Gebruikersavatar
famke87
Berichten: 246
Lid geworden op: 22 nov 2011 09:29

Diagnose door pychiater

Mijn verhaal toch even onder dit topic plaatsen. Waarom? omdat ik al van 2011 met klachten loop. Therapie gehad, naar een psycholoog geweest.
Het ging van slecht naar goed. in 2011 durfde ik nauwelijks naar buiten. Op een gegeven moment ging het beter en had ik weer zin in het leven. Maar sindsdien gaat het met up en downs. Ik leef veel in mijn hoofd. Vaak ben ik enthousiast over iets en wil ik iets nieuws proberen en voel ik mij zo goed en opgelucht dat ik daar even energie van krijg. Na het een tijd te hebben gedaan, laat ik het links liggen. In die tijd veel relaties gehad, maar dat waren het allemaal net niet.

En zo stribbelen we door vanaf 2011. Ik had toen geen werk. Op een gegeven moment kreeg ik werk, als kamermeisje. 2 maanden gedaan en toen kon ik niet meer. Ik stortte gewoon in, omdat er toen zoveel druk op mij werd gelegd. Dat ik er gewoon onder door ging, omdat je wel tempo moet maken en stressbestendig. Ik was toen zo misselijk, ik kon niet meer en ontzettend moe. En weer naar de therapie. Tot ik op een gegeven moment een schoonmaakbaantje kreeg voor 1,5 uur per dag. Dat ging mij goed af. En heb ik met plezier gedaan. Daarna kreeg ik nog ergens anders 5 uurtjes erbij. Daarnaast wat thuisstudies gedaan, wat na een tijd ook bleef liggen. Prima te combineren. Overdag genoeg tijd voor mezelf. Tot ik op een gegeven moment werk kreeg voor 36 uur per week. Ik was dolenthousiast en zou 1 ding betekenen: Meer inkomen. Maar na 2 maanden ging het mis. Ik kon op een gegeven moment niet meer. Had zelfmoordgedachten en sneed mezelf. Zat toen wel in therapie voor ervaringen uit het verleden. Zelfde therapie als hierboven genoemd. Alleen bleek dat weinig te helpen. Ik ging toen nog wel door met mijn werk, met moeite. In het nieuwe jaar, 2014 ging ik eindelijk naar de huisarts. Had een brief geschreven, omdat ik het niet kon verwoorden. Hij schrok ervan dat ik alles heb weten te verborgen.
Bleek dat ik depressief was en kreeg medicatie en een doorverwijzing naar de psycholoog. En heb me toen ziek gemeld op dat werk. Gelukkig was de leidinggevende begripvol. Gesprekken met psycholoog leken een beetje helpen. Na 2 maanden begon ik weer een beetje met werken, op een andere locatie in mij woonplaats. Eerst halve dagen en dat deed mij goed. Iedereen was begripvol en aardig, had daar snel mijn plaats gevonden.

Op een gegeven moment werd ik overgeplaatst naar een andere locatie buiten mijn woonplaats , waar ik tegen op zag. En toen ging het weer bergafwaarts. Ik kreeg weer last van die gevoelens en dacht: Niet zeuren je mag blij zijn dat je werk heb. Op dat moment had ik het gevoel dat iedereen tegen mij was. En weer naar de psycholoog, was doodop en kon moeilijk mijn bed niet meer uit komen. En toen kreeg ik het gevoel dat ik me beter ging voelen. Op het werk ging het wel goed. In die tijd begon ik weer met snijden. Die leidinggevende daar was iemand waar ik goed mee kon praten. Het betreft ook schoonmaakwerk in een groot gebouw voor hele dagen., De leidinggevende kwam regelmatig bij mij om te vragen hoe het met mij ging en zag die schramen. Oh ik zei heeft de kat gedaan.

Er werd toen ook een vitaminde D tekort vastgesteld, dacht eerst dat daar alles aan lag. Maar mijn gevoelens bleven. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat er een wereld voor mijn open ging. Had eindelijk mijn plaats daar gevonden op het werk. Ik kwam in een half jaar 10 kilo aan en vond mezelf te dik. Naar een diëtiste geweest en de kilos vlogen er af. Ik kreeg meer energie en voelde me opeens zo goed. En dat heb ik bijna een jaar volgehouden, zo goed voelde ik me. Kreeg toen ook een relatie waar ik nu 1,5 jaar samen mee ben. tot oktober vorig jaar mijn contract niet werd verlengd. Aan de ene kant vond ik dat niet erg en had ik tijd om even bij te komen. Het ging goed. tot mei dit jaar.

Opeens kwam alles weer terug, mijn gevoelens en downgevoel, echt met ups en downs. soms een week slecht en dan 2 weken goed voelen. Mijn vriend zei ook, je moet gewoon werk hebben heb je afleiding. Dat dacht ik in eerste instantie ook. Ik zat toen in de bijstandsuitkering en werd aan alle kanten van me getrokken. Tot ik in augustus een baan vond, waarvan i al wist dat het niks voor mij was, maar het wou doen zodat ik uit de uitkering was en mzelf kon bewijzen. Na 2 dagen gingen het fout. IK was kapot, misselijk door de stress, me ziek gemeld en in overleg met coach mocht ik stoppen. en weer ging ik er onder door.

In september eindelijk een schoonmaakbaantje gevonden voor avonduren. Ik was weer blij en kreeg energie. Er werd gevraagd of ik nogiets erbij wou en zonder er bij na te denken zei ik ja. Hoe meer hoe beter. EN opeens had ik 3 baantjes en dat ging wel goed. Maar had in die tijd wel periodes van slecht voelen, goed voelen slecht. Tot een tijd geleden... IK heb weer een afspraak met de psycholoog gemaakt en die heeft mij doorverwezen naar de psychiater.

Vorige week 1e intake gehad. Kom je weer tegen een wildvreemd zitten en heb het gevoel dat ik niet alles durfde te vertellen. Vandaag weer gesprek en met psychiater en krijg dan evt een diagnose....De hele week voel ik mij al kut, elke ochtend wakker worden met misselijkheid, huilbuien, moe, overal tegen op zien, geen zin meer in werk en mijn rust niet kunnen vinden..... 3 baantjes heb ik op dit moment en elke dag weer stribbelen met mezelf. Tijdens de 1e gesprek zei dei vrouw ik mag nog geen diagnose stellen, maar ik denk waarschijnlijk borderline.

Al heel mijn leven heb ik echt moeite om mij aan situaties aan te passen, als ik op een vertrouwde plek wordt weggehaald kan ik daar van slag raken. Het is soms zo moeilijk.... waarom nog steeds up en downs
Gebruikersavatar
wolfgirl
Berichten: 102
Lid geworden op: 16 nov 2013 23:47

Re: Diagnose door pychiater

Hoi Famke87, ik reageer even omdat ik vind dat jouw verhaal indrukwekkend is, knap dat je steeds weer je eigen boontjes dopt met werk dat zo zwaar kan zijn en waardoor je dan als je genoeg wilt verdienen om rond te komen toch weer overbelast dreigt te worden. De druk vanuit de bijstand is ook werkelijk ziekmakend, je zou feitelijk moeten denken ik heb hier recht op net als ieder ander, werkgevers rekenen er ook op in die zin dat ze haast nooit lange contracten geven. Ik heb het zelf ook meegemaakt, ben er uitgekomen maar klop het af..
Heb je moeite met de diagnose? Is het niet raar dat ze daar na een gesprek mee komt? Sterkte en ik hoop dat het voor jou ten goede keert 🙏🏽🙂

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”