Fairy86

Liedjes

Hoi Allemaal,

Ik zal mijzelf even snel voorstellen.
Ik ben een 27 jarige, Amsterdamse, vrouw.
Fulltime baan, leuke relatie, huisje, hondje etc.

Ik ben ontzettend goed in de schijn ophouden.
Enkele jaren geleden kreeg ik een paniekaanval.
Daarna was het all down hill.
Paniekstoornis nam mijn leven over, durfde mijn huis niet meer uit en
ben aan de prozac begonnen.

Nu bijna 10 jaar later ben ik nu 2 maanden medicijn vrij.
Goed afgebouwd en de eerste maand had ik nergens last van.

Nu komen er veel dingen terug, maar ik hou me goed stand.

Behalve dat ene waar ik nu helemaal gek van word.
Liedjes in mijn hoofd.
De hele dag liedjes in mijn hoofd.
Steeds andere liedjes en steeds coupletten, nooit het hele nummer.
Nu ben ik ontzettend bang dat ik hierdoor gek word.
Psychose oid?
Of gebeurt dit nu omdat ik onwijs gestresseerd ben en in een vicieuze cirkel zit.
( niet denken aan de roze olifant! )

Ik hoop dat iemand mijn kan vertellen, dat dit inderdaad iets tijdelijk is.
Of moet ik weer hulp gaan zoeken?

Gr

Fairy
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Liedjes

Hoi Fairy,
First things first: welkom op het forum en ik denk niet dat je gek aan het worden bent!

Wat ik eerder denk, is dat de prozac een keurige symptoom bestrijding is geweest. (Ik ben niet tegen pillen en niet tegen symptoombestrijding, verre van, maar ik vind het wel belangrijk om "het beestje bij de naam te noemen".)

En ik denk dat we inmiddels kunnen zeggen dat jij net niet hoort tot die groep mensen waarbij de pillen jou even door een rotte periode loodsen - en dat als je stopt, de ellende gewoon weg is.
Dat is jammer, maar in principe geen ramp - tegen angst is veel te doen.

Ooit kwam ik in een boek over psychiatrie het zinnetje tegen : "dat een mens angst maar beperkt kan verdragen".
Zo is dat, want het doel van angst is dat jij iets doet (ipv 'gaat zitten verdragen').

Die liedjes, drie tegen een zijn dat trucjes van je onbewuste om de angst binnen de perken te houden. Op zich nuttig!

Wat je op de kort termijn kunt doen: "geef je angstige lichaam haar zin" - hol een stukje, stomp in de lucht, geef je lichaam de indruk dat je daadwerkelijk vecht of vlucht.
Angst is nl de alarmbel van moeder natuur - en als jij *iets doet* kan de alarmbel af.
Dat lucht op. Die liedjes horen dan ook te stoppen.

En wat je op iets langere termijn kunt doen: als je hetzij de liedjes niet kunt stoppen, hetzij vaker dan laten we zeggen een keer per week in angst terecht komt, terwijl je met je logische verstand weet dat dat niet nodig is, dan staat jouw 'alarmbel' te gevoelig afgesteld.
Ook dat is goed te verhelpen: stap naar een therapeut die hetzij emdr doet, of gespecialiseerde kinesiologie of somatic experiencing.

Succes!
Fairy86

Re: Liedjes

Hoi Janneke,

Thanks voor je reactie!
Ik zal iets meer op mijn probleem ingaan.
10 jaar geleden kwam ik na verwijzing van de huisarts terecht bij het centrum.
Zij raadde mij aan om aan de prozac te beginnen. Bij het centrum was ik altijd maar aan het praten, daddyissues bang voor de dood etc etc. Allemaal heel leuk en aardig maar het hielp geen snars.
Op zich kon ik mijn leven wel leven, maar met mate.
Iets meer dan een jaar geleden besloot ik op zoek te gaan naar een psycholoog met als specialisme paniek.

Zij heeft mij enorm geholpen. Uitlegd hoe het kwam dat ik in paniek kwam steeds. Idd mijn alarmcentrale is stuk. Amygdala ofzo. Bij het centrum leerde ik afleiding te zoeken, terwijl dit dus averechts werkte. Ik moest tegen de paniek in. Exposure. Als ik aan de paniek toegaf, werd het alleen maar moeilijker. Het was ontzettend zwaar. Maar ik kwam er sterker uit. En een jaar na de therapie besloot ik te stoppen met de prozac.

Nu speelt er idd soms paniek. Maar ik weet hoe ik hier mee om moet gaan. Absoluut niet aan toegeven. Alleen nu heb ik een stressvolle periode en word mijn hoofd niet stil. Mindfullness lukt me niet eens. Ik voel me er nogal depri om.

Wow lang verhaal! En raar genoeg geen liedje in mijn hoofd haha
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Liedjes

Fairy86 schreef:
Zij heeft mij enorm geholpen. Uitlegd hoe het kwam dat ik in paniek kwam steeds. Idd mijn alarmcentrale is stuk. Amygdala ofzo. Bij het centrum leerde ik afleiding te zoeken, terwijl dit dus averechts werkte. Ik moest tegen de paniek in. Exposure. Als ik aan de paniek toegaf, werd het alleen maar moeilijker. Het was ontzettend zwaar. Maar ik kwam er sterker uit. En een jaar na de therapie besloot ik te stoppen met de prozac.

Nu speelt er idd soms paniek. Maar ik weet hoe ik hier mee om moet gaan. Absoluut niet aan toegeven. Alleen nu heb ik een stressvolle periode en word mijn hoofd niet stil. Mindfullness lukt me niet eens. Ik voel me er nogal depri om.
Wat een raar centrum!
Je amygdala is de "schildwacht" van je autonome schriksysteem. Dat dit kapot zou zijn geloof ik niet. (....een psycholoog die jou iets uitlegt over angst - dat hoort idd over de amygdala te gaan, en dat die dus te gevoelig reageert. Bij sommige wanboffers is de amygdala wel kapot, maar daar horen testen bij en andere symptomen.)

Exposure is EEN van de mogelijkheden om de over-gevoeligheid kwijt te raken.
Balen, dat het zo zwaar was, maar je hebt dingen bereikt!!

Van emdr ken ik de regel, dat als iemand stopt met verdovende pillen zoals prozac angst wegblokt, dat de angst dan tot ongeveer de helft terugkomt. Dus is daar de regel dat je na het afbouwen van de pillen gewoon je therapie "afmaakt".
De aanhalingstekens staan er omdat het eigenlijk klaar was - maar het is logisch dat de angst terugkomt - of misschien beter: een deel van de angst heeft de therapie omzeild. Dan is een therapie niet af/er is een nieuw einde nodig.
(Als fan van emdr gesproken: je hebt dan de steun van de "installatie" van de positieve gedachten en gevoelens en de ontspanning van de 'bodyscan', daar kan je tussendoor op terugvallen. Als dingen tegenzitten voel je bij exposure vooral "dat je weer van alles moet". En Mindfullness is erg prachtig, maar de grote vraag is dan ook nog eens of het valt onder weglopen of onder de confrontatie aangaan. )
Fairy86

Re: Liedjes

Janneke, je laat me aan veels te veel over moeilijke dingen nadenken op de vroege ochtend haha.

Ten eerste ik ben een Amsterdammer, wij overdrijven graag.
Met een stukke amygdala, bedoel ik idd een alarmcentrale die te gevoelig is afgesteld.
Juist na deze uitleg ging er een wereld voor mij open. Ik raakte soms in paniek als ik simpelweg mijn sok aan het aantrekken was.
Ik dacht dat ik gek werd. Btw ik heb ook eens een tekening gemaakt van dit centrum, misschien vind je het wel interessant ( zie bijlage )

Toen ik last van straatvrees begon te krijgen, heb ik een aantal weken EMDR gehad. Heeft mij ook zeker geholpen.
In overleg met mijn psycholoog hebben wij gekozen voor exposure met cognitieve training.

Ik denk niet dat exposure momenteel voor mij nodig is. Wij gebruikte het omdat ik dingen niet durfde te doen ( alleen rijden enz )
Daarom moest ik er dwars doorheen.

Wat ik nu wil doen is niet toegeven aan mijn angsten, ik ga namelijk aankomende vrijdag voor het eerst in 100 jaar stappen en ben uiteraard bang voor een paniekaanval. Maar ik moet wel gaan, niet toegeven :-)
Daarboven kan ik de oefeningen doen om te ontspannen en gedachtenschema's maken om ervan proberen te genieten.

Het zal niet makkelijk worden en ik ben ook nog niet klaar met trainen.

Waar ik nu mee zit zijn de liedjes in mijn hoofd, zelf denk ik dat het een soort van stress is. Momenteel maak ik namelijk veel mee op mijn werk en thuis. Heb nu al een uur wham met wake me up in mijn hoofd. Word je ook niet al te vrolijk van.
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Liedjes

Het is een leuk schema, maar ik snap het verhaal erbij niet.

Je kunt als mens niet zelf kiezen welke route de input van de zintuigen gaat nemen: eerst wordt er buiten jouw bewuste cognities etc om besloten welke route er wordt genomen (de korte, slordige omdat gevaar wordt vermoed - of de langere maar nauwkeurige route omdat er geen gevaar wordt vermoed).

Maar op basis van dit verhaal snap ik er geen biet van, dat je straatvrees met succes (hiephoi!!) met emdr de nek omgedraaid kon worden - en dat je bij andere angsten "er recht doorheen moest, ook al is dat hartstikke zwaar".
Ook bij emdr ga je de confrontatie aan en ga je er zelf recht doorheen, dus het klinkt mij als een valse tegenstelling in de oren. "Ik durfde iets niet" is geen enkel argument voor hetzij methode 1, 2 of 3. Dus waarom dat zo aan jou is voorgelegd...?

En nu ben je bang voor een paniek aanval, heel menselijk.
Lijkt me niet leuk om mee rond te lopen.
Kun je contact maken met de positieve gedachte/ gevoel over jezelf, toen jullie de straatvrees de nek omdraaiden?

(Zou de emdr behandeling volgens alle regels der kunst zijn verlopen, zou dat gevoel er acuut geweest zijn. Maar hoe dan ook: wellicht dat je het contact kunt maken en dat het je helpt! )
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Liedjes

PS: en natuurlijk lopen er wel lijntjes van je logische verstand in de neocortex naar het alarmcentrum, maar het alarmcentrum is geprogrammeerd (hard geprogrammeerd door millennia evolutie) om de gedachten in de neocortex niet serieus te nemen als er gevaar is.

In die zin kun je dus op de gedachte worden gebracht dat beide lijntjes gelijkwaardig functioneren.
Terwijl je via het blauwe lijntje erg weinig invloed hebt op een actief alarmcentrum. (Eventjes een sprintje trekken is vele malen effectiever.)

Terug naar “Obsessief gedrag/gedachten en verslavingsgedrag”