Noor2013 schreef:Dag lieve mensen,
ben nieuw hier en val maar gelijk met de deur in huis.
er zijn veel dingen mis met mij, daar bedoel ik meer ben naar psycholoog geweest en al, en heb persoonlijkheidstoornis, negatief zelfbeeld en wat al niet..
ja... ik maak overal een grapje over, je moet toch wat.
Hoi Noor,
nou, ik krijg geen vrolijk beeld van jouw psycholoog. Kennelijk heb je wel "geleerd" wat er mis is met jou (wrijf het er maar in!) zodat je dat in dure termen kan vertellen... Terwijl de meeste mensnen naar een psycholoog stappen, omdat ze bakken problemen hebben - en dat het zijn/ haar werk is, om samen met jou naar oplossingen te zoeken.
Dit klinkt, alsof jij op de straatstenen bent gezet met "Nou, dag mevrouw, u heeft een laag zelfbeeld, u heeft een persoonlijkheidsstoornis, maar daar kunt u heus 80 mee worden hoor. Goedemiddag!"
Voeg hier aan toe, dat het woord persoonlijkheidsstoornis omstreden is.
Ooit zat ik in een groep met een vrouw, die thuis "geleerd" had: "...als mama vraagt, of ik een dropje of een chocolaatje wil (meestal kreeg ze al geen snoep en ging het om zwaardere dingen) dan MOET ik altijd precies het omgekeerde zeggen, dan is er een elementaire kans, dat ik krijg wat ik wil". Binnen dat (compleet verknipte) gezin, was dat een prima manier van doen - maar je snapt: buiten dat gezin kom je hopeloos in de problemen als je zo blijft doen.
Op basis van haar trauma's, haar "rare" manier van doen ("thuis" werkte dat prima, daarbuiten dus niet) en de problemen die zij daardoor had, had ze ook het stempelte persoonlijkheidsstoornis gekregen.
En de ellende is, dat het woord persoonlijkheidstoornis jou ook nog eens lijkt te vertellen, dat JIJ gestoord bet, dat er met JOU iets niet goed zou zijn en dat dat compleet door je hee menszijn heen gebakken zit.
Het verhaal heeft een leuk einde: we werkten in die groep aan haar trauma's, ze kreeg door, hoe ze vroeger thuis had moeten "rekenen" om zichzlf te handhaven, en van het moment af, dat ze durfte (...na enige traumaverwerking...) te zeggen wat ze nodig had, ging ze met sprongen vooruit n kreeg ze een mooie baan, waarin haar vaardigheden om te "rekenen" en te schakelen centraal stonden.
Want met haar als mens met haar persoonlijkheid was werkelijk niets, maar dan ook niets mis. (En dat maakt dat etiketje "persoonlijkheidsstoornis" allemaal omzichtbaar - en dat mag een psycholoog eigenlijk niet doen.)
Noor2013 schreef:in ieder geval. wat mij is op gevallen als ik kijk naar mijn leven is dat ik nooit goed ben geweest in het werk wat ik deed.
Balen...!
Maar - in mijn woordenboek is secretaresse een beroep, waar een opleiding zoals Schoevers bij hoort. Dus als je redelijk kersvers van school komt en zonder opleiding "moet presteren" - dan is de mislukking min of meer al ingebakken. En heel grof gezegd: dit soort dingen gebeurt vaker met mensne die een laag zelfbeeld hebben.
(En een slechte psycholoog zal dan zeggen: "zie je wel, jij kan ook niets, jij bent gestoord".)
Geen wonder, dat het steeds meer weerzin en angst gaat oproepen....
Noor2013 schreef:
maar ik ben dus nu weeeer opzoek naar een andere baan omdat ik hoop dat ik dat dan wel kan.
Enne: heb je een idee, wat jij zou willen doen...?
Wat zijn jouw kwaliteiten...?
Waar heb je zoal ervaringen in opgedaan...?
Wat zou je willen leren...?
Aan de hand van dat soort vragen kun je gerichter kiezen, dan dat ik hoor in "ik hoop, dat ik baan X wel kan".
uiteraard hoop ik, dat je een leuke baan kunt krijgen!
Maar ik snap ook, dat een enander haaks staat op je lage zelfbeeld, dus wellicht dat het zin heeft om eerst (enebetere) psycholoog op te zoeken en in elk geval je "presentatie" (=dat is, wat je moet doen p een sollicitatie) op te krikken.
Sucses!!