Mama Veronique

aangename kennismaking(mama Veronique)

Hallo
ik ben mama veronique en ik heb een zoontje en een dochter.
ik heb mijn kinderen bij me met een week-weekregeling. daar komt verandering in omdat mijn zoon waarschijnlijk autistisch is. Onderzoeken moeten nog uitsluitsel geven of bevestigen.
Hij is anders dan andere kinderen en omdat ik het gevoel heb dat ik er met niemand over kan praten, heb ik mij hier ingeschreven.
tommy9119

Re: aangename kennismaking

Ik ben ook anders dan de meeste van mijn leeftijd, zo speciaal is dat echt niet meer. Daar hebben we er een boel van tegenwoordig ^^.

Verders, heeft ie waarschijnlijk een zwaardere vorm van autisme of een lichtere?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: aangename kennismaking

Hartelijk welkom Veronique. :)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Drake

Re: aangename kennismaking

Welkom op het forum Veronique! :knuffel:
Mama Veronique

Re: aangename kennismaking

ik denk dat het een lichtere vorm is want niet alle symptomen zijn aanwezig
sommige zijn sterker aanwezig dan andere.
Dit weekend moesten we naar een feestje en toen ik de andere kinderen bezig zag viel het enorm op dat mijn zoon anders was.
Maar veel kindjes kennen hem en het feestbeest nam hem op in het spel en toen had ik een emomomentje.
Ik voel medelijden met mijn zoon omdat hij zoveel moet missen. en dan is hij nog es onbegrepen bij zijn vader. vader is nooit thuis en stiefmoeder doet niet anders dan hem afbekken en verwijten voor handicap, dommerik, luiaard en zo veel meer.
Hij moest zijn derde kleuter opnieuw doen en hij zal niet naar een normale school kunnen om zijn eerste leerjaar te doen.
Zijn "mammie" heeft hem al gezegd dat hij te dom is voor het eerste leerjaar en dat hij niet mag doorgaan.
Hij trekt hem dat enorm aan. Hij is pas zes, wordt er 7 eind dit jaar.
hij plast in zijn bed bij zijn papa, hij wil niet meer gaan. en ook niet naar school
als moeder doet dat zeer. maar er komt verandering in.
hij zal bij mij blijven en alleen int weekend naar zijn papa gaan
hopelijk is dat al voor hem een zorg minder.
nu hij dit weet houdt hij totaal geen rekening meer met de situatie
want hij mag toch bij mama gaan wonen
ik verlang naar dat moment dat hij bij mij is
en dat ik hem weer onder mijn vleugels heb
en dan kan alle onderzoeken verder vlot verlopen omdat we niet meer op de papa moeten wachten
en moet ik geen toestemming meer vragen voor het welzijn van mijn zoon
voor hen is het einde in zicht en voor mij begint het pas maar ik zal zeker mijn kind niet kleineren omdat hij sommige dingen niet doet zoals ze horen

Terug naar “Voorstellen (2012-2014)”