Lente

Mijn verhaal

Mmmmm waar zal ik beginnen....

Zoals voorgesteld, ik ben een 44 jarige vrouw met een adhd puperzoon, laat zich raden...niet bepaald makkelijk dus. Ik ben gescheiden, voelde me meer tot vrouwen aangetrokken en ben dan ook een relatie met een vrouw begonnen. Ze is bij mij komen wonen en dat ging altijd goed. Tot 3 jaar terug ze geen zin in seks meer had. Vanwege een vroege overgang...met het gevolg dat ik ook geen seks meer had. Ik heb dat dus zolang volgehouden omdat je toch van elkaar houdt. Toch ging het op den duur een soort van frustreren, ik had nog wel behoefte aan seks en intimiteit. Ik heb dat wel aangegeven, en ze zei dat ik dan maar een andere vriendin moest zoeken. Ik ben sinds september op het internet gaan zoeken, via een datingsite heb ik een vrouw ontmoet, in eerste instantie voor de seks, maar toen kwam er dus gevoel bij, zowel van mijn kant als van haar kant, althans dat dacht ik tot nu. Ze heeft me gezegd dat ze verliefd op me was, ik was helemaal hotel de botel... dat iemand op mij verliefd kon worden, vond ik al geweldig..., maar het feit dat ik nog samenwoonde was wel een bezwaar voor haar (begrijpelijk toch). Aangezien ik al 3 jaar met mijn nu ex als gewone vriendinnen samenwoonde heb ik die relatie verbroken, zij is ergens anders gaan wonen, heb haar veel pijn en verdriet gedaan, maar nu gaan we toch weer normaal met elkaar op, ik houd ook nog steeds van haar als vriendin. Ik heb mijn gevoel voor die andere vrouw via een sms (ze woont in een andere stad) kenbaar gemaakt, zowat mijn ziel bloot gegeven... maar tot nu toe geen reactie van haar gehad. Ben er achter gekomen dat ze een HSP er is, hooggevoelig dus, misschien dat dat er mee te maken heeft, HSPers kunnen nogal wispelturig zijn, eerst versieren, vervolgens afstoten... Heb het gevoel dat ik gewoon ontzettend stom en naïef ben. Iemand een idee wat ik moet doen?, niet meer sms?, en het maar dood laten bloeden....uit het oog uit het hart ofzo? Voel me erg klote op dit moment. :(
Groetjes Lente
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Mijn verhaal

Gewoon bellen en vragen wat er aan de hand is ? Waarom ze niet reageerde ?

Dat lijkt me de enige juiste manier om er achter te komen wat er speelt. Zolang je zo halfslachtig bezig blijft, kom je er nooit achter en lijkt het me dat je enkel bang bent voor de waarheid.
Inzicht als Uitweg..
Zoeza

Re: Mijn verhaal

Misschien heeft ze je sms niet ontvangen, misschien is er wel een logische reden waarom ze niets heeft laten horen. Als je dat wilt weten, zul je zelf contact op moeten nemen. Ik wens je veel succes en hoop dat je een goed antwoord krijgt!
Lente

Re: Mijn verhaal

Ja bellen is waarschijnlijk inderdaad de oplossing...maar dat ga ik niet doen, en bang voor de waarheid, tja onbewust weet ik die al denk ik, ik moet altijd het initiatief nemen, ze heeft wel eens eerder niet gereageerd op een sms van mij. Eigenlijk ben ik het een beetje zat om altijd het initiatief te nemen. Ze heeft het wel druk met een studie, maar dan kan je toch wel een berichtje sturen, ook al is die negatief? Ik geloof dat dit gewoon een hint van haar is om te zeggen dat ze niet meer geinteresseerd is....beetje laf om iemand gewoon te negeren. Maar ik geloof dat ik de boodschap wel begrepen heb en vind het dan niet eens waard om er nog energie in te steken. Blijf je natuurlijk wel met dat ontzettende klote gevoel zitten, tel daar andere problemen bij op (kom ik nog op terug) en je zit zo in een depressie (nog niet het geval hoor!...)
groet, Lente (ik houd van de lente!!)
Zoeza

Re: Mijn verhaal

Het kan toch zijn dat er een andere reden is waarom ze niet gereageerd heeft? Je blijft zo in onzekerheid en met misschien wel helemaal verkeerde gevoelens zitten omdat je niet durft te bellen. Misschien krijg je inderdaad wel een antwoord dat je niet wil horen maar dan weet je wel waar je aan toe bent en kun je het afsluiten en verder. Nu blijft het knagen en blijf je met die negatieve gevoelens rondlopen.

Succes en sterkte! :knuffel:
Lente

Re: Mijn verhaal

Wat is het toch fijn om je gal te kunnen spuiten en je verdriet en pijn te kunnen tonen op dit forum wetende dat er zoveel meer mensen zijn die weten hoe je je voelt.... een schrale troost dus.... ik heb haar tegen beter weten in gisteren toch weer een sms gestuurd waarin ik haar fijne feestdagen wens en indirect gevraagd heb waarom ze niet reageert.... Tot op heden weer geen reactie gehad...dus nu is de boodschap wel heel duidelijk toch? Ik kap er nu gewoon mee en ik vertik het om te bellen, wil niet als een idioot achter haar aan lopen....ben dus gewoon ontzettend "genaaid", en mijn vertrouwen in de mens is weer een stukje meer gedaald.....I am lost and confused :eek: ......... Ik verlang naar de lente.....
Zoeza

Re: Mijn verhaal

Ik zou toch gewoon bellen hoor. Er kunnen honderden redenen zijn waarom ze niet heeft gereageerd. Dat heeft niets te maken met haar achterna lopen! Hoe dan ook, fijne dagen!
Lente

Mijn verhaal deel 2

Ik voel me vandaag erg kut....en eenzaam...ben je veertig plus en heb je totaal geen vrienden.. Nooit echte vrienden gehad eigenlijk, die ene die ik misschien had raak je op den duur ook uit het oog, ieder zijn eigen leven.. Natuurlijk heb ik goeie kennissen, en mijn beste vriendin is mijn sinds kort ex vriendin, maar ik mis dat gevoel ergens bij te horen, een clubje vrienden waar je mee gaat eten, een weekendje weg dat soort dingen... ja ik hoor jullie denken, ga op een club ofzo, heb ik geprobeerd, maar daar zitten al vaak clubjes mensen en daar kom je dan gewoon niet tussen, en ik ben moe om steeds te proberen, heb blijkbaar een muur om me heen, en ik vertrouw niet zomaar iedereen meer, teveel gekwetst denk ik. Ik ben gewoon een moeilijk persoon, waar blijkbaar niemand op zit te wachten....Tjee wat een zelfmedelijden he, maar het is wel lekker om het even van je af te schrijven.... Zoals jullie in mijn verhaal deel 1 konden lezen, heb ik net mijn relatie verbroken omdat ik verliefd ben op een andere vrouw, die mij blijkbaar ook niet meer hoeft, en mij gewoon negeert als ik een sms stuur.... Zij zelf is een HSP er, en ik ben 3 jaar geleden geopereerd aan een cyste in mijn kleine hersenen. Gelukkig goedaardig, maar sinds november weet ik dat er weer iets zit... weliswaar heel klein en het groeit ook niet hard, je kunt er gewoon oud mee worden, maar het zit er wel.... en er is een kans dat ik over een tig aantal jaren weer geopereerd moet worden, als ik klachten krijg. Ik heb deze vrouw verteld dat ik weer een hele kleine cyste heb, misschien is ze daarvan geschrokken, maar dat kun je dan toch gewoon zeggen?? Ik weet dat dit klote gevoel wel over gaat..maar voor nu weet ik het niet meer....
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Mijn verhaal deel 2

Hoi lieverd,

als een jong meisje, je zo mag noemen.. want ik ben ook nog maar net 20.

wat een herkenning lees ik hier. Wat vrienden betreft heb ik ongeveer hetzelfde, en moe van het proberen ben ik eigenlijk ook. Je voelt je eenzaam, alleen, onbegrepen en waardeloos. Ben jij HSP er zeg je? Herkenbaar. Ik namelijk ook en ik heb net een boek gekregen dat daar over gaat. Misschien een goed idee om dat boek eens aan te schaffen, en eens te kijken of er herkenning in te vinden is.

Hoog sensitieve personen. Elaine N. Aron.

Natuurlijk mag je van je af schrijven, dat is nodig, dat is ook lekker. Even niets in je hoofd. Even eruit gooien. Mag ik misschien iets vragen? Heb je misschien ook kinderen, en merken zij dat het niet ok met je gaat? Hoe reageren ze erop?

Het gevoel iets te missen in het leven, zo ook vrienden, kan heel erg knagen. Maar weet dat je niet alleen bent. Dat je niet te missen bent. Al voelt dat weleens zo. Haal kracht uit de kleine dingen in het leven, er zit zoveel geluk verborgen.

Sterkte.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Lente

Re: Mijn verhaal deel 2

Hoi memories,
Natuurlijk mag je me lieverd noemen, ook al ben je 20!, dank voor je lieve woorden, ja ik heb een zoon van 17, een adhd er.... en puber, je kan het raden, veel problemen dus, loopt ook allemaal niet zo lekker, hebben we inmiddels wel hulp bij maar het blijft moeilijk. Ikzelf ben geen hsp er, maar de vrouw waar ik verliefd op ben wel. Ik heb inmiddels al veel gelezen over deze karaktertrek, want dat is het toch gewoon?. Jij bent dus wel een hsp er, misschien kan je me vertellen of dat bij een hsp hoort, eerst iemand aantrekken en vervolgens afstoten?, want dat doet ze voor mijn gevoel.....en hoe gaan je hier zelf mee om? liefs lente
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Mijn verhaal deel 2

Hoi Lente,

Ik heb vaker het gevoel dat ik inderdaad een HSPer ben de laatste tijd. Hmm... tjah, ik denk toch dat het een soort van angst is om, als je lang bij iemand bent, of teveel, dat de ander je dan kwetst. Bang om gekwetst te worden. Bang om alleen gelaten te worden. Problemen te hebben met je eigen gevoel.

Kan begrijpen dat je het heel moeilijk vind om ermee om te gaan. Zelf ben ik ook niet makkelijk, maar wel heel erg mens gericht. Ik wil graag mensen helpen en ben bang dat ik het uiteindelijk toch verknal. Misschien dat zij er ook last van heeft. Het is een beetje als, niet alleen gelaten willen worden, en toch genoeg vrijheid willen overhouden. En ja, een tussenweg hierin vinden is lastig. Bang om mensen te verliezen, ga je dan wanhopig zoeken naar een oplossing.

Een puberzoon...dat is ook moeilijk. Zeker als je het zelf moeilijk hebt. Wat vind hij ervan dat je relaties hebt met vrouwen? Zou het kunnen zijn dat hij een vader mist? Ookal heeft hij er waarschijnlijk wel 1? Heb je met hem er al eens over gesproken?
Meestal zitten pubers in een fase dat ze veel dingen opkroppen. Vooral jongens vinden het maar niets dat anderen, hun woede, of wel hun verdriet zien. Omdat hetdan opeens geen stoere jongen meer is, maar kwetsbaar en bang.

Liefs
Memories
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Lente

Re: Mijn verhaal deel 2

Hoi memories,

Ik heb heel veel gelezen over hsp en relaties, de angst om gekwetst te worden en dus maar niet een relatie beginnen.... ja herkenbaar. Neemt niet weg dat we eigenlijk allemaal bang zijn gekwetst te worden toch. Je bent zeker een gevoelsmens, kan je voelen hoe een ander zich voelt? en daar word je dan ontzettend moe van? reden om iemand te vermijden omdat je niet weet of het je eigen gevoel is of dat van een ander? Mijn zoon vond het eerst niet erg dat ik met een andere vrouw was, maar naarmate hij ouder wordt en nu dus aan het puberen is heeft hij er wel moeite mee, wat zijn vrienden ervan denken enzo.... snap ik ook wel hoor, maar ja het is wel mijn leven en keuze, straks gaat hij het huis uit en moet ik verder. Heb je zelf een relatie? of vind je dat ook moeilijk? Je komt op mij in ieder geval erg wijs en gevoelig over wat heel goed is, en je moet ook zeker mensen blijven helpen, zolang je jezelf maar niet verliest.... :roll: liefs lente
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Mijn verhaal deel 2

Hoi Lente,

Per toeval, heb ik ook een relatie met een meisje. Op momenten vind ik het moeilijk om dat te combineren met de andere dingen die me bezighouden. En, ik heb vaak het idee dat ze me niet begrijpt. Maar desondanks dat gaat het nu wel redelijk goed gelukkig. Natuurlijk is het zijn keuze, dat moet ook zo blijven want het je eigen leven. Ik vind het iniedergeval al een pluspunt dat je hem begrijpt. Daar heeft iemand veel aan. Want vaak is dat begrip er niet. Ik lees in je bericht ddat je veel van hem houd. Dat straal je uit. Hij is te merken, op zoek naar z'n identiteit. En ja, dan is het altijd maar afwachten wat mensen vinden van 2 moeders. 2 vrouwen in huis. Maar desondanks, het kan hartstikke leuk zijn.

Ik weet dat ik natuurlijk ook op mezelf moet letten en inderdaad, voel ik anderen aan. Kan ook nog wel meer, maar, dat is nu niet ana de orde. Anderen voelen is gewoon heel lastig. Ergens ook wel handig omdat je gezien word als iemand die anderen heel goed begrijpt. Anderen worden inderdaad ook gekwetst en daarom is HSP best wel een lastig begrip voor mensen. Zelf wil ik ook niet anders worden gezien. Ik ben gewoon wie ik ben. Net als jij. Daar moeten we maar mee dealen.

Dankje voor je compliment over dat ik erg wijs overkom. Dat hoor ik wel vaker, maar toch moet ik er elke keer weer om blozen. Haha.

Knuffels

Memories
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Mijn verhaal deel 2

Zijn leven = Jouw leven;)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Lente

Re: Mijn verhaal deel 2

ja inderdaad mijn leven ;-)... bloos jij maar lekker meid, dat betekent dat het je iets doet....
en wat je zegt we zijn wie we zijn met ieder zijn eigen gewoontes, gebreken en wat nog meer... er zijn dagen dat we ons kut voelen, er zijn dagen dat het weer beter gaat, en we moeten gewoon genieten van de dingen die we hebben...maar tjee wat is dat soms moeilijk als alles je tegenzit en je je zo alleen voelt... Mijn ex vriendin heeft een eigen huisje gekregen dus volgend jaar ben ik weer alleen met mijn zoon....pfff wat zal dat tegenvallen..liefs Lente (ik houd van de lente, en verlang er erg naar..) :D
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Mijn verhaal deel 2

Lieve Lente,

Waarom zal het tegenvallen? Ja, je zal haar erg missen, en je moet het nu weer alleen gaan redden met je zoon. Maar ik weet zeker dat hij ook goede kanten heeft, alleen dat hij het moeilijk vind om die te vinden of die te laten zien. Er is niets met jou als moeder. Ben er zeker van dat je een hele goede bent.

Mensen voelen zich vaak kut om dingen die niet goed gaan, logisch, begrijpelijk. Maar je moet ook leren kijken naar positieve dingen. Dingen, die het allemaal weer wat beter maken. Daar word het allemaal wat rooskleuriger van. Dan worden negatieve dingen, opeens wat minder zwaar. Elk mens heeft wat goeds. Ergens.... al is het nog z moeilijk dat te vinden.

Ik hoop dat je nmet deze berichten het allemaal weer wat beter in gaat zien. Dat je je minder kut gaat voelen omdat je weet dat mensen je snappen. En dat blozen... tjah... dat doe ik er dan maar lekker bij. ;)

Liefs
Memories.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Lente

Re: Mijn verhaal deel 2

lieve memories,

Bedankt voor je lieve en opbeurende berichtjes.... ja straks weer alleen met mijn zoon is best wel beangstigend, zeker als je je dan helemaal alleen voelt, hij heeft zeker zijn goede kanten en ik ben een goede moeder, al heeft hij wel eens gezegd van niet, maar ja wat ik al niet meer naar mijn hoofd krijg van zo een puber, dat hoort erbij denk ik dan maar en het gaat wel weer over....Doe je iets met psychologie of ga je het doen? je hebt er wel feeling voor hoor, oeps bloos je nu weer? :oops: geeft niet! je verdient gewoon complimentjes net als iedereen, en je hebt een goede kijk op het leven ondanks je bagage en ellende... het feit dat je hier op dit forum mensen vindt die je begrijpen is al een schrale troost toch? gedeelde smart...en we mogen de hoop niet opgeven!
liefs, Lente
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Mijn verhaal

Aangezien je beide topics de titel mijn verhaal geeft, heb ik ze samengevoegd. Wil je ze toch graag gesplitst hebben omdat het onderwerp verschillend is voor je, dan moet je maar even aangeven onder welk onderwerp (gaarne inhoudelijke titel) je de tweede topic door wilt laten gaan.
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”