Ben trots op mezelf omdat ik ondanks mijn angststoornis naar de begrafenis van mijn oom ben geweest..
Ik zag er erg tegeop, ook omdat ik hem best goede kende en hem mis...
Eerst iets minder dan 1,5 uur in de kerk gezeten daarna met de auto in een stoet naar de begraafplaats en daarna koffie gedronken in een restaurant.. ben zo trots dat ik dit heb vol kunnen houden en ook in de kerk, met de mensen en de muziek, niet dat het druk was, maar vond de muziek soms wel luid, Maar nu pas zakt de spanningen af