Ik heb mijn hele leven al sociale phobie. Ik had het altijd al, alleen was ik er niet zo bewust daarover, ik las er net een paar maanden geleden, dat de naam dus "sociale phobie" is van wat ik heb.
Ik dacht ik was gewoon verlegen, maar het ziet anders eruit.
Met mensen, die me helemaal onbekend zijn, heb ik helemaal geen probleem om te praten, en er veel mensen om me heen te hebben. Het zijn juist mensen, die ik ken, niet echt goede vrienden, maar kennissen, van wie ik heel nerveus raak.
Afgelopen weekend was ik een avond op een workshop. Een derde van de aanwezigen kende ik, de anderen niet. Ik zat er de hele drie uur met mijn haart dat heel hart klopte. Ik dacht eerst, dat gaat weer voorbij, maar dat was niet zo. Ook twee uur later, en zelfs tegen het eind, drie uur later, was het nog steeds hetzelfde. Mijn haart klopte en mijn vingers trilden.
Ik las over sociale phobie online, dat het eigenlijk heel makkelijk te helen is. Door confrontatie juist, en niet meer sociale situaties te vermijden.
Maar ik ging mijn hele leven (de afgelopen 15 jaar, ben nu 30) nooit sociaal contact opzettelijk uit de weg. Als ik dat soms wel deed, dan was het wel onderbewust. Ik probeerde toch altijd sociale contacten meer en meer aan te gaan, en toch gaat het alleen slechter met mij dit jaar dan eerder...