Hallo,
Ik ben 26 jaar, heb een fantastische familie, ben hoog opgeleid, heb werk, doe vrijwilligers werk, woon leuk, ben gezond, zie er gewoon uit en kan financieel aardig uit de voeten. Je zou zeggen dat ik dus alles mee heb. Toch heb ik nog nooit in mijn leven een serieuze relatie gehad, gedate, of iets soortgelijks. Op een verkering na op de lage school en op de middelbare school. Ik ben ook nog nooit intiem geweest met iemand (dus zelfs ook niet gezoend). Nu is het zo dat ik tot een paar jaar geleden daar nooit zo mee bezig was. Ik was iemand op zichzelf, en vond dat prima. Had een paar vrienden, maar was vaak gewoon alleen. Thuis of op school, mijn eigen ding aan het doen. Toen ik na 3 jaar studeren met nieuwe vrienden in aanraking kwam op de Universiteit, ben ik mij meer bewust gaan worden (onder andere door hen) van het feit dat ik enorm veel gemist heb in mijn leven. Sindsdien is dat aan mij gaan knagen. Nu merk ik dat ik mij steeds eenzamer ga voelen en dat ik mij ook steeds onzekerder ga voelen in dit opzicht. De paar vrienden om mij heen zeggen dat ik gewoon "even" naar een datingssite moet gaan, of even moet uitgaan o.i.d. Mensen in mijn familie zeggen, "komt vanzelf wel een keer". Feit is dat ik een soort schaamte gevoel heb dat ik de ervaringen romdom relaties en alles wat daarbij komt kijken, compleet mis. Wie zit nu te wachten op iemand die daar 0,0 ervaring mee heeft, met mijn leeftijd? Mensen om mij heen doen alsof het makkelijk op te lossen is, terwijl het probleem bij mij heel diep zit. En ik ben ook nog eens iemand die alle emoties voor zich houdt en wegdrukt, in plaats van er met mensen over te praten. Iedereen om mij heen is gelukkig in relaties, en overal waar je komt zie en/of hoor je mensen over dat geluk. En dat is slopend voor iemand die dat nooit heeft meegemaakt.
Zijn er mensen in gelijke situaties? Of mensen met tips?