Vind het moeilijk om alles op te schrijven maar here goes :
Ik ben al mijn hele leven een eenzaat. Ik heb het niet zo op mensen maar probeer me er wel onder te begeven, meestal in mijn eentje. Ik heb weinig vrienden wat ik voornamelijk toeschrijf aan de moeite die ik heb om mijn gevoel te uiten.
Ik heb veel ellende meegemaakt in mijn leven. Mijn moeder had borderline en is er na heel veel pogingen in geslaagd om zelfmoord te plegen, ze is 2 jaar geleden overleden. Ik ben gokverslaafde ( geweest, maar verslaafd blijf je voor het leven ), ouders gescheiden op 11 jarige leeftijd, eenzame jeugd gehad en nog meer ellendige dingen meegemaakt maar ik hou het even bij deze trieste 'highlights'. In mijn dagelijks leven gaat het verder goed, aardige baan en ik hou me staande maar somberheid en het niet kunnen genieten van dingen valt me heel erg zwaar.
Een jaar geleden is mijn relatie van 1.5j geëindigd. Mijn ex-vriendin ( 10j ouder ) zei o.a. dat ze het niet meer trok dat ik zo afstandelijk was. Mijn gokverslaving speelde ook op ( wist ze vanaf ) maar ze gaf aan dat dat niet zo zeer de reden was. Ik heb zelf initiatief genomen om haar te vertellen dat ik weer gegokt had.
Toen mijn relatie over was ben ik mentaal ingestort, hier kwam ook het overlijden van mijn moeder bij kijken en mijn gokverslaving maar de relatie deed me absoluut het meeste pijn hoewel ik achteraf een hoop dingen kon bedenken waarom het ws beter is zo. Ik denk niet dat ik ooit nog mijn hart zal geven in een relatie, de pijn die mijn vorige relatie veroorzaakte lijkt me veel erger dan de pijn van de eenzaamheid. En toch mis ik die arm om me heen zo enorm
Ik ben naar de GGZ gegaan en zij hebben bij mij 'Ontwijkende Persoonlijkheid Stoornis' vastgesteld. Daar trek ik me niet zoveel van aan want 90% van Nederland heeft een stoornis volgens de DSM 5 maar ik herken het wel. Ik doe nu groepstherapie sindskort maar nog maar heel kort.
Onlangs hoorde ik wat zaken over autisme waarvan ik vond dat ze nogal aansloten bij wat ik voel en hoe ik me gedraag. Ik heb me een beetje ingelezen maar het is een behoorlijk breed onderwerp waarvan ieder mens waarschijnlijk wel aan enkele symptomen kan meten.
Ik vraag me enorm af of ik een vorm heb van autisme, OPS zit volgens mij wel in het autistisch spectrum maar wat heb je dan OPS of autisme ? Misschien zitten er mensen in eenzelfde soort proces met een zelfde soort vragen die kunnen vertellen hoe zij er mee om gaan. Ik zoek wat aansluiting van mensen die bovenstaande begrijpen, tips, aansluitingspunten, advies. Ik weet dat ik dit ook zou kunnen krijgen van een psycholoog of de GGZ maar heb juist behoefte aan 'lotgenoten', hoewel ik elk advies op tip van wie dan ook waardeer...