Ik ben student, 20 jaartjes jong en eigenlijk m'n hele leven al moeite met sociale omgang. Zo goed en zo kwaad als het kon de basis- en middelbare school door geworsteld tot ik bij m'n huidige opleiding terecht kwam, wat een verademing was: allemaal 'mijn type' mensen. Ik voelde me voor het eerst op m'n plaats en had eindelijk echt de kans te zijn wie ik werkelijk ben, inclusief alle uitdagingen als samenwerken in teamverband, presentaties geven, en zo voort.
Ik wil(de) meteen uitvliegen en ben daarbij nogal hard op m'n snufferd beland, want dat vliegen, dat moet ik eerst leren. (Om het maar even zo uit te drukken, ik hou nogal van metaforen.. wellicht omdat 't het wat concreter uitbeeld.)
Ondertussen ben ik éindelijk hulp gaan zoeken, wat eigenlijk voor m'n opleiding ook wel had gemogen.. M'n opleiding steunt me gelukkig heel goed, zowel de studieadviseur als de docenten en enkele studiegenoten. Sinds kort ga naar een psycholoog, ik kon gelukkig vrij snel terecht en had gisteren m'n tweede intakegesprek.


De rest zal ik in een ander topic wel uitleggen, al weet ik niet goed bij welk subforum ik moet zijn. Ik heb vooral last van stress en angst, mogelijk een sociale fobie of een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en wellicht een zweem Asperger-symptomen.


