Gebruikersavatar
Anoniem
Berichten: 1
Lid geworden op: 15 feb 2016 18:29

sociopaat

Ik zat een tijdje te bedenken onder welk kopje mijn verhaal valt. Gezien mijn gedachtegang op internet het vaakst wordt beschreven als 'sociopaat' en dat dat wordt gezien als een 'persoonlijkheidsstoornis', besloot ik te gaan voor die categorie.

Afijn: ik voel dus geen schuldgevoel, nooit. Niet wanneer ik lieg, bedrieg, steel of als ik iemand zou vermoorden. Ik heb vrijwel geen emoties (en voor de beter geïnformeerde: ik kan ook niet goed ruiken). Waarom geen psychopaat? Simpel, ik ben gek op dieren. Ik houd van ze en zou ze nooit kwaad willen doen. Het is niet dat ik niet van mensen houd, ik vind het leuk om omringt te worden door anderen en wil eigenlijk altijd aandacht. Ik vind het leuk om samen iets met een vriendin te doen of om goede gesprekken met anderen te voeren. Het is alleen dat ik geen verdriet heb omdat een ander dat heeft, het doet mij niks om een ander te zien huilen, al komt dit door mij. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op mijn vriendinnen en zie hen het ook het liefst gelukkig.

Al zal ik deze vriendinnen nooit verder kunnen laten kijken dan de blije, lieve en goedbedoelde ik. Mensen willen nu eenmaal liever niet omgaan met mensen die geen liefde of diepe vriendschappelijke gevoelens voor hen hebben. En dit is nu nét iets wat ik niet kan geven. Ik kan doen alsof ik het geef, natuurlijk, maar dit zal voor mij nooit zo voelen.

Nu heb ik één vriendin die mij wat beter leerde kennen dan anderen. Ik weet niet waarom, maar ik vertrouwde deze vriendin (B*) meer dan andere mensen (die ik niet vertrouw). Zij ontdekte mijn manipulatieve ik die alles als een spel ziet. We kregen een erg goede vriendschap, zij probeerde mij bepaalde normen en waarden aan te leren die ik niet van mijzelf heb. Of zoals altijd zij altijd zegt; ‘Jouw normen en waarden liggen nu eenmaal anders dan de normen en waarden van de maatschappij’, subtiele manier om een sociopaat te beschrijven. Zij kwam te weten van de manier waarop ik geld verdien (wat niet legaal is, en ik vertelde haar lang niet alles) en van de psychologische spellen die ik non-stop met anderen speel. Ik heb het menselijk gedrag veel bestudeerd en ben extreem nauwlettend op details. Ik ben goed in het inschatten wat mensen gaan doen en pik ook vrij snel gewoontes en tikjes van mensen op. Bijvoorbeeld de kleine tikjes die ze hebben wanneer ze liegen. Buiten dit ben ik ook extreem nieuwsgierig en wil ook altijd de puzzel oplossen wanneer iemand een verhaal ophangt wat naar mijn idee niet klopt. Ik stel kritische vragen en weet altijd het verhaal te krijgen uit mensen. Dat is nu eenmaal wat ik het liefst doe, raadsels oplossen, puzzelen, psychologische spellen spelen. Ik wordt niet gelukkig van shoppen of van naar verhalen te moeten luisteren over jongensproblemen. Ik ben niet iemand die gelukkig is met een kopje warme thee en ouders die van je houden, ik zoek altijd meer.

B* vertelde dat ik iemand was die zich later bij de Mexicaanse maffia zal aansluiten. Ik moest aan B* beloftes doen over bepaalde (illegale) dingen die ik deed, hier heb ik me helaas niet allemaal aan gehouden. B* zei dat ze mij een engel vindt, een goed mens, maar met een ondeugend randje. B* was kritisch op de dingen die ik deed en hield van mij als een echte vriendin. Ik vind houden van moeilijk om te zeggen, maar ik was ook erg gesteld op haar als beste vriendin.

Na een zeer onhandige poging van mij om ergens achter te komen, kregen ik en B* ruzie (genaamd: het pretpark incident). Zij probeerde ondertussen mij te beschermen tegen de boze reacties van omstaande vriendinnen, ik had dit niet door en was boos dat ze deze ruzie niet hier en nu wilde uitpraten. Dit is lang geleden al uitgepraat. Maar sindsdien is er iets veranderd in onze vriendschap, B* is voorzichtiger geworden.

Nu hadden we een tijdje geleden een gesprek. Zij had een verhaal verteld en ik had gemerkt dat er veel dingen niet klopten. Na een aantal kritische vragen en nadat zij een tijdje had nagedacht besloot ze het mij te vertellen. Het hele verhaal, omdat ze anders wist dat ik zou merken dat er bepaalde details ontbraken. Ze vertelde dat ze niet blij was dat ze het mij had verteld, na het pretpark incident was ze inderdaad voorzichtiger geworden met de informatie die ze mij verschafte over zichzelf en over anderen. Ik had haar in zo’n positie gebracht dat ze het mij wel moest vertellen omdat ik er anders met behulp van kleine stukjes informatie van anderen erachter zou zijn gekomen en dat meerdere het werkelijke verhaal dan zouden kennen. Of zoals zij het vertelde ‘Je was al bezig puzzelstukjes te verzamelen, en zodra je alles had, zal je zelf de puzzel in elkaar zetten en zou niet alleen jij het weten, maar ook de personen bij wie jij deze puzzelstukjes hebt weten te verwerven’. Ze had of de keus het mij zelf te vertellen en mij te laten beloven mijn mond te houden, of meerdere zouden hier achter komen. Andere vriendinnen namen genoegen met een eenvoudig verhaal, ik niet, en dat wist zij.

‘Gefeliciteerd’ zei ze ‘je weet het’. Ik keek haar aan en wist niet goed hoe ik moest reageren, gefeliciteerd? Het feit dat ze het mij vertelde uit een soort vreemde verplichting in plaats van vriendschap voelde nou niet echt als een overwinning. Ik reageerde dan maar niet. Hierna vertelde ze de (hierboven getypte) reden van haar ‘gefeliciteerd’. Ik besloot het op te nemen als een compliment en zei ‘Sorry, not sorry :D '. Ze keek weg; ‘dat is het nou juist, ik hoopte dat je je wel schuldig zou voelen over dat je mensen in zulke posities zet. Mensen willen nu eenmaal niet alles vertellen, A*, mensen hebben zo hun privacy en geheimen waarvan ze niet verplicht zijn deze te delen.’ Ik kon haar wel vertellen dat ik me hier schuldig over voel, maar dan zou ik liegen, en zij zou weten dat ik zou liegen. En dan zou ik niet alleen gewetenloos zijn, maar ook nog een leugenaar op dat moment. ‘Doel heiligt de middelen, zo werkt dat toch bij jou?’, ik gaf weer geen antwoord.

‘Je bent erg eenzaam’, was haar volgende zin. Ik wist wat ze bedoelde maar antwoordde met een grap over een kluizenaar. Dit was niet de eenzaamheid die zij bedoelde, zij bedoelde liefde. Liefde voelen voor anderen en anderen die liefde voelen voor mij. Ik besefte dat ze gelijk heeft, sinds de periode dat wij minder met elkaar omgaan ben ik ook veel eenzamer. Niemand die afweet van mijn werkelijke gedachten en mijn altijd bij de hand geheime agenda. Niemand die mij corrigeert met dingen die ik echt niet kan maken, niemand die kritisch is tegenover mij en niemand die mij beter kent en die dan nog van mij houdt. Mijn ouders zijn vrij simpele mensen, ik help mijn vader iedere dag met zijn opleiding (dingen als Nederlands en wiskunde) en ook mijn moeder zit vrij simpel en vredelievend in elkaar. Zij weten vrij weinig van mij af, en al wisten ze dit wel, dan hebben ze het nog niet in ze om mij te kunnen handelen. Zij hebben het niet in zich om mij op kritische wijze te kunnen corrigeren en tegelijkertijd van me houden, ik zou alles zo draaien dat ik toch mijn eigen gang kan gaan. En waarom zou ik mijn ouders meer over mezelf vertellen als ze díé A* toch niet kunnen handelen.

Ik kan het feit dat ze onze vriendschap op een laag pitje zette haar niet kwalijk nemen. Want waarom zou je vrienden zijn met iemand die letterlijk onverbeterlijk is? Waarom zou zij zichzelf schaden om mij te beteren? Bij datzelfde gesprek besefte ik dat zij zichzelf probeerde te beschermen tegenover mij. Dit vond ik erg; stoot ik dan iedereen af die mij beter leert kennen dan het masker (zoals ik het maar even noem)? Ze heeft wel vaker benoemd dat ze soms bang is dat ik haar gedachten lees en heeft ooit de term ‘meester van manipulatie’ laten vallen om mij te beschrijven.

Zij dacht dat ze mij nooit kon veranderen. Ik weet niet of ze het doorhad, maar zij was de eerste persoon die wel degelijk invloed op mij had, omdat ik haar serieus nam. Ik moest het van haar ook uitmaken met mijn vriend. Hij was erg rijk en we gingen op veel leuke reisjes samen, daarnaast vond ik het prettig om in zijn omgeving te zijn. B* zei dat het niet eerlijk was om zo verder te gaan, hij hield veel van mij en ik hield niet meer van hem dan een persoon dat prettig is in de omgang. En dat is het nou juist; ik heb genoeg te bieden, maar net dat ene naar waar iedereen naar opzoek is (onvoorwaardelijke liefde) kan ik nu net niet geven.

Zij denkt dat ik mijzelf altijd prima weet te redden. En dat weet ik ook altijd, maar ik heb eigenlijk iemand nodig die mij beter kent dan het masker en dan nog van mij houd. Iemand die niet bang voor me is of geïmponeerd. Ik ben namelijk niet de makkelijkste om als zus of vriendin te hebben, maar ik kan heel wat hebben. Je mag boos op me worden, voorzorgsmaatregelen nemen, mij streng corrigeren en mijn theorieën over de mensheid de grond intrappen, maar houd van mij. Houd van mij zoals ik niet van jou kan houden. Verander mijn beeld over de mens en laat zien dat er ook mensen zijn die kunnen geven zonder iets te nemen.

Ik behoud vriendschappen niet lang, ik vind mensen snel saai en ben er op uitgekeken na een tijdje. Nadat ik al hun geheimen en onzekerheden heb ontdekt en er voor mij geen spel meer te spelen valt, vind ik het wel welletjes geweest. Mijn langste vriendschap is met B*, onze vriendschap is misschien ver weg gestopt maar bestaat nog wel. Ik weet dat zij altijd om mij zal blijven geven, al gunt ze zichzelf voldoende afstand.

Terugkomend op waarom ik dit schrijf. Ik voel mij dus eenzaam, er zijn niet veel mensen die van jou houden ondanks jouw (in hun ogen) slechte daden en het feit dat je niet werkelijk van hen houd. Voor de Marvel fans: Loki is maar een gelukkig man, zijn broer Thor houdt van hem en zal hem altijd in bescherming nemen ondanks Loki’s slechte daden. Hij probeert anderen wellicht te beschermen tegenover Loki maar probeert Loki ook tegenover zichzelf te beschermen. Thor heeft een groot rechtsvaardigheidsgevoel en ondanks dat Loki vrijwel alles doet wat voor Thor uit den boze is, blijft Thor van zijn broer houden. Thor weet hoe Loki in elkaar zit, kent zijn slechte kant, maar ziet toch altijd zijn goede. Thor zal Loki nooit opgeven. Ik denk dat je mensen zoals Thor nodig hebt in het leven, ik heb in ieder geval wel zo iemand nodig.

Want nu ziet mijn toekomst er vrij liefdeloos uit. Zoals B* zegt zal ik een geweldige carrière maken, niet alleen vanwege mijn intelligentie (haar woorden) maar ook op mijn manipulatieve wijze zal ik uiteindelijk alles voor elkaar krijgen. Ik kan bij vrijwel elke universitaire studie waar mijn vakkenpakket aan voldoet naar binnen, en zij zegt dat ik privé detective zou moeten worden. Ik moest lachen en vroeg me af of die mensen überhaupt werk hebben.

Na ons gesprek gaf ze mij een knuffel en zei ze: “Tot de volgende keer”. Hiermee bedoelde ze: “Ik wens je veel geluk in de toekomst, maar onze paden blijven grotendeels gescheiden”. Ik sta er alleen voor.

Als ik mijzelf naar jouw idee heb tegengesproken, of heb je nog vragen, opmerkingen, aanwijzingen; wees niet bang om een reactie achter te laten.
Laatst gewijzigd door volhoudertje op 28 feb 2016 19:02, 2 keer totaal gewijzigd.
Reden: naam verwijderd
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: sociopaat

Anoniem schreef:Ik zat een tijdje te bedenken onder welk kopje mijn verhaal valt. Gezien mijn gedachtegang op internet het vaakst wordt beschreven als 'sociopaat' en dat dat wordt gezien als een 'persoonlijkheidsstoornis', besloot ik te gaan voor die categorie.
In de regel kun je diagnoses die mensen over zich zelf stellen, waarbij zij zich baseren op informatie
die ze op het internet hebben gevonden, als weinig betrouwbaar beschouwen. Het etiket 'sociopaat' dat jij jezelf met enige graagte wenst op te plakken, lijkt me daarom ook niet terecht.
Een echte sociopaat maakt zich geen zorgen om eenzaamheid of het voeren een liefdeloos bestaan. Na het lezen van je verhaal denk ik dat het, voor wat betreft het hebben van een persoonlijkheidsstoornis, allemaal best wel mee valt. Je bent ook niet de ijspegel die je denkt te zijn. Hoewel een paar graden dooi je waarschijnlijk niet kwaad zullen doen.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”