Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Alvast bedankt aan diegene die dit leest!

Ik ben een vrouw van 23 jaar en zit momenteel een beetje in het sop betreffende mijn "relatie".
Ik heb in April een 28jarige man leren kennen die afkomstig is van Barcelona (dus Spaanse nationaliteit).
Vaak heb ik al ondervonden dat het voor hem moeilijk is om afspraken na te komen of echt tijd voor mij vrij te maken (doorgaans zie ik hem 1 a 2x per week, als er dan al niet iets werk/familiegerelateerd tussenkomt (waardoor ik altijd op hem zit te wachten en als ik hem dan zie,is het soms zelfs maar voor een uurtje of 2)
Ik weet dat hij een job heeft dat veel van hem eist en dat hij een self-made man is aangezien hij al erg jong op zijn eigen benen stond, maar vind dat op zich heel erg storend. Uiteraard heb ik hem daar al een paar keer mee geconfronteerd, waarop hij bevestigt dat ik gelijk heb en dat hij zijn best gaat doen om meer rekening met mij te houden, maar op de 1 of andere manier lukt het hem niet om dit voor elkaar te krijgen. Als ik bij hem ben is alles wel heel liefdevol en kunnen we goed met elkaar praten. Zijn vrienden zijn voornamelijk allochtoon en hij schuwt het ook niet om mij aan hen voor te stellen, of duidelijk aan te tonen dat ik "van" hem ben, zeg maar.

Onlangs is zijn vader (die nog in Spanje woont) op heel onverwachtse wijze overleden. Hij is dan halsoverkop vertrokken naar Barcelona en sindsdien is het alweer 13 dagen stil. Ik probeer te informeren hoe het met hem en zijn familie gaat en een hart onder de riem te steken, maar hij sluit me volledig buiten. Ik weet zelfs nog niet of hij nu al terug in het land is; het enige dat ik 5 dagen geleden van hem heb vernomen is dat we eens gaan praten als hij terug is. Wanneer dat is, heb ik het raden naar. Voel me zo rot op dit moment; heb geen idee welke actie ik nog kan ondernemen om hem te doen voelen dat ik nog steeds op hem zit te wachten.. Soms denk ik echt dat hij een vrije vogel is, die doet wat hij wil en zin in heeft en niets anders gewoon is, soms denk ik dan dat hij me helemaal niet zo graag ziet als dat hij zegt/laat uitschijnen, maar ik kan er ook geen streep onder trekken. merk dat dit wel heel veel energie van me vergt en wil niet leeggezogen raken.

Vraag me af wat ik hier nu mee aan moet en of nog iemand zoiets gelijkaardigs heeft meegemaakt. Zou zijn cultuur zijn gedrag deels kunnen verklaren? oja: hij staat ook heel autonoom in het leven; zijn visie is dat je niemand echt nodig mag/kan hebben om gelukkig te zijn..
Gebruikersavatar
Anoniem92
Berichten: 41
Lid geworden op: 05 sep 2014 09:36

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Beste Sherrymoon

Ik ken jou natuurlijk niet of de andere persoon, maar iets in jouw verhaal geeft mij een heel negatief gevoel. Cultuurverschillen kunnen en zullen er zijn, daar ben ik volledig akkoord mee; Maar het mag geen excuus zijn voor iets waar jij je slecht bij voelt.

Ook het feit dat hij voor 13 dagen, halsoverkop, naar Spanje is vertrokken zonder (al te veel) contact met jou vind ik zeer raar. Je verteld dat hij zich moeilijk kan vrijmaken, het druk heeft met zijn werk en een self-made man is... Maar kan je dan zomaar je werk 13 dagen laten vallen? Het klinkt niet logisch.

Een relatie vergt altijd energie, maar dan moet het van beide kanten komen.

Ik zou ook persoonlijk schrik hebben voor het feit dat hij van Spanje komt, zijn ouders en familie daar nog wonen en hij veel allochtone vrienden heeft. Dit heeft nu weinig met jouw verhaal te maken en komt een beetje voort uit mijn eigen doemdenkerij.. Maar voor zo een persoon zou ik persoonlijk schrik hebben om mee te gaan naar Spanje en nooit meer terug te kunnen komen. Al is dit waarschijnlijk vééél te ver gezocht van mij en heeft het geen betrekking op jouw vriend ;)

Ik zou zeggen: denk voor jezelf na wat je zoekt in een man waarbij je de rest van je leven wilt samen blijven. Voldoet deze persoon aan die kenmerken? Probeer met hem te praten en jouw gevoelens te delen, dan krijgt hij nog een keer de kans om hier rekening mee te houden.. Hij kan het druk hebben met veel dingen, maar het minste wat hij kan doen is luisteren hoe jij je daarbij voelt.


Nogmaals, dit is mijn persoonlijke visie, ik wil niemand veroordelen, ik hoop dat je er wat aan hebt.
Groetjes
Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Ik apprecieer het heel erg dat je je mening geeft.

Nuja, er hangt al van in het begin een donkere wolk boven onze relatie (hij heeft ook 2 maanden in Dubai gezeten voor werk). Was ook helemaal overstuur omdat ik gezien had op facebook (bij locaties; dat iets uit zijn naam gebeurd is vanuit de plaats waar hij woont, in het land dus). Heb nadien nog geprobeerd om hem te contacteren, maar geen reactie waardoor ik gisterenavond eens uit mijn voegen ben gebarsten en cru gestuurd heb dat ik zijn hond niet ben, maar een mens die een beetje respect vraagt. Dat ik begrijp dat hij rouwt, maar dat dit geen reden is om mij compleet buiten te sluiten. Dat als je spreekt in termen van "ons", dat dat eenheid impliceert.

Ik kreeg dan vanavond een bericht dat hij zondag/maandag pas terugkeert en dat hij denkt dat iemand zijn facebook gehackt heeft + dat we maandag gaan praten (voor de 100e keer). Ik weet dat hij niet gezond voor me is op die manier, maar ergens wil ik er ook voor blijven vechten. Men zegt steeds dat je niemand mag veranderen, maar hoop wel dat hij het leert om rekening te houden met mij.

In het begin was ik ook helemaal niet stapelgek van hem, eerder nuchter. Toen hij terug kwam van Dubai heb ik ook heel koeltjes gezegd dat ik hem niet meer moest (aangezien hij normaal maar 3 weken ging zijn, dit 2 maanden werden en ik in die periode echt niet veel van hem vernam). 3 weken na mijn afscheid, kwam hij terug met hangende pootjes met een smeekbede erbij om hem terug te nemen. Ook met de belofte dat hij echt zijn best gaat doen om goed te zijn samen.

Vraag me vaak af of hij een duister kantje heeft, maar als hij praat over zijn dromen/aspiraties, vol passie en vuur, kan ik dat echt moeilijk geloven. Het is voor mij ook heel erg vaag allemaal. Ik kan met hem praten over mijn gevoelens, maar moet wel het gesprek leiden en ik heb de indruk dat hij daar minder open in is. Ochja, ik zie wel hoe het evolueert zeker? Al heb ik wel echt al veel geweend voor die man, hij heeft zich een weg naar mijn hart gebaand. (dat jaagt me ergens ook wel echt schrik aan)
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Sherrymoon schreef:

Vraag me af wat ik hier nu mee aan moet en of nog iemand zoiets gelijkaardigs heeft meegemaakt. Zou zijn cultuur zijn gedrag deels kunnen verklaren? oja: hij staat ook heel autonoom in het leven; zijn visie is dat je niemand echt nodig mag/kan hebben om gelukkig te zijn..
Beste sherrymoon,


Ik heb uw 2 berichtjes aandachtig gelezen, en roepen bij mij zoveel associaties op, waarvan ik er nu gewoon ééntje uitkies. Ik wil daarom voor nu enkel ingaan op uw laatste opmerking in uw eerste berichtje. Wat betreft een relatie aangaan met iemand van een andere cultuur weet ik alles van. In die zin dat ikzelf 7 jaar nu al getrouwd ben met een Peruaanse. Tevens waar ik nu vooral op wil ingaan is jouw laatste opmerking namelijk dat zijn visie is dat je niemand echt nodig mag/kan hebben om gelukkig te zijn..

Deze laatste visie heeft mijns inziens niet zoveel te maken met het feit dat hij Spanjaard is of Catalaans spreekt. Want veel mensen in Nederland en België delen die visie. Zo heb ik ook een (Belgische) vrouw beluistert die haar man eigenlijk helemaal niet nodig blijkt te hebben.

Persoonlijk zou ik niet zo graag zulke vrouw als partner hebben. Maar dat heeft te maken met mijn misschien te romantische karaktertrek.

Ik denk dat tonen dat men je je vriend/vriendin echt nodig heeft en dat men hem/haar onmisbaar acht, is toegeven dat men het alleen niet langer rooien kan. Een erkentenis van de eigen armoede waartoe velen niet in staat blijken.

Tenminste dat is mijn visie. Ik ben er bewust van dat andere er een andere mening over kunnen hebben. Dat mag.

Tevens als hier een groot verschil is van visie hieromtrent “in een relatie”, dan betwijfel ik dat je op de juiste persoon verliefd geworden bent.

Tegelijk laat je niet van de wijs brengen door meningen van mij of van ander.

Volg je hart, gelijk waar het je brengt, sherrymoon…

Groet,

Kyron
Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Beste Krypton;

Ik vind de uitspraak: "ik heb niemand nodig om gelukkig te zijn" wel een beetje vaag. Uiteindelijk zit het ware geluk wel in jezelf en ik denk dat als je volledig tevreden bent met jezelf je ook innerlijke rust kan vinden. Tegelijkertijd denk ik ook dat het moeilijk is om te leven volgens het idee dat je niemand nodig hebt; uiteindelijk is ieder individu toch een sociaal individu dat mensen rondom zich nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren en ontwikkelen. Door in interactie te gaan met anderen, stel je je ook open om te leren en te ontdekken (van die andere). Vrienden vb. zijn deze ook niet broodnodig om extra waarde toe te voegen aan het leven? Je kan alles op je eentje doen, maar haal je daar dan even veel voldoening uit dan wanneer je deze ervaringen met mensen kan delen?

Ik geloof dat 2 mensen wel gelukkig kunnen zijn met elkaar; maar dat je het niet kan tegengaan dat er verwachtingen gecreëerd worden bij beide partijen. Ik denk dat als je van in het begin open bent over deze verwachtingen, je voor jezelf de beslissing kan nemen of je bereid bent om een toegeving te doen en jouw verwachtingen een beetje bij te stellen (een nuchter beeld krijgen dus). Ik denk dat "een relatie" ergens wel enige afhankelijkheid impliceert. Ik zeg niet dat een partner jouw geluk mag bepalen, maar is het niet de bedoeling dat je jezelf geliefd voelt en dat gevoel ook zelf kan geven. dat je een vertrouwensband op bouwt met die persoon, dat je je dromen/aspiraties/twijfels en onzekerheden onbeperkt met elkaar kan delen?

Moest hij mij van in het begin verteld hebben dat hij niet echt naar iets standvastig op zoek is, dan had ik dat zo kunnen programmeren in mijn hoofd. Mits hij mij vraagt om hem trouw te zijn, op regelmatige basis zegt dat ik de vrouw ben voor hem en praat over zijn wens om een gezellig gezinsleven op te bouwen; is het toch ergens normaal dat ik mij afhankelijker ga opstellen (omdat ik mezelf er wel in herken)? zijn gedrag als ik bij hem ben, is gewoon niet congruent met zijn gedrag wanneer ik niet bij hem ben. dat zorgt bij mij voor verwarring. Hij heeft zich kwetsbaar open gesteld en ik heb dat bijgevolg ook gedaan. Had hij zich van in het begin gedragen als een persoon die wel wat affectie wou delen, maar niets meer, had ik hem ook helemaal niet toegestaan om de weg naar mijn hart te bewandelen.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Sherrymoon schreef:Onlangs is zijn vader (die nog in Spanje woont) op heel onverwachtse wijze overleden. Hij is dan halsoverkop vertrokken naar Barcelona en sindsdien is het alweer 13 dagen stil. Ik probeer te informeren hoe het met hem en zijn familie gaat en een hart onder de riem te steken, maar hij sluit me volledig buiten.
Het is in zo’n geval waarschijnlijk wel zo netjes om van te voren te laten weten dat je een poosje weg gaat en niet gestoord wenst te worden, maar Ik vind het eerlijk gezegd de normaalste zaak van de wereld om mensen buiten te sluiten als je vanwege een sterfgeval in de familie terug bent gegaan naar je land van herkomst. Ik zou dat ook doen. Familie is familie, vrienden en geliefden behoren nou eenmaal tot een andere categorie mensen. Ik zou waarschijnlijk zelfs kwaad worden als iemand mij in een periode van familie rouw probeert te bereiken, dan zou ik het gevoel hebben dat iemand een deel van mij claimt waar de ander geen recht op heeft. Er zijn wegen in het leven die je alleen bewandelt, zonder de partner of geliefde daar in te betrekken, zonder gevoelens te delen.
Ik geloof niet dat dit veel te maken heeft met culturele verschillen of 'mannelijkheid' te maken heeft.
Sherrymoon schreef:hij staat ook heel autonoom in het leven; zijn visie is dat je niemand echt nodig mag/kan hebben om gelukkig te zijn..
Voor een deel ben ik het daar wel mee eens, ik vind het een beetje treurig als ‘gelukkig zijn’ zou betekenen dat je daar altijd andere mensen voor nodig zou moeten hebben. Je moet de ander ook los kunnen laten en zorgen dat jezelf een vrij mens blijft.
“If you love someone, you must be prepared to set them free.” is een uitspraak van de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho. Ik vind het een zin die een grote waarheid bevat.

Maar goed, dat is mijn persoonlijke opvatting.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Volhoudertje,

Het is op zich waar dat een overlijden enkel en alleen jou en je familie treft. Diegene die er buiten staan, kunnen nooit dezelfde verlieservaring hebben als waar jij op dat moment door moet. Ik vind het op zich ook normaal dat je dan eerder op jezelf gericht bent. Langs de andere kant vind ik niet dat je mag vergeten dat er ook mensen om jou bezorgd kunnen zijn op dat moment. Is het zo dat omdat jij het moeilijk hebt, je de emoties/ het gevoelsleven van de ander volledig mag ontkennen? Ik vind dat je daarover wel duidelijk kan communiceren. Hij kan toch zeggen dat hij met rust gelaten wil worden, dat kan ik accepteren. Langs de andere kant kon ik me door het hele gebeuren ook laten afschrikken en hem gewoon geen enkel steunbericht of what so ever doorgeven; maar dat vind ik dan heel egoïstisch en weinig empathisch. Nuja, ieder rouwt op zijn manier. Ben zelf hulpverlener van beroep, mss hecht ik gewoon te veel belang aan termen zoals empathie en echtheid. Indien ik niet gedaan had, wat ik heb gedaan, dan had ik zelf een deel van mezelf verloochend. Ben je dan een vrij mens? als je niet voor je mening kan uitkomen omdat je de ander op dat moment op de eerste plaats zet? nu draai ik het even om :)
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

“If you love someone, you must be prepared to set them free.” is een uitspraak van de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho. Ik vind het een zin die een grote waarheid bevat.
Met deze uitspraak ben ik het eens. Hoe moeilijk dat soms ook is. Paulo Coelho is een geweldige schrijver. Veel boeken geschreven. Ik zou eigenlijk wat meer tijd moeten nemen om ook eens wat van hem te lezen. Het zijn boeken die je inzicht kunnen geven. Teksten waar je lichtpuntjes uit kan halen.
Als je in een situatie zit waarvan je het gevoel hebt dat dat hem eigenlijk niet gaat worden, of op dit moment niet gaat worden, moet je leren los te laten.
Voor jezelf maar ook voor de ander. Vrijheid is een groot goed. Ook als dat pijnlijk is. Als het nu niet gaat is het niet anders. Misschien is het de tijd nog niet. Of misschien is het niet de bedoeling dat jullie samen verder gaan. Uiteindelijk geeft loslaten ook weer wat ruimte. Ruimte die je nodig hebt om verder te kijken.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Sherrymoon schreef:Indien ik niet gedaan had, wat ik heb gedaan, dan had ik zelf een deel van mezelf verloochend. Ben je dan een vrij mens? Als je niet voor je mening kan uitkomen omdat je de ander op dat moment op de eerste plaats zet? Nu draai ik het even om :)
Tja, nu stel je me een persoonlijke vraag. Het antwoord is dat de wereld voor mij zo niet in elkaar steekt en andere keuzes zou hebben gemaakt. Als iemand onverwacht en zonder bericht achter te laten een poosje naar het buitenland gaat vanwege de dood van een familielid zou ik de conclusie trekken dat ik die persoon beter even alleen kan laten. Dan kun je nog zo graag je medeleven of empathie willen laten blijken, maar ik denk dat het signaal wat de ander aangeeft aan duidelijkheid niets te wensen over laat.
En bovendien, het is wat anders als het je echtgenoot zou zijn, maar iemand waar je pas sinds april een relatie mee hebt? Ik denk inderdaad dat je een vrij mens bent als je de ander ruimte geeft en ook leert inschatten wanneer je van een ander geen ruimte moet opeisen.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Overigens kan dit natuurlijk ook een leermoment voor jezelf zijn. :) Hoe verder te willen, wat nu te doen, juist of zelfs als je zo om iemand geeft.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Het is net omdat het zo pril is; omdat het wispelturig is, dat ik net zo reageer. Ik denk dat je net in een vaste, langdurige relatie pas iemand de volledige vrijheid kan geven omdat je partner dan iemand consistent is in je leven. Omdat je elkaar kent en weet wat die persoon nodig heeft, waarin je kan anticiperen en elkaar pleziertjes gunnen. Ik zeg niet dat je je als persoon moet onderwerpen, maar het is toch zo dat als je iets wilt op bouwen, dat je daar de tijd en moeite voor neemt.. hoe kan je anders ook vertrouwen opbouwen? Nemen jullie alles gewoon voor lief omwille van de goede vrede als vrij mens zijnde. Ik ontneem zijn rechten toch helemaal niet? Heb gewoon geen zin om tijd te verspelen in een kat en muis/aantrekken-afstoten spelletje. Weet je, ik denk dat ik gewoon meer binding nodig heb. Hij vraagt me ook om hem trouw te zijn enzovoort; maar als hij zo onbereikbaar is en blijft, dan kan ik de binding niet meer voelen en kan ik gelijk nog naar een wild feestje gaan om daar de flirterige vrijgezel uit te hangen. Om zulke dingen te vermijden, probeer ik hem uit zijn kot te lokken, om zekerheid te zoeken (dat hij er is) en ook gewoon omdat ik het zelf goed wil doen. Om mezelf te laten voelen dat hij de moeite waard is. Ik ben 23, zit nog op een leeftijd waarop ik graag het nachtleven verken en alles dat daarbij hoort. Indien ik dit nu deels op geef, voor hem, rekening houdende met hem, en het werkt niet, dan ben ik dat onbezorgde jonge leven ergens kwijt (want we worden er ook zelf alleen maar ouder op). Wil er gewoon niet bedrogen uitkomen. Indien hij het zelf allemaal niet wil, zou hij tevens het respect moeten opbrengen om mij met rust te laten en op te eisen op de momenten waarin het voor hem wel goed gaat. Geven en nemen moet voor mij in balans zijn
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Nemen jullie alles gewoon voor lief omwille van de goede vrede als vrij mens zijnde.
Nee, alles voor lief nemen is geheel iets anders. Maar het is duidelijk dat hij niet meer kan of wil communiceren met jou dan dat hij nu doet. Wat de reden daarvan ook zou mogen zijn.
Je kan nog zoveel willen praten, nog zoveel empathisch vermogen hebben, maar je daarin moet je denk ik ook een grens trekken.
Bekijk vanaf een afstand wat jij nu wilt. Met daarmee in het achterhoofd wat er bij hem speelt. In vriendschapsrelaties en in liefdesrelaties is er een balans nodig, dat is waar. Maar overwegingen maken blijft belangrijk.
En ik denk dat het belangrijk is om vooral ook dit in je achterhoofd te houden: Je bent hulpverlener van beroep. Dat kan je meenemen in relaties of dat nu vriendschapsrelaties zijn of liefdesrelaties. Maar bovenal ben je een geliefde, geen hulpverlener in dit geval. Onderscheid is daarin heel belangrijk. Als in werk en privé.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Heb gewoon geen zin om tijd te verspelen in een kat en muis/aantrekken-afstoten spelletje.
Je geeft in je eigen topic je eigen antwoorden op dit moment.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Je hebt gelijk. Het enige wat ik kan doen is de situatie accepteren.
Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Was het maar zo makkelijk om mijn eigen antwoorden om te zetten in concrete daden en beslissingen. Ben gewoon nog niet klaar om het op te geven; omdat ik mezelf anders de vraag zou stellen: "wat als ..."
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Sherrymoon schreef:Was het maar zo makkelijk om mijn eigen antwoorden om te zetten in concrete daden en beslissingen. Ben gewoon nog niet klaar om het op te geven; omdat ik mezelf anders de vraag zou stellen: "wat als ..."
Je hoeft nu ook niets te beslissen. Wanneer je wat beslist is aan jezelf. :knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Goede avond Sherrymoon,

Deze keer reageer ik tussen uw regeltjes….
Beste Krypton;
Leuke verlezing, waarbij ik een lach niet kon onderdrukken… Ik ben geen scheikundig element of superman’s fictieve planeet hoor, … De naam is Kyron, (of cheiron, uit het OudGrieks, Χείρων, een centaur weggelopen uit de Griekse mythologie… Volkomen irrelevant voor dit topic natuurlijk, maar ik kan niet aan de verleiding weerstaan hier toch op in te gaan. :D
Maar nu dat we het toch even over namen hebben. Sherrymoon is ook een naam van een Belgische discotheek. Ik ga er vanuit dat je een andere motivatie hebt voor uw gekozen nickname? :) Misschien ook niet, daar je schrijft dat je graag het nachtleven verkent. Of mogelijk en/en \o/
Ik vind de uitspraak: "ik heb niemand nodig om gelukkig te zijn" wel een beetje vaag. Uiteindelijk zit het ware geluk wel in jezelf en ik denk dat als je volledig tevreden bent met jezelf je ook innerlijke rust kan vinden. Tegelijkertijd denk ik ook dat het moeilijk is om te leven volgens het idee dat je niemand nodig hebt; uiteindelijk is ieder individu toch een sociaal individu dat mensen rondom zich nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren en ontwikkelen. Door in interactie te gaan met anderen, stel je je ook open om te leren en te ontdekken (van die andere). Vrienden vb. zijn deze ook niet broodnodig om extra waarde toe te voegen aan het leven? Je kan alles op je eentje doen, maar haal je daar dan even veel voldoening uit dan wanneer je deze ervaringen met mensen kan delen?
Ik kan hier op zich weinig aan toevoegen. Je weet het al zo goed. ;) Het is denk ik ook hoe hard iemand misschien roept niemand nodig te hebben, de realiteit is dat ook hij contacten nodig heeft. De mens is immers een sociaal wezen en ieder van ons heeft anderen nodig om zich niet verlaten en eenzaam te voelen. Wanneer hij zijn gedrag voortzet, is de kans groot dat alle anderen afhaken en hij alleen komt te staan.
Ik geloof dat 2 mensen wel gelukkig kunnen zijn met elkaar; maar dat je het niet kan tegengaan dat er verwachtingen gecreëerd worden bij beide partijen. Ik denk dat als je van in het begin open bent over deze verwachtingen, je voor jezelf de beslissing kan nemen of je bereid bent om een toegeving te doen en jouw verwachtingen een beetje bij te stellen (een nuchter beeld krijgen dus). Ik denk dat "een relatie" ergens wel enige afhankelijkheid impliceert. Ik zeg niet dat een partner jouw geluk mag bepalen, maar is het niet de bedoeling dat je jezelf geliefd voelt en dat gevoel ook zelf kan geven. dat je een vertrouwensband op bouwt met die persoon, dat je je dromen/aspiraties/twijfels en onzekerheden onbeperkt met elkaar kan delen?
Ook hier heb ik weinig aan toe te voegen … Er is verschil tussen gezonde autonomie dat in elke relatie noodzakelijk is en absolute autonomie wat voort “kan” komen uit een stille fantasie een uitzondering te zijn, waarin een specifiek relatiepatroon kan ontstaan van controle en “absolute” autonomie.
Moest hij mij van in het begin verteld hebben dat hij niet echt naar iets standvastig op zoek is, dan had ik dat zo kunnen programmeren in mijn hoofd. Mits hij mij vraagt om hem trouw te zijn, op regelmatige basis zegt dat ik de vrouw ben voor hem en praat over zijn wens om een gezellig gezinsleven op te bouwen; is het toch ergens normaal dat ik mij afhankelijker ga opstellen (omdat ik mezelf er wel in herken)? zijn gedrag als ik bij hem ben, is gewoon niet congruent met zijn gedrag wanneer ik niet bij hem ben. dat zorgt bij mij voor verwarring. Hij heeft zich kwetsbaar open gesteld en ik heb dat bijgevolg ook gedaan. Had hij zich van in het begin gedragen als een persoon die wel wat affectie wou delen, maar niets meer, had ik hem ook helemaal niet toegestaan om de weg naar mijn hart te bewandelen.
Hier is het goed om aandacht te geven aan de doe-taal.

Wat “doet” hij in ‘t tweede bedrijf, wat doet hij om jou liefde te verdienen?

Wat ik met tweede bedrijf (= na zijn rouwperiode) bedoel ik het volgende en daar wil ik niet licht over heen walsen. Want hij heeft zijn vader verloren, je vader verliezen is als een emotionele aardbeving.

Men wil een beroep doen op anderen en wil gelijktijdig alleen zijn met zijn gedachten, memories en herinneringen. Men wil verbergen, loslaten en tegelijk herinneringen beethouden. Men wil meester zijn over zijn leed en het tegelijk bewaren.

Rouwen gaat moeilijk alleen, maar beter met anderen. Tegelijk is er juist meer behoefte aan rust en alleen-zijn. Tijd om jezelf de gelegenheid te geven na te denken over het verlies, de betekenis van die relatie te overwegen.. “Alleen" vaak.… Beseffend ook dat vrouwen anders rouwen dan mannen.. Mannen praten misschien minder over gevoelens … Het is niet allemaal zo zwart-wit, of enkel roos Moonshine kleurig…Er zijn nog veel meer kleuren… Na een emotionele aardbevig van verlies komt men zich gaandeweg weer toe om zich terug “mens” te voelen… Daarna kan men weer pas man of vrouw voor elkaar zijn…

Dan komt wellicht alles terug goed,

Ik gun het jou in ieder geval,

Van harte,

Kyron
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Sherrymoon schreef:Je hebt gelijk. Het enige wat ik kan doen is de situatie accepteren.
I beg to differ...

Je kan veel andere dingen doen dan enkel aanvaarden dat hij zo doet en gewoon afwachten.

naast het feit dat hij nu in een rouwperiode zit en emotioneel verlies moet verwerken vind ik dat een bericht , of iets dergelijk op al die weken toch wel niet teveel gevraagd is. Het duurt hooguit twee minuten.

En wat ik tussen alle regels lees die je schrijft en reacties van anderen is dat het hem allemaal niet zo boeit. Hij kan dan wel zeggen ik wil dit en dat op het ogenblik dat jullie samen zijn of begin van de relatie, de realiteit is blijkbaar aan zijn daden te zien even anders.

Het is jouw keuze te blijven wachten tot je zeker je antwoord hebt op de 'wat als 'vraag. En iedereen zal duimen dat het goedkomt
Maar wacht niet te lang, te lang is verspilling van tijd die je anders kan doorbrengen en dat maakt de herinnering enkel bitter

succes [045]
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
Sherrymoon
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 nov 2014 23:08

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Even een update voor de geïnteresseerden:

Hij is blijkbaar zondag teruggekeerd van Spanje en ik ben hem gaan bezoeken. We hebben nogmaals goed gebabbeld, heb uit dat gesprek opgemaakt dat het gewoon over de hele lijn een beetje tegen gaat in het leven voor hem (familiegerelateerd en dat hij dus veel aan zijn hoofd heeft). Het was een gezellige avond, ben ook blijven slapen en opeens vroeg hij het volgende: of ik niet bij hem wou gaan wonen. Ik was helemaal onder de indruk van die vraag en heb dit uiteraard geweigerd aangezien ik vind dat we helemaal zo ver nog niet staan. Hij zei hier niet veel op; stelde de vraag ook eerder in functie van mij denk ik omdat hij dacht dat dat een oplossing zou kunnen zijn voor ons aangezien hij niet altijd binnen bereik is. Nu heb ik hem laatst dinsdagmiddag gehoord waarbij hij zei dat hij in Brussel was en dat we verder gingen keuvelen als hij terug thuis was. Heb hem sindsdien weer niet meer gehoord. Mijn eerste idee was dat hij mss boos is omwille van mijn "het hoeft niet meer" berichtje van afgelopen week (aangezien ik dacht dat hij toen al in het land was en me gewoon straalnegeerde), maar dat hebben we zondagavond uitgepraat. Hoe ambivalent kan hij zijn?

Nuja, bedankt voor de uiteenlopende visies en troostende/steunende woorden hier op dit forum :)
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Cultuur, puur mannelijk of vrije vogel?

Fijns om te horen dat u een gezellige avond had, Sherrymoon. Pas in de continuïteit en de veiligheid die in uw intieme relatie gewaarborgd word komt er misschien een moment (of meer momenten) dat jullie woordeloos begrijpen en elkaar accepteren en worden alle muurtjes vervangen door bruggen. (Zo niet, wens ik u dat in ieder geval toe)

Het is goed dat je jezelf de tijd geeft aan de relatie te wennen, Sherrymoon. Al blijft het natuurlijk voortdurend koorddansen: te nabij betekent jezelf verliezen, te veraf betekende je liefdesobject verliezen. Het evenwicht daarin…

Ik wens je een evenwichtige relatie toe, hoe moeilijk soms ook, een relatie ook die de toetssteen van het zomeren en winteren heeft doorstaan,

Van harte,

Kyron :)

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”