Sunflower3 schreef:Hoi allemaal,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik zou graag een relatie willen, maar het lukt me niet om over mijn angsten heen te komen.
Op het moment dat ik met een leuke man date heb ik het erg naar mijn zin, maar vaak gaat het na een aantal dates al fout.
Als iemand mij leuk vind benauwd dat me en heb ik het gevoel dat ik zijn verwachtingen niet waar kan maken, maar op het moment dat iemand mij niet leuk vind, lijk ik er alles aan te willen doen om bij me te houden. Een soort van bindingsangst en verlatingsangst.. Zelf ben ik er nog niet helemaal uit waarom dat bij mij zo werkt.. Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie daarmee om?
O, jawel juffrouw zonnebloem. (Welkom op dit forum overigens.) In die zin dat ik denk dat vrijwel iedereen wel ergens ongemak heeft van verlatingsangst en/of bindingsangst. … Tenminste in bepaalde situaties. Stel dat je een onzekere geliefde hebt die zich vastklemt en “altijd” aandacht wil. Bijna bij elk mens zal dat angst oproepen: het proces van samenvloeien van zeeën gaat te vlug en je krijgt een verstikkend gevoel als het ware. Je voelt hete kolen onder uw voetjes en je neemt emotionele afstand om te verkoelen.
Verlatingsangst hoeft op zich ook niet pathologisch te zijn.
Als je een losbol als partner treft, kan jaloezie ontstaan. Als je een partner treft die dat vlindergedrag niet heeft, is de gelegenheid tot “verlatingsangst” ook veel kleiner.
Het kan gebeuren dat je in de ene liefdesbetrekking weinig last heeft van verlatingsbangheid en in de andere verhouding veel. En zoals je aantoont kun je bij de ene contact verlatingsangst ervaren en in een ander contact bindingsangst. Uiteraard kunnen er “verbindingsproblemen” aan te grondslag liggen, tevens enkelvoudig bekeken zijn verlatingsangst en bindingsangst op zichzelf bekeken normale reacties van normale gezonde en evenwichtige mensen of van juffrouwen op vrijersvoeten om het in het Belgisch-Nederlands te zeggen.
Je schrijft voorts dat het moeilijk is om over die angsten heen te komen. Het kan soms een probleem worden. Dat snap ik als ervaringsdeskundige wel. Koen schrijft er op zijn unieke manier ook goed over. Tevens als eerste reactie beperk ik me tot het bovenstaande, anders is deze reactie te lang….
In ieder geval voor nu wens ik u nu al door uw angsten heen een prins toe op het witte paard toe, die je echt wilt en verlangt, in plaats van een prins die er mee door kan.
Van harte,
Kyron