee niet. Het heeft nmi vooral met wederzijdse belangen te maken. Waarbij beide dus profijt bij hebben. Zodra dit weg is, laten ze je vallen.. Het is allemaal een spelletje: survival of the fittest.

Om te bewijzen dat altruisme schijnbaar is:
Waarom vinden mensen het zo erg als iemand egoistisch is? Mensen hebben een zeer grote afkeer tegen egoisme.
Eigenlijk is het egoistisch als je het erg vind dat iemand egoistisch is. Eigenlijk zeg je: Ik vind het erg dat jij mij geen aandacht geeft.
Mensen die niet egoistisch zijn, verwachten dat anderen dat ook niet zijn, anders werkt de strategie niet. Als iemand ander egoistisch is, krijg je nml niks terug voor jouw altruistische daden. Het gevolg hiervan is dat de strategie wordt aangepast en het individu ook egoistisch wordt.
Het verklaart ook waarom je extra veel doet voor mensen die dicht bij je staan: ze dragen jouw dna, of beinvloeden jouw leven.

Voorbeeld: waarom zijn mensen in een kleine gemeenschap zoals een dorp, zoveel altruïstischer/aardiger voor elkaar dan in een stad? De reden is omdat het individu in een dorp veel meer waardering ontvangt voor zijn daden in een kleine gemeenschap: iedereen weet dat hij dat heeft gedaan. In een grote stad echter zal je er zelf geen waardering voor krijgen, en daarom ook minder altruistisch zijn.


Het verhaal kan een beetje vaag zijn! Ik voel me een beetje verward/moe.
Wat je hierboven schrijft zit in de aard van de mens. Gezond egoïsme is niet erg. Het wordt pas erg als het doorslaat en het ten koste van anderen gaat. Dat een mens goed voor zichzelf wilt zorgen lijkt mij niet iets wat verwijtbaar is. Eerder een gezonde manier van overleven. Als jij niet voor jouzelf zorgt, wie doet het dan wel? Zolang je klein bent zullen doorgaans je ouders of verzorgers dat doen maar er komt een tijd dat je voor jezelf moet gaan zorgen. Dat je je eigen inkomen moet gaan genereren, je eigen voeding moet kopen en klaarmaken.

Het is naar mijn idee geen spel maar een ingebakken overlevingsstrategie. Een ieder wilt omgaan met anderen waar ze wat aan hebben. Waar ze mee kunnen lachen, hun verhaal bij kwijt kunnen, die iets voor hen doen, waar ze het gezellig mee hebben etc. Waarom zou iemand omgaan met iemand die je enkel tot last is, voortdurend stress veroorzaakt of niets toevoegt aan jou leven?

Naar mijn idee bestaan niet-egoïstische mensen niet. Ook altruïsme heeft een beperkte grens. Mensen doen iets voor een reden, omdat ze daar iets voor terug krijgen. Dat kan gezelschap zijn, een goed gevoel over iets, omdat het iets oplevert of omdat ze er van leren en ontwikkelen of wat dan ook.

Het is net als met alles.. we hebben allemaal eigenschappen als mens in ons. Die eigenschappen zitten in bepaalde mate in ons karakter, in ons systeem. De mate waarin we die eigenschappen tot uitdrukking brengen, bepaalt uiteindelijk hoe we ons als mens gedragen. Teveel of te weinig van iets is zelden goed.. mijn vader zei vroeger al: overal waar "te" voor staat is niet goed behalve "tevreden". Dus egoïsme is prima.. zolang het niet teveel is en ook niet te weinig. Bij teveel doe je anderen waarschijnlijk tekort en bij te weinig doe je jezelf tekort.

Waarom mensen in kleinere gemeenschappen altruistischer zijn is denk ik verklaarbaar. Ze zijn meer op elkaar aangewezen. De wederzijdsheid is belangrijk. Vandaag doe ik iets voor jou, morgen doe jij iets voor mij. Als ik jou vandaag iets weiger, doe jij het morgen waarschijnlijk ook niet meer voor mij. Voor overleving van de soort "mens" is het noodzakelijk dat we iets voor elkaar over hebben, iets voor elkaar willen doen op zijn tijd. We hebben elkaar nodig. Hoe groter die noodzaak, hoe groter het wij-gevoel zal overheersen over het ik-gevoel.

In het Westen is het IK heel erg belangrijk. Hier leven we in een individualistische maatschappij waar het veel om het individu draait. Goede opleiding, auto, eigen woning, status, macht etc. In andere delen van de wereld zoals in Afrika overheerst het WIJ. Die kennen soms niet eens een woord voor IK. Daar leven ze vanuit het perspectief van WIJ. Je bent altijd onderdeel van een groep, een gemeenschap. Je bent daar nooit een IK, dat kan niet. Je bent een WIJ. In kleinere dorpen zie je dit nog in de taal tot uitdrukking komen. Hier in Brabant bijvoorbeeld heeft men het in de dorpen nog wel eens over: Peter van Karin die met onze Kees getrouwd is. Het woordje Ons, slaat dan op de wat sterekere Wij-verbinding die er is en die overheerst. In grote steden zie je dit vaak al niet meer en is het meer ieder voor zich en is het IK meer op de voorgrond.

Ik weet niet waarom jij je anders voelt als je dit soort concepten aan het overdenken bent?
Inzicht als Uitweg..
Bureau

Re: Wat te doen

crypt0read schreef:Overigens raad ik jou de logica achter macht en verleiding op te zoeken. Dit heeft mij geholpen om de schoonheid ervan in te zien :) Lees eens een boek van Robert Greene..
Ik heb al aardig wat gelezen, en ik moet zeggen dat ik veel herken.
Ik denk de oorzaak van al mijn frustraties gevonden te hebben!

Ik had al in de gaten dat veel mensen een machtspelletje speelden. Mensen houden ervan om macht te hebben, vooral jongens. Al mijn andere vrienden waren zich niet echt bewust van dit machtsspelletje, al deden ze er wel aan mee. Ik vond dit zo frustrerend, dat zij eraan meededen, dat zij erin trapten. Ik heb mijn beste vrienden zien veranderen binnen een jaar. Eerst waren ze super aardig en sympathiek. Nu willen ze alleen maar meer vrienden en macht verkrijgen.
Ik probeer niet mee te doen aan dit machtspelletje, maar ik heb geen keus denk ik.
Ik vind het zo jammer dat ik gebruik moet maken van sommige technieken, omdat dan pas mensen tegen je opkijken en aardiger tegen je gaan doen.

Of ik moet wachten op een gelijkstemde, die het ook ervaart als ik. Ik had zo'n vriend een jaar geleden. We hadden het erover dat wij lekker onszelf waren en aardig tegen iedereen deden. Het gevolg hiervan was datvooral hij steeds meer vrienden kreeg. Ik zag dat hij ervan genoot dat mensen naar hem luisterden en met hem wilden omgaan. Het gevolg hiervan is dat hij veranderde. Ik wil hier niet aan mee doen....
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Wat te doen

Of ik moet wachten op een gelijkstemde, die het ook ervaart als ik. Ik had zo'n vriend een jaar geleden. We hadden het erover dat wij lekker onszelf waren en aardig tegen iedereen deden. Het gevolg hiervan was dat vooral hij steeds meer vrienden kreeg. Ik zag dat hij ervan genoot dat mensen naar hem luisterden en met hem wilden omgaan. Het gevolg hiervan is dat hij veranderde. Ik wil hier niet aan mee doen....
Hij kreeg vooral steeds meer vrienden.. Jij niet?
Hij veranderde... jij niet?

Waarom wilde je er niet aan mee doen terwijl het voor hem duidelijk werkte en hij er van genoot? Wat voor bezwaren heb jij om ook die aansluiting te vinden, de verbinding te maken en er van te genieten?

Is jouw houding en denkwijze er een die je helpt in wat je wilt?
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”