Gebruikersavatar
Jwz
Berichten: 1
Lid geworden op: 25 mar 2018 15:18

relatieproblemen en verlatingsangst

Ik ben een 28 jarige vrouw. Sinds januari 2013 heb ik een relatie met een lieve bijzondere jongen. Bijzonder omdat hij erg diep opgaat in zijn hobby's en interesses, super intelligent en handig is. Daardoor op het emotioneel vlak minder ontwikkelt, in ruzies of vragen naar advies draait hij vaak terug naar het praktische en worden alle koeien uit de sloot gehaald.

Dat ik begon aan deze relatie was ik in een verslaving, dit was al een jaar of 8 aan de gang en is ergens in het tweede jaar van onze relatie boven water gekomen, ik ben in therapie gegaan omdat ik mede dankzij deze jongen eindelijk de kracht had om aan mijzelf te werken en ben nu sinds 07-2015 clean en vrij van drank en drugs.

Het is dus nooit echt over rozen gegaan maar hoe het ook liep wij zijn er uit gekomen. Nadat ik in therapie was ben ik keihard met mijzelf aan het werk gegaan, naast dat ik de alcohol en de drugs uit mijn leven heb verbannen ben ik sinds twee jaar ook een bbl-student en heb ik een 32-urige baan naast een dag school in de week. Ik werk in de zorg bij een instelling voor mensen met epilepsie en een handicap (vaak meervoudig.)

Toen ik in mijn verslaving zat had ik vaak of geen werk of korte contracten bij uitzendbureau's, ik werkte toen in de horeca. Naast mijn werk nam ik toen het huishouden op mij omdat ik de gene was met de meeste vrije tijd.

We wonen nu met zijn 2e in een leuk recreatiehuisje, mijn vriend werk onderhand voor zichzelf waardoor hij zijn hobby's beter met zijn werk kan combineren en vaak geld kan verdienen door het uitoefenen van zijn hobby's. Klinkt allemaal dus super mooi, we houden heel veel van elkaar, hebben beiden ons eigen leven maar het loopt alsnog helemaal niet.

De grootste problemen die er spelen zijn dat mijn vriend heel vaak heel erg afwezig is doordat hij in zijn hoofd constant bezig is met grote technische vraagstukken. We hebben doordat ik wisseldiensten werk en zijn klussen vaak overdag zijn vaak weinig tijd samen en als we dan tijd samen hebben is hij vaak alsnog erg druk in zijn hoofd met alle dingen die hij wil maken en ontwikkelen. Dit is een issue die we vanaf het begin van de relatie ervaren. Hij vind dat ik hem teveel claim en ik vind dat hij de tijd samen en dan ook echt aandacht investeren te onbelangrijk vind. Wij hebben hier erg vaak overgepraat en ruzie gemaakt maar eigenlijk komen we hierin nooit verder.

Daarnaast heb ik door gebeurtenissen in het verleden enorme verlatingsangst, toen ik in therapie was heb ik hieraan gewerkt en het leek even wat beter te gaan maar momenteel speelt die heel erg vaak en veel op. Ik ben erg onzeker over mijzelf en ergens overtuigd dat mijn vriend uiteindelijk bij mij weg zal gaan. Dit uit zich in dat ik vaak erg boos/verdrietig reageer als mijn vriend naar zijn vrienden gaat, of een nachtje weg is, of ik heb het idee dat hij negatief over mij praat. Ook dit leidt dan tot ruzies.

Ruzies bij ons beginnen vaak met mijn irritatie die ik uit over bepaald gedrag (voornamelijk desinteresse, slecht of niet plannen waardoor als ik 6 dagen per week aan het werk ben hij net een klus heeft op die dag dat ik vrij ben) waarna mijn vriend vaak gaat razen over alle eigenschappen aan mij (voornamelijk degene die ik hierboven beschreef) waar hij niet tegen kan en dat ik door mijn gedrag die angst aan het waarmaken ben en hij uiteindelijk hierdoor bij mij weg zal gaan omdat hij volgens hem in mijn ogen toch nooit iets goed kan doen (als ik onzekerheden of irritaties uit eindigt dit dus vaak in dreigementen van zijn kant waarna ik dichtsla door mijn angst en alleen maar kan huilen wat hij dus heel vervelend vind en vervolgens zijn we geen centimeter opgeschoten in een oplossing).

Daarnaast hebben we beide een kinderwens, alleen wilt hij dit pas over een jaar of 10 en ben ik een 28 jarige vrouw met klapperende eierstokken en al begrijp ik rationeel gezien dat in deze relatie en situatie geen kinderen passen heb ik hier wel verlangen naar en vraag ik mij af hoe zinvol het is om door te gaan met deze relatie.

Anderzijds, ik houdt zielsveel van deze jongen, ik ben nog nooit zo gek op iemand geweest en we hebben het ook heel vaak heel erg leuk, passen goed bij elkaar en zorgen goed voor elkaar. Als ik ooit kinderen mag krijgen wil ik dit met niemand anders dan hem.

Wat kunnen wij beter doen?
Gebruikersavatar
knoalster
Berichten: 27
Lid geworden op: 21 mar 2018 14:34

Re: relatieproblemen en verlatingsangst

Niet echt ervaring mee en ik weet niet of jullie er al eens iets mee gedaan hebben,
maar is een schema maken niet iets voor jullie?

Plan de tijd die hij voor zichzelf heeft, is heel belangrijk in een relatie vind ik zelf.
Plan ook de tijd die je voor elkaar hebt, en heb dat ook echt voor jezelf.
Buiten dat je het dus in de planning hebt staan, je weet er van en dat is duidelijk. Op die manier kun je ook duidelijk zien
dat er evenveel aandacht aangegeven wordt. Dus kan hij (of jij) ook niet klagen dat er geen ruimte gegeven wordt, of niet genoeg aandacht.

Een schema met alles kan ook weer helpen zodat hij meer structuur krijgt. Of in elk geval een planlijst, zodat duidelijk is wat er allemaal
nog moet gebeuren. Dan heeft hij ten minste het overzicht wat gedaan moet worden en kan dat beter gepland worden op momenten dat het passender is. Scheelt dan ook weer ergernis van jouw kant.

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”