ik weet niet of dit het juiste forum is, maar ik wil eens iets vertellen over gemis en heimwee
ik vraag me af of dit normaal is of niet
ik ben dus 55 jaar en dus al een beetje van alles meegemaakt in mijn leven, ook afscheid moeten nemen van mensen, soms van kennissen, werk, andere buurt, nabestaanden , vrienden, enz enz zoals iedereen waarschijnlijk aan deze leeftijd
het is telkens een aanpassing en ja afscheid van iemand of iets, daar heb ik het nu moeilijk mee met het afscheid, vooral als het een echt close vriend of familie is zoals kind partner , ouder , grootouder die schokt mij natuurlijk het meest waarbij ik veel treur in het begin en ik dan een scala van emoties doorloop, en met de jaren slijt dit natuurlijk, soms ben ik erg druk en bezig en dan sta ik daar ook niet zo bij stil, maar soms heb ik ook perioden van niet veel te doen of kunnen doen, zoals bv ongeval waarbij ik moet rusten en waarbij ik dan ook tijd heb om te zitten of liggen denken en in mezelf meer gekeerd ben , door dat ik ook weinig mensen zie of hoor dan
nu heb ik de laatste tijd terug veel tijd gehad en ook tijdens de middagdutten keer ik telkens terug net voor de slaap naar mijn kindertijd, herinneringen enz die ik koester , aan ouders , grootouders , en denk ik terug aan de gezelligheid en de geborgenheid, de rest ben ik precies vergeten, ik bedoel er zijn misschien ook wel eens straf en minder goeie momenten geweest, in die tijd , maar ik kijk er altijd op terug als kind en voel dan een groot gemis dat ik die personen nie meer ga zien, of misschien na de dood, en voel ik mij als een kleinkind, ik mis die geborgenheid, misschien ben ik wel nooit volwassen geweest en nog altijd een klein kind diep van binnen , ik begin dan ook meestal te treuren of krijg heimwee en voel het gemis, ik zou eens van dat gemis willen afzijn , wat kan ik hier tegen doen, moet ik hiervoor naar een psycholoog
ook mis ik mijn dochter die niet meer naar huis komt na een grote ruzie, ik heb ook al dat stadium van treuren voorbij, maar soms als er nog eens zo een feuilleton van vroeger of een lied voorbij komt van vroeger dat zij graag hoorde, dan denk ik daar iedere keer weer aan en voel ik terug dat gemis, verschrikkelijk vind ik dat , kan ik dat gevoel niet blokken, soms zijn er maanden dat ik mij goed voel en dan plots heb ik het weer zitten door een toevalligheid of herinnering, is dit normaal ?
mensen zeggen me of ik lees soms wel eens in een tijdschrift, laat het los, maar is gemakkelijk gezegd , hoe doe je dat loslaten, ? zomaar uit de blue wordt ik er toch weer aan herinnerd , ik denk ook nu heb ik het losgelaten , nu voel ik geen gemis of verdriet meer , en toch plots is daar dat gevoel weer ,
zijn er nog mensen die dit voelen, of ben ik de enige , zijn ook mensen die zeggen na zo een tijd geleden, dat moet allang verwerkt zijn, is dat normaal dat als je een ouder waar je een goede band mee had , dat je dat in een twee drie verwerkt en nooit meer met gemis aan terugdenkt , wat is normaal
heb ik een psycholoog nodig?
en wat mijn dochter betreft ,ja wou het terug goemaken ,maar mijn dochter wil niet, ze paft de deur tegen mijn neus dicht, ik wacht tot ze van zelf terugkomt, maar zie da nie direkt gebeuren, ja ik zou nie liever hebben da ze terugkomt , maar ja ik mis haar , maar samen zijn lukt ook nie zo goed , ofwel moet de ene altijd slikken en toegeven,
carina