Hoi ik ben een meisje van 18.en nieuw op dit forum. Ik word gewoon gek van mezelf. Hier komt me verhaal..
In mei heeft er een jongen zelfmoord gepleegd. Hij had zich zelf opgehangen. Het was niet echt een vriend van me. Maar ik ging op de middelbare school met hem om, en had ook bijna een relatie met hem. Nou toen ik dat hoorde schrok ik zo erg. Ik kon het niet geloven. Ik was naar ze uitvaart geweest, en zag ik hem daar zo liggen. Ik wist niet wat ik zag... ik dacht elke dag aan hem, waarom heeft die het gedaan? En dat soort vragen.
Ik ben zelf een meisje die van hardstyle houd en van lekker veel feesten. Ik sporten toen ook nog heel hoog. Ik ben die tijd heel erg bezig geweest met mijn lichaam ik wilde maar afvallen, en alleen maar feesten. Op die feesten heb ik af en toe ook xtc gebruikt. En in juni op een feest ging het mis. Ik raakte in paniek. Sinds die dag heb ik angsten gekregen. Ik denk de hele dag door dat ik dood ga. Of dat ik flauw ging vallen.
Op vakantie had ik het nog erger. Na de vakntie lag ik op de bank alleen maar te huilen en wist gewoon niet meer wie ik was. Ik was opeens een heel somber meisje die alleen maar op de bank wilde liggen. Ben toen naar de dokter gegaan. En heb een vragenlijst ingevuld en daaruit kwam uit dat ik heel erg stress had en angsten. Ik had zoveel lichamelijk klachten dus ik heb toen nog wel een bloedonderzoek gedaan. Daaruit bleek dat ik ook nog eens ziekte van pfeiffer heb gehad in juni.
Het is nu 6 maanden verder en heb gewoon nog steeds last van die angsten. Ik denk dat ik dood ga, of als ik uitga dat ik doof word. Ik ben op het moment ook heel erg bezig met liefde. Angst dat ik nooit iemand ga vinden. Of dat niemand mij leuk gaat vinden. Ik heb het gevoel dat ik daar ook weer stress door krijg.
Ik heb sinds 2 maanden ook opeens gedachtens dat ik op vrouwen val. En nu denk ik steeds daar aan. Maar ik weet dat ik jongens gewoon heel leuk vind. Ik vind het ook heel vervelend om met me vrienden over dit soort dingen te praten. Want ze snappen niet hoe ik me voel. Me relatie met mijn vader is ook niet goed. Ik haat hem. Hij loopt alleen maar te zeiken op me. Hij weet zelf ook niet zo goed hoe die hier mee om moet gaan. Ik hoop gewoon zo dat het over gaat, ik geloof er soms niet meer in.
Het duurt zo lang... hebben jullie misschien tips voor me angsten, ik ben gewoon benieuwd wat jullie ervan vinden.
Groetjessss
-
FlowerPower2020
- Berichten: 6775
- Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
- Locatie: Mentha Aquatica
Re: vanaf juni al stress, en angsten wat niet weg gaat.
Hoi lunaxx,
Enkele tips:
- Heb je iemand aan wie je je hart kan luchten? Wat goed helpt is iemand die jou kan aanhoren, tips kan geven en te laten zien hoe je het ook anders kan zien. Door het praten kan je het noemen wat in je hoofd zit en wat je verborgen houdt.
- Je kan ook beginnen om te schrijven in een dagboekje (heb ik jaaaren gedaan) of achter de computer. Ik krijg meestal een kick om te zien hoeveel ik al heb geschreven dat is voor mij een indicatie dat ik goed bezig ben. Maar af en toe ook zwaar omdat niemand jou verplicht om je hart uit te storten.
- Je kan ook een eigen hoekje maken op dit forum als je behoefte hebt om je gehoord te voelen door anderen. Of de chat, al vind ik dat redelijk direct.
- En waarom gaat het niet goed tussen jou en je vader? Waarom loopt hij iedere keer te mopperen?
Dus er is een gat gekomen in je passie voor hardstyle. Want dat vond je leuk. Misschien wordt het tijd om toch nog te gaan voor hardstyle maar de xtc te laten staan. Dat lijkt mij moeilijk. En als dat helemaal niet lukt iets anders leuks bezoeken/beleven met vrienden/vriendinnen. Maar dat is iets wat je zelf moet weten.
En last but not least. Zo'n zelfmoord is - denk ik - heftig. Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt. Kan het zijn dat je jezelf iets verwijt? Soms kunnen die vragen die je hebt je verstikken. Dan ga je piekeren. Je denkt aan a dan aan b maar komt weer uit bij a en zo voorts. Je zou dat dus kunnen opschrijven. Want vaak is het niet realistisch dat piekeren.
Enkele tips:
- Heb je iemand aan wie je je hart kan luchten? Wat goed helpt is iemand die jou kan aanhoren, tips kan geven en te laten zien hoe je het ook anders kan zien. Door het praten kan je het noemen wat in je hoofd zit en wat je verborgen houdt.
- Je kan ook beginnen om te schrijven in een dagboekje (heb ik jaaaren gedaan) of achter de computer. Ik krijg meestal een kick om te zien hoeveel ik al heb geschreven dat is voor mij een indicatie dat ik goed bezig ben. Maar af en toe ook zwaar omdat niemand jou verplicht om je hart uit te storten.
- Je kan ook een eigen hoekje maken op dit forum als je behoefte hebt om je gehoord te voelen door anderen. Of de chat, al vind ik dat redelijk direct.
- En waarom gaat het niet goed tussen jou en je vader? Waarom loopt hij iedere keer te mopperen?
Dus er is een gat gekomen in je passie voor hardstyle. Want dat vond je leuk. Misschien wordt het tijd om toch nog te gaan voor hardstyle maar de xtc te laten staan. Dat lijkt mij moeilijk. En als dat helemaal niet lukt iets anders leuks bezoeken/beleven met vrienden/vriendinnen. Maar dat is iets wat je zelf moet weten.
En last but not least. Zo'n zelfmoord is - denk ik - heftig. Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt. Kan het zijn dat je jezelf iets verwijt? Soms kunnen die vragen die je hebt je verstikken. Dan ga je piekeren. Je denkt aan a dan aan b maar komt weer uit bij a en zo voorts. Je zou dat dus kunnen opschrijven. Want vaak is het niet realistisch dat piekeren.
Understand: you been understood
-
lunaxx
Re: vanaf juni al stress, en angsten wat niet weg gaat.
Hoi koen0069
Het gaat niet goed met me vader omdat wij precies de zelfde karakter hebben. We botsen echt heel erg. Het lijkt net of die me als een baby behandeld. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Ik heb jaren hoog gehandbald. En hij ging wel elke wedstrijd mee. En na elke wedstrijd moest k horen wat ik allemaal fout heb gedaan. Nooit zeggen wat ik goed deed. En ik zeg ook eerlijk dat ik soms ook wel echt niet aardig ben. Maar hij wilt nooit inzien dat hij ook fout bezig is. Hij heeft ook niet echt een goede relatie met mijn broer. Nu in deze tijd dat ik veel stress heb en angsten weet hij niet hoe die er mee moet omgaan. Soms huil ik om de kleinste dingen of ben ik heel erg somber. En dan ziet hij dat weer. En dsn zegt die ja ga maar weer naar die psycholoog. Ik loop trouwens nu wel bij een psycholoog. En houd zelf ook een dagboekje bij. Ik doe ook mind fulnes oefeningen. Maar ik heb t gevoel dat het gewoon niet helpt. En ik krijg stress door die angsten. Die angsten maken me echt gek.
Het gaat niet goed met me vader omdat wij precies de zelfde karakter hebben. We botsen echt heel erg. Het lijkt net of die me als een baby behandeld. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Ik heb jaren hoog gehandbald. En hij ging wel elke wedstrijd mee. En na elke wedstrijd moest k horen wat ik allemaal fout heb gedaan. Nooit zeggen wat ik goed deed. En ik zeg ook eerlijk dat ik soms ook wel echt niet aardig ben. Maar hij wilt nooit inzien dat hij ook fout bezig is. Hij heeft ook niet echt een goede relatie met mijn broer. Nu in deze tijd dat ik veel stress heb en angsten weet hij niet hoe die er mee moet omgaan. Soms huil ik om de kleinste dingen of ben ik heel erg somber. En dan ziet hij dat weer. En dsn zegt die ja ga maar weer naar die psycholoog. Ik loop trouwens nu wel bij een psycholoog. En houd zelf ook een dagboekje bij. Ik doe ook mind fulnes oefeningen. Maar ik heb t gevoel dat het gewoon niet helpt. En ik krijg stress door die angsten. Die angsten maken me echt gek.
-
Counsellor
Re: vanaf juni al stress, en angsten wat niet weg gaat.
Ik ben wel benieuwd naar jouw ervaringen met de psycholoog. Hoe gaat dat, heb je het gevoel dat je er verder mee komt? Soms kan het lang duren voor er verbetering in de situatie komt en vraagt dit om een langdurige begeleiding. Het is belangrijk dat je dan een goede vertrouwensband hebt met de hulpverlener, waarbij je ook durft te zeggen wat je op je hart hebt.
Er is het nodige aan de hand in jouw leven en er zijn ook 'triggers' geweest waardoor het fout is gegaan met je. Het zal een proces zijn waar je doorheen moet en waarbij je soms terugvalt maar ook stappen voorwaarts kunt zetten. Het is natuurlijk geen pluspunt dat de relatie met jouw vader niet goed is. Misschien kunnen jullie daarover eens samen in gesprek met een hulpverlener omdat de communicatie moeilijk blijkt te zijn? Natuurlijk werk je ook al aan jezelf door het bezoek aan de psycholoog en is het af te raden om te veel te gaan ondernemen als je jezelf daarbij voorbij zou gaan lopen. Leg de lat dus niet te hoog, maar blijf wel werken aan een verbetering van de situatie, in een tempo waarin jij je prettig voelt.
Er is het nodige aan de hand in jouw leven en er zijn ook 'triggers' geweest waardoor het fout is gegaan met je. Het zal een proces zijn waar je doorheen moet en waarbij je soms terugvalt maar ook stappen voorwaarts kunt zetten. Het is natuurlijk geen pluspunt dat de relatie met jouw vader niet goed is. Misschien kunnen jullie daarover eens samen in gesprek met een hulpverlener omdat de communicatie moeilijk blijkt te zijn? Natuurlijk werk je ook al aan jezelf door het bezoek aan de psycholoog en is het af te raden om te veel te gaan ondernemen als je jezelf daarbij voorbij zou gaan lopen. Leg de lat dus niet te hoog, maar blijf wel werken aan een verbetering van de situatie, in een tempo waarin jij je prettig voelt.
-
lunaxx
Re: vanaf juni al stress, en angsten wat niet weg gaat.
Hoi counsellor,
heel erg bedankt dat je hebt gereageerd op mijn bericht. Vind het fijn om te lezen wat andere mensen ervan vinden.
Ik heb 5 gesprekken gehad bij een praktijkondersteuner. Dus gewoon bij de dokter. Maar die heeft me nu wel doorverwezen naar een psycholoog. Dus binnenkort heb ik mijn 1ste gesprek bij een psycholoog. Ik bben heel erg benieuwd. En hoop zo dat het helpt. Ik vind het lang genoeg duren. Ik wil gewoon dat me angsten weggaan. En die geven me zoveel stress. Alleen mijn praktijkondersteuner zei van ja je angsten komen ergens vandaan wat je nog dwarszit. Ik blijf er voor vechten, maar soms heb ik de hoop wel opgegeven.
heel erg bedankt dat je hebt gereageerd op mijn bericht. Vind het fijn om te lezen wat andere mensen ervan vinden.
Ik heb 5 gesprekken gehad bij een praktijkondersteuner. Dus gewoon bij de dokter. Maar die heeft me nu wel doorverwezen naar een psycholoog. Dus binnenkort heb ik mijn 1ste gesprek bij een psycholoog. Ik bben heel erg benieuwd. En hoop zo dat het helpt. Ik vind het lang genoeg duren. Ik wil gewoon dat me angsten weggaan. En die geven me zoveel stress. Alleen mijn praktijkondersteuner zei van ja je angsten komen ergens vandaan wat je nog dwarszit. Ik blijf er voor vechten, maar soms heb ik de hoop wel opgegeven.
Re: vanaf juni al stress, en angsten wat niet weg gaat.
Hoi Luna, welkom op het forum. 
Ten eerste; Gecondoleerd! Wat vreselijk rot dat je dit hebt moeten meemaken.
Dat laat zeker een indruk achter het gaat je niet in de koude kleren zitten.
En daarom vind ik het knap dat je hier een topic opent en erover schrijft.
XTC kan heel vervelende bijwerkingen hebben. Dat heb jij ook ervaren.
Wat mij opvalt is dat de problemen die je hebt -ondanks dat je ook XTC hebt gebruikt en dat bijwerkingen kan hebben- begonnen zijn in juni. Een maand na het overlijden van die jongen.
Zoiets meemaken, kan een enorme deuk achterlaten en het kan inderdaad zij dat je zulke vragen krijgt die je hebt opgeschreven. Het is lastig om op die vragen een antwoord te bedenken, dat ga ik dus ook niet proberen om te doen. De problemen die je hebt, kunnen samen hangen met het overlijden. Er zit verdriet, verwarring, misschien ook wel boosheid en zoals je zelf al aangaf angsten. Met name de angst om dood te gaan. (Je hebt een overlijden meegemaakt, waar zelfmoord bij kwam kijken, dus het kan zijn, dat het hier naar terug te kaatsen valt.)
Het hoeft niet zo te zijn dat het de enige reden is, maar het kan er wel deels van komen.
Het kwam dus allemaal bij elkaar. Het komt dus allemaal bij elkaar. XTCgebruik. Zelfmoord van die jongen. Ziekte van pfeiffer.
Vermoeidheid, verdriet en acties samen. (En rouwen, kost vaak ook veel energie, verdriet en boosheid. Daar word je ook moe van dus dat kwam/komt er nog bovenop.)
Je gaat onderzoeken en denkt veel na over wat je wilt en dan kan het zijn dat er ook langskomt dat je op vrouwen (zou kunnen) vallen.
Dat kan natuurlijk en is niets mis mee, maar je schrijft daarbij ook dat je jongen heel leuk vind. ... Ik denk dat wat er ook uitkomt, er onzekerheid meespeelt.
En het is niet erg om, nog niemand "te hebben". Neem de tijd. Ook om jezelf op de rit te krijgen.
Je hebt regelmatig gedoe met je vader. Nu zit jij in een moeilijke situatie en over het algemeen genomen is dat meestal ook lastig voor ouders. Ze zien hun kind ongelukkig, willen meestal helpen maar weten soms niet goed hoe. (En pakken het dan verkeerd aan.) Ruzies zijn natuurlijk helemaal niet fijn.
Misschien een idee, om met je vader te praten en de situatie goed uit te leggen?
Heel veel sterkte meis, het is een lastig pakket. Ik hoop dat je iets aan het bericht hebt. Dat je iets aan het forum hebt.
Ten eerste; Gecondoleerd!
Wat vreselijk rot dat je dit hebt moeten meemaken. Dat laat zeker een indruk achter het gaat je niet in de koude kleren zitten.
En daarom vind ik het knap dat je hier een topic opent en erover schrijft.
XTC kan heel vervelende bijwerkingen hebben. Dat heb jij ook ervaren.
Wat mij opvalt is dat de problemen die je hebt -ondanks dat je ook XTC hebt gebruikt en dat bijwerkingen kan hebben- begonnen zijn in juni. Een maand na het overlijden van die jongen.
Zoiets meemaken, kan een enorme deuk achterlaten en het kan inderdaad zij dat je zulke vragen krijgt die je hebt opgeschreven. Het is lastig om op die vragen een antwoord te bedenken, dat ga ik dus ook niet proberen om te doen. De problemen die je hebt, kunnen samen hangen met het overlijden. Er zit verdriet, verwarring, misschien ook wel boosheid en zoals je zelf al aangaf angsten. Met name de angst om dood te gaan. (Je hebt een overlijden meegemaakt, waar zelfmoord bij kwam kijken, dus het kan zijn, dat het hier naar terug te kaatsen valt.)
Het hoeft niet zo te zijn dat het de enige reden is, maar het kan er wel deels van komen.
... En ook nog eens pfeiffer (gehad.) [AAI] Dat maakt het er niet fijner op.Op vakantie had ik het nog erger. Na de vakntie lag ik op de bank alleen maar te huilen en wist gewoon niet meer wie ik was. Ik was opeens een heel somber meisje die alleen maar op de bank wilde liggen. Ben toen naar de dokter gegaan. En heb een vragenlijst ingevuld en daaruit kwam uit dat ik heel erg stress had en angsten. Ik had zoveel lichamelijk klachten dus ik heb toen nog wel een bloedonderzoek gedaan. Daaruit bleek dat ik ook nog eens ziekte van pfeiffer heb gehad in juni.
Het kwam dus allemaal bij elkaar. Het komt dus allemaal bij elkaar. XTCgebruik. Zelfmoord van die jongen. Ziekte van pfeiffer.
Vermoeidheid, verdriet en acties samen. (En rouwen, kost vaak ook veel energie, verdriet en boosheid. Daar word je ook moe van dus dat kwam/komt er nog bovenop.)
Je bent de laatste tijd veel bezig met de liefde. Je bent bang dat je niemand zal krijgen. Die gedachten zijn niet vreemd. Maar besef dat je nog maar 18 bent.Ik heb sinds 2 maanden ook opeens gedachtens dat ik op vrouwen val. En nu denk ik steeds daar aan. Maar ik weet dat ik jongens gewoon heel leuk vind.
Je gaat onderzoeken en denkt veel na over wat je wilt en dan kan het zijn dat er ook langskomt dat je op vrouwen (zou kunnen) vallen.
Dat kan natuurlijk en is niets mis mee, maar je schrijft daarbij ook dat je jongen heel leuk vind. ... Ik denk dat wat er ook uitkomt, er onzekerheid meespeelt.
En het is niet erg om, nog niemand "te hebben". Neem de tijd. Ook om jezelf op de rit te krijgen.
Je hebt regelmatig gedoe met je vader. Nu zit jij in een moeilijke situatie en over het algemeen genomen is dat meestal ook lastig voor ouders. Ze zien hun kind ongelukkig, willen meestal helpen maar weten soms niet goed hoe. (En pakken het dan verkeerd aan.) Ruzies zijn natuurlijk helemaal niet fijn.
Misschien een idee, om met je vader te praten en de situatie goed uit te leggen?
Heel veel sterkte meis, het is een lastig pakket. Ik hoop dat je iets aan het bericht hebt. Dat je iets aan het forum hebt.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
-
Counsellor
Re: vanaf juni al stress, en angsten wat niet weg gaat.
Ik vind het positief dat je naar een psycholoog bent doorverwezen. Ik hoop voor je dat je hier meer helderheid zult krijgen over wat er precies aan de hand is en hoe dit aangepakt kan gaan worden. Ik snap dat je soms ontmoedigd bent, dit is ook niet vreemd. Maar als je blijft vechten voor een oplossing, is de kans alleen maar groter dat je die zult gaan vinden.
Veel succes daarbij!
Veel succes daarbij!