carina45 schreef:mijn dochter heeft een soort aanvallen. Wij zijn bij de psygiater geweest. die zegt dat ze het allamaal niet echt is.Ze begint eerst te bibberen.Dan verstijven haar spieren.Daarna staart ze voor zich uit en krijg je geen kontact meer met haar.Dit kan enkele minuten duren.We hebben al een eeg laten nemen' een nmr scan alles is normaal. we zijn naar een neuroroog gegaan die kan ook niets vinden. Zijn er mensen die dit herkennen. of dit ook hebben gehad,wij zijn ten einde raad. Nu mag ze ook niet naar school tot die aanvallen over zijn.Dit kan toch niet dat ze het allemaal speelt,ze gaat graag naar school,en mist haar vrienden ze is tenslotte al 17 jaar.
Hoi Carina,
begrijp ik nou, uit je antwoord aan Respiro,
dat het waarschijnlijk angstaanvallen zijn...?
Wat een zeldzaam mallotige psychiater - dat die zegt "dat het niet echt is".
Okee, het is een zegen dat het geen puur lichamelijke oorzaak heeft - maar of dat nou dus zou moeten betekenen "dat ze het allemaal maar speelt" - dat is toch wel heel erg kras.
Een angstaanval speel je niet en je kiest er niet voor - het gebeurt je.
En er is uitstekende therapie voor. Mijn favoriete aanpak heet emdr en is oa. verkrijgbaar bij de eerste lijnspsycholoog.
Als ze graag naar school gaat, waarom moet ze dan eigenlijk thuisblijven? Van wie moet dat?
(Ik snap nog, dat als 'men' vermoed dat het epilepsie is, men haar op de kappersschool - ik noem maar wat - liever niet heeft met aanvallen. Je kunt beter niet vallen met die schaar in je hand. Maar aangezien het geen epilepsie is, is het overdreven.)
Angstaanvallen gaat heus niet over door thuis te blijven - en als ze graag naar school gaat (en daar geen vreselijke angsten krijgt) waarom zou je haar dan thuishouden? (Mensen die zo bang zijn, dat ze de deur niet meer uitkomen, zijn er al "genoeg" of nu ja - te veel...)
Enne: "last but not least": gosh, wat vind ze er zelf van?