Beste forumbezoekers,
Ik ben een leek in de psychologie, maar hoop hier antwoorden te vinden.
Het is al ettelijke maanden aan de gang, maar ik begin het nu maar ten volle te beseffen: m'n vriendin is in de afgelopen 12 maand zodanig veranderd (innerlijk) dat ik haar amper nog herken.
Ik zal jullie onze situatie zo nauwkeurig mogelijk proberen te schetsen, hierbij zal ik waarschijnlijk enkele overbodige gegevens meedelen, maar ik geef liever enkele gegevens te veel dan te weinig.
Ik ben er midden de dertig, zij is eind de twintig, onze relatie samen startte 10 jaar geleden, we hebben samen een zoontje van 3 jaar. In onze relatie hebben we nooit te kampen gehad met serieuze problemen (op enkele sporadische ruzies na), tot nu!
Ik zal eerst even ons karakter, relatie en huidige relatiecrisis omschrijven. Ik heb een eerder gesloten karakter, ben gevoelig, ben enige zoon, dus heb niet veel behoefte aan sociaal contact, ik kan licht omschreven worden als controlefreak en ben redelijk perfectionistisch ingesteld, ben hogeropgeleid.
Ik probeerde me altijd als een goede huisvader in te zetten voor de nodige broodwinning, voor klusjes in er rondom het huis, de nodige tijd en aandacht te geven aan m'n zoon (misschien wat ten koste van de aandacht aan m'n vriendin). Mijn vriendin heeft ook een gesloten karakter, is impulsief, heeft veel behoefte aan sociaal contact (vooral via sociale media), was altijd een grote twijfelaar en bleek nooit ergens initiatief voor te nemen, zij is lageropgeleid en verloor op jonge leeftijd haar vader.
In 10 jaar relatie hoorde ik praktisch nooit een klacht van haar over onze relatie, een viertal weken, toen onze huidige relatiecrisis begon (met een banale ruzie) vond ze alles aan onze relatie opeens slecht, ze had ook een slecht beeld van mij. Ze bleek de voorbije 10 jaar opeens heel saai te vinden, ze vertelde me dat ze niets aan haar leven met mij gehad heeft (en dit ondanks de pracht van een zoon die we samen hebben, de vele gezinsuitstapjes, reizen samen en nog veel ander moois) en dat ik haar in de armen van een andere man gedreven heb. Vorige week biechte ze me op dat ze al een tweetal maand verliefd is op een andere man, enkele dagen nadien volgde nog een opbiechting: ze heeft er een affaire mee. 4 weken geleden tijdens het ontstaan van deze relatiecrisis liet ze me weten dat ze een beslissing zou nemen of ze met mij haar leven verder wou zetten. Nu weet ik dat die beslissing gaat over de keuze tussen mij en die andere man, en volgens haar kan het nog maanden duren alvorens die beslissing genomen zal worden. Gisteren bekende ze dat ze depressief is (ten gevolge van "de huidige situatie" vertelde ze me) ik weet niet of die depressie er al heel lang is, en als die er nog niet lang is, of dit dan een gevolg is van schuldgevoel, of van het dilemma waar zij voor staat.
De veranderingen aan haar zijn al een twaalf maanden aan de gang, maar zijn in de afgelopen 3 maanden fors geëscaleerd: plotseling veel meer verbale agressie tegenover mij, rebels, precies alsof ze aan het puberen was. Ongeveer een jaar geleden begon ze ook uit te gaan, iets wat ze voordien nooit deed, ging op zoek naar vriendinnen (real life), ze kocht plots rokjes (had ze vroeger nooit aan), ze begon afslankingsmiddelen te gebruiken, wil tatoeages, ze besteedde kortom veel meer aandacht aan haar uiterlijk, het nastreven van haar eigen plezier werd plotseling prioriteit nummer 1 bij haar, ze ging plots op zoek naar haar eigen geluk en liet uitschijnen dat ze de voorbije 10 jaar amper geluk gekend heeft. "je leeft maar één keer zegt ze". Ze is precies zo emotieloos, koel en afstandelijk geworden (op enkele huilbuien tijdens recente ruzies na), alle waarden in het leven blijken bij haar verdwenen te zijn. ze blijkt alle respect voor mij (en mijn gevoelens) verloren te zijn, haar zoon geeft ze bijna geen aandacht meer,...
Wat ik ook eigenaardig vind is dat ze ondanks alle miserie die ze veroorzaakt heeft toch nog heel goed slaapt, terwijl ik iedere nacht uren wakker lig.
Is het mogelijk dat ze door invloed van één bepaalde vriendin deze complete metamorfose heeft ondergaan?
Kon dit ontstaan door een aanslepende depressie of andere psychologische oorzaak ?
Ze is een drietal maand geleden overgestapt van de pil naar spiraal, kan de wisseling in hormenen de oorzaak vormen?
Reacties zijn zeer welkom (misschien kunnen ze een uitweg bieden aan de hel waar ik momenteel doorga)