Ik ben Mark en 25 jaar oud. Vroeger was ik heel verlegen en heb daardoor weinig vrienden gemaakt. 3 jaar geleden heb ik besloten om daar wat aan te doen en heb begeleiding gekregen van een psycholoog. Ik ben lid geworden van een hockeyclub. Bij de hockeyclub had ik het al snel naar mijn zin en vaak bleef ik na afloop gezellig hangen. De eerste twee jaar ging ik verder buiten de wedstrijden, met niemand van de club om. Ik vond het spannend om mensen bij mij thuis uit te nodigen. Ongeveer een jaar geleden werd de angst wat minder en begon ik meer eigen initiatief te nemen. Ik heb mensen uitgenodigd voor m’n verjaardag, voor een housewarming, ik organiseerde feesten op de club etc. Veel meer initiatief vanuit mezelf.
De afgelopen maanden begin ik me toch weer eenzaam te voelen. Bij het toernooi dat ik organiseerde was vrijwel het hele team niet aanwezig, op mijn housewarming waren slechts 2 teamgenoten, op mijn verjaardag was er wel een groep maar slechts een halfuur, 1 op 1 afspraken met een teamgenoot worden door hem steeds uitgesteld. Er zit in het team een kliekje dat elkaar al jaren kent en buiten het voetbal veel met elkaar afspreekt. Het zijn hele aardige jongens, maar andersom word ik door hen vrijwel nooit uitgenodigd.
De afgelopen maanden heb ik er steeds meer last van gekregen. Eerst voelde ik me alleen eenzaam als ik van de club terugkwam, maar nu is het een soort van eenzame sleur geworden waar ik dagelijks last van heb. Ik heb buiten het voetbal 2 vrienden waar ik regelmatig mee afspreek, maar zij hebben ook weer een eigen vriendengroep. Aansluiten bij die vriendengroepen gaat ook lastig, omdat ze niet in mijn woonplaats wonen. Ik weet dat ik er wat aan moet doen, maar wat? Ik heb al gekeken of ik naar een ander team kan, maar dat is binnen de vereniging niet mogelijk. Het andere team van de vereniging speelt veel hoger en dat niveau heb ik niet. Wat zouden jullie in zo’n situatie doen?