Eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen. Er zijn heel wat zaken die ik kwijt zou willen en waar ik jullie mening over zou willen weten. En waar jullie misschien een oplossing voor kennen. Bovendien ben ik onbekwaam als het aankomt op schrijven. Dus als ik niet helemaal duidelijk ben, vraag me dan maar gerust om verduidelijking.
Uiteindelijk komt het erop neer dat ik niet tevreden ben met mijn leven zoals het er nu uitziet. Ik vraag me ook af of ik dat ooit wel zal zijn. Het is al jaren dat ik mij heel ongelukkig/depressief voel en ik heb de hoop op beterschap dan ook begraven. Ik ben 24 jaar oud en heb nooit een erg sociaal leven gehad. Ik heb ook nog nooit een relatie gehad en heb nog maar één seksuele ervaring gehad. Ik val als jongen op andere jongens. Enkel mijn gezin en één vriend weten van mijn geaardheid. Zelf heb ik geen probleem met mijn geaardheid. Dit alles zorgt ervoor dat ik weinig zelfvertrouwen heb. Bovendien heb ik ook het gevoel dat mijn leven soms beheerst wordt door angsten. Zo hecht ik enorm veel belang aan de mening van mijn moeder en van anderen. De steun van mijn moeder is namelijk het enige wat ik heb. Hierdoor heb ik echter het gevoel dat ik nooit mezelf heb kunnen zijn. De rest zal ik nog wel zeggen als jullie me erachter vragen. Anders wordt het toch een saaie opsomming.
Re: Is er nog hoop?
Ik heb je tekst hartstikke goed begrepen hoor. Het is duidelijk en ook oprecht. Dat je onbekwaam erin zou zijn, dat merk ik er nu niet aan op, dat is ook niet belangrijk. Je doet je verhaal, dat is belangrijk. Daar gaat het om.
Wat naar dat jij je al zolang zo naar voelt. Toch hoop ik dat je de strijd niet opgeeft. Dat je toch nog hoop vind. Want al is het maar een heel klein beetje in het begin, het is toch nog de moeite waard daar naar te kijken en uiteindelijk op te merken dat er mensen zijn die naar je willen luisteren. Dat er iemand luistert geeft misschien dat beetje hoop al wel.
Wat zou jij graag willen? Je schrijft dat je nooit echt jezelf hebt kunnen zijn. Wat heb jij echt nodig?
Wat naar dat jij je al zolang zo naar voelt. Toch hoop ik dat je de strijd niet opgeeft. Dat je toch nog hoop vind. Want al is het maar een heel klein beetje in het begin, het is toch nog de moeite waard daar naar te kijken en uiteindelijk op te merken dat er mensen zijn die naar je willen luisteren. Dat er iemand luistert geeft misschien dat beetje hoop al wel.
Wat zou jij graag willen? Je schrijft dat je nooit echt jezelf hebt kunnen zijn. Wat heb jij echt nodig?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Re: Is er nog hoop?
Tja,
Wat kan je iemand zeggen? Ik ken dit van mijzelf ook. Ik trek mij ook al gauw teveel van anderen aan, wil soms te goed zijn voor iedereen.
Weet allereerst dat relaties en seksuele ervaringen altijd door praktisch iedereen overdreven worden.
De verhalen van oh heb nou weer 3 in het weekend gehad is gewoon onzin.
Relaties zijn natuurlijk erg fijn, zelf zeg ik echter wees eerst tevreden met jezelf en je eigen leven. Alleen dus.
Werk aan zelfvertrouwen, ontdek waar je sterk in ben en vertel je zelf dat ook.
Natuurlijk is het goed te weten waar je aan kan werken, maar leg jezelf vooral die sterke punten op.
Wees ook niet bang om alleen te zijn en dingen te doen. Ga lekker de natuur in bv, stukje fietsen of wandelen (moet je tegen kunnen
maar houdt je fysiek bezig en geeft rust).
Ga ook gewoon dingen ondernemen. Ga gewoon alleen naar een cafe toe, misschien niet op een uitgaansavond (of juist wel want komt vanzelf in een babbeltje). Ga er gewoon zitten, drink een biertje en kijk lekker om je heen wat anderen doen. Neem een boek of telefoon mee zodat je iets kunt doen, als je je anders ongemakkelijk voelt.
Zelf mag ik ook graag reizen, doe ik vaak alleen. Echt heerlijk, lekker de cultuur ergens oppakken. Ierland is een aanrader, bevolking daar is heel vrij.
Ga naar een hostel om helemaal vrij te zijn en met een groep te zijn. Ga gewoon op pad, ontdek dingen. Dat verrijkt je zo erg.
Wat kan je iemand zeggen? Ik ken dit van mijzelf ook. Ik trek mij ook al gauw teveel van anderen aan, wil soms te goed zijn voor iedereen.
Weet allereerst dat relaties en seksuele ervaringen altijd door praktisch iedereen overdreven worden.
De verhalen van oh heb nou weer 3 in het weekend gehad is gewoon onzin.
Relaties zijn natuurlijk erg fijn, zelf zeg ik echter wees eerst tevreden met jezelf en je eigen leven. Alleen dus.
Werk aan zelfvertrouwen, ontdek waar je sterk in ben en vertel je zelf dat ook.
Natuurlijk is het goed te weten waar je aan kan werken, maar leg jezelf vooral die sterke punten op.
Wees ook niet bang om alleen te zijn en dingen te doen. Ga lekker de natuur in bv, stukje fietsen of wandelen (moet je tegen kunnen
maar houdt je fysiek bezig en geeft rust).
Ga ook gewoon dingen ondernemen. Ga gewoon alleen naar een cafe toe, misschien niet op een uitgaansavond (of juist wel want komt vanzelf in een babbeltje). Ga er gewoon zitten, drink een biertje en kijk lekker om je heen wat anderen doen. Neem een boek of telefoon mee zodat je iets kunt doen, als je je anders ongemakkelijk voelt.
Zelf mag ik ook graag reizen, doe ik vaak alleen. Echt heerlijk, lekker de cultuur ergens oppakken. Ierland is een aanrader, bevolking daar is heel vrij.
Ga naar een hostel om helemaal vrij te zijn en met een groep te zijn. Ga gewoon op pad, ontdek dingen. Dat verrijkt je zo erg.
Re: Is er nog hoop?
Ik heb natuurlijk nog niet alles verteld omdat er wel heel wat dingen zijn die mij weerhouden om gelukkig te zijn.
Één van die dingen is dat ik mij niet vrij voel. Ik had al gezegd dat ik veel belang hecht aan de mening van anderen, met name die van mijn moeder. Mijn moeder is enorm overbezorgd en ik ken haar reacties. Ik heb in het verleden al duidelijk proberen te maken dat ze overdrijft.
Ik zit eigenlijk redelijk vaak op datingsites en heel soms kan er wel een klik zijn maar om ermee af te spreken is niet zo simpel. Ik ga amper het huis uit in de weekends dus als ik weg zou gaan voor een date moet ik dus iets kunnen verzinnen. Ervoor uitkomen dat ik op date ga, durf ik niet. Dan zullen ze achteraf vragen stellen.
Ook over mijn kleding,look,.. ben ik niet blij. Als ik ga winkelen met haar, moet zij zich altijd bemoeien. Als ik dan zeg dat ik iets mooi vind, keurt ze dat af. Het komt er dus op neer dat ik mij nog een kind voel dat zijn eigen beslissingen niet mag maken en waarvan de mening niet telt. Het ergste van dit alles is dat ik bang ben dat ik nooit vrij zal zijn, tenzij ik zou alleen gaan wonen misschien maar hier heb ik het geld nog niet voor. Ik ben ten einde raad.
Bedankt om te luisteren! Dit apprecieer ik enorm!
Re: Is er nog hoop?
Hoi Aqua1994, je zult je van je moeder moeten losweken. Boodschappen doen of winkelen voor kleding niet met haar. Na je 18e verjaardag mag je dit zelf bepalen, zo hoort het ook. Hoe goedbedoeld ook, als het jou dit gevoel geeft is dat denk ik niet goed. Jij durft het huis niet uit om te daten omdat "ze" dan achteraf iets vragen? Wie zijn ze?
Kun je misschien niet ook gaan daten op zoek naar vriendschap? Durf er inderdaad ook alleen op uit te gaan, te winkelen, en dan eens af en toe een drankje / hapje op een terras of iets dergelijks. Groetjes
Kun je misschien niet ook gaan daten op zoek naar vriendschap? Durf er inderdaad ook alleen op uit te gaan, te winkelen, en dan eens af en toe een drankje / hapje op een terras of iets dergelijks. Groetjes