Geestelijke warboel

[Sebastiaan1993]

Hallo iedereen die dit leest,

Ik ben een 19-jarige jongen en ik zit sinds afgelopen jaren flink in de clinch met mijzelf.
Ik heb een tijdje terug (jaartje of 3, geen idee want ik kan het niet meer terugvinden) wel eens wat op psycholoog.net geplaatst wat betreft OCD, maar ik wil even mijn hart luchten hier omdat het toch wel nodig is.

Ik zal mijn problemen in meerdere onderwerpen onder woorden brengen, zodat het overzichtelijk is. Hier gaan we.

1. Obsessief Compulsieve Stoornis

Zolang ik weet dat ik leef, kamp ik al met OCD. Als kind heb ik het al gehad in verschillende vormen, maar ik was me er niet van bewust dat ik dacht van er is wat mis. Laatste paar jaren begint het me echt te nekken en ik ben bang dat het alleen maar erger wordt.
Enkele voorbeelden:
1: constant in de spiegel (of iets wat een goede reflectie geeft) kijken of ik niet kaal word (heb lichte inhammetjes, zeer onschuldig en je ziet het haast niet eens, vooral niet omdat m'n kapsel wat langer is nu), maar ik heb dus constant de angst dat mijn inhammen groter worden.
2: constant met jaartallen en leeftijden bezig zijn, voornamelijk na 1900. Ik weet van iedereen hoe oud ze zijn en dan ga ik denken van 'Oh hij is van 22 juli 1985, dus was hij 18 in 2003 maar ook nog 17. Oh zij is van 1991, dus ze was 3 in 1994.' Echt ontzettend vaag, maar het zij zo.
3: geld. ik heb een dwangmatige behoefte om mijn geld zo uit te geven dat mijn bankrekening prettig oogt, er moet en zal orde in zitten. (bijv: lopende rekening €250,-, spaarrekening: €825). Uiteraard heb ik zo nu en dan uitgaven en dan is m'n rekening weer verpest, ga ik weer uitgeven, en ga zo maar door.
4: kapsels van anderen bestuderen.

Dit zijn de OCD's waar ik nu mee kamp, maar ik heb ook bijvoorbeeld een tijdje gehad, dat ik van iedereen de broeken moest bestuderen, constant aan m'n tepels zat, van elke auto moest weten hoe hard hij max km/h kon rijden, ga maar door. Te bizar eigenlijk.

2. Constante dialogen

Ik ben een heel goed bevriend met een jongen, maar de laatste tijden is hij zo verschrikkelijk onredelijk dat ik er niet langer tegen kan. 'Ja zeg er dan wat van' hoor ik u denken. Zou ik ook moeten doen, maar in plaats daarvan ga ik altijd in dialogen in mijn hoofd aan met hem (of anderen die ook onredelijk zijn) en dan word ik zo verschrikkelijk pissig dat ik ze wel de nek kan omdraaien. Ik probeer heel erg mezelf te uiten in eerlijkheid, waar ik veel moeite mee heb, maar als ik echt eerlijk zeg wat ik denk dan komt er een ontzettend nare druk op mij te staan en dat vermijd ik liever. Die dialogen in m'n hoofd zijn ook dagelijks aan de orde. Ik ben vroeger ook gepest in niet al te zuinige mate en daar heb ik nog steeds last van omdat ik altijd een kwetsbaar en klein jochie was, ook al word ik nu niet meer gepest en heb ik een ontzettend leuke vriendengroep. Ik word heel erg boos dat anderen elkaar zoveel leed kunnen aan doen en het liefste hoop ik dat er een wet komt die het nog langer verbied zulke figuren te laten leven, maar dat kan uiteraard niet. Ik ben wel iemand van ''what goes around comes around'', maar ik wil gewoon dat ze gestraft worden voor die pesterijen. In mijn hoofd mep ik ze dan in elkaar of erger en je schiet er niks mee op, maarja in mijn hoofd is het voor het moment wel een soortgenoegdoening.

3. Ik en vrouwen

Ja hoe leg ik dat uit. Ik wil dolgraag een vriendin hebben, maar het zit er nog steeds niet in. Bij uitgaansgelegenheden probeer ik wel eens move te maken, maar het gaat altijd mis, echt altijd. Het was zelfs een keer dat m'n crush tegen me aandanste, en dat ik gewoon zoiets had van ja rot eens even op. Het voelt alsof je 2 noordpolen (of noord- en zuidpool geen idee, maar dat ze van elkaar afstoten) van een magneet tegen elkaar houdt, die afstotingskracht. Ontzettend raar, want in mijn hoofd wil ik ontzettend graag bij die vrouw zijn. Het zal misschien bindingsangst zijn denk ik. Ik heb getwijfeld aan m'n geaardheid door al deze voorvallen en toen heb ik gewoon gezegd:
'Ik, Sebastiaan, ben homo.' Nee, dat is het niet.
'Ik, Sebastiaan, ben hetero.' Nee, dat is het niet.
'Ik, Sebastiaan, ben bi.' Nee, dat is het niet.
Het zit eigenlijk zo, ik kan me soms emotioneel tot mannen aangetrokken voelen, maar seksueel zeker niet.
Ik voel me tot vrouwen seksueel aangetrokken en ook emotioneel.
Dus ja, als iemand me kan vertellen wat dit voor vaag iets is en wat te doen zou ik dat ontzettend op prijs stellen.

Ik word ontzettend ongelukkig hiervan, terwijl ik weet dat ik veel gelukkiger kan zijn. Ik heb ooit een keer een oxazepam van m'n ma gejat, omdat m'n kaken gewoon stijf werden van de stress die het met zich meebrengt, en toen voelde het gewoon alsof er iets ontdooide in mijn hoofd, zo lekker voelde het. Zo stressvrij, zo heerlijk. Ik pak die dingen trouwens niet meer, omdat ze bij de 2e keer al niet meer werkten.
Volgens m'n ma heb ik ongeveer hetzelfde wat zij heeft, ze is niet depressief maar het zou gaan om een serotoninetekort.
Hier is medicatie voor te krijgen, maar de huisarts wil er bij mij nog niet aan beginnen omdat je er verschrikkelijk suïcidaal kan van worden en ik ben nogal depressiegevoelig, dus ja, ik weet het echt niet.
Ik kan soms ook wel genieten van het leven, maar ik merk gewoon dat al het bovengenoemde altijd op een soort sluimerstand staat terwijl ik verder leef. Als jullie het tot hier hebben volgehouden met lezen, ontzettend bedankt en wie weet lees ik wel wat goede en nuttige reacties.

Mvg, Sebastiaan.

[quodpersortem]

Weet je hoe de medicijnen die bij een serotoninetekort worden gegeven heten? Anti-depressiva. Die worden inderdaad ook gebruikt bij angsten (werkt bij mij vooral erg goed) en ook wel bij dwanggedachten. Ik snap wel dat je huisarts die niet meteen wil meegeven.

Ben je op dit moment nog in therapie? Want dan zou je dat kunnen aangeven... Je bent immers volwassen nu.

Wat betreft je seksualiteit kan het inderdaad zo zijn dat je je emotioneel aangetrokken voelt tot mannen (dit wordt vaak 'romantisch' genoemd) en emotioneel+seksueel tot vrouwen. Er zijn waarschijnlijk niet bijster veel mensen die 100% hetero of homo zijn. Daar zou ik me dus niet al te druk over maken. (En bovendien, waarom zou je een hokje nodig hebben? Er zijn trouwens ook nog demiseksueel, panseksueel en aseksueel).

[Minerva]

Je schrijft over diverse obsessieve handelingen en gedragingen. Het klinkt inderdaad wat dwangmatig allemaal en het lijkt een gebrek aan controle te zijn wat gecompenseerd wordt door dwangmatig gedrag. Iets waar je wel controle over kan/wilt hebben zoals je bankrekening, jezelf bekijken en controleren, getallen of max. snelheid leren etc. Ondertussen is dat een illusie want doordat het zo dwangmatig en obsessief is, is er juist geen sprake van controle maar een dwang. Daar kom je doorgaans niet zomaar van af. Heb je daar al eens hulp voor gezocht ?

Ik ben vroeger ook gepest in niet al te zuinige mate en daar heb ik nog steeds last van omdat ik altijd een kwetsbaar en klein jochie was,

Het pestverleden kan goed de oorzaak zijn van je dwangmatig gedrag. Immers over pesten heb je niet zoveel controle, vooral niet als je kwetsbaar en klein was.

Ik ben een heel goed bevriend met een jongen, maar de laatste tijden is hij zo verschrikkelijk onredelijk dat ik er niet langer tegen kan. 'Ja zeg er dan wat van' hoor ik u denken. Zou ik ook moeten doen, maar in plaats daarvan ga ik altijd in dialogen in mijn hoofd aan met hem (of anderen die ook onredelijk zijn) en dan word ik zo verschrikkelijk pissig dat ik ze wel de nek kan omdraaien.

Waardoor komt 't dat hij zo verschrikkelijk onredelijk doet in jouw ogen, de laatste tijd? Wat is er veranderd tussen jullie twee?

Het voeren van dialogen in je hoofd duidt op angst om het echt uit te spreken. Je gaat dan intern je frustraties uiten in jezelf. Je gaat dingen invullen voor een ander (immers die ander is er niet echt om terug te praten) en dat maakt vaak dat je het negatiever maakt dan het is en dan ontstaat er nog meer frustratie, boosheid, woede zoals je zelf ook al merkt.

Dat pissig zijn wordt veroorzaakt door de onmacht om het gewoon met hem uit te praten. Mogelijk heeft dat ook zijn oorzaak in het pestgedrag en heb je niet goed geleerd om jezelf verbaal te verdedigen. Wellicht ben je bang om hem als vriend kwijt te raken en durf je het daarom niet uit te praten, wellicht heb je angst om voor jezelf op te komen gezien je negatieve ervaringen in het verleden.

Ik word heel erg boos dat anderen elkaar zoveel leed kunnen aan doen en het liefste hoop ik dat er een wet komt die het nog langer verbied zulke figuren te laten leven, maar dat kan uiteraard niet. Ik ben wel iemand van ''what goes around comes around'', maar ik wil gewoon dat ze gestraft worden voor die pesterijen. In mijn hoofd mep ik ze dan in elkaar of erger en je schiet er niks mee op, maarja in mijn hoofd is het voor het moment wel een soortgenoegdoening.

Ook dit is weer een gevolg van je gevoel van onmacht omdat je er niets aan kon doen. Je ervaarde verlies van grip op de situatie, je was de underdog. Omdat ze niet gestraft werden blijf je nu zitten met wraakgedachten. Helaas ben jij nu degene die hiermee zit en blijft rondlopen. Jij hebt er nog steeds last van. Ook dit is iets waar je hulp voor kan zoeken want zo te lezen belemmert het je erg en die woede die je in je draagt is niet fijn.

Ik probeer heel erg mezelf te uiten in eerlijkheid, waar ik veel moeite mee heb, maar als ik echt eerlijk zeg wat ik denk dan komt er een ontzettend nare druk op mij te staan en dat vermijd ik liever.

Je ervaart spanning in jezelf omdat er iets gebeurt waar je het niet mee eens bent maar als je voor jezelf op komt en zou zeggen wat er speelt, dan ervaar je angst om het te zeggen en daarmee een relatie op het spel te zetten? Wat houdt eerlijkheid voor jou in?

Je schrijft ook over problemen in de sociale contacten met vrouwen. Je wilt graag maar je weet niet hoe, krijgt het niet voor elkaar, voelt er niet goed bij. Daarbij lijk je te twijfelen en onzeker over je geaardheid.

Ik lees veel spanning bij jou, spanningen op relationele vlakken, spanningen mogelijk veroorzaakt door het pestverleden. Ik raad je aan om hier met je huisarts over te hebben en je te laten doorverwijzen voor psychologische hulp om het dwangmatige maar ook de angst om voor jezelf op te komen, de problemen op het sociale vlak, eens aan te gaan pakken anders blijf je hier nog jaren mee door lopen en dat wil je volgens mij niet.