Erectie problemen en porno

[paddy_73]

Ik heb sinds september 2012 een relatie met een vrouw met twee kinderen van 10 en 6. Twee jaar eerder heeft haar toenmalige vriend via een internet spel een vriendin gekregen. Hierdoor is haar relatie toen op de klippen gelopen.

Ik zelf ben 39 jaar en dit is mijn allereerste relatie. Nu moeten jullie weten dat ik altijd gestreden heb tegen overgewicht. Eindelijk heb ik dat kunnen aanpakken en ben nu van 140 kilo naar 113 kilo gezakt in gewicht. Ik heb hier altijd mee gezeten en meende dat ik niet aantrekkelijk was voor vrouwen. Ik heb wel eens bij meiden aangegeven dat ik ze leuk vond, maar kreeg toen altijd een afwijzing. Op een gegeven moment was ik gewoon bang om meiden aan te spreken omdat ik niet weer een afwijzing wilde krijgen.

Natuurlijk heb je wel seksuele behoeftes. Die moest ik bevredigen door te masturberen. Hierbij kwam als sinds mijn jeugd pornografisch materiaal om de hoek kijken. In een later stadium bezocht ik ook massage salons en bordelen. Tijdens het masturberen had ik in het begin nooit moeite om een erectie te krijgen. Echter in een later stadium wel. Ook bij het bordeel bezoek lukte het nooit. Ik verdrong dit feit door mezelf wijs te maken dat ik niet verliefd was op die vrouwen.

In de eerste weken van mijn relatie heb ik met mijn vriendin alleen maar lekker geknuffeld en gezoend op de bank. Ik echter al zo'n gevoel dat ik nu ook geen erectie kon krijgen. Na een maand of twee kwam het moment dat we voor de eerste keer met elkaar naar bed gingen. Ik kreeg wel een erectie, maar die was niet compleet hard en snel weer over. De keer daarop ging het al helemaal niet meer. Hoe kon dat nou ik was toch verliefd op deze vrouw en ik wilde niks liever dan haar genot schenken.

Na bij haar in huilen uitgebarsten te zijn had ik besloten naar de arts te gaan. Deze stuurde me door naar de psycholoog. Hier kreeg ik te horen over faalangst en proberen niet te denken aan de erectie. Het ging langzaam ietsje beter, maar was nog niet om over naar huis te schrijven. Altijd als we begonnen te vrijen voelde ik een erectie opkomen, maar die was ook weer zo weg. Af en toe kreeg ik ook de gedachtes als "is het dit nou" in mijn hoofd. Het is niet zo dat ik seks niet leuk vond. Ik wilde heel graag, maar het deed me na de eerste vijf minuten niks meer. Verder was ik ook gespannen dat mijn hele lichaam schokte.

Ik probeerde hier ook met mijn vriendin over te praten. Ze vertelde dat ze seks niet belangrijk vond, maar dat ze me niet kon helpen met mijn probleem. Hiervoor moest ik bij de psycholoog zijn. We hebben dit probleem vaker besproken, maar ze zei steeds vaker dat ze het idee had dat ik me niet helemaal bloot gaf. en ik had inderdaad wat op mijn lever dat ik haar niet kon vertellen uit schaamte.

In het begin van mijn relatie masturbeerde ik niet meer, Maar omdat het bij het masturberen bij pornografisch materiaal vroeger meestal wel goed ging, ging ik kijken of het dat nu wel nog lukte. Af en toe niet, maar nadat ik de kilo's verloor ging het wel goed. Echter in bed met mijn vriendin niet. We hadden weer eens een gesprek over mijn erectie probleem en hier kwam porno bij ter sprake. Hier had zij helemaal niks mee. En in plaats van te zeggen dat ik wel bij porno masturbeerde om mijn erectie te testen, zei ik dat ik hier ook niks mee had. Hoe kon ik haar nu zeggen, bij zo weinig eigenwaarde die ik nog had, dat ik iets deed wat zij helemaal niks mee te maken wilde hebben. Ik had het idee dat ik dan in haar ogen helemaal niks meer waard zou zijn.

Een week geleden was het weer faliekant mis in bed. Ik had 's-morgens nog bij mij thuis geprobeerd of ik een erectie kreeg. Dit deed ik trouwens de laatste weken steeds vaker. Ik was alleen met dat ene moment bezig. Alsof ik alles plande richting het gebeuren in bed toe.

Bij het mezelf "uittesten" maakte ik ook gebruik van softporno. Ik kreeg de laatste keer wonderwel een stevige erectie. Ik dacht dat ik dit gaat vanavond goed komen. Ik had het volledig mis. Er gebeurde helemaal niks. Alles bleef slap. Ik dacht dat ik hier nu beter mee om kon gaan, maar op een gegeven moment barstte ik in huilen uit. We spraken hier weer over, en ik dacht dat ik er weer bovenop kwam.

Echter na een dag zag ik een reclame op tv over een website over erectie problemen. Hierdoor kwam ik op een forum terecht waar ik een link vond naar de website http://www.yourbrainonporn.com. Hier bekeek ik een aantal filmpjes die uitlegden dat door porno je libido en daarmee ook je erectie minder werden. Je had ook steeds meer of extremere porno nodig om opgewonden te raken. En bij normale seks kreeg je dan mijn problemen. Een soort van verslaving dus.

Omdat ik tijdens mijn hele volwassen leven altijd masturbeerde bij porno vormde zich het idee in mijn hoofd dat dit wel eens aan de hand kon zijn. Want bij het mezelf uittesten lukte het wel. Ik dacht meteen ik stop met porno en dan komt het wel goed.

Mijn vriendin bleef nu echter hameren op het feit dat ik me niet helemaal bloot gaf. Ik besloot het haar te vertellen wat ik gelezen en gezien had. Ik zij haar dat ik misschien verslaafd kon zijn aan porno. Ze schrok zich kapot en was vreselijk in mij teleurgesteld omdat ik haar niet verteld had dat ik toch masturbeerde bij porno.

Ze voelde zich zelfs belogen en bedrogen. Haar ex vriend zat altijd achter de laptop te chatten met de vrouw waarmee hij haar bedroog. In haar hoofd zag ze mij nu ook achter een laptop zitten die ik altijd dichtklapte als zei de kamer binnen kwam. Ook dacht ze dat ik altijd naar porno keek als ik niet bij haar was.

Ik heb met haar geprobeerd te praten, maar nu zij ze zelf dat ze niet wist wie ik was. Dat ik me niet open stelde voor haar. Dat ik haar niet volledig in mijn leven toeliet.

Ik zit nu met zo veel vragen dat ik nu niet meer weet hoe ik verder moet. Hoe moet ik met haar praten? Wat moet ik haar zeggen om haar vertrouwen weer terug te kunnen winnen? Kan ik, omdat ik altijd alleen geweest ben, überhaupt wel vrijuit praten over emotionele dingen? Heb ik, ondanks dat ik niet constant porno kijk een porno verslaving? Krijg ik hierdoor bij mijn vriendin geen erectie? Wat moet ik maandag tegen mijn psycholoog zeggen? Ik weet het ff niet meer.

[dikki]

Misschien is een seksuoloog iets voor jou!?!?
Die kan je helpen om van je verslaving af te komen en samen met jou en misschien ook met je vriendin verder te kijken.

[Minerva]

Ik zit nu met zo veel vragen dat ik nu niet meer weet hoe ik verder moet. Hoe moet ik met haar praten? Wat moet ik haar zeggen om haar vertrouwen weer terug te kunnen winnen? Kan ik, omdat ik altijd alleen geweest ben, überhaupt wel vrijuit praten over emotionele dingen? Heb ik, ondanks dat ik niet constant porno kijk een porno verslaving? Krijg ik hierdoor bij mijn vriendin geen erectie? Wat moet ik maandag tegen mijn psycholoog zeggen? Ik weet het ff niet meer.

Ik denk dat je vooral met je vriendin dient te praten over de breuk van vertrouwen die er nu ontstaan is door het achterhouden van de pornoverslaving. Als je haar kan uitleggen hoe zoiets is ontstaan zoals je hier al doet en waar je angsten zaten/zitten dan kan ze er wellicht meer begrip en inleving in hebben i.p.v. dat ze zich bedrogen voelt. Ze zal nu angst voelen vanwege hetgeen eerder haar is overkomen. Je zult je best moeten doen om haar angst wat weg te nemen en te laten zien waarom jij wel te vertrouwen bent.

Wellicht kan je haar dit laten lezen. Dan ziet ze dat het niet zomaar iets is. http://www.ivpp.nl/geluk/pornoverslavin ... ij-er-aan/

Ik raad je aan om je te laten doorverwijzen naar een seksuoloog of een psycholoog die veel ervaring heeft met dit soort problematieken en je kan helpen om je seksleven op een juiste manier op de rit te krijgen. Wat er in jouw hersenen is gebeurd dient omgebogen te worden naar een gezamenlijke manier van seks en niet meer jouw solistische verslaafde manier van seks hebben. Dat is best lastig en vraagt een gedegen behandeling op beide vlakken (seksueel/psychologisch). Heb het er met je psycholoog over. Leg het hem/haar voor en vertel waar je mee zit, wat je nu weet en dat je er graag aan wilt werken. Wellicht kan je je vriendin meenemen naar zo'n gesprek? Dan ziet ze dat jij er serieus in bent ook naar haar en jullie relatie toe. Je zult openheid dienen te geven om te laten zien dat jij echt wilt dat jullie relatie werkt.

[Janneke]

Nu moeten jullie weten dat ik altijd gestreden heb tegen overgewicht. Eindelijk heb ik dat kunnen aanpakken en ben nu van 140 kilo naar 113 kilo gezakt in gewicht.

Op zich: hartstikke goed, dat je gewicht zo geatkt is - 30 kilo is niet niets!!
Maar "vechten tegen" overgewicht klinkt niet erg best. Je hebt als mens simpelweg goede info nodig, zoals, dat je lichaam alleen vet kan verbranden, als je voldoende vitamine B, C, zink, magnesium en carnitine hebt. Zorgt daar eerst voor, eet ruim voldoende eiwit en groente, begin iedere maaltijd met fruit of een smoothie, snack met 72% chocolade, gemengde ongebrande noten en 'superfoods' als gojibessen en hennep- en chiazaad. Dat is geen dieet, maar een gezonde manier om je lichaam te voeden. (Je wordt dik van lege koolhydraten zoals wit brood, snoep, suiker, lightproducten. Als je geen honger meer hebt, omdat je jezelf goed voedt, verdwijnt dat overgewicht op den duur vanzelf.)

Natuurlijk heb je wel seksuele behoeftes. Die moest ik bevredigen door te masturberen. Hierbij kwam als sinds mijn jeugd pornografisch materiaal om de hoek kijken. In een later stadium bezocht ik ook massage salons en bordelen. Tijdens het masturberen had ik in het begin nooit moeite om een erectie te krijgen. Echter in een later stadium wel. Ook bij het bordeel bezoek lukte het nooit. Ik verdrong dit feit door mezelf wijs te maken dat ik niet verliefd was op die vrouwen.
(...)
Na bij haar in huilen uitgebarsten te zijn had ik besloten naar de arts te gaan. Deze stuurde me door naar de psycholoog. Hier kreeg ik te horen over faalangst en proberen niet te denken aan de erectie. Het ging langzaam ietsje beter, maar was nog niet om over naar huis te schrijven. (...) Het is niet zo dat ik seks niet leuk vond. Ik wilde heel graag, maar het deed me na de eerste vijf minuten niks meer. Verder was ik ook gespannen dat mijn hele lichaam schokte.

Ik probeerde hier ook met mijn vriendin over te praten. Ze vertelde dat ze seks niet belangrijk vond, maar dat ze me niet kon helpen met mijn probleem. Hiervoor moest ik bij de psycholoog zijn.

Rot hoor!! Voor veel mannen is het idd de ham vraag "krijg ik hem omhoog?!?!" Het taalgebruik is al fout: erecties kun je niet maken, die ontstaan, als de sfeer er naar is.
En zodra er gepresteerd moet worden, klappen een boel manne dicht, of ander gezegd blijft de jongeheer slap - tot grote teleurstelling.
De meeste vrouwen kan het eerlijk gezegd weinig schelen: je kunt op 100 manieren pret in bed hebben.
Het is een berucht "misverstand" tussen mannen en vrouwen: wat mannen vaak zo belangrijk vinden, interesseert vrouwen (ook mij) niet heel erg. (Ja, als het voor mijn lief een probleem is, vind ik dat rot - voor hem. Mij maakt het niet zo veel uit.)

We hebben dit probleem vaker besproken, maar ze zei steeds vaker dat ze het idee had dat ik me niet helemaal bloot gaf. en ik had inderdaad wat op mijn lever dat ik haar niet kon vertellen uit schaamte.

Ajajaj - schaamte is een hele pijnlijke emotie!!!!
En zij heeft als vrouw kennelijk een scherpe intuitie...

We hadden weer eens een gesprek over mijn erectie probleem en hier kwam porno bij ter sprake. Hier had zij helemaal niks mee. En in plaats van te zeggen dat ik wel bij porno masturbeerde om mijn erectie te testen, zei ik dat ik hier ook niks mee had. Hoe kon ik haar nu zeggen, bij zo weinig eigenwaarde die ik nog had, dat ik iets deed wat zij helemaal niks mee te maken wilde hebben. Ik had het idee dat ik dan in haar ogen helemaal niks meer waard zou zijn.

Auauauauau!!!

Bij het mezelf "uittesten" maakte ik ook gebruik van softporno. Ik kreeg de laatste keer wonderwel een stevige erectie. Ik dacht dat ik dit gaat vanavond goed komen. Ik had het volledig mis.

Jammer, dat de huisarts je niet naar een sexuoloog heeft gestuurd.
Afgezien van het faalangst gedoe: 2 maal op een dag een erectie, dat IS de goden verzoeken. Heel jonge, potente pubers kunnen dat, maar een gewone man al nauwelijks. Twee keer per week is meer het gemiddelde - en dan hoop je, dat de heren die info gaven zich niet flinker hebben voorgedaan tegen de onderzoekers.....

http://www.yourbrainonporn.com. Hier bekeek ik een aantal filmpjes die uitlegden dat door porno je libido en daarmee ook je erectie minder werden. Je had ook steeds meer of extremere porno nodig om opgewonden te raken. En bij normale seks kreeg je dan mijn problemen. Een soort van verslaving dus.

Eh, nou, als we het over porno hebben wel.
Porno is simpelweg GEEN sex. Het is, dat je geprikkeld wordt door beelden. Niet echt door interactie, je wordt niet gestreeld, laat staan dat er een relatie is.
En helaas: net als alle reclamebeelden: pornomodellen zijn zelden echte vrouwen, met rimpels, vetrollen, littekens, noem maar op.
Maar doordat je dus alleen maar visueel wordt geprikkeld (okee, bij films wordt er gehijgd en gekreund) dreig je als mens af te haken, steeds moeilijker je lichaam in staat van opgewondenheid te krijgen.

Omdat ik tijdens mijn hele volwassen leven altijd masturbeerde bij porno vormde zich het idee in mijn hoofd dat dit wel eens aan de hand kon zijn.

Ja, je hebt al een laag zelfbeeld, je worstelt met een serie problemen en neemt helaas aaan, dat dit dan wel bingo zal zijn...!!!

Want bij het mezelf uittesten lukte het wel.

Denk ook aan je faalangst - bij het uittesten ben je alleen, dat kan enorm schelen.

Ik dacht meteen ik stop met porno en dan komt het wel goed.

Grosso modo een goed besluit, maar het duurt een poos. Overgewicht snel weg willen krijgen is niet verstandig, faalangst hoeft geen jaren te duren, en momenteel zit je in een relatieknoop. Die 3 moeten alle 3 meewerken, en dan komt het vast wel goed zonder porno.

Mijn vriendin bleef nu echter hameren op het feit dat ik me niet helemaal bloot gaf. Ik besloot het haar te vertellen wat ik gelezen en gezien had. Ik zij haar dat ik misschien verslaafd kon zijn aan porno. Ze schrok zich kapot en was vreselijk in mij teleurgesteld omdat ik haar niet verteld had dat ik toch masturbeerde bij porno.

Ze voelde zich zelfs belogen en bedrogen. Haar ex vriend zat altijd achter de laptop te chatten met de vrouw waarmee hij haar bedroog. In haar hoofd zag ze mij nu ook achter een laptop zitten die ik altijd dichtklapte als zei de kamer binnen kwam. Ook dacht ze dat ik altijd naar porno keek als ik niet bij haar was.

Ajajajaj - precies haar zere plek!!!! Ook dat nog!

Ik heb met haar geprobeerd te praten, maar nu zij ze zelf dat ze niet wist wie ik was. Dat ik me niet open stelde voor haar. Dat ik haar niet volledig in mijn leven toeliet.

Heel pijnlijk!!! Blijven praten, dat is de uiteindelijke oplossing.

Ik zit nu met zo veel vragen dat ik nu niet meer weet hoe ik verder moet. Hoe moet ik met haar praten? Wat moet ik haar zeggen om haar vertrouwen weer terug te kunnen winnen?

Heel veel sorry en het spijt me, en hamer er op, dat jij jouw problemen hebt (rond (im)potentie), dat je jezelf uit wilde testen e dat jij jezelf ook kapot bent geschrokken van wat je las.

Kan ik, omdat ik altijd alleen geweest ben, überhaupt wel vrijuit praten over emotionele dingen?

Sociale en emotionele vaardigheden, daar komt het op aan. Dat het lastig is, geloof ik grif, maar onmogelijk is het niet.

Heb ik, ondanks dat ik niet constant porno kijk een porno verslaving? Krijg ik hierdoor bij mijn vriendin geen erectie?

Ik denk, dat dat los loopt!!!
Als gezegd, er zijn 3 goede redenen om geen erectie te krijgen: overgewicht, faalangst en een relatieknoop. Voor goede sex is ...vertrouwen nodig. vertrouwen in de ander, maar ook zoveel vertrouwen in jezelf, dat je je letterlijk durft bloot te geven.

En om nou maar meteen iedereen, die porno kijkt, porno verslaafd te noemen, dat gaat me wel heel erg ver.
Maar porno werkt hetzelfde als alcohol, sigaretten, valium en noem maar op: je hebt uiteindelijk voor hetzelfde effect steeds meer spul nodig. Zo werkt het spul, punt uit.
Het spul is verslavend.
Sommigen kunnen het binnen de perken houden (af en toe een glaasje alcohol: hoe gezond het is, kunnen we over debatteren, maar het is niet dat je dan in de goot ligt) - en de ex van jouw vriendin kon dat NIET.

Wat moet ik maandag tegen mijn psycholoog zeggen? Ik weet het ff niet meer.

Vertel m dit verhaal - en vraag wat hij zoal van sexuologie weet!!

[paddy_73]

Bedankt allemaal voor jullie begrijpende reacties. Ik kan in ieder geval weer verder met jullie antwoorden.

Deze middag heb ik mijn leidinggevende ingelicht over wat er aan de hand was. Meer voor het feit dat ik dan niet meer hoef te zeggen dat het goed met me gaat. Hij waardeerde dat ik zo open met hem sprak. Hij zal ook rekening houden met mijn probleem als ik een afspraak moet maken door de week bij mijn psycholoog of straks seksuoloog.

En het voelde echt goed dat ik met iemand anders mijn problemen kon delen.

Op zich: hartstikke goed, dat je gewicht zo geatkt is - 30 kilo is niet niets!!
Maar "vechten tegen" overgewicht klinkt niet erg best. Je hebt als mens simpelweg goede info nodig, zoals, dat je lichaam alleen vet kan verbranden, als je voldoende vitamine B, C, zink, magnesium en carnitine hebt. Zorgt daar eerst voor, eet ruim voldoende eiwit en groente, begin iedere maaltijd met fruit of een smoothie, snack met 72% chocolade, gemengde ongebrande noten en 'superfoods' als gojibessen en hennep- en chiazaad. Dat is geen dieet, maar een gezonde manier om je lichaam te voeden. (Je wordt dik van lege koolhydraten zoals wit brood, snoep, suiker, lightproducten. Als je geen honger meer hebt, omdat je jezelf goed voedt, verdwijnt dat overgewicht op den duur vanzelf.)

Dit is ook precies wat ik aan het doen ben. Ik ben geen speciaal dieet aan het volgen. Ik eet niet alleen beter voedsel, maar ook frequenter kleinere porties. Ook ben ik gestart met sporten bij een personal trainer die me helpt met sporten en gemotiveerd te blijven. Ik ben in ieder geval van plan om, voor mezelf, nog zeker 20 kilo ervan af te krijgen.

Vanavond moet ik naar mijn psycholoog. Ik zal in ieder geval alles op tafel leggen wat er de afgelopen weken is gebeurd. Eens kijken of ik antwoord krijg op mijn vragen.

Ik hou jullie op de hoogte.

[Reinaart]

Het kan natuurlijk zo zijn dat het een combinatie is van zowel fysieke als mentale problemen. Als je overgewicht hebt kan je bijv. verhoogde cholesterol of bloeddruk hebben, wat het moeilijker kan maken om een erectie te krijgen. Zeker als je dan ook nog eens onzeker erover bent tijdens seks kan het niet lukken. Ik zou in ieder geval stoppen met het 'testen' vooraf, volgens mij heeft dat een volstrekt averechtse werking. Een erectie is niet iets wat je hoeft te testen of bewust op te wekken, het komt vanzelf als je opgewonden en ontspannen genoeg bent (afgezien van fysieke problemen dan). Als ik een suggestie mag geven, zou ik misschien vaker proberen seks te hebben met je vriendin zonder dat je als einddoel penetratie hebt.

Afgezien van het faalangst gedoe: 2 maal op een dag een erectie, dat IS de goden verzoeken. Heel jonge, potente pubers kunnen dat, maar een gewone man al nauwelijks. Twee keer per week is meer het gemiddelde - en dan hoop je, dat de heren die info gaven zich niet flinker hebben voorgedaan tegen de onderzoekers.....

Laten we niet overdrijven... daarbij is hij ook niet gebaat. Er zit een flink verschil tussen hoe vaak je seks kan hebben (+ klaarkomen) per week zonder dat het vermoeiend wordt en het simpelweg krijgen van een erectie.

[paddy_73]

Afgelopen maandag ben ik bij mijn psycholoog geweest. Gelukkig heeft hij via voorbeelden en goede vragen te stellen mij ervan kunnen overtuigen dat ik niet verslaafd ben aan porno.

Een goed voorbeeld om te noemen is de vraag die hij stelde over mijn vakanties. Hij vroeg of ik op vakantie ging voordat ik mijn vriendin had leren kennen. Ik vroeg me af waarom stelt hij die vraag nou. Toen kwam de aap uit de mouw. Hij vroeg wat ik deed op vakantie. Ik ging wandelen, steden bezoeken. De normale dingen die je op vakantie doet. Ik keek dan dus geen porno en had er ook geen behoefte aan. Als ik nu wel een porno verslaving had dan zou ik op op vakantie die behoefte hebben gehad.

Al met al is het dus een hele opluchting voor mij.

Ik probeer nu vooral met mensen te praten over mijn gevoelens. Mijn beste vriend wist al dat ik erectieproblemen had, en moest het ook op mijn werk bij mijn baas kwijt. Dit had ik al verteld.

Nu heb ik ook weer met mijn vriendin gepraat. Ik kreeg van haar het verwijt dat ik met andere mensen over mijn erectie problemen had gepraat dan alleen de psycholoog (trouwens ook sexuoloog blijkt nu). Zij ziet dit als praten over ONS ofwel over haar sexleven. En dat vind ze niet dit niet "lollig". Nou ik vind het ook niet lollig maar het heeft me wel geholpen.

Het gesprek kwam ook weer op mijn overgewicht en de problemen die ik er in het verleden mee heb gehad. En over de problemen die ik nu met mijn verleden heb. Ze vindt dat ik te veel een slachtoffer rol aan neem.

Ze begrijpt dat mijn gewicht altijd een probleem voor me was, maar nergens hoort ze in een verhaal over vroeger terug dat ik er iets aan wilde doen. Maagband, weight watchers etc.

Ik had het gevoel dat ik mijn verleden moest verdedigen, maar dat wil ik helemaal niet. Ze wil dat ik er mee moet omgaan i.p.v. alles altijd daar op te gooien. Het succes dat ik nu met het afvallen heb helpt er natuurlijk bij. Maar hoe kan ik haar laten merken dat ik dat ook op andere manieren wil doen? En hoe kan ik hier leren mee om te gaan?

Verder zegt ze dat ik moet beseffen dat ik niks meer heb om me achter te verschuilen. Wat geweest is, is geweest. En ik neem nu beslissingen als een volwassen man. Niet meer als het kleine dikke jongetje. En die beslissingen hebben ook invloed op haar.

Ze kon moeilijk omgaan met de buien die ik de afgelopen week had. Ik leek volgens haar totaal overspannen of bijna manisch depressief.

Ik heb haar wel gezegd dat ik enorme spijt heb van 1 beslissing en dat is het niet praten over mijn porno kijken. (trouwens al weer bijna 2 weken niet gedaan) Maar dat ik geen spijt heb van 2 andere beslissingen. De beslissing om met haar een relatie aan te gaan en de beslissing om af te vallen.

Maar hoe moet ik nu met mijn verleden omgaan? Hoe kan ik dit loslaten? Hoe kan ik mijn vriendin laten zien dat ik verder wil en dat ik niet meer alles op mijn verleden en overgewicht wil gooien? Moet ik steeds maar blijven aangeven dat het me spijt dat ik porno heb gekeken en niet met haar daarover heb gesproken? Moet ik nu elke dag willen praten? Ze is nu trouwens ziek. Ben bang dat ik haar nu ga overbelasten. Maar heb nu ook wel weer behoefte aan een teken van haar dat er ook goede kanten aan mij zijn. Mag ik dat nu van haar vragen?

[Minerva]

Het gesprek kwam ook weer op mijn overgewicht en de problemen die ik er in het verleden mee heb gehad. En over de problemen die ik nu met mijn verleden heb. Ze vindt dat ik te veel een slachtoffer rol aan neem.

Ze begrijpt dat mijn gewicht altijd een probleem voor me was, maar nergens hoort ze in een verhaal over vroeger terug dat ik er iets aan wilde doen. Maagband, weight watchers etc.

Ik had het gevoel dat ik mijn verleden moest verdedigen, maar dat wil ik helemaal niet. Ze wil dat ik er mee moet omgaan i.p.v. alles altijd daar op te gooien. Het succes dat ik nu met het afvallen heb helpt er natuurlijk bij. Maar hoe kan ik haar laten merken dat ik dat ook op andere manieren wil doen? En hoe kan ik hier leren mee om te gaan?

Verder zegt ze dat ik moet beseffen dat ik niks meer heb om me achter te verschuilen. Wat geweest is, is geweest. En ik neem nu beslissingen als een volwassen man. Niet meer als het kleine dikke jongetje. En die beslissingen hebben ook invloed op haar.

Goed dat je er zo over praat met je vriendin en dat zij zich betrokken voelt bij jou en jij bij haar. De intimiteit die jullie hiermee samen ervaren is belangrijk voor het vertrouwen binnen de relatie. Wat maakte dat jij het gevoel kreeg je verleden te moeten verdedigen? Je vraagt hoe je het kan laten merken dat je het ook op anderen manieren wil doen. Welke andere manieren doel je dan op?

Ze kon moeilijk omgaan met de buien die ik de afgelopen week had. Ik leek volgens haar totaal overspannen of bijna manisch depressief.

Welke buien waren dat. Kan je dat eens beschrijven? Wat gebeurde er? Waardoor kwam het?

Ik heb haar wel gezegd dat ik enorme spijt heb van 1 beslissing en dat is het niet praten over mijn porno kijken. (trouwens al weer bijna 2 weken niet gedaan) Maar dat ik geen spijt heb van 2 andere beslissingen. De beslissing om met haar een relatie aan te gaan en de beslissing om af te vallen.

Prima dat je hebt uitgesproken waar je wel en niet spijt van hebt en welke beslissingen je hebt genomen en hoe je daar nu in staat t.o.v. haar.

Maar hoe moet ik nu met mijn verleden omgaan? Hoe kan ik dit loslaten? Hoe kan ik mijn vriendin laten zien dat ik verder wil en dat ik niet meer alles op mijn verleden en overgewicht wil gooien? Moet ik steeds maar blijven aangeven dat het me spijt dat ik porno heb gekeken en niet met haar daarover heb gesproken? Moet ik nu elke dag willen praten? Ze is nu trouwens ziek. Ben bang dat ik haar nu ga overbelasten. Maar heb nu ook wel weer behoefte aan een teken van haar dat er ook goede kanten aan mij zijn. Mag ik dat nu van haar vragen?

Het verleden loslaten doe je door er niet telkens op terug te pakken. Als je zegt: ja dat komt daardoor en daarom ben ik nu zo en daar kan ik niets aan veranderen, dan leef je vanuit het verleden en laat je een hulpeloosheid zien. Een onmacht om het heden en de toekomst te veranderen. Het is goed om te accepteren dat het verleden is geweest wat het is geweest. Het is goed om te beseffen wat het met je gedaan heeft maar het voortdurend het heden en de toekomst te laten blijven bepalen dat is een ander iets. Doe je het laatste, dan laat je het niet los en sleep je je verleden nog steeds als een ballast met je mee. Continu over het verleden blijven praten is daarom ook niet de aangewezen oplossing. Immers wil je verder in het heden.

Als je iets hebt onderzocht, je hebt het uitgesproken en je bent je er van bewust dan is dat voldoende. Daar hoef je niet telkens op terug te komen. Je hoeft ook niet spijt te blijven betuigen van een misstap. Eenmaal excuses en een goed gesprek is doorgaans genoeg. Het is wel belangrijk dat jullie samen blijven praten over wat er nu in het heden gebeurd, welke behoeften, noden en wensen jullie hebben, waar je naar toe wilt werken samen. Hoe zien jullie de toekomst? Waar zou je graag verandering in willen brengen? Wat heb je daarvoor nodig?

En als je vriendin nu ziek is dan is een beetje extra aandacht, zorg en wat verwennerij zeker ook een optie Ze zal het waarschijnlijk erg waarderen..

[paddy_73]

Hoi Minerva,

Bedankt voor je antwoord. Ik kan hiermee heel erg vooruit.

Ik zal jouw vragen zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.

Goed dat je er zo over praat met je vriendin en dat zij zich betrokken voelt bij jou en jij bij haar. De intimiteit die jullie hiermee samen ervaren is belangrijk voor het vertrouwen binnen de relatie. Wat maakte dat jij het gevoel kreeg je verleden te moeten verdedigen? Je vraagt hoe je het kan laten merken dat je het ook op anderen manieren wil doen. Welke andere manieren doel je dan op?

Ik weet niet of ik het een verwijt mag noemen, maar ik kreeg te horen dat ik in het verleden ook nooit iets aan mijn overgewicht had gedaan via een maagband of weight watchers. Dat is ook zo en dat kan ik nu niet meer veranderen. Maar ik kreeg het wel, al dan niet goed bedoeld, op mijn brood gesmeerd.

Ik vraag me af of ik door bepaalde gedachtengangen aan te leren ik beter kan omgaan met mijn verleden. Eigenlijk wil ik positief leren denken. Maar met de laatste alinea van jouw antwoord over het verleden loslaten kan ik al zeer veel. Ik zal het maandag ook met mijn psycholoog bespreken.

Welke buien waren dat. Kan je dat eens beschrijven? Wat gebeurde er? Waardoor kwam het?

Ik zat door mijn erectieproblemen en de gedachte die zich in mijn hoofd geplaatst had over de mogelijke pornoverslaving de afgelopen week helemaal aan de grond. Ik het er alleen maar over waarom ik me de afgelopen 25 jaar zo ellendig had gevoeld i.v.m. mijn overgewicht en waarom ik dat niet aan haar heb durven te vertellen. Dat ik me zo'n looser voelde dat ik bij "normale" sex geen erectie kon krijgen en bij porno wel. Ik had het dus alleen maar over de kommer en kwel in mijn leven, en niet over wat ik er nu aan ging doen.

Als je iets hebt onderzocht, je hebt het uitgesproken en je bent je er van bewust dan is dat voldoende. Daar hoef je niet telkens op terug te komen. Je hoeft ook niet spijt te blijven betuigen van een misstap. Eenmaal excuses en een goed gesprek is doorgaans genoeg. Het is wel belangrijk dat jullie samen blijven praten over wat er nu in het heden gebeurd, welke behoeften, noden en wensen jullie hebben, waar je naar toe wilt werken samen. Hoe zien jullie de toekomst? Waar zou je graag verandering in willen brengen? Wat heb je daarvoor nodig?

Kan ik hier vanavond al over beginnen of zou dat te snel zijn. Ik wil haar namelijk niet onnodig onder druk zetten zodat ze niet meer met me wil praten.

[Janneke]

Afgelopen maandag ben ik bij mijn psycholoog geweest. Gelukkig heeft hij via voorbeelden en goede vragen te stellen mij ervan kunnen overtuigen dat ik niet verslaafd ben aan porno.

Joepie!!!!

Nu heb ik ook weer met mijn vriendin gepraat. Ik kreeg van haar het verwijt dat ik met andere mensen over mijn erectie problemen had gepraat dan alleen de psycholoog (trouwens ook sexuoloog blijkt nu). Zij ziet dit als praten over ONS ofwel over haar sexleven. En dat vind ze niet dit niet "lollig". Nou ik vind het ook niet lollig maar het heeft me wel geholpen.

Goed gedaan!!
Praten over "het bed" kan erg gevoelig liggen, maar zolang je niet te veel (of liever: niets)over haar vertelt, maar het bij je eigen gevoelens enzo houdt, "moet het kunnen".

Het gesprek kwam ook weer op mijn overgewicht en de problemen die ik er in het verleden mee heb gehad. En over de problemen die ik nu met mijn verleden heb. Ze vindt dat ik te veel een slachtoffer rol aan neem.
Ze begrijpt dat mijn gewicht altijd een probleem voor me was, maar nergens hoort ze in een verhaal over vroeger terug dat ik er iets aan wilde doen. Maagband, weight watchers etc.
Ik had het gevoel dat ik mijn verleden moest verdedigen, maar dat wil ik helemaal niet. Ze wil dat ik er mee moet omgaan i.p.v. alles altijd daar op te gooien. Het succes dat ik nu met het afvallen heb helpt er natuurlijk bij. Maar hoe kan ik haar laten merken dat ik dat ook op andere manieren wil doen? En hoe kan ik hier leren mee om te gaan?

Ik houd NIET van dit soort verwijten. Ik vind ze niet zuiver op de graat.

Ken je het begrip "reddingsdriehoek"...? Ik vrees, dat zij daar mee bezig is.
Het allerbelangrijkste advies: blijf buiten de driehoek!!!
Er zijn 3 posities: de redder (die alles kan en doet), de machteloze en de vervolger.
De vervolger is dol op verwijten maken - waaronder het verwijt "jij zit in de slachtofferrol!!!" (...wat beslist niet wil zeggen, dat je daar in zou zitten.)
Je bent nu bezig, je gewicht aan te pakken - dat is prima!
(Wellicht deed je het vroeger fout, zou kunnen - en zo ja, dan hoef je dat ook idd niet te verdedigen. Prima gedaan.)

Verder zegt ze dat ik moet beseffen dat ik niks meer heb om me achter te verschuilen. Wat geweest is, is geweest. En ik neem nu beslissingen als een volwassen man. Niet meer als het kleine dikke jongetje. En die beslissingen hebben ook invloed op haar.

Eh, hoezo zou jij je dan verschuilen...?
Je werkt aan je gewicht, loopt bij een psycholoog - er zijn nogal wat mannen die minder doen, kan ik zeggen.
(Is het nou nog niet genoeg...???)

Ze kon moeilijk omgaan met de buien die ik de afgelopen week had. Ik leek volgens haar totaal overspannen of bijna manisch depressief.

Oejoejoej...
Het beste lijkt me, om simpelweg te zeggen, dat jij dat heel naar vindt, voor haar.
Zij heeft een probleem. (En daar wil jij haar best in steunen.)
Zij vindt jowu buien lastig - dat mag, in een relatie, maar jij bent jij en het is aan de orde dat ze jou accepteert, zoals jij bent.
(Niet, zoals ''de vervolger'' graag wil, dat je zou zijn, want dat is toch nooit goed genoeg.)

Ik heb haar wel gezegd dat ik enorme spijt heb van 1 beslissing en dat is het niet praten over mijn porno kijken. (trouwens al weer bijna 2 weken niet gedaan) Maar dat ik geen spijt heb van 2 andere beslissingen. De beslissing om met haar een relatie aan te gaan en de beslissing om af te vallen.

[045]

Maar hoe moet ik nu met mijn verleden omgaan? Hoe kan ik dit loslaten? Hoe kan ik mijn vriendin laten zien dat ik verder wil en dat ik niet meer alles op mijn verleden en overgewicht wil gooien?

Ik snap de hele vraag niet.
Je verledenloslaten vind ik sowieso kolder. Of je verleden je pijn doet of plezier geeft: je verleden is, wie jij bent. Niet loslaten dus.
De pijn mbt het verleden graag wel verwerken, maar je komt al bij een psycholoog. En je bent dmv. afvallen concreet bezig, je oude pijnpunten aan te pakken.
Wat zou er nou nog meer moeten...?
Hoezo 'gooi jij nou alles op je verleden'...?

Moet ik steeds maar blijven aangeven dat het me spijt dat ik porno heb gekeken en niet met haar daarover heb gesproken?

m, och - het is ook haar ijnpunt, ivm haar vorige vriendje, dus wellicht heeft zij bakken aan geruststelling nodig.
Haar die geruststelling geven is prima - maar dus wel voor wat het is: haar probleem.

Moet ik nu elke dag willen praten?

Wij vrouwen zijn daar dol op - liefst elke dag een paar uur.
(You have been warned.)
De meeste oudere echtparen die gelukkig zijn houden het op 2 minuten - hier in huis een gevleugeld woord: "...hebben we al 2 minuten gepraat, vandaag...?" "Vast wel schat, maar ik wil nog even van je weten, of...."

Ze is nu trouwens ziek. Ben bang dat ik haar nu ga overbelasten. Maar heb nu ook wel weer behoefte aan een teken van haar dat er ook goede kanten aan mij zijn. Mag ik dat nu van haar vragen?

Dat mag, maar doe het tactisch. Eerst geven (zeker, omdat ze ziek is) dat kan aandacht zijn, sinasappelsap, etc. En dan iets vragen in de trant van dat ze het toch alsjeblieft wel prettig vind, dat je in de buurt bent...? En zo nee, op kousevoeten het huis/ de kamer uit.
Confrontaties komen eventueel (hopelijk niet!) als ze weer beter is.

[paddy_73]

Volgens mij zijn we eruit. Ik heb vandaag nog eens een heel betoog gedaan over hoe ik me voelde, mijn verleden en dat ik nu vooruit wil kijken zonder wat er gebeurd is uit het oog te verliezen.

Ik ben ontzettend blij met de reactie van mijn vriendin. Er is meer acceptatie van haar kant en ze geeft nu duidelijk haar grenzen aan.

Ik krijg nu ook nog assertiviteits en communicatie training op mijn werk. Dat kan alleen maar helpen. Ik moet ook mijn leidinggevende bedanken voor zijn begrip de afgelopen dagen.

Ik heb heel veel gehad aan het schrijven over mijn gevoelens op dit forum. Ik zal het blijven doen. Ik hoop dat ik nog veel reacties van jullie mag krijgen.

[Janneke]

FIJN!!!!

Allemaal goede ontwikkelingen - wauw!!!!

[Minerva]

Volgens mij zijn we eruit. Ik heb vandaag nog eens een heel betoog gedaan over hoe ik me voelde, mijn verleden en dat ik nu vooruit wil kijken zonder wat er gebeurd is uit het oog te verliezen.

Ik ben ontzettend blij met de reactie van mijn vriendin. Er is meer acceptatie van haar kant en ze geeft nu duidelijk haar grenzen aan.

Ik krijg nu ook nog assertiviteits en communicatie training op mijn werk. Dat kan alleen maar helpen. Ik moet ook mijn leidinggevende bedanken voor zijn begrip de afgelopen dagen.

Ik heb heel veel gehad aan het schrijven over mijn gevoelens op dit forum. Ik zal het blijven doen. Ik hoop dat ik nog veel reacties van jullie mag krijgen.

Toppie [045] Fijn dat jouw acties zulke positieve gevolgen hebben gehad voor jou. Fijn dat er acceptatie is en dat mensen in jouw omgeving je helpen en ondersteunen hierin. Klinkt heel positief allemaal en dat gaat je zeker helpen om beter te worden.

[paddy_73]

Janneke, Minerva,

Dankjewel voor jullie lieve reacties.

We hebben elkaar al even weer gezien en ik kreeg ook gewoon een kus van haar. In het openbaar! Dus dat is voor mij wel een teken dat het allemaal goed komt. Morgen ga ik bij haar langs en hoop ik dat we goed met elkaar kunnen praten. Ik zie niet in waarom ze dat niet zou willen.

Ze heeft aangegeven dat ze naar mijn behoeftes en wensen wil luisteren. Ik hoop dat zij die van haar ook aan mij zal toevertrouwen. Eigenlijk heeft ze dat wel al gedaan door aan te geven dat ze nu wat meer tijd voor haarzelf wil hebben. Vind ik ook geen probleem, want dan kan ik lekker gaan sporten en bij mijn vrienden langs.

Ik begrijp, denk ik, nu wat ik fout heb gedaan de afgelopen weken. Ik heb me te veel laten lijden door negatieve emoties en gedachten. Ik zie nu in dat ik mij niet hoef te schamen voor mijn verleden. Niet voor mijn gewicht en ook niet voor het feit dat ik in mijn single bestaan heb gemasturbeerd bij porno. Dit is nu eenmaal zo en ik had er indertijd alle reden voor.

Ik zal in ieder geval morgen bij haar aangeven dat ik mij schaamde voor mijn verleden toen zij aangaf niks te hebben met porno, en dat alle problemen zijn ontstaan doordat ik door mijn schaamte niks durfde te vertellen. Tevens zal ik haar zeggen dat ik nu geleerd heb dat ik mij niet hoef te schamen. Ik zal ook uitspreken dat ik nu geen porno meer hoef en wil kijken. Die afspraak zal ik met haar maken. Ik vraag haar wel echt haar grenzen aan te geven zodat ik echt weet wat wel en niet kan.

Verder heb ik geleerd dat ik moet genieten van seks en dat ik mijn verwachtingen over seks moet bijstellen. De erectie en de daad zijn niet het hoofddoel. Het van elkaar genieten is het hoofddoel. Dat kan ook zonder erectie en penetratie. De erectie zal uiteindelijk vanzelf wel komen.

Ik hoop dat we snel weer van elkaar kunnen genieten. Ik begrijp echter ook dat zij daar even tijd voor nodig heeft. Ik zal in ieder geval aangeven dat seks wel een behoefte van mij is. Misschien is het beter dat we eerst gewoon weer een uurtje met elkaar knuffelen op de bank. De zin in seks zal dan ook uiteindelijk bij haar wel terugkomen.

[Minerva]

Ik zal in ieder geval morgen bij haar aangeven dat ik mij schaamde voor mijn verleden toen zij aangaf niks te hebben met porno, en dat alle problemen zijn ontstaan doordat ik door mijn schaamte niks durfde te vertellen. Tevens zal ik haar zeggen dat ik nu geleerd heb dat ik mij niet hoef te schamen. Ik zal ook uitspreken dat ik nu geen porno meer hoef en wil kijken. Die afspraak zal ik met haar maken. Ik vraag haar wel echt haar grenzen aan te geven zodat ik echt weet wat wel en niet kan.

Verder heb ik geleerd dat ik moet genieten van seks en dat ik mijn verwachtingen over seks moet bijstellen. De erectie en de daad zijn niet het hoofddoel. Het van elkaar genieten is het hoofddoel. Dat kan ook zonder erectie en penetratie. De erectie zal uiteindelijk vanzelf wel komen.

Ik hoop dat we snel weer van elkaar kunnen genieten. Ik begrijp echter ook dat zij daar even tijd voor nodig heeft. Ik zal in ieder geval aangeven dat seks wel een behoefte van mij is. Misschien is het beter dat we eerst gewoon weer een uurtje met elkaar knuffelen op de bank. De zin in seks zal dan ook uiteindelijk bij haar wel terugkomen.

Dan zijn goede inzichten waarmee je verder kan in de relatie! Goed dat je dit bespreekbaar maakt dan weet zij ook wat er speelde en waar je mee zit/zat. Beter dan dat zij het gaat invullen en daar zelf last van heeft.

"moeten" genieten van seks.. je kan of mag genieten van seks.. moeten en genieten gaan niet zo goed samen Op het moment dat er "moeten" bij komt kijken dan wordt het al wat dwingend en stressvol. Seks gaat het fijnste als er niets moet.. als het gewoon vanuit een volle overgave gaat.

[GeenPijn]

Wat een omslag ineens, ging wel heel erg snel, leuk om te lezen [045]

[paddy_73]

Net thuis. We hebben goed gepraat en lekker gezoend. Alles komt goed.

[momo]

[045] Goed voor jullie

[paddy_73]

Hallo allemaal,

Gisteren hebben mijn vriendin en ik nog uitgebreid over van alles en nog wat zitten praten. Wel via whatsapp, want zij had hoofdpijn en wist nog niet hoe laat ze naar bed ging en ik was net thuis van het sporten en had even geen fut meer om na het douchen van de bank te komen.

Ons gesprek kwam ook weer op de gebeurtenissen van 2 weken geleden. Ze gaf aan dat ze daardoor behoefte heeft aan rust en dat ze nog steeds moeite heeft om haar gevoel te volgen ipv haar verstand. Ze gaf aan dat er tussen gevoel en ratio een tweestrijd in haar woedt.

Ik gaf aan dat ik geen porno meer had gekeken (wat ook echt zo is) en dat ik hier ook geen behoefte meer aan heb omdat ik weet wat het met haar gedaan heeft. Tevens gaf ik aan dat ik haar niet kan dwingen me nu weer te vertrouwen, maar dat ik er alleen alles probeer om haar te laten inzien dat ik van binnen een goede kerel ben die alles voor haar over heeft.

Mijn vriendin gaf aan dat ze me een geweldige lieve vent vindt en dat het niks te maken heeft met vertrouwen. Haar letterlijke woorden waren: "Het heeft er ook niks mee van doen of ik je nu kan vertrouwen, want dat doe ik blindelings." Heel goed nieuws toch, maar er is meer. Want verder zei ze over haar gevoel dat ik porno had gekeken: "Het heeft er meer mee te maken dat ik me vies en misbruikt voel op de een of andere manier."

Ik heb haar gezegd dat niet zij, maar juist ik degene ben die zich vies zou moeten voelen en dat ze daar met mij of met haar beste vriendin over kan praten. Met mij hierover praten vindt ze lastig omdat ik een man ben. En met een ander hierover praten vindt ze lastig omdat diegene dan een compleet verkeerd beeld van mij zou krijgen. Ze denkt dat ik het gevoel niet weg kan nemen.

Ze geeft wel continue aan dat ze van me houd, en ik heb haar ook gezegd dat ik er alles aan doe om onze relatie te laten slagen. Ik ben dus niet bang dat onze relatie hierop stuk loopt.

Toch wil ik jullie vragen of jullie kunnen aangeven hoe ik het beste met dit gevoel van haar kan omgaan? Moet ik haar gewoon tijd gunnen of moet ik toch proberen met haar hierover te praten?

Ik hoop op een snelle reactie.

Gr. Patrick

[paddy_73]

Hallo allemaal,

In een ander bericht (erectie problemen en porno) heb ik jullie laten weten hoe ik dacht dat mijn verleden van porno kijken als vrijgezel mij bijna mijn eerste relatie heeft gekost.

Gelukkig kan ik zeggen dat het nu weer redelijk goed gaat tussen mij en mijn vriendin. Toch zit ik nog ergens mee waar ik graag een reactie op zou willen krijgen.

Een paar dagen geleden hebben mijn vriendin en ik na een stressvolle periode weer contact gehad. We hebben via whatsapp, over vanalles en nog wat zitten praten, want zij had hoofdpijn en wist nog niet hoe laat ze naar bed ging en ik was net thuis van het sporten en had even geen fut meer om na het douchen van de bank te komen.

Ons gesprek kwam ook weer op de gebeurtenissen van 2 weken geleden. Voor diegene die mijn vorige bericht niet heeft gelezen hier ff snel een korte uitleg. Ik had haar verteld dat ik dacht dat ik pornoverslaafd was. Dit kwam doordat ik op een website gelezen had dat erectieproblemen, waar ik last van had, veroorzaakt zouden worden door porno kijken. Nu was ik al een behoorlijke tijd hierdoor overstuur en dacht dat dit de oorzaak was omdat ik in het verleden waar ik altijd vrijgezel was geweest mijn toevlucht in porno had gezocht en nu mijzelf bij porno testte of ik een erectie kon krijgen. Mijn vriendin was hierdoor en door het feit dat ik eerst niks door mijn schaamte hierover verteld had, erg aangedaan omdat ze zelf helemaal niks met porno heeft.

In ons gesprek gaf ze aan dat ze door de gebeurtenissen behoefte had aan rust en dat ze nog steeds moeite heeft om haar gevoel (van mij houden) te volgen ipv haar verstand (te stoppen met onze relatie). Ze gaf aan dat er tussen gevoel en ratio een tweestrijd in haar woedt.

Ik gaf aan dat ik geen porno meer had gekeken (wat ook echt zo is) en dat ik hier ook geen behoefte meer aan heb omdat ik weet wat het met haar gedaan heeft. Tevens gaf ik aan dat ik haar niet kan dwingen me nu weer te vertrouwen, maar dat ik er alleen alles probeer om haar te laten inzien dat ik van binnen een goede kerel ben die alles voor haar over heeft.

Mijn vriendin gaf aan dat ze me een geweldige lieve vent vindt en dat het niks te maken heeft met vertrouwen. Haar letterlijke woorden waren: "Het heeft er ook niks mee van doen of ik je nu kan vertrouwen, want dat doe ik blindelings." Heel goed nieuws toch, maar er is meer. Want verder zei ze over haar gevoel dat ik porno had gekeken: "Het heeft er meer mee te maken dat ik me vies en misbruikt voel op de een of andere manier."

Ik heb haar gezegd dat niet zij, maar juist ik degene ben die zich vies zou moeten voelen en dat ze daar met mij of met haar beste vriendin over kan praten. Met mij hierover praten vindt ze lastig omdat ik een man ben. En met een ander hierover praten vindt ze lastig omdat diegene dan een compleet verkeerd beeld van mij zou krijgen. Ze denkt dat ik het gevoel niet weg kan nemen.

Ze geeft wel continue aan dat ze van me houd, en ik heb haar ook gezegd dat ik er alles aan doe om onze relatie te laten slagen.

Toch wil ik jullie vragen of jullie kunnen aangeven hoe ik het beste met dit gevoel van haar kan omgaan? Moet ik haar gewoon tijd gunnen of moet ik toch proberen met haar hierover te praten?

Ik hoop op een snelle reactie.

[Erik]

Ik zou haar rust geven maar ondertussen wel proberen er over te blijven praten.

[Minerva]

De vraag is waardoor het komt dat zij zich vies en misbruikt voelt? Kennelijk zit er bij haar iets achter waar ze last van heeft en wat getriggerd blijft door hetgeen jij hebt gedaan maar waar je nu mee gestopt bent en uitgebreid over gesproken hebt. Het is iets van haar dat ze er moeite mee blijft houden en die sterke gevoelens/gedachten er bij heeft. Wellicht is het een optie om daar eens nader samen naar te kijken?

[paddy_73]

Ik heb geprobeerd met haar haar gevoel te bespreken. Echter kwam er steeds minder reactie van haar kant. Ze ging ook steeds meer apart met haar kinderen weg. Ik heb steeds geprobeerd om met haar af te spreken en met haar te praten. Maar ik kreeg steeds een ontwijkende antwoorden als "ik weet het ff niet", "ik weet niet wat de jongens willen" of "we zien wel".

Zaterdag kon ik de energie niet meer opbrengen om steeds maar proberen af te spreken. Daarom heb ik het initiatief bij haar gelegd. Daarop kwam het antwoord dat er toch iets bij haar geknakt is en dat ze het heeft geprobeerd, maar dat ze haar gevoel niet kan veranderen.

De enige logische stap voor ons beiden was om er mee te stoppen. Anders gaan we beiden eraan onder door. Dat hebben we dan ook gisteren gedaan.

Nu ben ik het beste maatje dat ik ooit heb gehad kwijt. Ik zal haar ontzettend missen. Maar het ging echt niet meer.

Het zal moeilijk zijn, maar ooit zal ik de negatieve dingen vergeten zijn en de mooie momenten die we samen hadden koesteren. Ik heb ook heel veel geleerd.

Na een tijdje zal ik de positieve kanten van het leven weer zien en dan kan ik op zoek naar een nieuw maatje. Maar niet te snel!