Graag deel ik het volgende. Misschien kan ik er iemand mee helpen. Ik vraag me af of er mensen zijn die zich erin herkennen.
Ik ben als kind gediagnosticeerd met PPD-nos en Aspergersyndroom. Verder werd gedurende een aantal jaar een verstandelijke beperking vermoed.
Mijn jeugd was erg turbulent en we hadden als familie de nodige tegenslagen te verwerken, zoals het overlijden van een van mijn ouders. Ik was beslist een lastig kind, eigenzinnig ook. Hoe meer mijn moeder, en later ikzelf, over de diagnoses spraken en lazen, hoe meer wij ons erin gingen herkennen. Het was de perfecte verklaring en het leverde steun, begrip en erkenning op. Ik werd overal geïntroduceerd met mijn etiketjes en keurig behandeld conform de boekjes. Uiteindelijk werden de diagnoses een deel van mij, voelde ik mij meer en meer een prototype autist.
Ik was al overgeplaatst naar het speciaal onderwijs, sprak regelmatig met een orthopedagoog, maakte gebruik van een rugzakje en later een PGB, waar ik overigens nog jaren de belastingaangifte van betaald heb. Door het voortdurend rekening houden met mijn diagnose heb ik mijzelf evenwel erg veel ontzegt.
In de laatste groep van het LOM-onderwijs, ik was 13, maakte ik een soort CITO-toets. Een idee van een lerares die ik eeuwig dankbaar ben. Tot ieders verbazing resulteerde de test in een VWO-score. Mijn verstandelijke beperking was daarmee wel van de baan. Gedurende mijn school- en studententijd raakten ook de diagnoses Asperger en PDD-nos steeds meer op de achtergrond. Inmiddels heb ik twee opleidingen afgerond, waaronder een lerarenopleiding, en ben ik werkzaam als vrijwilliger in een opvanghuis voor slachtoffers van mensenhandel en als ambulant begeleider in de psychiatrie. De ‘EQ test’, onderdeel van het sollicitatieproces, doorstond ik glansrijk.
In de papieren van mijn cliënten stuit ik geregeld op de diagnoses waarmee ik vroeger zelf bekend was, collega’s attenderen mij op de bijbehorende do’s en dont’s. Ik hecht er in het geheel geen waarde aan, ik erken de etiketjes niet meer.
Wat nergens op lijkt is echt!