Een aantal maanden geleden een man leren kennen, hij nog geen jaar gescheiden en vader van 2 kinderen. We hadden het leuk en ontzettend gezellig samen. Het ging allemaal wat hard, maar het voelde goed en hij vond het juist fijn dat het allemaal wat snel ging. Want zo was hij nou eenmaal.
Snel zijn ouders, vrienden, buren en ook zijn kinderen ontmoet. De kinderen en ik klikte echt fantastisch, zij hebben de leeftijd van 3 en 5 jaar. Op een gegeven moment werd ik zelfs door de jongste mammie genoemd! Hij had grote toekomstplannen, hij wilde graag dat ik mijn huis zou verkopen en bij zou intrekken. Hij wilde met mij samen een kind krijgen en ook wilde hij samen met mij bedrijfstechnisch iets ondernemen. Ineens begon hij zich wat terug te trekken, werd afstandelijker en deed koud via de telefoon.
Na heel wat vragen, kwam zijn verhaal eruit.. Hij wist het niet, hij was toch een grotere puinhoop dan dat hij dacht, was hier toch niet aan toe en had waarschijnlijk zijn scheiding nog niet verwerkt. (Terwijl hij die middag nog zei tegen een vriend, dat hij met mij een kind wilde) Door zijn grote toekomstplannen zag ik dit totaal niet aankomen en ben ik ook sinds dat gesprek, nu 1,5 maand geleden intens verdrietig.
We hebben elkaar hierna nog 2 keer gezien, 1 keer samen wat drinken en opnieuw hing weer die seksuele spanning er zoals in het begin toen wij elkaar ontmoette. Hierna hebben wij met de kinderen nog wat leuks gedaan en ook in de avond hing weer die spanning. Dit is nu zo 4 weken geleden, in die tussentijd hebben wij elkaar niet meer gezien. Hij benadrukte dat hij zo vervelend vind, omdat ik zo goed voor hem en de kinderen ben. Hij huilde vaak, aan de telefoon en ook in mijn bijzijn. Hij wilde graag met mij vrienden blijven.
Ik heb het geprobeerd vrienden te blijven, maar er zat voor mij nog veel te veel gevoel en heb ik 3 weken geleden het contact verbroken. Tot ik ineens 1,5 week geleden te horen kreeg dat hij gesignaleerd was op Tinder. Ik heb hem hier op aangesproken, dat ik mij hier erg rot door voelde omdat hij zo nadrukkelijk had gezegd dat hij nergens aan toe was en zijn scheiding moest verwerken. Hierop gaf hij aan een moment van zwakte te hebben gehad, voelde zich eenzaam en had aandacht nodig. Daarbij zei hij, ik klets toch alleen maar? Doe jij toch ook? Refererend op een man die ik had ontmoet in de kroeg, waar ik inmiddels geen contact meer mee heb.
Ik heb hem inmiddels van mijn Facebook verwijderd en geblokkeerd, want wat zag ik van de week... Meneer heeft inmiddels 4 jongedames vanuit een datingsite toegevoegd op zijn Facebook en Whatsapp. Ik begrijp zijn beweegredenen niet, waarom moet hij zoiets doen? Zijn woorden en daden spreken elkaar zó ontzettend tegen. Door dat ik dit steeds zie, voel ik mij gebruikt.. een tussenstop.. een tijdelijke vervanger van zijn ex.. terwijl hij steeds benadrukt dat ik dit niet ben.
Ik maak mij zorgen om hem, dit kan toch niet goed zijn? Probeert hij leegtes op te vullen? Of ben ik nu echt even gebruikt?