hoi mensen,
misschien zijn jullie me wel meer tegen gekomen in andere topics, maar ik ben een bron van problemen dus ja, het zij zo.
ik ben al 6 jaar depressief, zonder diagnose, maar is voor mij wel duidelijk.
volgens mijn moeder ben ik nooit een vrolijk kind geweest en zie alles door een zwarte bril, ik ben nooit zo anders geweest, ik weet niet beter,
sinds het 3 jaar geleden uit is gegaan met mijn vriend, ben ik nog depressiever geweest, dat het voor mij niet erger kon dan dit.
ik wilde dood, maar ik ben tegen zelfmoord omdat je je leven zo makkelijk opgeeft dat je je volgende leven door precies het zelfde heen moet, je moet er tenslotte van leren. dat doe ik me zelf dan liever niet aan.
ik heb na een tijd veel twijfelen, toch maar die stap gezet door naar de arts te gaan, om een verwijsbrief te vragen voor de psycholoog, waar ik al gouw heel hoog scoorde op depressie. duidelijk. en ben snel doorverwezen naar de psychiater waar ik lexapro 10 mg kreeg.
maar als ik die gesprekken met zo iemand analyseer, voel ik me dan wel rot, maar ik weet niet beter, ik voel me gewoon. hoe ik ben, ik begin het gewoon lekker te vinden dat ik me zo voel. ( ik zit net 4 dagen op Lexapro dus daar ligt het niet aan) ook vóór de medicatie voelde ik dat. hoe de fuck kan iemand zich prettig voelen tijdens een depressie,,, ik voel me dan wel kut, maar lachen en vrolijk zou ik nooit willen zijn, er is voor mij niets om gelukkig over te zijn en vrolijk over te doen. ik zie mijn leven als een last. ik kan er absoluut niet van genieten, waarom wil ik dan niet dat het ophoudt,,, kan iemand mij asjeblieft een antwoord op geven, of een herkenning, ik ben toch niet de enige hoop ik... het is duidleijk dat ik mijn leven en mind niet snap..
ps sorry voor mijn lange post...