Schijt *#!&%@# thesis. Ik wil gewoon dat het weg gaat. Voordat de thesis begon ging het zo goed, met mijn angsten en eetstoornis. En nu, word ik er elke dag door overvallen. Word ik alleen al bang bij het denken aan de thesis, bang dat ik het niet kan. Dat ik het niet snap. Dat het niet lukt. Dat ik mezelf dom vind. En dat ik gewoon door moet gaan, niet zeiken. En dan voel ik die tijdsdruk weer. En het irritantste is nog wel, dat ik best weet dat ik het kan. En dat ik best weet dat ik slim ben. Ik doe een studie die door mensen vaak als een van de moeilijkste wordt gezien, en ik heb de afgelopen jaren bijna al mijn vakken in 1 keer gehaald, en zelfs extra vakken gehad. Maar elke keer word ik weer zo bang dat het mislukt als ik begin. Dat het te veel wordt, dat ik het niet snap. En ik weet dat die angst de angst uiteindelijk alleen maar oproept. Hebben het daar ook over bij de psych. Ik weet het allemaal. Toch. Kakzooi.
Maar ik ga dit doen. Ik ga het afronden. Ik moet het afronden. En dan eindelijk klaar. En dan, dan even een jaar niks. Reizen. Yes.
Uiteindelijk, komt het goed!