Hey mensen ik ben een jongen van 24 jaar.
Ik post hier dit bericht omdat ik nog nooit een relatie heb gehad en me hier door gigantisch eenzaam voel.
Ik krijg ook altijd te maken met mensen die uberhaupt niet begrijpen dat ik geen vriendin heb omdat ik volgens hun niet dom ben en er goed uit zie.
Ik heb aan sociale omgang niets te klagen nl; ik heb heel veel kennissen en vrienden om mij heen en genoeg feesten die ik af ga.
Nou is het wel zo dat ik een pervasieve ontwikkelingsstoornis heb nl. Asperger met een combinatie van ADHD maar ik heb mezelf aan geleerd om heel sociaal te kunnen zijn wat denk ik tevens mijn valkuil is omdat je het niet merkt.
Als ik een meisje tegen kom die mij wel interessant lijkt heb ik geen enkel idee hoe ik dat aan moet pakken , ik ben in wezen niet bang om er op af te stappen en er een praatje mee te maken .
Maar om het van een gezellig praatje naar het laten merken dat je geinterreseerd bent om te buigen daar heb ik geen idee van hoe het moet . Ik heb namelijk ongelovelijke moeite met non-verbale communicatie (ik zie dat helemaal niet) .
Ik ga daardoor nu al 8 jaar zonder relatie en seksloos door het leven en het begint nu voor mij op een punt te komen dat het echt ondraaglijk word , ik denk dat als ik nooit de mazzel zou hebben gehad om ontmaagd te worden ik hier nooit last van zou hebben gehad. In mijn omgeving heeft iedereen die ik me wel kan bedenken een actief seksleven / gaan relaties aan . Ik voel me hier zo verloren bij en kan hier heel verdrietig en somber om worden als ik er mee word geconfronteerd . Het is zeg maar net alsof ik midden op een plein stil sta en iedereen met hoge snelheid langs me heen schiet.
Ik heb het ook al bij vrienden aan gegeven maar die kunnen me ook niet helpen omdat hun non-verbale communicatie als iets natuurlijks zien en nooit zullen begrijpen wat nou precies de 'handicap' is .
Het is nu ook zo dat er achter mijn rug om word gezegd dat ik homo zou zijn wat me ook gigantisch kwetst maar hoe moet ik die mensen dat kwalijk nemen , ik bedoel het is toch niet gek dat mensen dat gaan denken.
Ik hoop dat mensen misschien wat ervaring en of tips hebben hoe ik dat nou nog aan moet pakken , heb echt al van alles geprobeerd.
Begin zelfs op een punt te raken dat me zo leeg en eenzaam van binnen voel dat ik er liever niet meer ben .
Ieder mens moet immers wel eens iemand hebben die naast je wakker word of iemand die een arm om je heen slaat en er voor je is en van je houd iets wat ik nooit heb gehad.
Nou hoop misschien wat tips van mensen te mogen krijgen.
Groeten
-
crypt0read
Re: Nog nooit een relatie, ondraaglijke eenzaamheid.
Haal geluk eerst maar eens uit jezelf. Mediteer, verdiep je in persoonlijke ontwikkeling, verdiep je in geluk, ga nieuwe hobbies aan. Hoe je het ook went of keert; een relatie moet een aanvulling zijn op jouw leven.
-
angel12
Re: Nog nooit een relatie, ondraaglijke eenzaamheid.
Ja, ik begrijp wat je wil zeggen.
Het klopt ook wel wat de vorige persoon op je bericht zegt.
Wat zou je ervan denken om gewoon open te zijn als je iemand interessant vindt ? Wat zou je tegenhouden ?
Indien iemand écht in jou geïnteresseerd is kan hetgeen waar jij mee zit een plaats krijgen.
Ik zou het er gewoon op wagen. Je hebt niets te verliezen alleen te winnen.
Als ze jou toch niet aanvaarden zoals je bent, zegt dat meer over hen dan over jou en heb je dan zo'n mensen nodig ? Ik denk het niet hé ?!
Doe wat je graag doet, dan ontmoet je sowieso wel eens iemand.
Wees niet bang om jezelf te zijn. Denk na over hetgeen je wel en niet wil, wat je wel en niet aanvaardt.
Veel succes, je komt er wel,
Dikke knuffel,
Angel
Het klopt ook wel wat de vorige persoon op je bericht zegt.
Wat zou je ervan denken om gewoon open te zijn als je iemand interessant vindt ? Wat zou je tegenhouden ?
Indien iemand écht in jou geïnteresseerd is kan hetgeen waar jij mee zit een plaats krijgen.
Ik zou het er gewoon op wagen. Je hebt niets te verliezen alleen te winnen.
Als ze jou toch niet aanvaarden zoals je bent, zegt dat meer over hen dan over jou en heb je dan zo'n mensen nodig ? Ik denk het niet hé ?!
Doe wat je graag doet, dan ontmoet je sowieso wel eens iemand.
Wees niet bang om jezelf te zijn. Denk na over hetgeen je wel en niet wil, wat je wel en niet aanvaardt.
Veel succes, je komt er wel,
Dikke knuffel,
Angel
-
angel12
Re: Nog nooit een relatie, ondraaglijke eenzaamheid.
Dit is ook een heel goede site, ik raad je hem echt aan : http://www.newstart.nl/
Re: Nog nooit een relatie, ondraaglijke eenzaamheid.
Hey JMK,
Geen relatie op die leeftijd, en de rest van de wereld wel, da's hard, ik weet maar al te goed wat je bedoelt.
Maar één ding begrijp ik niet goed: je zegt dat het hoogstwaarschijnlijk ligt aan je onvermogen in non-verbale communicatie. Ik stel mij dan voor dat je met vlugge armbewegingen een verhaal over een trage schildpad beschrijft, of hoe je met een superserieus gezicht een mop vertelt, of iets in die aard, en dat is inderdaad wel verwarrend.
Maar merk je dan niet aan die andere persoon, dat die anders reageert dan dat jij verwacht? Dat die begint te lachen terwijl je geen mop hebt verteld of net het omgekeerde?
Dat zou voor jou het teken moeten zijn om aan die andere te vertellen dat je je non-verbaal niet goed kan uitdrukken, omwille van die Asperger en die ADHD (als je zulke details wil vermelden, natuurlijk).
Op die manier begrijpt die andere waarom je zo "raar" reageert, en tegelijkertijd toon je hoe eerlijk je bent, iets wat veel meisjes wel appreciëren.
Let wel, ik bedoel hiermee wat je kan doen indien je het serieus meent met een meisje, losse scharrels hebben geen interesse in eerlijkheid.
Veel geluk ermee.
Geen relatie op die leeftijd, en de rest van de wereld wel, da's hard, ik weet maar al te goed wat je bedoelt.
Maar één ding begrijp ik niet goed: je zegt dat het hoogstwaarschijnlijk ligt aan je onvermogen in non-verbale communicatie. Ik stel mij dan voor dat je met vlugge armbewegingen een verhaal over een trage schildpad beschrijft, of hoe je met een superserieus gezicht een mop vertelt, of iets in die aard, en dat is inderdaad wel verwarrend.
Maar merk je dan niet aan die andere persoon, dat die anders reageert dan dat jij verwacht? Dat die begint te lachen terwijl je geen mop hebt verteld of net het omgekeerde?
Dat zou voor jou het teken moeten zijn om aan die andere te vertellen dat je je non-verbaal niet goed kan uitdrukken, omwille van die Asperger en die ADHD (als je zulke details wil vermelden, natuurlijk).
Op die manier begrijpt die andere waarom je zo "raar" reageert, en tegelijkertijd toon je hoe eerlijk je bent, iets wat veel meisjes wel appreciëren.
Let wel, ik bedoel hiermee wat je kan doen indien je het serieus meent met een meisje, losse scharrels hebben geen interesse in eerlijkheid.
Veel geluk ermee.