Ik heb nog steeds wel last van mijn angst voor flauwvallen. In mindere mate, en het is veel minder geworden toen destijds ik niet meer naar buiten durfde.
Ik Voel me nog steeds zoals het zou moeten, met tijden nog extreem moe, waardoor ik soms echt geen energie heb en alles zwaar lijkt wat ik doe, Loop nog wel bij de psycholoog maar dat is meer voor een ruggensteuntje en nog maar zelden. Destijds werd ik wel steeds gestuurd van fysiotherapie tot aan een haptonoom, maar achteraf blijkt dat niet te werken. Uiteindelijk toch maar de huisarts gebeld is nu ook al wel 9 maanden geleden dat ik dat voor het laatst was geweest. Kreeg eerst te horen chronische hyperventilatie, stress etc... Vorig jaar een extreem vitamine D tekort gehad. Maar echt beter heb ik me nooit gevoeld. Vooral in de winter was het extreem. Dus ik dacht zal wel aan het weer liggen, ik wacht af. ondertussen wel een paar dagen mooi weer gehad. Maar met tijden voelde ik me constant moe en geen energie. Maar gelukkig ook wel goede dagen gekend. In een paar maanden ruim 10 kilo aangekomen wat ik veel vindt.. Veel mensen zeggen we zijn gewoon toe aan de zomer, dan zul je minder klachten hebben maar helaas. Als ik echt een slechte dag heb, lig ik al rond half 9 op bed, op een betere dag vaak 10 uur en in het weekends ook verschillend... Soms vreet het aan mij, want ik ben nog jong. Vroeger kon ik met gemak later op bed en vervolgens uitgerust wakker worden, zelf ook dat lukt mij niet.
Maar dat terzake. Vanochtend bij de huisarts geweest. En ik mag weer bloedprikken en als daar niks uitkomt, moeten we tot een andere oplossing vinden. Maar ik ben niet bang voor naalden of prikken etc. Maar ik heb wel een angst voor bloedprikken en met name weer die angst om flauw te vallen. Ik moet maandag bloedprikken, maar kijk er nu alweer tegen op. Waar ik me zo druk om maak weet ik ook niet...