katleen schreef:heb de ganse middag `tegen de muren` opgelopen. ik kon geen rust vinden.
ik heb toen maar naar de huisarts gebeld , en ik mocht meteen komen om nog eens even te babbelen. natuurlijk heeft hij ook geen wondermiddelen , maar alleen al eens kunnen uiten van alle gevoelens en gedachten lucht een beetje op.
Hiehoi dat je belde!!!
Hartstikke goed dat jij dat deed - en idd: hulde, dat hij tijd nam!
En: houd dit er in: als praten oplucht, vaak doen.
Je ouders wil je sparen - de huisarts hoef je denk ik niet te sparen daar zit mogelijk ook wel een verschil in...?
katleen schreef:maar dat `rotte en verdrietige en cynische` gevoel dat blijft mij overheersen en kan ik niet uitschakelen of omzetten in andere gevoelens.
Nee. Die rottige gevoelens zijn een gevolg van *iets* Noem het depressie, noem het uitputting - zoeken naar de oorzaak kan zin hebben. (Het hoeft geen prioriteit te hebben.)
Maar ik ben nogal tegen cognitieve gedragstherapie bij depressie: het kost (vaak bakken) energie, om "onjuiste" (jawel!) gedachten om te draaien, terwijl je al nauwelijks energie hebt. En je pakt dan ook nog eens het gevolg aan, ipv. de oorzaak. (En hoe onjuist die gevoelens nou precies zijn, is ook nog een kwestie. het IS, i am sorry, ook gewoon heel rot, om depresief te zijn....)
Het lijkt me beter, om je rottige gevoelens, al dat verdriet, rotgevoel en cynische te erkennen.
Het is er. Je bent er niet blij mee - maar dit is, nu, helaas zoals jij je voelt.
Met cynisme is het een beetje uitkijken, dat is vaak "een afscherming". Die afscherming gun ik je van harte, maar zie het voor wat het is: iets om niet te hoeven voelen.
En verdriet:
That's the real thing. Erken je verdriet - en als dat goed voor je voelt, huil je.
katleen schreef:ben dan ook nog maar gaan joggen : rennen tot je niet meer kan denken omdat alle aandacht naar ademen en lopen gaat. dat deed me wel goed. dat ga ik proberen elke dag te doen. zo sla ik twee vliegen in 1 klap : conditie opbouwen en depressie `verslaan`. en als ik dit maar vaak genoeg zeg , dan ga ik het misschien geloven ook???? (ietske cynisch bedoeld)
Geloven hoeft niet...! Eerst zien, dat het daadwerkelijk helpt!!
Maar prima, dat je het deed, je kunt beslist stommere dingen doen!
(Fysiek gesproken: je hoort binnen 36 uur te herstellen, anders heb je te veel gedaan.)
En misschien zijn er ook andere dingen, die het in zich hebben, dat je een tijdje alleen maar bezig bent met *wat je aan het doen bent* zodat je niet kunt piekeren...?