écht raar, snap er niks van

[melanie1990]

Hallo

Als eerst zal ik me even voorstellen, k' ben nieuw hier.. K' ben melanie en 19 jaar.

Nou heb ik een vraag.. Ik heb een moeilijke jeugd gehad en ben opgegroeid met een psygiatrische moeder waardoor ik verwaarloosd en mishandeld ben.. Ook ben ik misbruikt.

Nu heb ik laatst een soort ''aanval'' gehad, weet niet hoe ik het anders moet noemen.. Ik had een soort woedeaanval en moest aan mijn moeder denken.. Er kwamen sterke beelden terug die ik eigenlijk een soort van bijna vergeten was.. Ik begon te hypeventileren.. daarna weet ik eigenlijk helemaal niks meer.. Ik werd opeens wakker en kan me slechts stukjes herinneren.. later hoorde ik alles na van mijn tante die er bij was.. Ze vertelde mij dat ik onwijs zat te hypeventileren en dat ze geen contact met mij kon krijgen. Ik was totaal niet aanspreekbaar. Ze vertelde dat mijn spieren zich verkrampte dat ik wit werd en zat te zweten en een soort van wegviel elke keer..

Het maakt mij heel beangtigend, vooral omdat ik me er bijna niks meer van kan herinneren, behalve dat ik opeens heel boos werd, maar daarna vrijwel niks.. K' ben bang voor een volgende ''aanval''

Wie kan mij vertellen wat dit is? Of heeft iemand ook zoiets meegemaakt.. Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet en schaam me er best wel voor...

Ik hoop op een reactie...

groetjes!

[Zoeza]

Hallo Melanie, welkom hier.

Natuurlijk hoef jij je niet te schamen. Ik zou toch even langs de huisarts gaan om uit te zoeken wat er aan de hand is.

[melanie1990]

Oke... thx voor je reactie!!

[Memories]

Hoi meis,

Je hoeft je echt niet te schamen voor het gene wat er is gebeurd hoor.

Het kan gebeuren dat als je wat hebt meegemaakt dat je daar later last van krijgt. Een soort stress / verwerkingsreactie. En zoals ik lees heb je nogal wat meegemaakt. Wat niet iedereen meemaakt. Zo'n aanval kan komen door onverwerkte gebeurtenissen. Onverwerkte emoties. Ik weet niet of je de laatste tijd weer wat tot rust gekomen bent? Hoe is je relatie en je situatie nu op dit moment?

Inderdaad, je kan het met je huisarts bespreken en eventueel stappen ondernemen om je te gaan helpen met het verwerken, van hetgeen je hebt meegemaakt. Ik lees hier een bericht van een sterk meisje. Maar, je kan niet altijd sterk zijn. Je mag ook wel eens toegeven lieverd.

We horen het wel hoe het straks met je gaat. Heel veel sterkte.

Memories.

[Respiro]

Ik herken wel wat in wat je zegt!!! en moet direct denken aan iets..
Lees dit eens, herken je dit: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dissociatie_(psycologie) ??

Sterkte iig

[melanie1990]

Hoi meis,

Je hoeft je echt niet te schamen voor het gene wat er is gebeurd hoor.

Het kan gebeuren dat als je wat hebt meegemaakt dat je daar later last van krijgt. Een soort stress / verwerkingsreactie. En zoals ik lees heb je nogal wat meegemaakt. Wat niet iedereen meemaakt. Zo'n aanval kan komen door onverwerkte gebeurtenissen. Onverwerkte emoties. Ik weet niet of je de laatste tijd weer wat tot rust gekomen bent? Hoe is je relatie en je situatie nu op dit moment?

Inderdaad, je kan het met je huisarts bespreken en eventueel stappen ondernemen om je te gaan helpen met het verwerken, van hetgeen je hebt meegemaakt. Ik lees hier een bericht van een sterk meisje. Maar, je kan niet altijd sterk zijn. Je mag ook wel eens toegeven lieverd.

We horen het wel hoe het straks met je gaat. Heel veel sterkte.

Memories.

Wat een lief berichtje!!

Op dit moment woon ik op mezelf en heb ik geen contact met mijn ouders.. Nu gaat t gelukkig beter! K' ben eigenlijk geen persoon die snel zegt dat het slecht gaat enzo..

Ik zeg altijd : verleden is verleden.. wat gebeurd is, is gebeurd... Ik wil daar niet in blijven hangen en ik wil niet over wat er is gebeurd praten of denken. Nu moet ik me toch gaan richten op me toekomst.. en ik weet als je het gaat verwerken je alles moet vertellen enzo... maar ik wil helemaal niet daarover praten want dan komt het te dicht bij mijn gevoel, k' wil gewoon vergeten wat er gebeurd is.

Bedankt voor je berichtje!!

[melanie1990]

Ik herken wel wat in wat je zegt!!! en moet direct denken aan iets..
Lees dit eens, herken je dit: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dissociatie_(psycologie) ??

Sterkte iig

Hoi! bedankt voor je berichtje, maar ik kan de link die je stuurde niet openen...

[Leeuwtjuh]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dissociatie_(psychologie)

[melanie1990]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dissociatie_(psychologie)

Er bestaat nog geen artikel met de naam "Dissociatie (psychologie".
Dat komt er te staan bij mij...

Maar ik heb even gegoogeld en sommige dingen herken ik wel.. K' ga er meer over opzoeken..

Thx Melanie!!

[Leeuwtjuh]

klik

Zo! Hij deed het laatste haakje niet

[melanie1990]

yes, hij doet het

[Minerva]

Als je hele erge dingen hebt meegemaakt dan komt het regelmatig voor dat mensen dat verdringen. D.w.z. ze "parkeren" of "verstoppen" het ergens in hun onderbewuste. Omdat het te pijnlijk is om te doorvoelen, te verwerken of om er over te praten en het te delen. Dit gebeurt vaak met kinderen die in hun jeugd verschrikkelijke dingen meemaken maar ook met volwassenen. Uit die verdrongen herinneringen kunnen plotseling door triggers (associaties in je huidige omgeving) of doordat je aan dingen terugdenkt, beelden en gebeurtenissen naar voren komen die gepaard gaan met heftige emoties.

Van daaruit kunnen allerlei psychische reakties komen die men volgens mij vaak samenvat onder PTSS
http://nl.wikipedia.org/wiki/Posttrauma ... ssstoornis

Het is wel iets om iets mee te gaan doen. Om hulp voor te zoeken via een huisarts en de dingen die spelen echt te gaan verwerken anders blijf je er waarschijnlijk een leven lang last van hebben en komt het vandaag of morgen toch een keer naar buiten.

[melanie1990]

Als je hele erge dingen hebt meegemaakt dan komt het regelmatig voor dat mensen dat verdringen. D.w.z. ze "parkeren" of "verstoppen" het ergens in hun onderbewuste. Omdat het te pijnlijk is om te doorvoelen, te verwerken of om er over te praten en het te delen. Dit gebeurt vaak met kinderen die in hun jeugd verschrikkelijke dingen meemaken maar ook met volwassenen. Uit die verdrongen herinneringen kunnen plotseling door triggers (associaties in je huidige omgeving) of doordat je aan dingen terugdenkt, beelden en gebeurtenissen naar voren komen die gepaard gaan met heftige emoties.

Van daaruit kunnen allerlei psychische reakties komen die men volgens mij vaak samenvat onder PTSS
http://nl.wikipedia.org/wiki/Posttrauma ... ssstoornis

Het is wel iets om iets mee te gaan doen. Om hulp voor te zoeken via een huisarts en de dingen die spelen echt te gaan verwerken anders blijf je er waarschijnlijk een leven lang last van hebben en komt het vandaag of morgen toch een keer naar buiten.

Thx voor je reactie... maar daarom vond ik t ook zo raar.. normaal moet ik er laatste tijd helemaal niet meer aan denken!! Ik begin het steeds beter te vergeten, K heb geen nachtmerries meer enzo...

Ik begin het langzamerhand echt te accepteren zeg maar... Ik heb wel PTSS dat is toen vastgesteld..

Thx voor je reactie!!

[Memories]

Lieverd,

Als ik eerlijk ben... lieve meid...is vergeten echt geen goede oplossen. Zo verdring je je verdriet. En weet je wat er dan gebeurd? Dan komt het allemaal 3 x zo hard terug. Het is belangrijk dat je over je verleden praat. Natuurlijk is dat heel moeilijk! Want, ze komen aan je, ze komen aan je hart. Dat mag niet, dat is van jou... denk je... vind je... maar de gebeurtenissen die daar zitten hebben je hartje al veranderd. Je bent niet dezelfde als voor die gebeurtenissen. Je bent veel harder geworden... omdat je verbergt. En dat is niet goed.. zo raak je jezelf kwijt... omdat het er wel zit. Als je er niets aan doet.. blijft het er zitten... en kom je jezelf nooit positief meer tegen.

Je bent jezelf kwijt. Je kan jezelf niet terug vinden. Ook omdat je steeds maar wil vergeten. maar wat er gebeurd is.. is eigenlijk niet te vergeten. Te verdringen ja, maar niet te vergeten. Werk aan je verleden.. en je zal zien dat je een heel ander meisje terug krijgt. Dat je jezelf weer zal tegenkomen.
En meisje, je accepteert het niet.. je bent bang voor je gevoel.. daarom zeg je dat je door moet.. daarom zeg je.. dat je het accepteert. Maar je doet het niet. Want eigenlijk ben je er kapot van. Je bent aangetast. Het mooie meisje zit onder druk door het verleden wat ze maar verdringt omdat ze bang is. Boos...veel verdriet heeft.
Maar je moet niet verdringen.. want dat is niet verwerken. Je wil ervan weg.. maar dat is geen oplossing. Om het te accepteren moet je verwerken.. de confrontatie aangaan... dat is heel moeilijk.. maar wel de beste oplossing om voor de 100 % door te gaan. Met jezelf. En niet meer als een ander. Want nu ben je een ander.

Wat jij nodig hebt is geduld en liefde. Wat jij nodig hebt is een arm die je troost. Wat jij nodig hebt is warmte en veiligheid. Want je bent doodsbang... Lieve meid, het is zo belangrijk dat je verwerkt. Natuurlijk is dat een lange weg... maar, meiske, jij hebt hulp nodig en er kan zoveel nu, waardoor ze kunnen helpen.

Liefs Memories.

[Janneke]

Op dit moment woon ik op mezelf en heb ik geen contact met mijn ouders.. Nu gaat t gelukkig beter! K' ben eigenlijk geen persoon die snel zegt dat het slecht gaat enzo..

Ik zeg altijd : verleden is verleden.. wat gebeurd is, is gebeurd... Ik wil daar niet in blijven hangen en ik wil niet over wat er is gebeurd praten of denken. Nu moet ik me toch gaan richten op me toekomst.. en ik weet als je het gaat verwerken je alles moet vertellen enzo... maar ik wil helemaal niet daarover praten want dan komt het te dicht bij mijn gevoel, k' wil gewoon vergeten wat er gebeurd is.

Hoi Melanie,
ten eerste: we kunnen elkaar een handje geven. MIjn moeder had ook zo haar problemen (waar ik mee werd opgezadeld) en ook ik ben misbruikt.
Geen enkele reden, om je koppetje te laten hangen - maar wel reden, om goed voor jezelf te zorgen (wat onze moeders helaas niet deden).

Dat je niet 'in het verleden wilt blijven hangen' - alleen maar prima!
....maar, wat mij betreft betekent dat ook juist: dingen verwerken (zodat je ze los kunt gaan laten). Ken je de spreuk:"Wie het verleden niet kent., is gedoemd het te herhalen"?
Verwerken is niet zozeer 'oude koeien uit de sloot halen' - maar vooral: kijken naar de patronen: "Hoe werkte het vroeger?" en dan de belangijke vraag: "Hoe wil ik het NU?" en daar dan naartoe werken.

Enne: verwerken betekent NIET, "dat je alles moet vertellen". (Ja, vroeger gingen die dingen zo. Lag je jaren op de sofa, etc. etc. Of moest je een pijnlijk verhaal 20x herhalen, met alle emoties erbij. Dat is achterhaald.)

Waar je groot gelijk aan hebt: verwerken raakt op gegeven moment wel aan je gevoel.
Groot gelijk, dat je dat niet wilt.
Bij een goede, moderne therapie gaat het er eerst om, dat je in het 'hier en nu' stevig op je benen staat. Denkbaar is dat bij jou meestal wel het geval - alleen kennelijk is er ergens iets geraakt, waardoor je die 'aanval' kreeg.
Anyway, je kunt de stevigheid in therapie 'uitbouwen' - en daarna gericht gaan kijken:"Wat gebeurde er nou precies, met die aanval"?
Komt het te dicht bij je gevoel, meer dna je wilt, val je weer terug op de oefeningen mbt. de stevigheid - gaat het goed, dan kn je info krijgen (van jezelf, door te kijken hoe en wat) "over wat precies jou zo'n pijn heeft gedaan" en daarna uitknobbelen hoe je dat patroon kunt veranderen.

En daarna is vergeten wat er vroeger aan nare dingen is gebeurd helemaal niet zo moeilijk (als de "lading" er af is en het in het hier en nu goed is, zakken dingen vaak gewoon vanzelf weg uit je geheugen).