anoniempjee schreef:Heftig, afgewezen betekent simpelweg dat het niet de ware is. Liefde moet vanuit twee kanten komen. Anders heb je liefdesverdriet om iets wat nooit kan zijn en niet om een reden van buiten maar door jezelf. En dat kan geen echte liefde zijn. Tenzij zij je om een andere reden afwijst bijv. Uit onzekerheid maar zoas je haar omschrijft is zij een echte levensgenieter, een flierefluiter die jouw gevoelens niet begrijpt. Laat het voor wat het is zou ik zeggen. Tijd heelt alle wonden. Waarom zou je zoveel tijd en tekst aan iemand verspillen als diegene je niet ziet staan. Komt bij mij een antwoord naar boven: obesessie. Ooit daar aan gedacht?
Mijn logische kant zegt dat ze mijn gevoelens wel begrijpt, maar je kan moeilijk iemand verplichten om wederzijdse gevoelens te hebben
Maar mijn emotionele kant zegt me, als ze mijn gevoelens zou begrijpen kan ze niets anders dan ja zeggen. Want dan zou ze beseffen dat ik goed voor haar zou zijn op elke mogelijke manier.
Ze is een flieterfluiter in de betekenis van dat ze zich nooit zorgen maakt ook is ze een levensgenieter. Heb je goed opgemerkt.
Ben de laatste tijd wel wat optimistischer. Zal wel over haar afwijzing geraken. Maar neemt zeker niet weg dat ik mij ontzettend eenzaam voel. Ik maak moeilijk contact met mensen, en veel mensen zien dit als een afwijzing/onintresse van mijn kant. Maar als ik ergens ben is het enigste wat door mijn hoofd spookt "waarom lukt het me niet om iets te zeggen?"
Ik zou graag naar de toekomst met een opgeheven hoofd willen kijken. Maar de kans dat ik iemand tegenkom zoals haar (en daarmee bedoel ik gewoon iemand die zich niets aantrekt van het feit dat ik sociaal onvaardig ben) is zeer klein denk ik.
Denk dan zowel in de zin van vrienden vinden als iemand vinden om men leven mee te delen.
Wil wel geen tijd meer in haar spenderen, ga haar niet blijven achterna jagen.
Goede vrienden blijven we wel hoop/denk ik.
Mijn tijd kan ik nuttiger spenderen door wat te werken aan mijn sociale vaardigheid.