Herhalingsdwang: vallen op foute mannen of vrouwen

[Minerva]

Stel je voor dat je je arm hebt gebroken maar je voelt de pijn niet. Dan loop je met je arm door de stad en je bent niet voorzichtig. Je belast je arm teveel en iedereen botst er regelmatig tegenaan want je beschermt je gekwetste arm niet. Je arm zal uiteindelijk nog meer pijn doen.. het voelen van pijn heeft immers een functie, namelijk dat je dat wat pijn doet beschermt tegen nog meer pijn.

Maar als nou niet je arm is gebroken maar je hart ? Door je ouders bijvoorbeeld omdat ze niet naar je omkeken, je niet verzorgden en vernederden ? Dan doet dat pijn.. maar stel nu dat je vroeger die pijn ook niet mocht voelen ? Je hebt jezelf wijsgemaakt dat je geen pijn hebt en dat je hart niet bloedt, dat het niet aan je ouders ligt enz. Wat is dan het resultaat ? Wat is de kans op pijn als je je hart niet beschermt tegen pijn ?

Je kiest opnieuw voor mensen die niet goed voor zijn. Je gaat relaties aan met mensen die je misbruiken, je vernederen en je ten diepste kwetsen. En die je hart nog meer verwonden. Je weet het misschien wel maar je voelt het onvoldoende zodat je nog meer gewond raakt.

Mensen die psychisch verwond zijn in hun jeugd maken helaas in hun latere leven vaak onverstandige keuzen. Ze komen in destructieve relaties terecht. Dit fenomeen wordt "herhalingsdwang" genoemd. Soms zegt men dat die dwang ontstaat om iets goed te kunnen maken wat in het verleden is fout gegaan. Wanneer je vader nooit van je hield, kies je daarna een partner die niet van je houdt. Dan probeer je de problemen van vroeger op te lossen door heel erg je best te doen in de hoop dat de liefde alsnog zal komen. Wanneer deze man van je gaat houden, heb je je geschiedenis immers overwonnen.

Het zijn onbewuste processen die het drama van de herhaling realiseren. Een soort reparatiepoging van de geest die negen van de tien keer mislukt waardoor de persoon in kwestie nog meer schade oploopt. Het vallen op de foute vrouw of man.

Uit: Niemandskinderen van Carolien Roodvoets

Ik las dit in een goed boek en ik vond het de moeite van het plaatsen hier waard. Ik zie het vaker op het forum, lees het vaker dat mensen foute partnerkeuzes doen en als je dan vraagt naar hun verleden en kijkt naar hun relatie met ouders, zie je de weerspiegeling van de geschiedenis die zich herhaalt..

[Memories]

Inderdaad Mystica,

Een heel goed boek. Het lezen waard. Staan veel herkenbare en duidelijke dingen in voor heel veel mensen. Ik heb het boek in de kast staan, en het is het waard om vaker door te kijken. Voor nog meer duidelijkheid.

Goede schrijfster.

[Zoeza]

Ik zal dit maar niet aan mijn vader laten lezen
Hij kan mijn eerlijkheid niet zo waarderen. Maar het is voor mij wel heel herkenbaar!

[Jo-Anne]

Beste Mystica,

Wat mooi om te lezen en wat helend!!

Warme groet,

Jo-Anne

[Minerva]

Ja is zeker een goed boek. Er staat nog een prachtig stuk in over het kind wat vroeger beschadigd raakt door de prive oorlog die zich thuis afspeelde. Het heet:

Soldaten aan het thuisfront

Wanneer het leven een grote strategie wordt, wordt dat leven van die kleine soldaat aan het thuisfront gekenmerkt door waakzaamheid, angst en verdriet, ingeslikte en verboden woede. Door schuldgevoel en schaamte, en loyaliteit ondanks alles !

Het lijdt aan zelfhaat of neemt het recht in eigen hand. Het hoopt op een beter leven en zoekt iedere keer de herkansing. (Ook hier weer de herhalingsdwang !)

Wanneer je aan het front vecht, in de voorste linie, en de kogels je regelmatig om de oren fluiten, je voortdurend om je heen moet loeren om niet geraakt te worden omdat achter elke boom een schutter kan staan, dan loop je niet lekker ontspannen rond. Ook niet als er even niet geschoten wordt want je weet, het kan zo weer beginnen. Dan blijf je alert, ook 's nachts. (Denk aan nachtmerries)

Dat geldt ook voor het kind dat opgroeit in prive oorlogsgebied en die alertheid blijft het kind hebben als het volwassen wordt. Dat uit zich in gedrag in relatie tot anderen. In gezelschap zal zo iemand altijd op zijn hoede zijn, voorbereid op de aanval en zich op voorhand al indekkend.

Hij/zij zal steeds de controle willen houden over zichzelf, over anderen en over gebeurtenissen en zal zich moeilijk kunnen ontspannen. Het leven zal volgepropt worden met activiteiten om maar geen moment van leegte te hoeven ervaren want ontspanning wordt niet altijd even goed verdragen.

Er is vaak sprake van slechte "zelfverzorging" wat zich kan uiten in weinig slapen, slecht eten, veel alcohol, keihard werken, veel te intensief sporten en steeds wordt over de eigen grenzen heen gegaan.

Kwetsbaarheid is uit den boze en anderen worden in principe al gewantrouwd, zelfs - of misschien wel juist - de eigen partner want vroeger was de aanvaller ook degene die het dichtsbij stond op gevoelsniveau.

[ikke36]

Ja is zeker een goed boek. Er staat nog een prachtig stuk in over het kind wat vroeger beschadigd raakt door de prive oorlog die zich thuis afspeelde. Het heet:

Soldaten aan het thuisfront

Wanneer het leven een grote strategie wordt, wordt dat leven van die kleine soldaat aan het thuisfront gekenmerkt door waakzaamheid, angst en verdriet, ingeslikte en verboden woede. Door schuldgevoel en schaamte, en loyaliteit ondanks alles !

Het lijdt aan zelfhaat of neemt het recht in eigen hand. Het hoopt op een beter leven en zoekt iedere keer de herkansing. (Ook hier weer de herhalingsdwang !)

Wanneer je aan het front vecht, in de voorste linie, en de kogels je regelmatig om de oren fluiten, je voortdurend om je heen moet loeren om niet geraakt te worden omdat achter elke boom een schutter kan staan, dan loop je niet lekker ontspannen rond. Ook niet als er even niet geschoten wordt want je weet, het kan zo weer beginnen. Dan blijf je alert, ook 's nachts. (Denk aan nachtmerries)

Dat geldt ook voor het kind dat opgroeit in prive oorlogsgebied en die alertheid blijft het kind hebben als het volwassen wordt. Dat uit zich in gedrag in relatie tot anderen. In gezelschap zal zo iemand altijd op zijn hoede zijn, voorbereid op de aanval en zich op voorhand al indekkend.

Hij/zij zal steeds de controle willen houden over zichzelf, over anderen en over gebeurtenissen en zal zich moeilijk kunnen ontspannen. Het leven zal volgepropt worden met activiteiten om maar geen moment van leegte te hoeven ervaren want ontspanning wordt niet altijd even goed verdragen.

Er is vaak sprake van slechte "zelfverzorging" wat zich kan uiten in weinig slapen, slecht eten, veel alcohol, keihard werken, veel te intensief sporten en steeds wordt over de eigen grenzen heen gegaan.

Kwetsbaarheid is uit den boze en anderen worden in principe al gewantrouwd, zelfs - of misschien wel juist - de eigen partner want vroeger was de aanvaller ook degene die het dichtsbij stond op gevoelsniveau.

Jep ,heel herkenbaar

Mooi stuk om te lezen Mystica ...

Blijf me eigen daarnaast wel altijd afvragen WAAROM ik juist keer op keer op keer op "foute" vrouwen val cq aantrek

Volgens m'n psych is het een soort zelfbescherming ...
Je "loopt" altijd naar mensen waarvan je in het diepste van je wezen bij VOORBAAD weet dat het toch niks word

[Janneke]

Volgens m'n psych is het een soort zelfbescherming ...
Je "loopt" altijd naar mensen waarvan je in het diepste van je wezen bij VOORBAAD weet dat het toch niks word

Zelfbescherming...????

Is jouw psych nou soms zelf gek geworden?
Je beschermt jezelf totaal, maar dan ook helemaal niet.
Dat je het for some reason or the other doet - dat herken ik. De drang om precies datgene te doen, wat eigenlijk hetstomst is wat je doen kunt.

Herhalingsdwang wordt in mijn ogen terecht - en met respect - dwang genoemd.
Je 'loopt' idd naar precies de verkeerde mensen.
Niet omdat je jezelf zou beschermen - welk kind, opgegroeid in een "gezin als oorlogsgebied" heeft zich ECHT beschermd gevoeld?

Jezelf beschermen is iets, dat je moet leren.
Een deel van de opleiding van soldaten draait daarom.
Een deel van een goede opvoeding van lieve ouders draait daarom.
Kinderen uit gezinnen waar gedonder is, leren dat nou juist niet.

...en de taak van een goede therapeut is dan, je dat alsnog te leren.

Inventariseren: op welke signalen "val" je? Wat zegt zo'n signaal?
(Ooit 'viel' ik op uiterst stoere kerels, omdat ergens onder dat pantser toch iets zachts zat - en dat zou ik dan wel te voorschijn halen...)
(En dat zei me, dat ik bescherming zocht en dat ik graag "iets zachts" wilde hebben. En ook, dat ik "gevoel" erg moeilijk vond, dus dat graag verpakt wilde hebben.)
En ik leerde, alleen met mensen in zee te gaan, die rationeel gesproken op 1 lijn zaten en die ik langer kende (een braaf leuterverhaal ophangen is 1 ding - maar het maandenlang volhouden is iets anders.)
En ik verwerkte mijn pijn - en werd daarom minder bang voor mijn gevoel en dus minder bng voor mensen zonder al te veel "verpakking".
...en de echte stoere kerels waren dan vaak al afgehaakt - en de minder stoere knullen kunnen ook heus wel enige bescherming bieden - en trouwens, ik kan dat zelf inmiddels ook heel goed.
Gevolg, ik ben al jaren uiterst tevreden met een erg lieve knul: veel zachtheid, veel lol, af en toe vraag ik me af wie er nou banger is, hij of ik - maar we steunen elkaar door dik en dun. Dat werkt, voor mij.

[Zoeza]

Ik heb ook deze tekst weer gekopieerd en op mijn Hyves gezet (uiteraard met bronvermelding) in de hoop dat het door de juiste mensen gelezen wordt.

Misschien dat er dan ooit eens een lampje gaat branden!

Dankjewel Mystica, ik kan het zelf allemaal niet zo onder woorden brengen.

[ikke36]

Signalen waar ik op val ?

- ze zijn allemaal knap
- de aandacht is wederzijds
- en ,heb ik eigenlijk voor me eigen uitgevonden ,het zijn vaak (iedere keer) vrouwen die aandacht zoeken
- ze hebben iets stoers ,een bepaald ik wil me bewijzen gedrag (al is dit vaak gepseelt ben ik achtergekomen)
- vaak hebben ze bagage mee ,niet altijd

[Zoeza]

Goh Ikke36, heb je het over mij )

[ikke36]

haha ,toeval

[Drake]

Ik herken er ook wel dingen in; rotjeugd gehad, slechte liefdes ervaringen gehad enz.